Zakręty: zapobieganie, objawy i leczenie

Co to są zakręty (od nurkowania)?

• Zakręty, znane również jako choroba dekompresyjna (DCS) lub choroba Caissona, występują u płetwonurków lub na dużych wysokościach lub w przestrzeni kosmicznej, gdy rozpuszczone gazy (głównie azot) wydobywają się z roztworu w pęcherzykach i mogą wpływać na prawie dowolny obszar ciała, w tym stawy, płuca, serce, skóra i mózg.
• Choroba dekompresyjna (DCS) jest spowodowana tworzeniem się pęcherzyków gazu, które występują wraz ze zmianami ciśnienia podczas nurkowania. Doświadcza go również nurkowie komercyjni, którzy oddychają helioksem (specjalna mieszanina tlenu i helu) oraz astronauci i lotnicy, którzy doświadczają gwałtownych zmian ciśnienia z poziomu morza. Nurkowanie będzie tematem tego artykułu, ponieważ jest to najczęstsza czynność, która może powodować zakręty.
• Nurkowanie to sport i hobby, które z każdym rokiem zyskuje na popularności. Istnieje kilka organizacji, które certyfikują osoby do nurkowania rekreacyjnego, z których dwie to PADI (The Professional Association of Diving Instructorors) i NAUI (The National Association of Underwater Instruktorzy).
• Dane zgromadzone przez Divers Alert Network (DAN) i przedstawione w 2010 r. Ujawniły 41 przypadków DCS z 137 451 zebranych profili nurkowych. Ważne jest, aby wiedzieć, że nawet nurkowie przestrzegający harmonogramów i tabel dekompresyjnych mogą nadal doświadczać DCS.

Co powoduje zakręty?

Azot lub inny gaz ze zbiornika powietrza nurka wzrasta wraz ze spadkiem nurka. Na każde 33 stopy w wodzie oceanicznej ciśnienie azotu wzrasta o kolejne 11, 6 funta na cal kwadratowy. Wraz ze wzrostem ciśnienia spowodowanego przez azot, więcej azotu rozpuszcza się w tkankach. Im dłużej nurek pozostaje na głębokości, tym więcej azotu się rozpuszcza. W przeciwieństwie do tlenu w zbiorniku powietrza, którego nurek używa do pływania pod wodą, azot nie jest wykorzystywany przez organizm i gromadzi się z czasem w tkankach ciała. Podstawowa przyczyna objawów w całym ciele jest spowodowana głównie uwalnianiem się pęcherzyków azotu, gdy nurek powraca do poziomu morza i blokuje przepływ krwi oraz zaburza naczynia krwionośne i nerwy poprzez ich rozciąganie lub rozrywanie. Mogą również powodować zator, krzepnięcie krwi i uwalnianie związków naczyniowo-aktywnych.

Jasnym przykładem ilustrującym ten proces tworzenia się pęcherzyków jest butelka sody gazowanej. Butelka gazowanej sody jest wypełniona gazem (dwutlenkiem węgla), którego nie widać, ponieważ rozpuszcza się w roztworze pod ciśnieniem. Po otwarciu butelki ciśnienie zostaje zwolnione, a gaz opuszcza roztwór w postaci pęcherzyków. Nurek powracający na powierzchnię przypomina otwieranie butelki z napojem. Gdy nurek płynie na powierzchnię, ciśnienie maleje. Azot, który rozpuścił się w tkankach, chce ponownie opuścić, ponieważ ciało może utrzymać tylko pewną ilość w oparciu o to ciśnienie azotu.

• Jeśli nurek wypłynie zbyt szybko, nadmiar azotu wydostanie się szybko w postaci pęcherzyków gazu. W zależności od zaangażowanych organów pęcherzyki te wywołują objawy choroby dekompresyjnej.
• Ryzyko choroby dekompresyjnej jest bezpośrednio związane z głębokością nurkowania, ilością czasu pod presją i szybkością wynurzania. Tabele nurkowania, takie jak tabele nurkowe marynarki wojennej USA, zawierają ogólne wytyczne dotyczące tego, jakie głębokości i czasy nurkowania są mniej ryzykowne w przypadku rozwoju choroby dekompresyjnej.

Objawy zakrętów

Najczęściej dotyczy to układu nerwowego i układu mięśniowo-szkieletowego. Jeśli nurek zamierza rozwinąć objawy, pokażą się one w ciągu 48 godzin we wszystkich przypadkach. Większość ma objawy w ciągu 6 godzin, a niektóre rozwijają się w ciągu pierwszej godziny po wynurzeniu się z nurkowania.

DCS często dzieli się na dwa typy. Typ I wskazujący na łagodne objawy i Typ II z objawami neurologicznymi i innymi poważnymi objawami.

Objawy zgięć obejmują:

Objawy mięśniowo-szkieletowe (najczęstsze objawy)

• Ból w głównych stawach i wokół nich, z barkiem i łokciami, najczęściej dotyczy nurków, ale każdy staw może być zaangażowany z powodu uwolnienia azotu do stawów i mięśni.

Zmęczenie

• Ekstremalne zmęczenie nieproporcjonalne do właśnie wykonanej czynności.

Skóra

• Mogą wystąpić wysypki, które są czerwone lub marmurkowe. Mogą być również bardzo swędzące.
• Rzadko zdarza się mieć zmiany skórne w DCS

Swędzenie (znane również jako „creeps”)

• Częściej spotykane podczas dekompresji u pracowników komory hiperbarycznej (patrz zdjęcia w mediach).
• Bardzo swędząca reakcja na skórze, która jest narażona na naciski nurkowania (tj. Nie jest przykryta przez kombinezon mokry).
• Wynika to z tego, że gaz z komory rozpuszcza się w skórze i tworzy pod nią bąbelki.
• Skrady nie występują u nurków

Dławiki (choroba dekompresyjna płuc lub płuc)

• Rzadko, ale jeśli wystąpi, może być bardzo poważny
• Piekący ból w klatce piersiowej, który zwykle pogarsza się podczas wdechu (wdech).
• Inne objawy to kaszel, trudności w oddychaniu i sinica (niebieskie usta i skóra)
• Nurkowie z dławikami mogą gwałtownie szokować

Neurologiczna choroba dekompresyjna (objawy te mogą być jedynymi objawami DCS)

• Najczęstszym obszarem dotkniętym przez nurków jest rdzeń kręgowy.
• Objawy klasycznie obejmują ból dolnej części pleców, „ciężkość” nóg, porażenie i / lub drętwienie nóg, a nawet utratę kontroli nad zwieraczem (lub zastawką), który kontroluje mocz i stolec, powodując nietrzymanie moczu.
• Inne objawy mogą obejmować zmęczenie, osłabienie lub zdrętwienie kończyn górnych, bóle w klatce piersiowej lub brzucha.
• DCS obejmujący mózg może objawiać się zawrotami głowy, splątaniem, zmniejszoną świadomością, utratą przytomności, utratą lub ograniczonym widzeniem, a nawet trudnościami z utrzymaniem równowagi i / lub chodzeniem.

Węzły chłonne (gruczoły)

Gruczoły limfatyczne mogą być obrzęknięte i bolesne.

Ból

Ból może wystąpić na głowie, szyi lub tułowiu. Ból w tych miejscach w porównaniu z rękami lub nogami ma gorsze rokowanie.

Zataczają się

Czasami ktoś z chorobą dekompresyjną może mieć objawy sugerujące problemy z uchem wewnętrznym, takie jak uczucie wirowania, głuchota, dzwonienie w uszach lub wymioty. Ta grupa objawów nazywana jest „zataczaniem się”.

Kiedy szukać pomocy medycznej

Każda ofiara zgłaszająca oznaki lub objawy choroby dekompresyjnej, która rozpoczęła się w ciągu 48 godzin od nurkowania z akwalungiem, powinna natychmiast zostać zauważona przez lekarza w oddziale ratunkowym.

Lekarz prawdopodobnie przypuszcza, że ​​ofiara zgłaszająca objawy w ciągu 48 godzin od wynurzenia z nurkowania z powodu choroby dekompresyjnej. Ważne jest, aby poinformować lekarza o swoich ostatnich doświadczeniach nurkowych i objawach.

The Bends Self-Care w domu

Uratuj nurka z wody i zapewnij pomoc w nagłych wypadkach w granicach treningu.

• Wysuszyć i ponownie ogrzać nurka kocami, jeśli wystąpi hipotermia (spadek temperatury ciała).
• Jeśli masz dostęp do tlenu, należy nałożyć maskę, aby dostarczyć pacjentowi wysoki przepływ tlenu z objawami.
• Możesz odwiedzić witrynę sieci Web Divers Alert Network lub zadzwonić do nich w Stanach Zjednoczonych pod numer (919) 684-9111, aby ustalić, gdzie znajduje się najbliższa komora hiperbaryczna.
• Przewieźć osobę leżącą na wznak (poziomą, leżącą na plecach) do placówki pomocy doraźnej. Jeśli dostępna jest komora hiperbaryczna, możesz skoordynować transport bezpośrednio do tej placówki w celu uzyskania ostatecznej opieki.
• Jeśli używany jest transport powietrzny, spróbuj znaleźć ramę powietrzną, która może przetransportować nurka poniżej 1000 stóp lub może być pod ciśnieniem do poziomu morza. Użyj tlenu o wysokim przepływie, jeśli jest on dostępny podczas transportu.

Leczenie zakrętów

Zagięcia są poddawane obróbce w hiperbarycznej komorze rekompresyjnej.

The Bends Medical Treatment

Lekarz najpierw leczy bezpośrednie zagrożenia życia, takie jak problemy z oddychaniem lub wstrząs, jeśli są obecne.

• Nurek będzie potrzebował tlenu o wysokim przepływie i płynów IV. Krew i mocz zostaną wysłane do badań laboratoryjnych w celu oceny problemów z krzepnięciem krwi i stanu nawodnienia.
• Nurek prawdopodobnie będzie musiał udać się do komory hiperbarycznej w celu ponownej kompresji. Podczas rekompresji komora zostaje sprężona powietrzem i tlenem na podstawie wcześniej ustalonych protokołów w celu symulacji głębokości ciśnienia od 30 do 60 stóp. Czas trwania „nurkowania” w komorze jest różny, ale może wynosić do 12 godzin, a czasem dłużej. Na tej głębokości lub ciśnieniach w komorze pęcherzyki są zmniejszane lub ponownie wchłaniane, aby zapewnić odpowiedni przepływ krwi. Rekompresja zapobiega dalszemu tworzeniu się pęcherzyków i dostarcza duże ilości tlenu do uszkodzonych tkanek. Dalsze leczenie zależy od reakcji nurka na początkowe leczenie.
• Często osoba zostaje przyjęta do szpitala w celu monitorowania stanu zdrowia i zapewnienia, że ​​objawy nie wystąpią ponownie.

Kontynuacja zakrętów

Natychmiast skontroluj w celu wykrycia dalszych objawów choroby dekompresyjnej w ciągu najbliższych 7 dni. Po chorobie dekompresyjnej osoby nie powinny nurkować ponownie, dopóki nie zostanie to zatwierdzone przez lekarza. W zależności od nasilenia objawów i jeśli dana osoba cierpiała wcześniej na chorobę dekompresyjną, lekarz prawdopodobnie zaleci, aby nie nurkować ponownie lub unikać nurkowania przez pewien czas.

Zapobieganie zakrętom

Chorobie dekompresyjnej lub zgięciom i innym rodzajom barotraumy (choroby dekompresyjnej) można zapobiec, przestrzegając wytycznych dotyczących nurkowania prowadzonych podczas profesjonalnych kursów nurkowania.

Następujące działania zwiększają ryzyko zachorowania na chorobę dekompresyjną:

• Nurkowanie poza stołem nurkowym
• Latanie w ciągu 18 godzin po nurkowaniu: Większość ekspertów uważa, że ​​latanie w ciągu 12 godzin po ostatnim nurkowaniu danej osoby jest względnie bezpieczne, jeśli tylko raz, zanurkował łatwo w obrębie tabel nurkowania i nie było potrzeby zatrzymywania dekompresji. W przypadku bardziej skomplikowanych nurkowań zaleca się odczekanie 48 godzin. Ogólnie rzecz biorąc, im dłużej osoba czeka na lot po nurkowaniu, tym mniejsze ryzyko zachorowania na chorobę dekompresyjną. Jednak nawet długie oczekiwania nie zmniejszają ryzyka aż do zera.
• Dane zebrane przez DAN (Divers Alert Network) od 1987 do 1999 r. Wykazały, że 17% nurków w bazie danych obrażeń DAN miało pierwsze objawy DCS podczas lotu lub po nim.
• Nurkowanie w zimnej wodzie
• Otyłość (azot jest rozpuszczalny w lipidach)
• Odwodnienie
• Ostatnie zatrucie alkoholowe
• Energiczny wysiłek podczas nurkowania
• Wiele powtarzalnych nurkowań
• Jogging lub inne ciężkie ćwiczenia w ciągu 6 godzin po nurkowaniu

Prognoza zgięć

Prognozy lub perspektywy osób, które rozwijają zakręty, różnią się w zależności od następujących czynników:

• Rokowanie jest dobre w przypadku hiperbarycznego leczenia tlenem.
• Opóźnienie leczenia tlenem hiperbarycznym: Chociaż raporty pokazują, że ofiary mogą dobrze sobie radzić po dniach objawów, opóźnienie w ostatecznym leczeniu może spowodować nieodwracalne szkody.
• Nasilenie objawów: same bóle stawów działają lepiej niż osłabienie ogniskowe lub niezdolność do oddawania moczu.
• Istniejące zdrowie: młodzi, zdrowi ludzie mogą tolerować większą zniewagę dla swojego zdrowia niż starsze osoby z innymi chorobami.

The Bends Pictures

Najnowocześniejsza hiperbaryczna komora tlenowa HyperTec.

Najnowocześniejsza komora jednoosobowa HyperTec.

Symulowane nurkowanie.