Objawy raka nerki, przerzuty i leczenie

Fakty dotyczące raka nerki

Nerki to para narządów znajdujących się tuż poniżej poziomu żeber w tkance za jelitami oraz tuż przed i po obu stronach kręgosłupa lub kręgosłupa. Zadaniem nerek jest odfiltrowanie nadmiaru wody i odpadów z krwi. Woda i odpady są następnie odprowadzane z każdej nerki przez rurkę zwaną moczowodem do pęcherza i są wydalane z organizmu w postaci moczu przez cewkę moczową. Nerki produkują również substancje, które pomagają kontrolować ciśnienie krwi i tworzenie czerwonych krwinek.

W nerce może rozwinąć się kilka różnych rodzajów raka. Rak jasnokomórkowy nerki, znany również jako rak nerkowokomórkowy, jest zdecydowanie najczęstszym rodzajem raka nerki u dorosłych. Renes to łacińskie słowo oznaczające nerkę. Rak nerkowokomórkowy odpowiada za większość nowotworów nerki. Rak nerkowokomórkowy rozwija się w kanalikach nerki. Rurki są częścią systemu filtrującego.

Rak występuje, gdy normalne komórki ulegają transformacji. Z powodu tej transformacji komórki rosną i namnażają się bez normalnej kontroli, mogą uszkodzić sąsiednie tkanki i mogą rozprzestrzeniać się lub powodować przerzuty do innych części ciała.

• Komórki nowotworowe wydają się nieprawidłowe.
• Gdy komórki rakowe nadal się namnażają, tworzą masę nienormalnych komórek zwanych guzem nowotworowym lub złośliwym. (Nowotwory nie zawsze są nowotworami, ponieważ niektórzy twierdzą, że są łagodne. Wszystkie omawiane informacje o guzach nerek dotyczą guzów nowotworowych.)
• Guzy przytłaczają otaczające tkanki, atakując ich przestrzeń i pobierając tlen i składniki odżywcze potrzebne do przetrwania i funkcjonowania.
• Guzy są rakowe tylko wtedy, gdy mówi się, że składają się ze złośliwych. Oznacza to, że z powodu niekontrolowanego wzrostu guzy mogą zarówno atakować sąsiednie tkanki, jak i sąsiednie narządy, takie jak wątroba, okrężnica lub trzustka.
• Komórki nowotworowe mogą również podróżować do odległych narządów przez krwioobieg lub układ limfatyczny (główna część układu odpornościowego składająca się z narządów i naczyń limfatycznych, przewodów i węzłów, które transportują limfę z naczyń krwionośnych).
• Ten proces inwazji i rozprzestrzeniania się na inne narządy nazywa się przerzutami. Rak nerkowokomórkowy najprawdopodobniej daje przerzuty do sąsiednich węzłów chłonnych, płuc, wątroby, kości lub mózgu.

Większość raka nerkowokomórkowego występuje u osób w wieku 50-70 lat, ale choroba może wystąpić w każdym wieku. Rak rozwija się u około dwa razy więcej mężczyzn niż kobiet i występuje u wszystkich ras i grup etnicznych.

Podobnie jak prawie wszystkie nowotwory, rak nerki najprawdopodobniej zostanie skutecznie wyleczony, gdy zostanie wcześnie wykryty.

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka raka nerki?

Dokładna przyczyna raka nerkowokomórkowego nie została ustalona. Wydaje się, że wiele różnych czynników przyczynia się do raka nerki. Te czynniki ryzyka obejmują:

• Palenie papierosów podwaja ryzyko raka nerki i przyczynia się do jednej trzeciej wszystkich przypadków. Im więcej ktoś pali, tym większe ryzyko zachorowania na raka nerki.
• Otyłość jest czynnikiem ryzyka. Wraz ze wzrostem masy ciała rośnie ryzyko raka nerki. Dotyczy to szczególnie kobiet.
• Narażenie zawodowe na produkty ropopochodne, metale ciężkie, rozpuszczalniki, emisje z koksowni lub azbest
• Torbielowata choroba nerek związana z przewlekłą (długoterminową) niewydolnością nerek
• Torbielowate zmiany w nerkach i dializie nerkowej
• Stwardnienie guzowate
• Choroba von Hippla-Lindaua (VHL), choroba dziedziczna związana z kilkoma nowotworami
• Dziedziczny rak nerki
• Powiązane nowotwory złośliwe, takie jak chłoniak

Jakie są objawy raka nerkowokomórkowego ?

We wczesnych stadiach rak nerki zwykle nie powoduje zauważalnych objawów. Objawy mogą wystąpić tylko wtedy, gdy rak rośnie i zaczyna naciskać na otaczające tkanki lub rozprzestrzeniać się na inne części ciała. Objawy różnią się znacznie w zależności od osoby. Niektóre osoby nigdy nie rozwijają żadnych objawów przed wykryciem choroby; rak stwierdza się, gdy przechodzą testy obrazowe, takie jak tomografia komputerowa, z innego powodu. W badaniu przeprowadzonym w Journal of Urology około 53% osób z zlokalizowanym rakiem nerkowokomórkowym nie miało objawów.

Objawy raka nerkowokomórkowego mogą obejmować:

• Krwiomocz (krew w moczu)
• Ból w dolnej części pleców lub ból w boku (z boku lub z tyłu powyżej talii), który nie ustępuje
• Zauważalna bryła na boku
• Utrata masy ciała
• Zmęczenie (uczucie zmęczenia)
• Utrata apetytu
• Gorączka
• Nocne poty
• Złe samopoczucie (uczucie „bla”)
• Niedokrwistość („mała krew” z powodu nienormalnie małej liczby czerwonych krwinek)

Objawy, takie jak masa, którą można wyczuć na boku, ból w okolicy nerek lub utrata masy ciała są zwykle oznakami zaawansowanego raka. Wczesne raki nerki są zwykle bezobjawowe i albo wykrywane przypadkowo podczas badania pod kątem innych stanów, albo z powodu obecności krwi w moczu, która może być widoczna dla pacjenta lub nie.

Inne objawy mogą wynikać z przerzutowego raka nerki w kościach, płucach lub gdzie indziej. Na przykład, jeśli choroba atakuje kości, może powodować ból kości, który jest głęboki i obolały.

Rak komórek nerkowych może również powodować szereg stanów zwanych zespołami paranowotworowymi. Są to problemy spowodowane przez nowotwór, gdy uwalnia cytokiny (substancje chemiczne związane z układem odpornościowym) lub hormony. Cytokiny mogą powodować objawy lub nie, a dana osoba może nieświadomie mieć jeden lub więcej z następujących objawów.

• Wysokie ciśnienie krwi
• Hiperkalcemia (wysoki poziom wapnia we krwi)
• Polytythemia („wysoka krew” z powodu nienormalnie dużej liczby czerwonych krwinek)
• Zaburzenia wątroby
• Słabe mięśnie
• Neuropatia (drętwienie, mrowienie lub palący ból w jednym lub kilku obszarach)
• Amyloidoza (nieprawidłowe odkładanie białka w organizmie)

Kiedy należy szukać pomocy medycznej w przypadku raka nerkowokomórkowego?

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:

• Krew w moczu
• Ból z boku, który nie zniknie
• Guzek z boku lub brzucha
• Niewyjaśnione gorączki
• Utrata masy ciała
• Nocne poty

Jeśli jakieś niewyjaśnione objawy trwają dłużej niż kilka dni lub jeśli osoba po prostu „nie czuje się dobrze”, umów się na spotkanie z pracownikiem służby zdrowia.

Nie ignoruj ​​tych objawów lub po prostu miej nadzieję, że odejdą, jeśli będą uporczywe lub pogorszą się. Mogą nie być rakiem, ale jeśli tak, wczesna diagnoza jest lepsza. Im wcześniej rak zostanie zdiagnozowany i wyleczony, tym większe są szanse na całkowite wyleczenie.

Jakie egzaminy i testy diagnozują raka nerki?

Tylko 10% osób z rakiem nerkowokomórkowym ma klasyczne specyficzne objawy, takie jak krew w moczu, guzek lub ból z boku. Inni ludzie nie mają żadnych objawów lub jedynie niejasne, niespecyficzne objawy, takie jak zmęczenie lub po prostu źle się czują. Jeszcze inni nie mają żadnych objawów. Pracownik służby zdrowia zgromadzi wiele różnych rodzajów informacji w celu postawienia diagnozy. Proces ten obejmuje wykluczenie warunków, które powodują podobne objawy. Jeśli wystąpią objawy ze strony układu moczowego, może być konieczne skierowanie do urologa (lekarza chirurga specjalizującego się w chorobach dróg moczowych).

Aby podjąć prawidłową diagnozę, można podjąć następujące kroki:

• Wywiad medyczny lub historia: pracownik służby zdrowia zadaje pytania na temat objawów i sposobu ich rozpoczęcia, obecnych i poprzednich problemów medycznych, leków, historii rodziny, historii pracy i podróży oraz nawyków i stylu życia.
• Badanie fizykalne: Badanie to przeprowadza się w celu wykrycia nieprawidłowości sugerujących przyczynę objawów.
• Promieniowanie rentgenowskie, skan CT, MRI i testy laboratoryjne: badania te są zwykle przeprowadzane po wywiadzie i badaniu fizykalnym. Jeśli wyniki sugerują obecność raka nerki lub innego raka, może być konieczne skierowanie do chirurga, radiologa i / lub onkologa (lekarza specjalizującego się w raku).
• Biopsja: Biopsja polega na pobraniu małej próbki guza. Próbka jest zwykle usuwana przez dużą igłę wprowadzoną do guza. Próbka jest badana przez patologa (lekarza, który specjalizuje się w diagnozowaniu chorób tkanek i płynów ustrojowych). Komórki nowotworowe w próbce z biopsji potwierdzają rozpoznanie raka. Jeśli na podstawie badań rentgenowskich / tomografii komputerowej podejrzewa się rozpoznanie raka nerki, nie zawsze wykonuje się biopsję nerki ze względu na ryzyko krwawienia. Ostateczna diagnoza raka nerki jest dokonywana w czasie operacji usunięcia nerki (nefrektomia).
• Etapowanie: Przeprowadzana jest kolejna seria badań obrazowych i testów laboratoryjnych, aby dowiedzieć się więcej na temat raka i tego, czy rozprzestrzenił się on na inne części ciała. Ostrożna inscenizacja jest niezwykle ważna dla planowania leczenia i przewidywania przebiegu choroby.

Badania obrazowe

Szereg badań obrazowych służy do oceny i oceny mas nerkowych.

• Dożylne pyelogram (IVP): To badanie jest również nazywane urografią wydalniczą. Wykonuje się serię zdjęć rentgenowskich nerek, moczowodów i pęcherza moczowego po wstrzyknięciu żyły barwnikowi do krwioobiegu. Barwnik pozwala na znacznie wyraźniejszy i bardziej szczegółowy obraz tych narządów niż zwykłe zdjęcie rentgenowskie. To badanie pokazuje mniej szczegółów niż nowsze skany, takie jak tomografia komputerowa i MRI.
• Arteriografia / flebografia: To badanie jest serią promieni rentgenowskich naczyń krwionośnych w nerkach i wokół nich po wstrzyknięciu nieszkodliwego barwnika do krwioobiegu. Podobnie jak IVP, to badanie pokazuje mniej szczegółów niż skany CT i MRI.
• Ultrasonografia: Ta metoda wykorzystuje fale dźwiękowe (ultradźwięki) do stworzenia obrazu nerek i otaczających tkanek. Ta bezpieczna technika jest tą samą metodą, którą zastosowano do spojrzenia na płód w łonie matki. Ta metoda pokazuje różnicę między guzami a innymi nieprawidłowościami, takimi jak torbiele.
• Tomografia komputerowa (tomografia komputerowa): Badanie to przypomina promieniowanie rentgenowskie, ale pokazuje więcej szczegółów niż promieniowanie rentgenowskie i daje trójwymiarowy widok nerek i otaczających narządów. CT wyraźnie pokazuje różnicę między nienormalnymi a normalnymi tkankami, a także pokazuje powiększone węzły chłonne.
• Rezonans magnetyczny (MRI): MRI pokazuje jeszcze więcej szczegółów niż tomografia komputerowa i pokazuje, czy guz wokół nerek ma wpływ na nowotwór, zwłaszcza naczynia krwionośne.
• Pozytonowa tomografia emisyjna (PET): To badanie jest najnowszą technologią, która może pokazać, w jaki sposób tkanki metabolizują cukier. Ponieważ nowotwory pobierają i metabolizują cukier inaczej niż normalna tkanka, obrazowanie PET może być przydatne w definiowaniu nieprawidłowych obszarów na skanie CT lub MRI. Jest to drogi test i jego przydatność w tego typu raku jest kontrowersyjna.
• Skan kości: Skan kości jest zalecany dla każdego z rakiem nerkowokomórkowym, u którego występuje ból kości, inne wyniki badań lub inne objawy sugerujące zajęcie kości. Rentgen klatki piersiowej lub tomografia komputerowa mogą wykryć raka rozprzestrzeniającego się w płucach.

Testy laboratoryjne

Następujące testy laboratoryjne wykonuje się w celu wykrycia zespołów paraneoplastycznych, aby wykluczyć inne warunki i ocenić ogólny stan zdrowia osoby przed rozpoczęciem leczenia.

• Badanie moczu
• Badania krwi - liczba krwinek, chemia, testy czynności wątroby i nerek, szybkość sedymentacji erytrocytów oraz czas protrombiny i czas częściowej tromboplastyny ​​po aktywacji (badania krzepnięcia) zwane również PT i PTT.

Jak lekarze określają etap zaawansowania raka nerki?

Określenie stopnia zaawansowania raka nerki zależy od wielkości guza i stopnia jego rozprzestrzenienia się poza nerkę. Podobnie jak wiele nowotworów, rak nerki przebiega zgodnie z klasyfikacją nowotworu (T), węzłów (N) i przerzutów (M) zatwierdzoną przez American Joint Committee on Cancer (AJCC). System klasyfikacji TNM przypisuje kod T, kod N i kod M do każdego guza. X jest używany, jeśli nie można ustalić tej cechy. Kombinacja tych 3 kodów określa etap choroby.

• Guz pierwotny (T) - 0, 1, 2, 3a, 3b, 3c, 4; na podstawie wielkości guza i części nerki i otaczającego obszaru
• Regionalne węzły chłonne (N) - 0, 1, 2; na podstawie liczby zaangażowanych węzłów chłonnych
• Odległe przerzuty (M) - 0 (bez przerzutów), 1 (przerzuty)

Etapy AJCC

• Etap I - T1N0M0; rak ma 7 cm lub mniejszy rozmiar i ogranicza się do nerki
• Etap II - T2N0M0; rak jest większy niż 7 cm i ogranicza się do nerki
• Etap III - T1 lub 2, N1M0 lub T3a-c, N0-1, M0; rak dowolnej wielkości, który rozprzestrzenił się na tkankę tłuszczową, naczynia krwionośne lub węzeł chłonny w pobliżu nerki
• Etap IV - T4; lub dowolny T, N2M0; lub dowolny T, dowolny N, M1; rak rozprzestrzenił się na wiele węzłów chłonnych; do pobliskich narządów, takich jak jelito lub trzustka; lub do innych części ciała, takich jak płuca, mózg lub kość

Jakie są opcje leczenia raka nerkowokomórkowego?

Prawdopodobieństwo wyleczenia raka nerki zależy od stadium, w którym zostanie zdiagnozowany i wyleczony. Nowotwory komórek nerkowych wykryte we wczesnych stadiach leczy się przez ponad połowę czasu. Niestety rak ten często nie jest wykrywany, dopóki nie osiągnie zaawansowanego stadium. Szanse na wyleczenie raka nerki z przerzutami (stadium IV) są niewielkie.

Jakie terapie i leki leczą raka nerkowokomórkowego?

Leczenie raka nerki zależy od stadium choroby i ogólnego stanu zdrowia danej osoby, co określa, jak dobrze ta osoba jest w stanie tolerować różne terapie. Zespół medyczny opracuje plan leczenia dostosowany specjalnie do danej osoby. Terapie stosowane w raku nerki obejmują chirurgię, chemioterapię, terapię biologiczną, terapię hormonalną, środki celowane i radioterapię. Historyczne próby konwencjonalnej chemioterapii i terapii hormonalnych okazały się nieskuteczne. Badania kliniczne (testy nowych leków) mogą być odpowiednie dla niektórych pacjentów z rakiem nerki. Osoba może przejść jedną terapię lub kombinację terapii.

Zasadniczo chirurgia jest najlepszym sposobem leczenia raka nerkowokomórkowego, który nie miał przerzutów. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Chirurgia.

Chemioterapia polega na stosowaniu silnych leków do zabijania komórek rakowych.

• Niestety chemioterapia często przynosi mniejsze korzyści w przypadku raka nerki niż inne diagnozy raka.
• Chemioterapia zmniejsza guza u niektórych pacjentów z rakiem nerki, ale ten okres remisji zwykle nie trwa długo.
• Leki chemioterapeutyczne można podawać pojedynczo lub w kombinacji.
• Chemioterapia zwykle ma działania niepożądane, takie jak nudności i wymioty, utrata masy ciała i wypadanie włosów. Chemioterapia może również hamować wytwarzanie nowych komórek krwi, prowadząc do zmęczenia, anemii, łatwych siniaków lub krwawień oraz zwiększonego ryzyka infekcji.
• Obecnie konwencjonalna chemioterapia została w dużej mierze zastąpiona celowaną terapią lekową

Terapia hormonalna polega na przyjmowaniu hormonu w celu zabicia komórek rakowych. W przeszłości wypróbowano kilka różnych preparatów hormonalnych w raku nerki, ale środki te są mniej skuteczne niż ukierunkowana chemioterapia i nie są już często stosowane. Provera była hormonalnym leczeniem stosowanym w przeszłości jako pigułka lub zastrzyk długotrwały lub depot.

Terapia biologiczna, czasami nazywana immunoterapią, stara się wzmocnić własny układ odpornościowy organizmu, aby zwalczyć i zabić raka, wykorzystując substancje wytwarzane naturalnie przez organizm. Substancje te są kopiowane w laboratorium i wstrzykiwane do organizmu.

• Terapia biologiczna jest często zarezerwowana dla przerzutowych raków komórek nerkowych, których nie można wyleczyć chirurgicznie.
• Najskuteczniejszymi lekami immunoterapeutycznymi w przerzutowych rakach nerek są interleukina-2 (IL-2) i interferon alfa (IFNa).
• Środki te mają bardzo ciężkie działania niepożądane, w tym wysoką gorączkę i dreszcze, niebezpiecznie niskie ciśnienie krwi, płyn wokół płuc, uszkodzenie nerek, krwawienie z jelit i zawały serca. Pomimo tych problemów wybrani pacjenci mogą tolerować te leczenie i mogą osiągnąć długotrwałe remisje. Na przykład niektórzy pacjenci żyją 15 lat lub dłużej po otrzymaniu dużej dawki IL-2 z powodu raka nerki z przerzutami.
• Ponieważ niższe dawki leków powodują mniej i mniej poważne skutki uboczne, niskie dawki tych środków są testowane w połączeniu ze sobą, z innymi cytokinami i komórkami odpornościowymi oraz z lekami chemioterapeutycznymi.
• Wiele dziedzin badań jest aktywnych w leczeniu raka nerki, w tym badania czynników blokujących tworzenie się naczyń krwionośnych (niezbędnych do wzrostu raka nerki), leków blokujących podział komórek raka nerki, szczepionek i nowych leków wzmacniających układ odpornościowy.
• Środki celowane to leki, które mogą atakować nowo zdefiniowane cele w raku nerkowokomórkowym. Nowsze środki, takie jak sunitynib, sorafenib, Avastin i inne, są przykładami środków celowanych przydatnych przeciwko tej chorobie.
• Jedna szczególnie obiecująca nowa terapia celowana, która działa na szlaku komórkowym w przypadku tak zwanej programowanej śmierci komórki, normalnej funkcji komórek, ostatnio wykazała korzyści w leczeniu przerzutowego raka nerki. Agent niwolumab ma taką aktywność.

Radioterapia wykorzystuje wysokoenergetyczną wiązkę promieniowania do zabijania komórek rakowych. Nowotwory komórek nerkowych są zazwyczaj nieco odporne na promieniowanie. Niektóre osoby poddawane są radioterapii do miejsca, w którym nerka była po operacji, aby zabić pozostałe komórki nowotworowe. Radioterapia jest często stosowana w celu złagodzenia objawów u osób z przerzutami lub u których nie można poddać się operacji z powodu innych chorób.

Ponieważ przerzutowy rak komórek nerkowych jest w dużej mierze nieuleczalny przy obecnie dostępnych formach terapii systemowej, pacjentów z przerzutowym rakiem nerki zachęca się do omówienia innowacyjnych badań klinicznych ze swoimi lekarzami przed podjęciem ostatecznej decyzji.

Operacja raka nerkowokomórkowego

Usunięcie chorej nerki (nefrektomia) jest standardowym leczeniem raka nerkowokomórkowego. Ludzie mogą normalnie żyć z jedną nerką, jeśli ta nerka jest zdrowa. Trzy główne rodzaje nefrektomii są następujące:

• Częściowa nefrektomia: guz i część nerki wokół guza są usuwane. Częściowa nefrektomia jest wykonywana głównie u osób, które mają problemy z drugą nerką. Chirurdzy badają to leczenie, aby ustalić, czy jest tak samo skuteczne, jak standardowe procedury usuwania nerki, jak opisano poniżej.
• Prosta nefrektomia: rakowa nerka jest usuwana.
• Radykalna nefrektomia: rakowa nerka, nadnercza i otaczające tkanki są usuwane.

Nefrektomię można wykonać dużym nacięciem lub metodą laparoskopii. Laparoskopia to technika, która usuwa nerkę przez bardzo małe nacięcie. Laparoskopia pozostawia mniejszą bliznę i wymaga mniej czasu w szpitalu. Jest stosowany u osób z małymi nowotworami nerek.

Nefrektomia może wyleczyć chorobę, jeśli nie rozprzestrzeniła się na inne części ciała. Czasami ludzie z chorobą przerzutową przechodzą nefrektomię w celu złagodzenia objawów, takich jak krwawienie, ból, wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom wapnia we krwi. Sama nefrektomia nie jest w stanie wyleczyć raka nerkowokomórkowego z przerzutami, ale ostatnie badania sugerują, że wybrani pacjenci, którzy otrzymują immunoterapię po nefrektomii z powodu choroby z przerzutami, częściej reagują i mają dłuższy wskaźnik przeżycia niż ci, którzy nie są poddawani nefrektomii. W niektórych przypadkach można usunąć pojedynczego guza z przerzutami, co zwiększa szanse na dłuższą remisję.

Czasami stosuje się inną procedurę zwaną embolizacją tętnic (zatkanie tętnicy) u osób, które nie mogą poddać się operacji. Zastosowano różne metody embolizacji nerek, w tym wstrzyknięcie małych kawałków specjalnej gąbki żelatynowej, plastikowych mikrosfer, etanolu lub chemioterapii. Wstrzyknięty środek może zablokować tętnicę i zapobiec przedostawaniu się krwi do nerki i guza. Guz nie może żyć bez krwi i umiera. Procedura może być bolesna i powodować gorączkę. Wykazano, że stosowanie zatorowości tętniczej przed radykalną nefrektomią przynosi korzyści w zakresie przeżycia i nie jest zalecane w operacyjnych rakach nerek.

Jakie czynności kontrolne są potrzebne po leczeniu raka nerkowokomórkowego?

Po zakończeniu leczenia urolog z lub bez onkologa medycznego będzie przeprowadzał regularne oceny, zwykle co 4 lub 6 miesięcy przez okres 5 lat. Wizyty te obejmują historię i badanie fizykalne wraz z badaniami obrazowymi, takimi jak prześwietlenia klatki piersiowej i tomografii komputerowej jamy brzusznej, w celu monitorowania stanu i badań laboratoryjnych w celu upewnienia się, że nerki i inne narządy działają prawidłowo.

Czy można zapobiec rakowi nerkowokomórkowemu?

Najlepszym sposobem na uniknięcie raka nerki i wielu innych nowotworów jest nie palenie. Zdrowa, zbilansowana dieta i utrzymanie zdrowej wagi również zmniejszają ryzyko raka.

Jaka jest prognoza raka nerki?

Perspektywy dla osoby z rakiem nerkowokomórkowym zależą od etapu, rodzaju otrzymanego leczenia, powikłań choroby i ogólnego stanu tej osoby. Ogólnie rzecz biorąc, jak w przypadku każdego rodzaju raka, im niższy poziom w momencie leczenia, tym lepsze rokowanie. Guzy ograniczone do nerki mają najlepszą szansę na wyleczenie.

Przerzuty raka nerkowokomórkowego

Około 25% -30% osób ma chorobę przerzutową w momencie rozpoznania.

U osób, których choroba ogranicza się do obszaru nerki, 20–30% może nadal rozwinąć przerzuty po nefrektomii z powodu komórek, które mogły uciekać i rozprzestrzeniać się niewykryte przed operacją. Ci, którzy mają długą wolną od choroby przerwę między nefrektomią a pojawieniem się przerzutów, zwykle robią najlepiej. Osoby z pojedynczym przerzutem do płuc mają zwykle najlepsze perspektywy, ponieważ takie przerzuty często można leczyć chirurgicznie. Pacjenci z bardziej rozległą chorobą przerzutową mogą skorzystać z terapii biologicznej i terapii celowanych i powinni udać się do onkologa, który specjalizuje się w tych zabiegach. Postępy w tego rodzaju leczeniu były ostatnio zachęcające.

Grupy wsparcia i poradnictwo dotyczące raka nerkowokomórkowego

Życie z rakiem stanowi wiele nowych wyzwań, zarówno dla osób chorych na raka, jak i dla ich rodziny i przyjaciół.

• Osoby chore na raka prawdopodobnie martwią się, w jaki sposób rak wpłynie na nich i na ich zdolność do „normalnego życia”, dbania o rodzinę i dom, utrzymywania pracy oraz kontynuowania przyjaźni i działań, które lubią.
• Wiele osób odczuwa niepokój i depresję. Niektórzy ludzie czują się źli i urażeni; inni czują się bezradni i pokonani.

Dla większości osób chorych na raka pomaga rozmowa o swoich uczuciach i obawach.

• Przyjaciele i członkowie rodziny mogą być bardzo pomocni. Mogą się wahać, oferując wsparcie, dopóki nie zobaczą, jak ktoś sobie radzi. Jeśli osoby chore na raka chcą porozmawiać o swoich obawach, powinny powiadomić kogoś.
• Niektóre osoby nie chcą „obciążać” swoich bliskich lub wolą rozmawiać o swoich obawach z bardziej neutralnym profesjonalistą. Pracownik socjalny, doradca lub członek duchowieństwa może być pomocny, jeśli chcą omówić swoje uczucia i obawy związane z chorobą nowotworową. Chirurg lub onkolog powinien móc kogoś polecić.
• Wiele osób z rakiem otrzymuje głęboką pomoc w rozmowach z innymi osobami chorymi na raka. Dzielenie się obawami z innymi, którzy przeszli przez to samo, może być wyjątkowo uspokajające. Grupy wsparcia dla osób chorych na raka mogą być dostępne za pośrednictwem centrum medycznego, w którym przeprowadzono leczenie. American Cancer Society posiada również informacje o grupach wsparcia w całych Stanach Zjednoczonych.

Aby uzyskać więcej informacji o grupach wsparcia, skontaktuj się z tymi agencjami:

• American Cancer Society - (800) ACS-2345
• Stowarzyszenie raka nerki - (800) 850-9132

Więcej informacji na temat raka nerkowokomórkowego

Stowarzyszenie raka nerki

National Cancer Institute, co musisz wiedzieć o raku nerki

Zdjęcie raka nerki

Guzy nerek