Objawy i leczenie przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego (pmdd)

Objawy i leczenie przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego (pmdd)
Objawy i leczenie przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego (pmdd)

PMS and PMDD

PMS and PMDD

Spisu treści:

Anonim

Co to jest przedmiesiączkowe zaburzenie dyspersyjne (PMDD)?

Zespół napięcia przedmiesiączkowego lub zespół napięcia przedmiesiączkowego odnosi się do zmian nastroju kobiety wraz z pewnymi objawami fizycznymi związanymi z jej cyklem miesiączkowym, które są na tyle znaczące, aby wpłynąć na jej jakość życia.

Większość ekspertów zgadza się, że chociaż zespół napięcia przedmiesiączkowego może powodować znaczny niepokój, niektóre kobiety wydają się mieć jeszcze poważniejsze objawy cykliczne, które mogą faktycznie prowadzić do fizycznej lub psychicznej utraty funkcji. Uważa się, że kobiety te cierpią na przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD), niezwykle ciężką postać zespołu napięcia przedmiesiączkowego.

Objawy PMDD zazwyczaj zaczynają się na tydzień przed miesiączką i kończą kilka dni po rozpoczęciu miesiączki. Kobiety z PMDD mogą doświadczać drastycznych wahań nastroju, gniewu, depresji, drażliwości, napięcia, zmian snu i apetytu, zmęczenia i problemów fizycznych, takich jak ból lub wzdęcia. PMDD dotyka około 3–8% kobiet w wieku rozrodczym.

Przyczyna PMDD (i PMS) nie jest pewna, ale wydaje się, że jest związana ze zmianami hormonalnymi towarzyszącymi cyklowi miesiączkowemu. Niektóre dowody sugerują związek między PMDD a poziomem serotoniny, neuroprzekaźnika (substancji chemicznej w organizmie, która pomaga mózgowi przekazywać informacje).

PMDD wydaje się występować częściej u kobiet, które doświadczyły depresji. I odwrotnie, kobieta z PMDD jest narażona na zwiększone ryzyko rozwoju depresji.

Diagnoza PMDD

Aby ustalić diagnozę PMDD, lekarz przeprowadzi dokładne badanie fizykalne, aby wykluczyć wszelkie problemy ginekologiczne, które mogą powodować objawy. Czasami w procesie diagnostycznym uwzględniana jest ocena psychiatryczna, ponieważ niektóre zaburzenia emocjonalne, takie jak panika i zaburzenia lękowe, mogą powodować objawy podobne do PMDD.

Podczas gdy PMS jest najczęściej leczony bez recepty lekami przeciwbólowymi (takimi jak ibuprofen), PMDD może wymagać leczenia lekami przeciwdepresyjnymi typu SSRI (selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny). Fluoksetyna (Sarafem, Prozac) i sertralina (Zoloft) są powszechnymi lekami przeciwdepresyjnymi SSRI, które, jak wykazano, zapewniają ulgę kobietom z PMDD. Lekarz może zalecić przyjmowanie tych leków w sposób ciągły lub tylko w określonych momentach cyklu miesiączkowego.

Chociaż wykazano, że regularna sprawność przynosi ulgę w PMS, pozostaje niejasne, czy ćwiczenia mogą złagodzić objawy PMDD. Czasami zaleca się zapobieganie owulacji za pomocą tabletek antykoncepcyjnych w celu kontrolowania objawów PMDD.