Torbiel pilonidalna: operacja usunięcia i ropnia

Co to jest torbiel pilonidalna?

• Torbiel pilonidalna jest torbielowatą strukturą, która rozwija się wzdłuż kości ogonowej (kości ogonowej) w pobliżu rozszczepu pośladków, około 4 cm-5 cm od odbytu.
• Te torbiele zwykle zawierają resztki włosów i skóry. Osoby z torbielą pilonidalną mogą wcale nie mieć żadnych objawów (określane jako bezobjawowe), podczas gdy u innych może rozwinąć się infekcja torbieli z towarzyszącym bólem i stanem zapalnym.
• Leczenie torbieli pilonidalnych i postępowanie z nimi zależy od wielu czynników, w tym od zasięgu i przewlekłości choroby. Nawrót torbieli pilonidalnych jest powszechny.
• Torbiele pilonidalne zostały po raz pierwszy opisane w 1833 r. Przez Herberta Mayo. Termin pilonidal pochodzi od łacińskich słów „pilus” (włosy) i „nidus” (gniazdo) i został ukuty w 1880 roku przez RM Hodge'a.
• Torbiele pilonidalne występują częściej u mężczyzn niż u kobiet i częściej występują u osób rasy białej niż u innych grup rasowych.
• Torbiele pilonidalne zwykle występują w wieku od 15 do 24 lat, a ich rozwój jest rzadki po 40 roku życia.

Przyczyny torbieli pilonidalnej

Chociaż istnieje kilka teorii na temat przyczyn i przyczyn choroby pilonidalnej, większość badaczy uważa dziś, że torbiele pilonidalne są nabywane (a nie wrodzone lub wrodzone) i że są one spowodowane przez przenikanie luźnych włosów do skóry przez rozszerzone mieszki włosowe do tkanek podskórnych. W odpowiedzi na wrastające włosy lokalna reakcja zapalna powoduje powstanie torbielowatej struktury wokół włosów i innych resztek skóry. Uważa się, że nadmierny nacisk lub powtarzające się urazy w okolicy kości krzyżowej predysponują osoby do rozwoju torbieli lub podrażnienia już istniejącej torbieli pilonidalnej.

Podczas II wojny światowej ponad 80 000 amerykańskich żołnierzy rozwinęło torbiele pilonidalne wymagające hospitalizacji. Ponieważ tak wielu dotkniętych wojskiem żołnierzy jeździło wyboistymi dżipami przez dłuższy czas, stan ten nazwano „chorobą jeepa”. W tym czasie wielu badaczy opracowało artykuły na temat leczenia i leczenia choroby pilonidalnej.

Oprócz płci męskiej, inne czynniki ryzyka rozwoju torbieli pilonidalnych obejmują rodzinną historię torbieli pilonidalnych, zawody wymagające długotrwałego siedzenia, owłosienie (owłosione lub posiadające obfite włosy) osobniki oraz obecność głębokiej rozpadliny urodzeniowej (rozszczep między pośladkami). Osoby otyłe są bardziej narażone na nawrót torbieli pilonidalnych.

Objawy i objawy torbieli pilonidalnej

Jak wspomniano wcześniej, u niektórych osób z torbielą pilonidalną może wystąpić bezobjawowo, a jedynym odkryciem może być wgłębienie lub otwór w skórze (odcinku zatokowym) w okolicy kości krzyżowej. Jednak w przypadku zarażenia torbieli pilonidalnej mogą rozwinąć się następujące objawy:

• Ból w dolnej części kręgosłupa
• Zaczerwienienie skóry
• Ciepło skóry
• Zlokalizowany obrzęk nad dolnym kręgosłupem
• Drenaż ropy z otworu w skórze (przewód zatokowy) nad dolnym kręgosłupem
• Gorączka (niezbyt często)

Rzadziej torbiele pilonidalne mogą rozwijać się w innych obszarach ciała, takich jak dłonie.

Diagnoza torbieli pilonidalnej

Torbiel pilonidalna może zostać zdiagnozowana na podstawie charakterystycznych objawów i wyników badania fizykalnego. Zasadniczo badania krwi lub badania obrazowe zwykle nie są konieczne do postawienia diagnozy.

Leczenie torbieli pilonidalnej

Osoby, które po prostu mają wgłębienie lub przewód zatokowy, który nie został zarażony lub stan zapalny, na ogół nie wymagają natychmiastowego leczenia. Jednak zainfekowana torbiel pilonidalna może stać się ropniem pilonidalnym (struktura zawierająca ropę), który wymaga nacięcia i drenażu (nakłuwania) w celu poprawy. Tę procedurę można zasadniczo wykonać w gabinecie lekarskim lub na oddziale ratunkowym.

• Odbywa się to przez znieczulenie obszaru znieczuleniem miejscowym i nacięcie skalpela nad zainfekowanym obszarem, aby otworzyć jamę ropnia.
• Ropa jest odprowadzana, a wszelkie nagromadzone włosy i zanieczyszczenia są usuwane. Rana jest czyszczona roztworem soli fizjologicznej, pakowana w gazę i przykryta bandażem.
• Antybiotyki na ogół nie są konieczne, chyba że występują objawy rozprzestrzeniania się infekcji skóry (zapalenie tkanki łącznej). Często przepisywane będą leki przeciwbólowe.

Należy zaplanować wizytę u lekarza w ciągu jednego do dwóch dni, aby zapewnić odpowiednie gojenie się ran i monitorować wszelkie potencjalne powikłania. Opatrunek zostanie usunięty przez lekarza, rana zostanie zbadana, a ponowne napełnienie rany może być konieczne, jeśli nadal występuje ropny drenaż. Leczenie w domu będzie się składać z leków przeciwbólowych i starannego leczenia ran. Kąpiele Sitz mogą być przyjmowane w domu z ciepłą wodą po usunięciu opakowania, a rana skóry zwykle goi się i zamyka sama po około czterech tygodniach. Utrzymanie rany w czystości i usunięcie włosów z okolic kości krzyżowej może pomóc w zapobieganiu nawrotom.

W przypadku osób z nawracającą, skomplikowaną lub przewlekłą chorobą pilonidalną w sali operacyjnej szpitala może być konieczna bardziej inwazyjna operacja wycięcia zatoki lub torbieli. W tym przypadku można zastosować kilka różnych procedur chirurgicznych, a Twój chirurg omówi z Tobą różne opcje. Ogólnie rzecz biorąc, główna różnica między różnymi interwencjami chirurgicznymi polega na pozostawieniu otwartej rany chirurgicznej po operacji i umożliwieniu jej samodzielnego gojenia się, w porównaniu do zamknięcia rany chirurgicznej po oczyszczeniu rany podczas samej operacji. Czas powrotu do zdrowia po operacji może zająć kilka tygodni, a częstość nawrotów może się różnić w zależności od wyboru zabiegu chirurgicznego. Potencjalne powikłania pooperacyjne mogą obejmować zakażenie rany, złe gojenie się ran lub nawrót.

Leczenie choroby pilonidalnej za pomocą zastrzyków fenolu jest kolejną alternatywą dla samej operacji, chociaż ta opcja jest częściej stosowana w Europie niż w Stanach Zjednoczonych. Konieczna jest dalsza opieka ambulatoryjna i obserwacja chirurga, aby zapewnić prawidłowe gojenie się ran i poradzić sobie z potencjalnymi powikłaniami lub nawrotami choroby pilonidalnej.

Komplikacje torbieli pilonidalnej

Powikłania torbieli pilonidowej mogą obejmować:

• Formacja ropnia
• Nawrót torbieli pilonidalnej
• Zakażenie ogólnoustrojowe (zakażenie rozprzestrzeniające się po całym ciele)
• Rzadko rak płaskonabłonkowy (rozwój postaci raka skóry w torbieli)

Zapobieganie torbieli pilonidalnej

Dobra higiena w okolicy kości krzyżowej ma kluczowe znaczenie. Utrzymuj obszar w czystości i suchości oraz gol się lub używaj kremów do depilacji, aby utrzymać obszar wolny od włosów. Inną opcją może być elektroliza lub depilacja laserowa w tym obszarze. Staraj się również unikać długotrwałego siedzenia lub nadmiernego powtarzalnego nacisku na obszar kości ogonowej (kości ogonowej). Utrata masy ciała u osób otyłych może również pomóc zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu choroby.

Rokowanie torbieli pilonidalnych

Chociaż niektórzy pacjenci mogą doświadczyć nawrotu choroby pilonidalnej, ogólnie długoterminowe rokowanie jest doskonałe. W rzadkim przypadku rozwoju raka płaskonabłonkowego rokowanie będzie się różnić w zależności od różnych czynników i powinno być omówione z lekarzem. Śmiertelność (śmierć) z powodu choroby pilonidalnej jest niezwykle rzadka.