Prawa pacjenta: poufność i świadoma zgoda

Jakie są prawa pacjenta?

Prawa pacjenta to podstawowe zasady postępowania między pacjentami a opiekunami medycznymi, a także instytucjami i osobami, które je wspierają. Pacjentem jest każdy, kto złożył wniosek o ocenę lub który jest oceniany przez dowolnego pracownika służby zdrowia. Opiekunami medycznymi są szpitale, personel medyczny, a także agencje ubezpieczeniowe lub płatnicy kosztów medycznych. Jest to szeroka definicja, ale istnieją inne nieco bardziej szczegółowe definicje. Na przykład definicja prawna jest następująca; prawa pacjenta to ogólne oświadczenie przyjęte przez większość pracowników służby zdrowia, obejmujące takie kwestie, jak dostęp do opieki, godność pacjenta, poufność i zgoda na leczenie.

Bez względu na zastosowaną definicję większość pacjentów i lekarzy odkrywa, że ​​wiele szczegółów dotyczących praw pacjenta zmieniło się i z czasem się zmienia. Ten artykuł ma na celu dać czytelnikowi podstawowe wprowadzenie do praw pacjenta.

Często ludzie nie zdają sobie sprawy ze swoich szczególnych praw w czasie opieki, ponieważ prawa te albo nie są jasno określone, albo są zawarte w pakiecie dokumentów, które pacjenci muszą podpisać podczas rejestracji. Niektóre podstawowe prawa polegają na tym, że wszyscy pacjenci ubiegający się o opiekę na oddziale ratunkowym mają prawo do badania przesiewowego, a pacjenci, których nie stać na opłacenie, nie są odrzucani. Szczegółowe informacje na temat tych praw są wyszczególnione w ustawach o ratownictwie medycznym i aktywnej pracy (EMTALA) w USA. Ponadto wiele osób uważa, że ​​prawa pacjenta mają zastosowanie tylko między nimi a lekarzem. To nie jest sytuacja; jak stwierdzono w pierwszej definicji, prawa pacjenta mogą być rozległe i mogą istnieć między wieloma osobami i instytucjami. W szczególności mogą istnieć między pacjentami, dowolnym opiekunem medycznym, szpitalami, laboratoriami, ubezpieczycielami, a nawet pomocą sekretarską i gospodyniami domowymi, które mogą mieć dostęp do pacjentów lub ich dokumentacji medycznej.

Nie można wymienić wszystkich praw pacjenta. Jednak większość pisemnych praw, które lekarze i personel szpitalny mają do przeczytania (i podpisania) przez pacjentów, to skrócone oświadczenia, które są streszczeniem całości lub części Kodeksu Etyki Medycznej American Medical Association (AMA). Wiele z tych praw pacjenta zostało zapisanych w prawie stanowym lub federalnym, a ich naruszenie może skutkować karami grzywny, a nawet więzieniem.

Ten artykuł skupi się na relacjach lekarz-pacjent i przedstawi obszary budzące największe obawy. Czytelnicy powinni zrozumieć, że w większości przypadków, gdy używane jest słowo „lekarz”, czytelnik może zastąpić wiele innych nazwisk, takich jak pielęgniarka, opiekun, szpital, ubezpieczyciel, personel gabinetu lekarskiego i wiele innych. Prawa pacjenta w stosunku do lekarzy występują na wielu różnych poziomach i we wszystkich specjalnościach. Jak stwierdzono powyżej, American Medical Association (AMA) określa podstawowe elementy relacji lekarz-pacjent w swoim Kodeksie etyki medycznej. Prawa te obejmują następujące elementy książki 2012–2013 (568 stron!) I szczegółowo omawiają różne tematy:

• 1.00 - Wprowadzenie
• 2.00 - Opinie na temat zagadnień polityki społecznej
• 3.00 - Opinie na temat relacji międzybranżowych
• 4.00 - Opinie na temat relacji szpitalnych
• 5.00 - Opinie na temat poufności, reklamy i relacji z mediami
• 6.00 - Opinie o opłatach i prowizjach
• 7.00 - Opinie na temat dokumentacji lekarskiej
• 8.00 - Opinie na temat ćwiczeń
• 9.00 - Opinie o prawach i obowiązkach zawodowych
• 10.00 - Opinie na temat relacji pacjent-lekarz

Według AMA lekarze powinni również pełnić rolę rzeczników pacjentów i promować podstawowe prawa pacjenta.

Porozumiewanie się

Otwarta i uczciwa komunikacja jest integralną częścią relacji lekarz-pacjent. Kodeks etyki medycznej AMA wyraźnie stwierdza, że ​​podstawowym wymogiem etycznym jest, aby lekarz przez cały czas postępował uczciwie i otwarcie z pacjentami. Pacjenci mają prawo znać swoją przeszłą i obecną sytuację medyczną oraz być wolni od błędnych przekonań dotyczących ich stanu. Czasami zdarzają się sytuacje, w których pacjent cierpi na poważne komplikacje medyczne, które mogły wynikać z błędu lub oceny lekarza. W takich sytuacjach lekarz jest etycznie zobowiązany do poinformowania pacjenta o wszystkich faktach niezbędnych do zapewnienia zrozumienia tego, co się wydarzyło. Tylko dzięki pełnemu ujawnieniu pacjent jest w stanie podejmować świadome decyzje dotyczące przyszłej opieki medycznej.

Ankiety przeprowadzane w przeszłości przez pacjentów wykazały, że praktycznie wszyscy pacjenci chcieli potwierdzić nawet drobne błędy. Zarówno w przypadku umiarkowanych, jak i poważnych błędów pacjenci znacznie częściej rozważali podjęcie kroków prawnych, jeśli lekarz nie ujawnił błędu. Takie ustalenia wzmacniają znaczenie otwartej komunikacji między lekarzem a pacjentem.

Świadoma zgoda

Część komunikacji w medycynie wymaga świadomej zgody na leczenie i procedury. Jest to uważane za podstawowe prawo pacjenta. Świadoma zgoda obejmuje zrozumienie przez pacjenta następujących elementów:

• Co lekarz proponuje zrobić
• Czy propozycja lekarza jest drobną procedurą lub poważną operacją
• Charakter i cel leczenia
• Zamierzone efekty a możliwe skutki uboczne
• Ryzyko i oczekiwane korzyści z tym związane
• Wszystkie rozsądne alternatywy, w tym ryzyko i możliwe korzyści.

Ścisła zgoda, ściśle związana z świadomą zgodą, oznacza, że ​​pacjent rozumie te pojęcia; prawa pacjenta obejmują:

• Wolność od siły, oszustwa, oszustwa, przymusu, przesady i innych ukrytych form przymusu lub przymusu
• Prawo do odmowy lub wycofania się bez wpływu na przyszłą opiekę zdrowotną pacjenta
• Prawo do zadawania pytań i negocjowania aspektów leczenia

Pacjent musi być kompetentny, aby wyrazić dobrowolną i świadomą zgodę. Tak więc kompetentna zgoda obejmuje zdolność do podjęcia świadomej, swobodnie podejmowanej decyzji i do podjęcia decyzji. W praktyce klinicznej kompetencje często utożsamiane są ze zdolnością. Zdolność do podejmowania decyzji odnosi się do zdolności pacjenta do podejmowania decyzji o przyjęciu zaleceń dotyczących opieki zdrowotnej. Aby mieć odpowiednią zdolność decyzyjną, pacjent musi zrozumieć opcje, konsekwencje związane z różnymi opcjami oraz koszty i korzyści wynikające z tych konsekwencji, odnosząc je do osobistych wartości i priorytetów.

Niektóre czynniki mogą sprawić, że pacjent nie będzie w stanie udzielić kompetentnej zgody czasowo lub na stałe. Przykłady obejmują następujące:

• Choroba psychiczna lub upośledzenie umysłowe
• Zatrucie alkoholem lub narkotykami
• Zmieniony status psychiczny
• Uraz mózgu
• Będąc zbyt młodym, aby legalnie podejmować decyzje dotyczące opieki zdrowotnej

Pacjenci, którzy zostali uznani za niekompetentnych (często określani przez dwóch niezależnych lekarzy lub w niektórych przypadkach na podstawie dekretu prawnego), mogą mieć inne prawo legalnie podejmować decyzje medyczne dotyczące pacjenta.

Poufność

Prawo i etyka stanowią, że interakcja lekarz-pacjent powinna pozostać poufna. Lekarz nigdy nie powinien ujawniać poufnych informacji, chyba że pacjent chce, aby te informacje zostały ujawnione innym osobom lub chyba, że ​​jest to wymagane przez prawo. Jeżeli udostępnienie informacji jest uzasadnione, należy je ujawnić w formie oficjalnie podpisanego dokumentu.

Poufność podlega pewnym wyjątkom ze względów prawnych, etycznych i społecznych.

• Gdy pacjenci są narażeni na ryzyko uszkodzenia ciała innej osoby lub jeśli ci pacjenci są narażeni na ryzyko samookaleczenia, lekarz ma prawny obowiązek chronić potencjalną ofiarę i powiadomić organy ścigania.
• Wszystkie stany USA i prowincje kanadyjskie wymagają zgłaszania wszystkich przypadków wykorzystywania dzieci do biura prokuratora okręgowego i / lub służb ochrony dzieci. Obejmuje to podejrzane i potwierdzone przypadki wykorzystywania dzieci. Niezgłoszenie przez personel medyczny zgłoszenia nadużycia i zaniedbania dziecka może skutkować ściganiem karnym na mocy Ustawy o znęcaniu się nad dziećmi i zapobieganiu mu z 1974 r. Niezgłoszenie zgłoszenia nadużycia wobec dziecka może również prowadzić do wszczęcia postępowania cywilnego za nadużycie, jeżeli dziecko dozna obrażeń lub śmierci, ponieważ wykorzystywanie było nie zgłoszony. Jest to kolejny szczególny przypadek, w którym poufność pacjenta nie istnieje. Lekarze, którzy w uzasadniony sposób podejrzewają o wykorzystywanie dzieci i zgłaszają je, nie ponoszą odpowiedzialności, jeśli ostatecznie służby ochrony dzieci stwierdzą, że nie doszło do wykorzystywania. Nowe zmiany rozszerzają również to prawo na starszych pacjentów.
• Oprócz niegodziwego traktowania dzieci i osób starszych niektóre aspekty związane z poufnością nie dotyczą przypadków określonych chorób zakaźnych, ran postrzałowych i ran nożowych związanych z działalnością nielegalną lub przestępczą.
• Temat nieletnich stwarza szczególną sytuację dotyczącą poufności. Przepisy różnią się w zależności od stanu. Większość stanów uważa osobę młodszą niż 18 lat za nieletnią.
  • Wyjątek stanowią emancypowani nieletni, którzy są uważani za samowystarczalnych, ponieważ na przykład są małżeństwem lub sami mają dzieci. Emancypowani nieletni są zwykle uważani za osoby dorosłe w odniesieniu do ich opieki medycznej.
  • Nieletni, którzy mieszkają z rodzicami, ale są samowystarczalni i niezależni, są uważani za dojrzałych nieletnich. W niektórych stanach dojrzałą małoletnią można uznać za osobę dorosłą w ​​zakresie leczenia. W różnych stanach i zależnie od sytuacji nieletni mogą wyrazić zgodę na leczenie antykoncepcji, problemów narkotykowych i alkoholowych, stanów psychiatrycznych, ciąży, aborcji i chorób przenoszonych drogą płciową (choroby przenoszone drogą płciową, choroby weneryczne) bez wiedzy rodziców. Lekarze i pacjenci najlepiej znać przepisy prawa obowiązujące w państwie, w którym sytuacja medyczna ma być oceniana i leczona.

Prawo do opieki zdrowotnej

Większość ludzi zgadza się, że wszyscy zasługują na podstawowe prawo do opieki zdrowotnej, ale to, jak daleko to się posunęło, było centrum amerykańskiej debaty na temat opieki zdrowotnej; nawet gdy Sąd Najwyższy podtrzymuje obecne nowe federalne przepisy dotyczące opieki zdrowotnej, debata trwa, nawet do tego stopnia, że ​​nowe przepisy mogą zostać uchylone. W ramach istniejącej struktury społecznej powszechne są nierówności w dostępie do opieki zdrowotnej. Z powodu licznych nierówności w opiece zdrowotnej, które często obejmują takie czynniki, jak rasa, status społeczno-ekonomiczny i płeć, politycy od wielu lat próbują zmienić system opieki zdrowotnej i prawdopodobnie będą nadal interweniować i zmieniać te „prawa pacjenta”.

Amerykański system opieki zdrowotnej składa się z mozaiki programów opieki zdrowotnej i ubezpieczeń, które obejmują między innymi prywatne ubezpieczenie zdrowotne, HMO, Medicaid i Medicare. Jednak zgodnie z danymi spisu powszechnego z 2010 r. Ponad 49 milionów Amerykanów nie jest ubezpieczonych, a rząd został zmuszony do uchwalenia różnych przepisów, aby amerykański system opieki zdrowotnej zapewniał bardziej równą opiekę.

Przykładem takiego prawa jest skonsolidowana ustawa o zbiorowym uzgadnianiu budżetu (COBRA). Przepisy COBRA są przepisami federalnymi, które nakazują ocenę pacjentów szukających pomocy medycznej w placówkach ratunkowych. Jeżeli instytucja pomocy doraźnej odmówi udzielenia opieki, instytucja i świadczeniodawcy ponoszą odpowiedzialność. Przepisy te zapobiegają odmowie przez instytucje opieki zdrowotnej niezbędnej opieki osobom bez pieniędzy lub ubezpieczenia zdrowotnego.

• Razem przepisy COBRA i nowsza Ustawa o ratownictwie medycznym i aktywnej pracy (EMTALA) odnoszą się do przepisów federalnych związanych z badaniami przesiewowymi i przenoszeniem pacjentów. Wymagają od wszystkich oddziałów ratunkowych i szpitali uczestniczących w Medicare, aby:
  • Przeprowadź odpowiednie badanie lekarskie przez wykwalifikowanego dostawcę, aby ustalić, czy występuje stan nagły
  • Zapewnij dalsze badanie i leczenie w celu ustabilizowania pacjenta, a jeśli to konieczne i właściwe, aby zorganizować przeniesienie
  • Uważaj pacjentów porodowych za niestabilnych do przeniesienia, w specjalnych warunkach (patrz poniżej).
• EMTALA wymaga, aby wszystkie oddziały ratunkowe i szpitale uczestniczące w Medicare sprawdzały każdego, kto jest aktywnie porodowy lub szuka pomocy w nagłych wypadkach. Jeżeli takie badanie ujawni obecność nagłego stanu zdrowia - takiego jak silny ból, poważne zagrożenie życia lub kończyny, lub czynny poród - szpital jest zobowiązany do przeprowadzenia leczenia stabilizującego najlepiej jak to możliwe.

Aby zapewnić ciągłe ubezpieczenie zdrowotne dla ostatnio bezrobotnych, przepisy COBRA zezwalają również na kontynuację ubezpieczenia w miejscu pracy. Ostatnio złożono wiele pozwów federalnych i cywilnych, które wygrały i przegrały z HMO za to, że nie zapewnili potrzebnej opieki z powodu dążenia do obniżenia kosztów opieki zdrowotnej. Wynik takich postępowań jest czasem niejasny, ale jakość świadczonej opieki spoczywa na wszystkich, którzy korzystają z opieki zdrowotnej.

Porzucenie

Lekarz ma obowiązek kontynuowania opieki zdrowotnej po wyrażeniu zgody na świadczenie opieki medycznej, chyba że pacjent nie wymaga już leczenia choroby. Lekarz musi powiadomić pacjenta i przekazać opiekę innemu akceptowanemu lekarzowi, jeśli planuje wycofać opiekę. Lekarze mogą zostać oskarżeni o zaniedbanie porzucenia z powodu zakończenia relacji z pacjentem bez odpowiedniego skierowania, przeniesienia lub wypisu. Chociaż lekarze mają swobodę wyboru, którzy pacjenci będą leczeni, lekarze powinni zapewnić optymalną opiekę pacjentom, którzy potrzebują pierwszej pomocy w nagłych wypadkach.

Prawo do odmowy opieki - dorośli, rodzice i dzieci

Oprócz prawa do odpowiedniej i odpowiedniej opieki zdrowotnej, kompetentni dorośli pacjenci mają prawo odmówić opieki zdrowotnej (mądrze jest udokumentować, że pacjent wyraźnie rozumie ryzyko i korzyści wynikające z ich decyzji), ale zdarzają się wyjątki.

• Pacjenci ze zmienionym stanem psychicznym z powodu alkoholu, narkotyków, uszkodzenia mózgu lub choroby medycznej lub psychiatrycznej mogą nie być w stanie podjąć właściwej decyzji; wtedy pacjent może potrzebować osoby wyznaczonej zgodnie z prawem do podejmowania decyzji medycznych.
• Chociaż przepisy prawa ustanawiają prawo osoby dorosłej do odmowy leczenia podtrzymującego życie, nie pozwalają rodzicom ani opiekunom odmawiać dzieciom niezbędnej opieki medycznej.
• W sprawie Prince przeciwko Massachusetts, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł: „Prawo do swobodnego praktykowania religii nie obejmuje wolności narażania społeczności lub dziecka na choroby zakaźne, a także na chorobę lub śmierć. Rodzice mogą być wolni sami stać się męczennikami. Nie oznacza to jednak, że w identycznych okolicznościach mają swobodę dokonywania męczenników swoich dzieci, zanim osiągną wiek pełnej i legalnej dyskrecji ”. Należy zasięgnąć porady prawnej i ochrony dzieci i poinformować ich o takich zdarzeniach, aby uniknąć wzajemnych zarzutów napaści i pobicia przez rodziców lub dziecko.

Zasady prawne w medycynie

Jednym ze sposobów patrzenia na prawa pacjentów jest przyjrzenie się implikacjom prawnym, które występują w przypadku naruszenia praw pacjentów. Tortury, które są zdefiniowane jako niesprawiedliwość cywilna uznana za podstawę procesu sądowego, są często zaangażowane w dochodzenie roszczeń odszkodowawczych i nadużyć. Zaniedbanie jest podstawą większości roszczeń dotyczących problemów medycznych w Stanach Zjednoczonych. Roszczenie z tytułu zaniedbania cywilnego obejmuje powoda i pozwanego.

Aby wygrać sprawę w sądzie, powód (w tym przypadku pacjent) musi udowodnić cztery elementy błędu lekarskiego: (1) istniejący obowiązek, (2) naruszenie obowiązku, (3) szkodę i (4) natychmiastowe przyczyna.

1. „Obowiązek leczenia” oznacza, że ​​licencjonowany lekarz zgadza się praktykować medycynę i przyjmuje pacjenta w celu leczenia. W ten sposób nawiązuje się relację lekarz-pacjent i istnieje umowa o opiekę. Lekarz jest winien każdemu pacjentowi obowiązek posiadania i przenoszenia w imieniu pacjenta takiego stopnia wiedzy, umiejętności i opieki, jaki zwykle wykonują rozsądni i ostrożni lekarze w podobnych okolicznościach, biorąc pod uwagę obecną wiedzę medyczną i dostępne zasoby.
2. Po ustaleniu obowiązku leczenia powód musi udowodnić, że nastąpiło naruszenie obowiązku. Gdy pracownik służby zdrowia nie spełnia minimalnych standardów swojej specjalizacji, może wystąpić naruszenie obowiązku. Oczekuje się, że lekarz będzie działał profesjonalnie zgodnie ze standardem opieki, jakiego oczekuje się od podobnie przeszkolonego, rozsądnego, ostrożnego specjalisty w takich samych lub podobnych okolicznościach. Niestety „standard opieki” zmienia się z czasem i często w wielu przypadkach nie jest nawet jasno zdefiniowany.
3. Po tym, jak powód udowodni, że istnieje obowiązek leczenia i że nastąpiło naruszenie obowiązku, musi on następnie udowodnić, że doszło do szkody. Uszkodzenie wykazuje się poprzez utratę zdrowia, obrażenia lub pogorszenie z powodu zaniedbania lekarza. Bez szkody nie można ustalić zaniedbania. Szkody mogą obejmować niepełnosprawność fizyczną i psychiczną, ból i cierpienie, utratę dochodów, obecne i przyszłe wydatki medyczne oraz śmierć.
4. Przyczyna jest ostatnim aspektem zaniedbania. Jeżeli istnieje obowiązek leczenia, a standard opieki nie został spełniony, powód musi udowodnić, że naruszenie obowiązku przez pozwanego w uzasadniony sposób spowodowało szkodę powoda.

Aby powód udowodnił zaniedbanie lekarza, wszystkie cztery z tych składników muszą istnieć przynajmniej w opinii sędziego lub jury, który decyduje o wyniku.

Badania medyczne i prawa pacjenta

Kwestia praw pacjenta w badaniach medycznych rozwinęła się na przestrzeni lat z powodu nieetycznych praktyk, które miały miejsce w przeszłości. Kodeks norymberski został sformułowany w 1947 r. Z powodu procesu nazistowskich lekarzy, którzy eksperymentowali na niechętnych tematach. Kodeks stwierdza, że ​​„dobrowolna zgoda podmiotu ludzkiego jest absolutnie niezbędna”.

W 1964 r. Deklaracja Helsińska złagodziła postanowienia Kodeksu Norymberskiego, umożliwiając opiekunom prawnym niekompetentnych osób wyrażenie zgody w ich imieniu, przynajmniej na badania „terapeutyczne”.

Po wykorzystaniu osobników w badaniu kiły Tuskegee, w 1974 r. Utworzono Krajową Komisję Ochrony Badań Ludzi w Badaniach Biomedycznych i Behawioralnych. Komisja omówiła problem wykorzystywania wrażliwych grup jako podmiotów badawczych. Artykuł w Journal of the American Medical Association zaproponował siedem wymagań, które stanowią ramy oceny etyki badań klinicznych, które są ogólnie przyjęte przez badaczy medycznych:

1. Wartość: Ulepszenia zdrowia lub wiedzy muszą wynikać z badań.
2. Ważność naukowa: badania muszą być rygorystycznie metodyczne.
3. Uczciwy wybór przedmiotów: cele naukowe, a nie wrażliwość i przywileje oraz potencjał i podział ryzyka i korzyści, powinny określać społeczności wybrane jako miejsca badań oraz kryteria włączenia dla poszczególnych przedmiotów.
4. Korzystny stosunek ryzyka do korzyści: w kontekście standardowej praktyki klinicznej i protokołu badań należy zminimalizować ryzyko, zwiększyć potencjalne korzyści, a potencjalne korzyści dla osób i wiedzę zdobytą dla społeczeństwa muszą przeważać nad ryzykiem.
5. Niezależna kontrola: osoby niepowiązane muszą przejrzeć badanie i zatwierdzić je, zmienić lub zakończyć.
6. Świadoma zgoda: osoby powinny zostać poinformowane o badaniach i wyrazić dobrowolną zgodę.
7. Poszanowanie zapisanych przedmiotów: Pacjenci powinni mieć zapewnioną ochronę prywatności, możliwość wycofania się i monitorowanie ich dobrostanu.

Badanie kliniczne: Podobnie jak w przypadku leczenia, pacjenci mają prawo odmówić udziału w badaniach klinicznych, co nie powinno mieć wpływu na ich opiekę. Włączenie do badania klinicznego nie powinno również uniemożliwiać pacjentowi uzyskania terminowej i odpowiedniej opieki medycznej.

• Instytucjonalna komisja rewizyjna (IRB) jest zasadniczym elementem obecnego systemu regulacyjnego badań. System opiera się na lokalnym, instytucjonalnym przeglądzie proponowanych badań. Gdy badanie obejmuje eksperymenty na ludziach, prawie każda większa agencja finansująca i instytucja akademicka w Stanach Zjednoczonych i Europie wymaga, aby badanie zostało zatwierdzone przez formalnie zorganizowaną IRB.
• Celem IRB jest przegląd badań i ochrona pacjentów przed potencjalnymi szkodami wynikającymi z badań, zwłaszcza pacjentów, którzy mogą nie być kompetentni do wyrażenia zgody na udział w badaniach. W przeszłości grupy mniejszościowe były wykorzystywane przez badania medyczne. Badania wykorzystujące udział mniejszości dotyczą kwestii różnic kulturowych i językowych oraz potencjalnego zwiększonego ryzyka przymusu i wyzysku.

Podsumowując, prawa pacjenta stale się zmieniają i są powiązane z agencjami rządowymi i ich przepisami. Nieprzestrzeganie tych praw pacjenta może pociągać za sobą surowe kary dla osób fizycznych, firm i pomocniczych agencji zdrowia, które naruszają prawa pacjenta. Jeśli jednak pacjenci mają prawa, powinni pamiętać, że prawa pacjenta również wiążą się z obowiązkami. Na przykład pacjenci muszą być odpowiedzialni za słuchanie i postępowanie zgodnie z zaleceniami lekarza (lekarzy), aby mówić prawdę, gdy zadawane są pytania (na przykład „Czy używasz nielegalnych narkotyków”, „Ile napojów alkoholowych pijesz? dziennie ”i wiele innych). Kiedy istnieje wzajemny szacunek i uczciwość między pracownikami służby zdrowia a pacjentami, rzadko występują problemy z prawami pacjenta.