Co to jest rozedma płuc? objawy, leczenie i oczekiwana długość życia

Co to jest rozedma płuc?

Rozedma płuc jest przewlekłą, postępującą chorobą płuc, która powoduje przede wszystkim duszność z powodu nadmiernego nadmuchania pęcherzyków płucnych (pęcherzyków płucnych w płucach). U osób z rozedmą płuc tkanka biorąca udział w wymianie gazów (tlenu i dwutlenku węgla) jest uszkodzona lub zniszczona. Rozedma płuc jest zaliczana do grupy chorób zwanych przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub POChP (choroba płuc dotyczy płuc). Rozedma płuc nazywana jest obturacyjną chorobą płuc, ponieważ przepływ powietrza podczas wydechu jest spowolniony lub zatrzymany, ponieważ nadmiernie nadmuchane pęcherzyki płucne nie wymieniają gazów, gdy osoba oddycha z powodu niewielkiego lub braku ruchu gazów z pęcherzyków płucnych.

Rozedma płuc zmienia anatomię płuc na kilka ważnych sposobów. Wynika to częściowo z niszczenia tkanki płucnej wokół mniejszych dróg oddechowych. Tkanka zwykle utrzymuje te małe drogi oddechowe, zwane oskrzelikami, otwarte, umożliwiając wydostanie się powietrza z płuc podczas wydechu. Kiedy ta tkanka jest uszkodzona, drogi oddechowe zapadają się, co utrudnia opróżnienie płuc, a powietrze (gazy) zostaje uwięzione w pęcherzykach płucnych.

Normalna tkanka płuc wygląda jak nowa gąbka. Płucne płuco wygląda jak stara używana gąbka, z dużymi otworami i dramatyczną utratą „sprężystości” lub elastyczności. Kiedy płuco jest rozciągane podczas napełniania (wdychania), natura rozciągniętej tkanki chce się zrelaksować do stanu spoczynku. W rozedmie ta funkcja sprężystości jest upośledzona, co powoduje uwięzienie powietrza w płucach. Rozedma płuc niszczy tę gąbczastą tkankę płuc, a także poważnie wpływa na małe naczynia krwionośne (naczynia włosowate płuc) i drogi oddechowe biegnące w płucach. W ten sposób wpływa nie tylko przepływ powietrza, ale także przepływ krwi. Ma to dramatyczny wpływ na zdolność płuc nie tylko do opróżniania worków powietrznych zwanych pęcherzykami płucnymi (opłucnej w przypadku pęcherzyków płucnych), ale także do przepływu krwi przez płuca w celu otrzymania tlenu.

POChP jako grupa chorób jest jedną z głównych przyczyn śmierci w Stanach Zjednoczonych. W przeciwieństwie do chorób serca i innych bardziej powszechnych przyczyn śmierci wskaźnik zgonów z powodu POChP wydaje się rosnąć.

Co powoduje rozedmę płuc?

Palenie papierosów jest zdecydowanie najniebezpieczniejszym zachowaniem, które powoduje rozedmę płuc u ludzi, a także przyczyną, której można najbardziej zapobiec. Inne czynniki ryzyka obejmują niedobór enzymu zwanego alfa-1-antytrypsyną, zanieczyszczenie powietrza, reaktywność dróg oddechowych, dziedziczność, płeć męska i wiek.

Nie można przecenić znaczenia palenia papierosów jako czynnika ryzyka rozwoju rozedmy płuc. Dym papierosowy przyczynia się do tego procesu chorobowego na dwa sposoby. Niszczy tkankę płucną, co powoduje niedrożność przepływu powietrza, powoduje stany zapalne i podrażnienie dróg oddechowych, które mogą zwiększać niedrożność przepływu powietrza.

• Zniszczenie tkanki płucnej występuje na kilka sposobów. Po pierwsze, dym papierosowy wpływa bezpośrednio na komórki w drogach oddechowych odpowiedzialne za usuwanie śluzu i innych wydzielin. Sporadyczne palenie chwilowo zakłóca zamiatanie drobnych włosów zwanych rzęskami, które wyściełają drogi oddechowe. Dalsze palenie prowadzi do dłuższych zaburzeń rzęsek. Długotrwałe narażenie na dym papierosowy powoduje, że rzęski znikają z komórek wyściełających kanały powietrzne. Bez stałego zamiatania rzęsek wydzieliny śluzowe nie mogą zostać usunięte z dolnych dróg oddechowych. Ponadto dym powoduje wzrost wydzielania śluzu w tym samym czasie, gdy zmniejsza się zdolność do usuwania wydzieliny. Powstały śluz może zapewnić bakteriom i innym organizmom bogate źródło pożywienia i doprowadzić do infekcji.
• Komórki odpornościowe w płucach, których zadaniem jest zapobieganie infekcji i walka z nią, są również dotknięte dymem papierosowym. Nie potrafią skutecznie zwalczać bakterii ani usuwać płuc z wielu cząstek (takich jak smoła), które zawiera dym papierosowy. W ten sposób dym papierosowy przygotowuje grunt pod częste infekcje płuc. Chociaż te infekcje mogą nawet nie być na tyle poważne, aby wymagać opieki medycznej, zapalenie spowodowane przez układ odpornościowy stale atakujący bakterie lub smołę prowadzi do uwalniania niszczących enzymów z komórek odpornościowych.
• Z czasem enzymy uwalniane podczas tego trwałego stanu zapalnego prowadzą do utraty białek odpowiedzialnych za utrzymanie elastyczności płuc. Ponadto zniszczona jest również tkanka oddzielająca od siebie komórki powietrzne (pęcherzyki). Przez lata przewlekłego narażenia na dym papierosowy zmniejszona elastyczność i zniszczenie pęcherzyków prowadzi do powolnego niszczenia funkcji płuc.
• Alfa-1-antytrypsyna (znana również jako alfa-1-antyproteaza) to substancja, która zwalcza niszczący enzym w płucach zwany trypsyną (lub proteazą). Trypsyna jest enzymem trawiennym, najczęściej znajdowanym w przewodzie pokarmowym, gdzie służy do wspomagania trawienia organizmu. Jest również uwalniany przez komórki odpornościowe, próbując zniszczyć bakterie i inny materiał. Ludzie z niedoborem alfa-1-antytrypsyny nie mogą walczyć z niszczycielskim działaniem trypsyny po uwolnieniu jej w płucach. Niszczenie tkanek przez trypsynę wywołuje podobne efekty jak w przypadku palenia papierosów. Tkanka płucna jest powoli niszczona, co zmniejsza zdolność płuc do prawidłowego działania. Nierównowaga, która rozwija się między trypsyną a antytrypsyną, powoduje efekt „niewinnego obserwatora”. Ciała obce (np. Bakterie) próbują zostać zniszczone, ale enzym ten niszczy normalną tkankę, ponieważ drugi enzym (antyproteaza) odpowiedzialny za kontrolowanie pierwszego enzymu (proteazy) jest niedostępny lub źle funkcjonuje. Jest to określane jako „holenderska” hipoteza powstawania rozedmy płuc.
• Zanieczyszczenie powietrza działa podobnie jak dym papierosowy. Zanieczyszczenia powodują stan zapalny w drogach oddechowych, prowadząc do zniszczenia tkanki płucnej.
• Bliscy krewni osób z rozedmą płuc są bardziej podatni na rozwój choroby. Jest to prawdopodobnie spowodowane dziedziczeniem wrażliwości tkanek lub reakcji na dym i inne czynniki drażniące. Rola genetyki w rozwoju rozedmy płuc pozostaje jednak niejasna.
• Nieprawidłowa reaktywność dróg oddechowych, taka jak astma oskrzelowa, okazała się czynnikiem ryzyka rozwoju rozedmy płuc.
• Mężczyźni częściej chorują na rozedmę płuc niż kobiety. Dokładny powód tego nie jest znany, ale podejrzewa się różnice między hormonami męskimi i żeńskimi.
• Starszy wiek jest czynnikiem ryzyka rozedmy płuc. Funkcja płuc zwykle zmniejsza się z wiekiem. Dlatego jest oczywiste, że im starsza osoba, tym bardziej prawdopodobne jest, że będzie miała wystarczającą liczbę zniszczeń tkanki płucnej, aby wytworzyć rozedmę płuc.

Ważne jest, aby podkreślić, że POChP często nie jest wyłącznie rozedmą płuc lub zapaleniem oskrzeli, ale różnymi kombinacjami obu.

Jakie są objawy i objawy rozedmy płuc?

Duszność jest najczęstszym objawem rozedmy płuc. Kaszel, czasami powodowany przez wytwarzanie śluzu i świszczący oddech, mogą być również objawami rozedmy płuc. Możesz zauważyć, że twoja tolerancja na ćwiczenia zmniejsza się z czasem. Rozedma zwykle rozwija się powoli. Możesz nie mieć żadnych ostrych epizodów duszności. Powolne niszczenie jest regułą i może pozostać niezauważone. Jest to szczególnie ważne, jeśli jesteś palaczem lub masz inne problemy medyczne, które ograniczają Twoją zdolność do ćwiczeń.

Jednym z charakterystycznych objawów rozedmy płuc jest „oddychanie z zaciśniętą wargą”. Osoba z rozedmą stara się całkowicie wydychać, próbując opróżnić uwięzione powietrze. Zaciskają wargi, pozostawiając jedynie niewielki otwór. Następnie, kiedy wydychają, usta blokują przepływ powietrza, zwiększając ciśnienie w zapadniętych drogach oddechowych i otwierając je, umożliwiając opróżnienie uwięzionego powietrza.

Ludzie z rozedmą płuc mogą rozwinąć „beczkowatą klatkę piersiową”, w której odległość od klatki piersiowej do pleców, która zwykle jest mniejsza niż odległość z boku na bok, staje się bardziej wyraźna. Jest to bezpośredni wynik uwięzienia powietrza za zatkanymi drogami oddechowymi.

Kiedy szukać pomocy medycznej i kogo zobaczyć

Jeśli masz nową lub nasilającą się duszność, zwróć się o pomoc do lekarza i pulmonologa. Duszność może wystąpić w przypadku innych chorób, zwłaszcza chorób serca i innych chorób płuc, dlatego ważne jest, aby nie przeoczyć lub nie zminimalizować tego objawu. Stopniowe zmniejszanie zdolności do wykonywania codziennych czynności, uporczywy kaszel i świszczący oddech również sugerują wizytę u lekarza.

Ponieważ palenie papierosów jest tak niebezpiecznym czynnikiem ryzyka rozedmy płuc, możesz również skontaktować się z lekarzem, aby uzyskać pomoc w planowaniu rzucenia palenia, nawet przy braku duszności lub innych objawów. Lekarze mogą zaoferować wiele opcji, które pomogą Ci rzucić palenie. Wsparcie ze strony lekarza może ułatwić proces niż samodzielne. Wiele ostatnich badań wykazało, że nawet 25% palaczy może mieć POChP i nie wiedzieć o tym.

Duszność należy zawsze traktować poważnie, zwłaszcza jeśli pojawia się nagle lub pogarsza się w stosunkowo krótkim czasie; taka sytuacja jest zwykle uważana za nagły przypadek medyczny, dlatego należy natychmiast szukać pomocy medycznej.

• Jeśli wiesz, że masz rozedmę płuc, udaj się na pogotowie szpitalne z każdą nową, ciężką lub pogarszającą się dusznością. Niemożność mówienia pełnymi zdaniami może być oznaką duszności.
• Wszelkie ślady warg, języka, paznokci lub skóry zmieniające kolor na niebieski powinny skłaniać do wizyty na oddziale ratunkowym szpitala. Ten znak, zwany sinicą, może wskazywać na poważne pogorszenie stanu płuc.
• Brak poprawy duszności lub pogorszenie duszności pomimo leków domowych może wskazywać na potrzebę opieki w oddziale ratunkowym.
• Nowy lub nasilający się kaszel może być oznaką infekcji, takiej jak zapalenie płuc, i powinien skłonić do terminowej wizyty u lekarza pierwszego kontaktu lub oddziału ratunkowego szpitala w celu oceny. Zwiększona produkcja plwociny może być również oznaką infekcji. Zakażenia nasilają rozedmę płuc i mogą prowadzić do długotrwałych problemów.

Jak testować na rozedmę płuc

Gdy lekarz podejrzewa rozedmę płuc, na podstawie twoich skarg, zostanie przeprowadzone badanie fizykalne. Lekarz zwróci szczególną uwagę na dźwięki oddychania, dźwięki serca i ogólny wygląd fizyczny. Wiele badań można zamówić lub wykonać w biurze lub na oddziale ratunkowym. Testy te służą do wyjaśnienia zakresu choroby, pozostałej czynności płuc i obecności infekcji płuc.

• Prześwietlenie klatki piersiowej pomaga lekarzowi zidentyfikować zmiany w płucach, które mogą wskazywać na rozedmę płuc. Rentgen może również wykazać obecność infekcji lub masy w płucach (takich jak guz), które mogą wyjaśnić objawy. Duszność ma wiele przyczyn. Rentgen klatki piersiowej jest uważany przez większość lekarzy za najszybszy i najłatwiejszy test, aby zacząć oddzielać różne możliwe przyczyny i formułować diagnozę.
• Testy czynności płuc mogą dostarczyć lekarzowi szczegółowych informacji na temat mechanicznego działania płuc. Testy te polegają na oddychaniu przez rurkę podłączoną do komputera lub innego urządzenia monitorującego, które może zarejestrować niezbędne informacje. Testy mierzą, ile powietrza mogą zatrzymać twoje płuca, jak szybko twoje płuca mogą wydalić powietrze podczas wydechu oraz jak dużą rezerwę mają twoje płuca na zwiększone zapotrzebowanie, na przykład podczas ćwiczeń.
• Jeśli masz w rodzinie niedobór alfa-1-antytrypsyny, lekarz może wysłać badanie krwi w celu oceny tej choroby genetycznej.
• Testy krwi mogą być również wykorzystane do sprawdzenia liczby białych krwinek, co może czasem wskazywać na ostrą infekcję. Informacje te mogą być wykorzystane w prześwietleniu klatki piersiowej do oceny zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli lub innych infekcji dróg oddechowych, które mogą nasilać rozedmę płuc.
• Kolejne badanie krwi, które może być pomocne, szczególnie w warunkach szpitalnych, nazywa się gazometrem krwi tętniczej. Ten test pomaga lekarzom ustalić, ile tlenu i dwutlenku węgla znajduje się we krwi.

Co to jest leczenie rozedmy płuc?

Leczenie rozedmy płuc może przybierać różne formy. Dostępne są różne podejścia do leczenia. Zasadniczo lekarz przepisze te zabiegi w sposób stopniowy, w zależności od ciężkości stanu.

• Rzuć palenie: chociaż nie jest to wyłącznie leczenie, większość lekarzy zaleca to osobom z rozedmą płuc (i wszystkim). Rzucenie palenia może zatrzymać postęp choroby i do pewnego stopnia poprawić funkcjonowanie płuc. Czynność płuc pogarsza się z wiekiem. U osób podatnych na rozwój POChP palenie może spowodować pięciokrotne pogorszenie czynności płuc. Zaprzestanie palenia może przywrócić funkcję płuc z tego szybkiego pogorszenia do normalnego poziomu po zaprzestaniu palenia. Lekarz może przepisać leki, które pomogą przełamać uzależnienie, a także może zalecić terapie behawioralne, takie jak grupy wsparcia. Ty i twój lekarz powinniście pracować nad znalezieniem podejścia, które doprowadzi do pomyślnego zakończenia palenia papierosów, a tym samym do rozpoczęcia poprawy funkcji płuc i jakości życia.
• Leki rozszerzające oskrzela: Leki, które powodują pełniejsze otwarcie dróg oddechowych i umożliwiają lepszą wymianę powietrza, są zwykle pierwszymi lekami, które lekarz przepisze na rozedmę płuc. W bardzo łagodnych przypadkach leki rozszerzające oskrzela można stosować tylko w razie potrzeby w przypadku epizodów duszności.
  • Najczęstszym lekiem rozszerzającym oskrzela w łagodnych przypadkach rozedmy płuc jest albuterol (Proventil lub Ventolin). Działa szybko, a 1 dawka zwykle zapewnia ulgę przez 4-6 godzin. Albuterol jest najczęściej dostępny jako inhalator z odmierzaną dawką lub MDI i jest to forma, która jest najczęściej stosowana u pacjentów z łagodną rozedmą płuc, z przerywaną dusznością. W tym celu niektóre osoby określają inhalator albuterolowy jako lek „ratowniczy”. Działa, aby uratować ich przed poważniejszym atakiem duszności.
  • Jeśli masz spóźniony oddech w pewnym stopniu, lekarz może przepisać albuterol podawany w regularnych odstępach czasu, albo przez MDI, albo przez nebulizację. Nebulizacja polega na wdychaniu płynnego leku, który został odparowany przez ciągły przepływ powietrza (w taki sam sposób, jak waporyzator z całego pomieszczenia powoduje, że kropelki cieczy dostają się do powietrza przez przepływ powietrza przez wodę). Nebulizowany albuterol może być przepisany, gdy zaplanowane dawki za pomocą inhalatora nie będą już wystarczające do złagodzenia duszności.
  • Bromek ipratropium (Atrovent) to kolejny lek rozszerzający oskrzela, stosowany w stosunkowo łagodnej rozedmie płuc. Podobnie jak albuterol, jest dostępny zarówno w inhalatorze, jak i jako płyn do nebulizacji. Jednak w przeciwieństwie do albuterolu bromek ipratropium podaje się zwykle w zaplanowanych odstępach czasu. Dlatego zwykle nie jest przepisywany do celów „ratowniczych”. Atrovent trwa jednak dłużej niż albuterol i często zapewnia większą ulgę. Tiotropium (Spiriva) jest długo działającą formą ipratropium. Wykazano, że ten lek raz dziennie skutkuje mniejszą liczbą hospitalizacji i możliwym wydłużeniem przeżycia u niektórych pacjentów z POChP.
  • Dostępne są metyloksantyny (teofilina) i inne leki rozszerzające oskrzela, które mają różne właściwości, dzięki czemu mogą być przydatne w niektórych przypadkach. Teofilina (Theo-Dur, Uniphyl) jest lekiem podawanym doustnie (tabletki). Może mieć trwały wpływ na utrzymanie otwartych kanałów powietrznych. Poziomy teofiliny należy monitorować za pomocą badań krwi. Ten lek jest dziś rzadziej stosowany ze względu na wąskie okno terapeutyczne. Zbyt dużo teofiliny może powodować przedawkowanie; za mało i nie będzie wystarczającej ulgi w duszności. Ponadto inne leki mogą wchodzić w interakcje z teofiliną, zmieniając poziom we krwi bez ostrzeżenia. Z tego powodu lekarze przepisują teraz teofilinę po bardzo uważnym rozważeniu możliwości interakcji z innymi lekami. Jeśli zażywasz teofilinę, weź leki zgodnie z zaleceniami i skonsultuj się z lekarzem przed rozpoczęciem jakiegokolwiek nowego leku. Niektóre nowe badania sugerują, że teofilina o bardzo niskiej dawce może również mieć właściwości przeciwzapalne. Teofilina była powszechnie przepisywana; obecnie jest przepisywany rzadko i zwykle tylko w szczególnych okolicznościach ze względu na wąski zakres skuteczności, konieczność monitorowania poziomu krwi i jego interakcje z innymi lekami.
• Leki steroidowe: zmniejszają stany zapalne w ciele. Są one stosowane do tego efektu w płucach i gdzie indziej i wykazano, że mają pewne korzyści w rozedmie płuc. Jednak nie wszyscy ludzie odpowiedzą na leczenie sterydami. Sterydy można podawać doustnie lub wdychać przez MDI lub inną formę inhalatora.
• Antybiotyki: Leki te są często przepisywane osobom z rozedmą płuc, które mają zwiększoną duszność. Nawet gdy prześwietlenie klatki piersiowej nie wykazuje zapalenia płuc ani objawów zakażenia, u osób leczonych antybiotykami występują zwykle krótsze epizody duszności. Podejrzewa się, że infekcja może odgrywać rolę w ostrym rozedmie płuc, nawet zanim infekcja pogorszy się w zapalenie płuc lub ostre zapalenie oskrzeli.
  • Dane sugerują teraz, że gdy u pacjentów z POChP występuje nagłe pogorszenie objawów kaszlu i duszności (zwane również zaostrzeniem), krótkie i natychmiastowe stosowanie sterydów i antybiotyków może zmniejszyć liczbę hospitalizacji.
• Tlen: Jeśli masz duszność i udasz się na pogotowie szpitalne, często dostajesz tlen. Może być nawet konieczne podanie tlenu przez umieszczenie rurki w tchawicy i umożliwienie oddychania przez maszynę (zwaną również intubacją tchawicy). W niektórych przypadkach może być konieczne otrzymanie tlenu również w domu. Dostępne są domowe butle z tlenem i przenośne urządzenia, które umożliwiają mobilność i codzienne czynności.

Co to jest chirurgia rozedmy płuc?

Opcje chirurgiczne są dostępne dla niektórych osób z zaawansowaną rozedmą płuc.

• Operacja redukcji objętości płuc (LVRS): Chociaż może nie mieć sensu, że zmniejszenie wielkości płuc może pomóc w duszności z powodu rozedmy płuc, ważne jest, aby pamiętać, że rozedma płuc powoduje nieprawidłowe rozszerzenie ściany klatki piersiowej, co zmniejsza wydajność oddychania. Ta operacja jest skuteczna tylko wtedy, gdy zaangażowane są oba górne płaty płuc. Usunięcie tego zaangażowanego płuca pozwala na lepszą ekspansję dolnej części płuc. W wybranej grupie pacjentów z rozedmą płuc może to poprawić jakość życia na okres lat. Trwają nowsze badania z zastosowaniem zaworów jednokierunkowych umieszczonych w drogach oddechowych w celu symulacji tego zmniejszenia objętości. Skuteczność tej mniej inwazyjnej procedury jest obecnie przedmiotem badań.
• Przeszczep płuc: u osób z najbardziej zaawansowaną chorobą przeszczep jednego lub obu płuc może doprowadzić do niemal wyleczenia. Przeszczep przynosi ze sobą kolejny zestaw ryzyk i korzyści. Ludzie, którzy przechodzą przeszczep, będą jednak musieli przyjmować leki, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepu przez organizm. Ponadto nie wszyscy kwalifikują się do przeszczepu, a ci, którzy to robią, są ograniczeni brakiem dostępnych narządów.

Znaczenie rehabilitacji płucnej

Rehabilitacja płucna jest prawdopodobnie najskuteczniejszym sposobem leczenia chorych na POChP z rozedmą płuc. Stopniowe ćwiczenia fizyczne, właściwe techniki oddychania, edukacja na temat choroby i dostępne terapie umacniają pacjenta. Poprawia jakość życia i zmniejsza liczbę hospitalizacji.

Kontynuacja rozedmy płuc

Jeśli masz rozedmę płuc, dalsza opieka jest niezbędna w leczeniu tej choroby. Musisz zostać partnerem swojego lekarza w zakresie zarządzania swoim zdrowiem.

Jak napisał Benjamin Franklin: „Uncja zapobiegania jest warta funta lekarstwa”. Realistycznie „lekarstwa” lub metody leczenia dostępne dla lekarzy i osób zajmujących się rozedmą płuc są znacznie trudniejsze i znacznie mniej skuteczne niż zapobieganie postępowi choroby.

Zapobieganie rozedmie płuc

Zapobieganie rozedmie płuc jest ściśle związane z zapobieganiem paleniu. Podstawowym czynnikiem ryzyka tej choroby, który można kontrolować, jest palenie papierosów. Ci, którzy codziennie palą, narażają siebie i swoje zdrowie na zwiększone ryzyko z każdą paczką papierosów i każdego roku nadal palą. Dla osób z rozedmą płuc spowodowaną innymi przyczynami, takimi jak zanieczyszczenie powietrza, unikanie zanieczyszczenia jest najlepszym pierwszym krokiem w kierunku zapobiegania.

Zaostrzenie rozedmy płuc można zmniejszyć lub zapobiec, przyjmując leki zgodnie z zaleceniami i szukając pomocy medycznej w celu wykrycia wszelkich objawów zakażenia dróg oddechowych lub duszności. Ponadto, jeśli masz rozedmę płuc, powinieneś być na bieżąco ze szczepionkami, które mogą zapobiegać infekcji dróg oddechowych. Ważne jest, aby otrzymywać szczepionkę przeciwko pneumokokom co 5 lat, a szczepionkę przeciw wirusowi grypy co roku, przed sezonem grypowym.

Rokowanie rozedmy płuc

Rozedma płuc jest przewlekłą chorobą dolnych dróg oddechowych, trzecią najczęstszą przyczyną śmierci w Stanach Zjednoczonych. Jest to przewlekła, postępująca choroba, która wpływa na jakość życia przynajmniej w takim samym stopniu, jak długość życia.

Podobnie jak w przypadku wielu chorób przewlekłych, na prognozy wpływa zbyt wiele zmiennych, które można by tutaj omówić. Nie ma lekarstwa, ale istnieją skuteczne metody leczenia, które mogą spowolnić postęp choroby i pozwolić na normalne życie.

Krótko mówiąc, diagnoza rozedmy płuc nie jest wyrokiem śmierci. Jest to raczej stan chorobowy, który powinien skłonić Cię do podjęcia aktywnej roli w leczeniu choroby. Najlepszym pierwszym krokiem jest rzucenie palenia. Bardzo ważne są również regularne wizyty u lekarza i przyjmowanie przepisanych leków. Jednak rokowanie zmniejsza się, jeśli osoba zdecyduje się kontynuować palenie.