Zaburzenia zakłócające sen: przyczyny i rodzaje parasomnii

Jakie są zaburzenia zakłócające sen (Parasomnia)?

Jaka jest medyczna definicja pasożytnictwa?

Parasomnie to destrukcyjne zaburzenia związane ze snem. Charakteryzują się niepożądanymi zachowaniami lub doświadczeniami fizycznymi lub werbalnymi. Parasomnie występują w związku ze snem, konkretnymi etapami snu (patrz Sen: zrozumienie podstaw) lub fazami przejścia ze snu do czuwania.

Parasomnie można podzielić na następujące kategorie:

• Pierwotne parasomnie są zaburzeniami stanów snu. Są one dalej klasyfikowane według etapu snu, z którego pochodzą: szybki ruch oka (REM) (etap snu, w którym oczy poruszają się gwałtownie i następuje sen) lub nie szybki ruch oka (NREM) (etap snu w który ruch oka nie zachodzi. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat etapów snu, zobacz Sen: zrozumienie podstaw).
• Wtórne parasomnie to zaburzenia innych układów narządów, które mogą objawiać się podczas snu, na przykład drgawki (drgawki), dyskinezy oddechowe (trudności w wykonywaniu ruchów oddechowych), zaburzenia rytmu serca (zaburzenia rytmu serca) i refluks żołądkowo-przełykowy (pokarm lub płyn powracający z żołądka do fajki).

4 omawiane zaburzenia snu związane z parasomnią to zespół koszmarów sennych, zespół terroru snu, zespół lunatyk (somnambulizm) i zespół zaburzeń snu REM. Dwa dodatkowe zaburzenia sklasyfikowane jako zaburzenia ruchu związane ze snem to zespół niespokojnych nóg (RLS) i okresowe zaburzenie ruchu kończyn (PLMD).

Jakie są najczęstsze rodzaje zaburzeń snu?

Zaburzenia koszmaru

Zespół koszmaru zwany jest również atakiem lęku przed snem. Większość pacjentów z zespołem koszmarów to dzieci, chociaż niektórzy dorośli mogą je przejawiać po zdarzeniach związanych z traumą. Koszmary senne są przerażającymi snami, które występują podczas snu REM i są związane ze wzrostem częstości akcji serca (tachykardia), wzrostem częstości oddychania (tachypnea), obfitym poceniem się i pobudzeniem. Przez większość czasu pacjent szczegółowo pamięta przerażający sen i reaguje na uspokojenie i pocieszenie przez rodzica lub opiekuna.

Zaburzenia snu

Zaburzenia snu charakteryzują się ekstremalną paniką i nagłym, głośnym, przerażonym krzykiem podczas snu, po którym mogą następować ćwiczenia fizyczne, takie jak uderzanie w przedmioty lub poruszanie się i wyjście z sypialni. Osoby z tym zaburzeniem mogą się zranić. Terror podczas snu jest zaburzeniem podniecenia, które pojawia się przede wszystkim podczas fazy III snu NREM. Późniejsze wspomnienie odcinków albo nie występuje, albo jest częściowe. Wydarzenie to jest często bardziej stresujące dla rodzica lub osoby postronnej, ponieważ osoba technicznie nadal śpi.

Zaburzenia lunatycy

Pacjenci z zaburzeniami lunatycznymi wykazują złożone automatyczne zachowania, takie jak wędrówki bez celu, noszenie przedmiotów bez żadnego celu, wychodzenie na zewnątrz i wykonywanie innych czynności o różnym stopniu złożoności i czasie trwania (nawet podczas jazdy). Osoby dotknięte tym zaburzeniem zwykle mają szeroko otwarte oczy w spojrzeniu. Mogą mamrotać; jednak komunikacja z lunatykiem jest zwykle słaba lub niemożliwa. Zaburzenie to występuje w fazie powolnego snu NREM. Ważną kwestią jest sprawdzenie bezpieczeństwa środowiska snu. W razie potrzeby można umieścić alarmy na drzwiach i oknach oraz bramach na schodach.

REM zaburzenie zachowania podczas snu

Pacjenci z zaburzeniami zachowania snu REM (RBD) odgrywają wyraźnie zmienione sny, które są żywe, intensywne, pełne akcji i gwałtowne. Zachowania związane ze snem obejmują mówienie, krzyczenie, uderzanie pięścią, kopanie, siedzenie, wyskakiwanie z łóżka, wymachiwanie ręką i chwytanie. Ostra postać może wystąpić podczas odstawiania etanolu lub leków uspokajająco-nasennych. Patrz REM Zaburzenie snu.

Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchu kończyn

Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchu kończyn są klasyfikowane jako zaburzenia ruchu związane ze snem. Są to powszechne zaburzenia, które często mogą współistnieć. Podstawowym objawem zespołu niespokojnych nóg jest bezsenność (niezdolność do zasypiania), natomiast okresowe zaburzenia ruchu nóg są dobrze rozpoznaną przyczyną nadmiernej senności w ciągu dnia. Istnieje wysoka korelacja między pacjentami z zespołem niespokojnych nóg i okresowymi zaburzeniami ruchu kończyn, ale nie są tacy sami.

Co powoduje zaburzenia snu?

Niewiele jest, jeśli w ogóle, specyficznych przyczyn parasomnii, ale każdy rodzaj parasomnii ma wiele czynników predysponujących. Są to:

Zaburzenia koszmaru

• Zaburzenia osobowości
• Trudności w związku
• Inne stresory
• Narkotyki, na przykład lewodopa, leki beta-adrenergiczne i wycofywanie leków hamujących REM

Zaburzenia snu

• Gorączka
• Brak snu (brak snu)
• Leki depresyjne na OUN

Zaburzenia lunatycy

• Możliwy trend dziedziczny / rodzinny
• Leki, na przykład tiorydazyna, flufenazyna, perfenazyna, dezypramina, hydrat chloralu i lit
• Gorączka
• Niedobór snu i obturacyjny bezdech senny (stan, w którym oddychanie zatrzymuje się chwilowo podczas snu)
• Inne zaburzenia zakłócające sen wolnofalowy
• Bodźce wewnętrzne, takie jak pełny pęcherz moczowy
• Bodźce zewnętrzne, takie jak hałas

REM zaburzenie zachowania podczas snu

• W większości nie znana przyczyna
• Częściej spotykany u mężczyzn po 50. roku życia z innymi schorzeniami neurologicznymi
• Jest związany z niektórymi zaburzeniami neurodegeneracyjnymi, w tym chorobą Parkinsona, narkolepsją i innymi schorzeniami neurologicznymi, w tym demencją (postępująca utrata funkcji intelektualnych), krwotok podpajęczynówkowy (wyciek krwi do przestrzeni otaczającej mózg), niedokrwienna choroba naczyń mózgowych (dysfunkcja mózgu z powodu zmniejszonej dopływ krwi), zwyrodnienie oliwkowo-móżdżkowe (choroba mózgu), stwardnienie rozsiane (choroba ośrodkowego układu nerwowego) i nowotwory pnia mózgu (guz)

Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchu kończyn

• W większości nie znana przyczyna
• Niskie poziomy ferrytyny i niedokrwistość z niedoboru żelaza (ilość hemoglobiny jest mniejsza niż normalnie)
• Ciąża, miesiączka i menopauza
• Przewlekłą niewydolność nerek
• Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych i kolanowych
• Leki, na przykład kofeina, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i leki blokujące receptor dopaminy
• Zaburzenia neurologiczne
• Neuropatie obwodowe (zaburzenie dotykające dowolny segment układu nerwowego)
• Różne przyczyny zapalenia rdzenia
• Zespół postpolio
• Choroby rdzenia kręgowego
• Zaburzenia okolicy lędźwiowej / krzyżowej

Jakie są objawy zaburzeń snu?

Objawy związane z każdym podtypem parasomnias są następujące:

Zaburzenia koszmaru

• Osoba narzeka na przerażający sen.
• Podniecenie podczas snu jest powszechne.
• Obecność snu jest istotną cechą, która odróżnia zaburzenie koszmaru od zaburzenia snu.

Zaburzenia snu

• Strach przed snem charakteryzuje się nagłym rozbudzeniem.
• Zwykle osoba krzyczy lub krzyczy, gdy jest pobudzona.
• Osoba ma zwiększone tętno, wzrost częstości oddechów, zaczerwienienie, pocenie się i zwiększone napięcie mięśniowe.
• Osoba rutynowo nie reaguje na bodźce zewnętrzne, a po przebudzeniu jest zdezorientowana, zdezorientowana i nie pamięta zdarzenia.
• Zgłaszano, że towarzyszy temu niespójna mowa lub oddawanie moczu.

Zaburzenia lunatycy

• Epizody lunatycy związane są z zachowaniami, od zwykłego siedzenia w łóżku do chodzenia, być może z powiązanymi złożonymi zachowaniami, takimi jak jedzenie. Zachowania mówiące zauważono również podczas epizodów lunatycy.
• Po przebudzeniu osoba najczęściej jest zdezorientowana i nie pamięta zdarzenia.
• Wydarzenie może spontanicznie zakończyć się lub osoba może wrócić do łóżka lub położyć się gdzie indziej i zasnąć bez budzenia się ze snu.

REM zaburzenie zachowania podczas snu

• Główną cechą tego zaburzenia jest granie ze snów. Zachowanie może obejmować uderzanie, kopanie, skakanie i bieganie z łóżka. Najczęstszym powodem konsultacji lekarskiej jest zranienie partnera w łóżku, chociaż skutki zakłócenia snu mogą również przyspieszyć taką konsultację. Zdarzenie występuje podczas snu REM.
• U osób z zaburzeniami zachowania snu REM podniecenia od snu do czujności i orientacji pojawiają się szybko i zwykle żywo przypominają sobie sny.
• Po przebudzeniu zachowanie i interakcje osoby są normalne.
• Istnieją formy ostre (krótkoterminowe) i przewlekłe (długoterminowe). Ostra postać może pojawić się podczas odstawienia od etanolu lub uspokajająco-nasennego oraz ze stanami odurzającymi i innymi lekami. Chroniczna postać przedstawia się do oceny po obserwacjach partnerów w łóżku.
• Mimo nocnych zachowań u niewielu osób występuje nadmierna senność lub zmęczenie w ciągu dnia.

Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchu kończyn

• Osoby z zespołem niespokojnych nóg opisują dyskomfort w nogach, używając określeń takich jak „ciągnięcie, pieczenie, czołganie się, pełzanie i nudy”, aby opisać te odczucia. Objawy zwykle występują przed snem lub w innych okresach braku aktywności. Te niepokojące objawy łagodzi się, poruszając nogami, spacerując, pocierając nogi, ściskając lub gładząc nogi oraz biorąc gorące prysznice lub kąpiele. Objawy mogą narastać i zanikać przez całe życie danej osoby.
• U osób z zespołem niespokojnych nóg często występują dolegliwości związane z bezsennością (niezdolnością do inicjacji lub powrotu do snu), aw ciężkich przypadkach zaburzenie może powodować depresję i myśli samobójcze.
• Okresowe zaburzenia ruchu kończyn występują przede wszystkim podczas snu. Zaburzenie to opisuje się jako rytmiczne przedłużenie palca wielkiego, związane z zgięciem grzbietowym (ruch w górę) kostki i lekkim zgięciem (zginaniem) kolana i biodra. Ponieważ okresowe zaburzenia ruchów kończyn występują podczas snu, objawy często nie są zauważane przez osobę. Poszkodowane osoby często skarżą się na nadmierną senność w ciągu dnia, początkowo podczas czynności biernych, takich jak oglądanie telewizji, bycie pasażerem w samochodzie lub czytanie. W późniejszych etapach może wystąpić nadmierna senność w ciągu dnia podczas czynności wymagających czujności, takich jak prowadzenie samochodu, obsługiwanie maszyn lub rozmawianie z ludźmi.
• Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenie ruchów kończyn może wystąpić nawet w dzieciństwie i może objawiać się klinicznie jako zaburzenie deficytu uwagi z nadpobudliwością lub jako narastające bóle.
• Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchu kończyn występują u znacznego odsetka kobiet w ciąży, a zaostrzenia obserwuje się podczas menstruacji i menopauzy.
• Zaburzenia te są związane z licznymi schorzeniami neurologicznymi, takimi jak neuropatia obwodowa, zespół postpolio i patologia rdzenia kręgowego (choroba).
• Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchowe kończyn dotykają 20–40% osób z przewlekłą niewydolnością nerek (nerek) poddawanych dializie.
• Niedokrwistość z niedoboru żelaza w wywiadzie jest również powszechna u osób z zespołem niespokojnych nóg i okresowym zaburzeniem ruchu kończyn.

Jakie są egzaminy i testy na zaburzenia snu?

Oto najważniejsze elementy oceny parasomnii:

• Wywiad z osobą i jej partnerem w łóżku
• Przegląd dokumentacji medycznej
• Wywołać szczegółowe informacje na temat wzorców snu i czuwania
• Historia medyczna
• Historia psychiatryczna
• Historia spożywania alkoholu i narkotyków
• Historia rodzinna
• Przeszłość lub obecna historia wykorzystywania fizycznego, seksualnego i emocjonalnego
• Wywiady i badania psychiatryczne i neurologiczne

Polisomnografia (test snu)

Ten test jest zwykle przeprowadzany w centrum badań snu. Pacjent śpi w centrum i monitorowane są następujące parametry:

• Aktywność elektryczna mózgu (elektroencefalogram)
• Aktywność elektryczna serca (elektrokardiogram)
• Ruchy mięśni (elektromiogram)
• Ruchy gałek ocznych (electrooculogram)

Parametry te są monitorowane, gdy osoba przechodzi przez różne etapy snu. Charakterystyczne wzory z elektrod są rejestrowane, gdy osoba nie śpi z zamkniętymi oczami i podczas snu. Ciągłe nagrywanie audiowizualne monitoruje aktywność fizyczną podczas snu.

Sleep Quiz IQ

Co to jest leczenie zaburzeń snu?

Te środki higieny snu są ważne dla wszystkich parasomnias:

• Każdej nocy idź spać o tej samej porze.
• Używaj łóżka tylko do spania i intymności.
• Unikaj drzemki.
• Unikaj stresu, zmęczenia i pozbawienia snu.
• Unikaj energicznej aktywności przed snem, chociaż krótki okres aktywności aerobowej na 4 godziny przed snem może być pomocny.
• Unikaj papierosów, alkoholu i nadmiernej kofeiny.

Zasadniczo, gdy u danej osoby zdiagnozowano lunatykę, należy podjąć następujące środki ostrożności:

• Usuń potencjalnie niebezpieczne przedmioty.
• Jeśli to możliwe, pozwól mu spać w sypialni na parterze.
• Zamknij drzwi i okna.
• Przykryj szklane okna ciężkimi zasłonami.
• Umieść alarm lub dzwonek na drzwiach sypialni.

Benzodiazepiny, które są stosowane w sytuacjach bezsenności, gdy osoba budzi się po zaśnięciu, takie jak estazolam (ProSom), okazały się bezpieczne i niezwykle skuteczne u dorosłych z lunatykami i lękami przed snem.

REM zaburzenie zachowania podczas snu

Leczenie zaburzeń zachowania snu REM rozpoczyna się od klonazepamu (Klonopin) w dawce 0, 5-1, 5 mg przyjmowanego przed snem. Klonazepam jest niezwykle skuteczny w kontrolowaniu zarówno behawioralnych, jak i zaburzonych we śnie składników zaburzenia snu REM. Wykazano, że ten lek jest korzystny w dłuższej perspektywie. Odstawienie leku często powoduje szybki nawrót.

Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne są czasami stosowane w leczeniu zaburzeń zachowania snu REM. Zastosowano imipraminę, ale efekty są nieprzewidywalne.

Opublikowano kilka doniesień o lewodopie / karbidopie, gabapentynie, pramipeksolu i klonidynie, ale korzyści z tych leków nie oceniono systemowo.

Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchu kończyn

Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchu kończyn są leczone za pomocą 3 klas leków. Wytyczne dotyczące leczenia są następujące:

• Stosowano leki przeciw parkinsonizmowi, takie jak lewodopa / karbidopa, bromokryptyna, ropinirol (Requip), pergolid (Permax) i pramipeksol (Mirapex).
• Benzodiazepiny, zwłaszcza klonazepam, były skuteczne. Inne stosowane benzodiazepiny obejmowały diazepam, temazepam i lorazepam.
• Opiaty, takie jak kodeina, oksykodon, metadon i propoksyfen, to inne stosowane leki.
• Agoniści dopaminy, tacy jak lewodopa lub pergolid, mogą być skuteczne, ale skuteczność może nie trwać, a niektóre osoby nie są w stanie tolerować działań niepożądanych.
• Inne leki, które wykazały skuteczność, obejmują klonidynę lub leki przeciwdrgawkowe, takie jak karbamazepina, walproinian i gabapentyna.
• W kilku badaniach opisano skuteczność różnych leków należących do wyżej wymienionych grup, ale badania porównawcze między różnymi klasami leków, a nawet pojedynczymi lekami, nie istnieją. Dlatego osoby powinny otrzymać jeden lek, a jeśli nie odnotowano odpowiedzi, należy je zastosować na innym leku tej samej lub innej klasy.
• W cięższych przypadkach może być wymagana kombinacja leków. Niektóre osoby, które nie reagują na same benzodiazepiny, samą lewodopę lub ich kombinację, mogą być leczone opiatami.
• Należy przyjąć najmniejszą możliwą dawkę i uważnie obserwować rozwój zależności. Doświadczenie pokazuje, że częstość nadużywania, tolerancji lub uzależnienia od opiatów lub benzodiazepin u osób z ciężkim zespołem niespokojnych nóg wydaje się nieistotna. Stan niepełnosprawny ciężkiego zespołu niespokojnych nóg należy leczyć agresywnie.
• Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenie ruchu kończyn są stanami przewlekłymi, które wymagają długotrwałej terapii lekowej. U niektórych osób mogą wystąpić objawy niespokojnych nóg w ciągu dnia, co można leczyć poprzez kontrolowane uwalnianie lewodopy / karbidopy podawanej wieczorem i rano.
• Unikanie niektórych leków, takich jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, fluoksetyna lub lit, może być pomocne, ponieważ leki te ogólnie pogarszają objawy zespołu niespokojnych nóg i okresowego zaburzenia ruchów kończyn.
• Zmniejszenie zapasów żelaza w organizmie, na co wskazuje poziom ferrytyny w surowicy (kompleks żelazo-białko) poniżej 75 μg / l, należy skorygować za pomocą suplementacji żelaza. Żelazo doustne jest preferowane, ale jego poprawa zajmuje dużo czasu, ponieważ wchłanianie z przewodu pokarmowego jest niskie. Jednak uzupełnienie jest skuteczną strategią leczenia niedokrwistości z niedoboru żelaza i może również złagodzić objawy zespołu niespokojnych nóg i zaburzeń okresowego poruszania kończynami (jeśli występują).

Jakie są leki na zaburzenia snu?

Typowe klasy leków stosowanych w leczeniu parasomnias to benzodiazepiny i leki przeciwdrgawkowe. Ogólnym celem leczenia uzależnień jest zapobieganie podnieceniu po zaśnięciu lub stłumienie snu REM.

Benzodiazepiny

Benzodiazepiny pomagają tłumić sen REM i ograniczają pobudzenie. Obejmują one następujące leki:

• Diazepam (Valium) jest najczęściej stosowany u dzieci, zwłaszcza dzieci z nocnym przerażeniem.
• Alprazolam (Xanax) jest drugim wyborem w tej kategorii dla parasomnias. Ma krótki czas działania; dlatego prawdopodobieństwo efektów porannych, takich jak mdłości, jest zmniejszone. Może jednak zaostrzać objawy przy niższych dawkach, gdy efekty ulegną osłabieniu z powodu możliwego odbicia.
• Klonazepam (Klonopin) jest podobny do alprazolamu; jest to dobra alternatywa dla diazepamu.

Leki przeciwdrgawkowe

Leki przeciwdrgawkowe hamują pobudzenie. Obejmują one następujące leki:

• Karbamazepina (Tegretol, Carbatrol) jest najczęściej stosowanym lekiem na parasomnie.
• Doniesiono, że walproinian (Depakene, Depakote) jest skuteczny w leczeniu parasomnias, zarówno w schemacie dawkowania raz na noc, jak i w standardowym schemacie dawkowania.
• Gabapentyna (Neurontin) nie była stosowana tak często jak inne 2 leki przeciwdrgawkowe. Podobnie jak w przypadku karbamazepiny i walproinianu, nie ma dostępnych informacji i nie osiągnięto konsensusu co do stosowania dawki raz na noc w porównaniu ze standardową dawką przeciwpadaczkową.

Przeciwparkinsonowskie

Leki przeciw parkinsonizmowi są bardzo skuteczne w leczeniu osób z zespołem niespokojnych nóg i okresowym zaburzeniem ruchu kończyn.

• Lewodopa jest najczęściej stosowanym lekiem w leczeniu zespołu niespokojnych nóg i zaburzeń okresowych ruchów kończyn. Doustna dawka 50-100 mg, preparat o kontrolowanym uwalnianiu, jest zalecana jako początkowa terapia zespołu niespokojnych nóg.
• W przypadku okresowego zaburzenia ruchów kończyn rozpoczyna się preparat lewodopy o kontrolowanym uwalnianiu w połączeniu z inhibitorem dekarboksylazy (karbidopa) w dawce 50–100 mg.
• Zwiększenie dawki nieprzekraczające 200 mg może być konieczne w celu całkowitego stłumienia zespołu niespokojnych nóg i zaburzeń okresowej kończyny.
• Głównymi niekorzystnymi skutkami terapii lewodopą są (1) nawrót objawów w ciągu dnia i (2) późne dyskinezy (trudności w wykonywaniu ruchów dobrowolnych), co jest niezwykle rzadkie.
• Ropinirol (Requip), pergolid (Permax) i pramipeksol (Mirapex) powodują mniej działań niepożądanych w porównaniu z lewodopą i stały się lekami pierwszego rzutu w leczeniu zespołu niespokojnych nóg i zaburzeń okresowego poruszania kończyn. Pramipeksol rozpoczyna się od najniższej dawki połowy tabletki wynoszącej 0, 25 mg raz na dobę przez 5 dni, a następnie zwiększa się do 0, 25 mg na dobę. Dawkę można zwiększyć do maksymalnie 0, 5 mg na dobę. Ropinirol rozpoczyna się od 0, 25 mg przed snem u osób z objawami głównie w nocy. Dla osób z objawami w ciągu dnia można go podawać 2 razy dziennie. Dawka może być stopniowo zwiększana co tydzień. Średnie dawki wynoszą 2, 5 mg na dzień.

Opiaty

Opiaty, takie jak kodeina, propoksyfen i dihydromorfon, były stosowane u osób z ciężkim zespołem niespokojnych nóg i nie korzystających z innej terapii. Należy uważnie obserwować rozwój tolerancji i zależności.

Jaka jest inna terapia zaburzeń snu?

Pomocne mogą być zabiegi behawioralne, takie jak terapia relaksacyjna, biofeedback, hipnoza i redukcja stresu, chociaż nie są one powszechnie skuteczne.

Jaka jest prognoza zaburzeń snu?

Zaburzenia koszmaru

• Większość dzieci przerasta to zaburzenie.
• Niewielka liczba dzieci zgłasza to zaburzenie utrzymujące się w wieku dorosłym i stające się problemem przez całe życie.
• Niektóre osoby mogą doświadczyć zmniejszenia objawów w późniejszym życiu.

Zaburzenia snu

• Jeśli początek ma miejsce w dzieciństwie, perspektywy są doskonałe.
• Jeśli początek następuje w wieku dorosłym, perspektywy są kiepskie, ponieważ zaburzenie ma zwykle charakter przewlekły (trwa długo), z przebiegiem woskowania i zanikania.

Zaburzenia lunatycy

• Jeśli początek ma miejsce w dzieciństwie, perspektywy są doskonałe.
• Jeśli początek występuje w wieku dorosłym i nie ma dowodów na istnienie leżącego u jego podstaw problemu neurologicznego lub uzależnienia od substancji, perspektywa jest słaba, ponieważ zaburzenie ma charakter przewlekły, postępując zgodnie z postępującym kursem.

Zespół niespokojnych nóg i okresowe zaburzenia ruchu kończyn

• Perspektywa tych zaburzeń jest zmienna.
• Wiele osób rozwija długoterminowe remisje, podczas gdy inne nadal doświadczają objawów przez całe życie.
• Zasadniczo nasilenie wzrasta wraz z wiekiem.