Co to jest choroba Crohna? objawy, dieta, przyczyny, leczenie i testy

Przegląd choroby Crohna

Definicja choroby Crohna i podstawowe fakty

1. Definicja choroby Leśniowskiego-Crohna: przewlekły stan zapalny przewodu żołądkowo-jelitowego (przewodu pokarmowego), który może wystąpić w dowolnym miejscu w przewodzie.
2. Osoba powinna najpierw szukać diagnozy medycznej, a następnie leczenia w przypadku wystąpienia objawów (na przykład biegunka, która jest przerywana, ból brzucha i / lub wzdęcia po jedzeniu, zaparcia, ból i / lub krew z wypróżnieniami i tworzeniem się przetok).
3. Leczenie polega na zmniejszeniu stanu zapalnego w chorobie Leśniowskiego-Crohna, który może obejmować leki przeciwzapalne, kortykosteroidy, inne leki immunosupresyjne, leki biologiczne i antybiotyki, a także dietę zmniejszającą ryzyko zapalenia wywołanego przez niektóre pokarmy (dieta choroby Leśniowskiego-Crohna). U niektórych pacjentów może być konieczna operacja w celu usunięcia odcinka przewodu pokarmowego.

Więcej faktów na temat choroby Crohna

• Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym stanem zapalnym przewodu pokarmowego i może pojawić się w dowolnym miejscu przewodu pokarmowego.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna jest czasami nazywana regionalnym zapaleniem jelit lub zapaleniem jelita krętego. To i podobny stan zwany wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego są razem nazywane zapalną chorobą jelit (IBD). Choroby te znane są z nieprzewidywalnych wybuchów i odpuszczeń.
• Zapalenie zwykle rozpoczyna się w jednym lub więcej obszarach błony śluzowej, które wyściełają wnętrze jelit.
• Choroba może atakować głębsze tkanki ściany jelita i rozprzestrzeniać się, obejmując więcej obszarów jelita.
• W miejscach najbardziej intensywnego zapalenia mogą powstawać wrzody.
• Wrzody mogą się rozprzestrzeniać i stać się bardzo duże, ale zwykle są oddzielone obszarami względnie zdrowej tkanki z niewielkim lub zerowym stanem zapalnym.
• Wyściółka błony śluzowej jelit w chorobie Crohna jest często opisywana jako wyglądająca jak brukowana ulica z obszarami owrzodzenia oddzielonymi wąskimi obszarami zdrowej tkanki.
• Uszkodzenie ściany jelita spowodowane zapaleniem powoduje wiele różnych objawów i powikłań.
• Zapalenie uszkadza błonę śluzową jelita, uniemożliwiając wchłanianie składników odżywczych, wody i tłuszczów z pożywienia. Nazywa się to złym wchłanianiem i może prowadzić do niedożywienia, odwodnienia, niedoborów witamin i minerałów, kamieni żółciowych i kamieni nerkowych.
• Gdy stan zapalny wnika głębiej w tkanki jelitowe, ściana jelit staje się grubsza, zwężając światło jelita (przestrzeń, przez którą przechodzi pokarm). Światło jelita może stać się tak wąskie, że staje się zatkane, przez co jedzenie nie może w ogóle przejść. Ta niedrożność jest zwykle przerywana, co oznacza, że ​​pojawia się i znika, a wraz z leczeniem staje się coraz lepsza. W końcu jednak niedrożność może stać się trwała w miarę rozwoju tkanki bliznowatej.
• Jeśli zapalenie w jednym obszarze rozprzestrzenia się przez całą ścianę jelita, stan zapalny może przylegać do innych narządów i struktur w jamie brzusznej. Prowadzi to do powstawania przetok (nieprawidłowych połączeń) między jelitami a innymi narządami i strukturami w jamie brzusznej.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna może również powodować problemy wokół odbytu. Mogą to być niewielkie, ale bolesne pęknięcia na skórze zwane szczelinami odbytu. Rany tunelowe zwane przetokami powodują nieprawidłowe połączenia między jelitami a skórą; lub ropień, kieszeń zapalnej lub martwej tkanki, która zwykle jest bardzo bolesna.
• Czasami mogą powstać przetoki między jelitami i / lub innymi narządami i strukturami, z którymi normalnie nie jest związany, na przykład między różnymi częściami jelit, pęcherzem, pochwą, a nawet skórą na zewnątrz ciała. Jest to poważne, ponieważ zawartość jelita może dostać się na te inne strony, powodując infekcję i inne problemy.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować wiele powiązanych stanów zapalnych poza przewodem pokarmowym. Zwykłe miejsca to skóra, stawy, usta, oczy, wątroba i przewody żółciowe.
• Dzieci z chorobą Leśniowskiego-Crohna mogą doświadczać opóźnionego rozwoju i zahamowania wzrostu.
• Zapalna choroba jelit (choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego) jest jedną z pięciu najczęściej występujących chorób przewodu pokarmowego w Stanach Zjednoczonych. IBD jest przewlekłą chorobą wymagającą dożywotniej opieki. IBD jest odpowiedzialny za niepełnosprawność około 119 000 osób w Stanach Zjednoczonych.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna występuje częściej u białych niż u Afroamerykanów i Azjatów.
• W Stanach Zjednoczonych, Europie i Południowej Afryce choroba Leśniowskiego-Crohna jest 2 do 4 razy częstsza wśród osób pochodzenia żydowskiego niż wśród innych grup etnicznych lub społecznych.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna występuje nieco częściej u mężczyzn niż u kobiet.
• Zasadniczo częstość występowania jest większa na obszarach miejskich niż na obszarach wiejskich. Jest także wyższy w wyższych klasach społeczno-ekonomicznych.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna może wystąpić w każdym wieku, ale większość osób, u których niedawno zdiagnozowano chorobę Leśniowskiego-Crohna, ma od 15 do 30 lat. Czasami jest nowo diagnozowany u osób w wieku od 60 do 80 lat.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna może być wyniszczającą chorobą. Jednak dzięki leczeniu i innym środkom stosowanym w celu zmniejszenia dyskomfortu płomieni większość ludzi uczy się radzić sobie z tym stanem. Prawie każdy z chorobą Leśniowskiego-Crohna może prowadzić normalne życie.

Co to jest choroba Crohna? Jak to wygląda (zdjęcia)?

Choroba Leśniowskiego-Crohna (zwana także chorobą Leśniowskiego-Crohna) jest przewlekłym (powoli rozwijającym się, długotrwałym) zapaleniem przewodu pokarmowego. Może wpływać na dowolną część przewodu pokarmowego od jamy ustnej do odbytu, ale zwykle obejmuje końcową część jelita cienkiego, początek jelita grubego (kątnicy) i obszar wokół odbytu. Zapalenie powoduje nieprzyjemne i uciążliwe objawy i może powodować poważne uszkodzenie przewodu pokarmowego.

Zdjęcie choroby Crohna

Jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna?

Choroba Leśniowskiego-Crohna ma charakter przerywany. Oznacza to, że zapalenie pojawia się (wybuch) bez ostrzeżenia, a następnie z czasem ustępuje (przechodzi w stan remisji). Nie można przewidzieć, kiedy stan się rozjarzy, jak długo będzie trwało rozbłysk i kiedy ponownie się rozjarzy. Większość ludzi czuje się całkiem dobrze, gdy ich choroba nie jest aktywna.

Najczęstsze objawy choroby Leśniowskiego-Crohna to te związane z zapalnym uszkodzeniem przewodu pokarmowego. Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna obejmują:

1. Biegunka: Woski i zanika; stolec może zawierać śluz, krew lub ropę
2. Ból brzucha: skurczowy lub stały; w prawej dolnej części brzucha lub wokół pępka; często tymczasowo odczuwa ulgę przez wypróżnienie
3. Wzdęcia po jedzeniu: Rzadziej, zwykle w przypadku niedrożności jelit
4. Zaparcia Zazwyczaj obserwuje się w przypadkach niedrożności jelit
5. Ból lub krwawienie z wypróżnieniem
6. Zakażenie dróg moczowych lub pochwy: Sugeruje przetokę z przewodu pokarmowego

Ogólne objawy występują w niektórych, ale nie we wszystkich przypadkach, takich jak:

• Gorączka niskiej jakości
• Utrata masy ciała
• Zmęczenie

Inne objawy choroby Leśniowskiego-Crohna mogą być związane z powiązanymi stanami chorobowymi dotyczącymi skóry, stawów, jamy ustnej, oczu (zapalenie błony naczyniowej oka lub choroby Leśniowskiego-Crohna), wątroby i dróg żółciowych.

Co powoduje chorobę Leśniowskiego-Crohna? Czy choroba Crohna jest dziedziczna?

Dokładna przyczyna choroby Crohna pozostaje nieznana.

• Obecne teorie sugerują, że genetyka, środowisko, dieta, nieprawidłowości naczyń krwionośnych i / lub nawet czynniki psychospołeczne mogą znajdować się wśród przyczyn choroby Crohna.
• Prawdopodobnie najbardziej popularną teorią jest to, że choroba Leśniowskiego-Crohna jest spowodowana przez układ odpornościowy nadmiernie reagujący na zakażenie wirusem lub bakterią.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna najwyraźniej nie jest spowodowana cierpieniem emocjonalnym.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna zdecydowanie występuje w rodzinach, więc prawdopodobnie ma dziedziczny komponent. Ludzie z chorobą Leśniowskiego-Crohna mogą mieć odziedziczone predyspozycje do nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej na jeden lub więcej czynników prowokujących.

Jak diagnozuje się chorobę Crohna?

Choroba Leśniowskiego-Crohna może być trudna do zdiagnozowania, ponieważ objawy są niespecyficzne, co oznacza, że ​​występują z wieloma różnymi zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi. Nie ma jednego testu choroby Crohna. Twój pracownik służby zdrowia przeprowadza szczegółowy wywiad medyczny w celu ustalenia diagnozy. Pacjenci otrzymają pytania dotyczące objawów, problemów medycznych, które mieli w przeszłości, poprzednich operacji, aktualnie przyjmowanych leków, historii rodziny, diety, nawyków i stylu życia. Pacjenci zostaną dokładnie zbadani pod kątem objawów fizycznych, które mogą ujawnić diagnozę.

Można zlecić badania krwi w celu zbadania choroby Crohna. Ich celem jest wykrycie stanu zapalnego lub niedoborów żywieniowych.

• Morfologia krwi: pełne badanie krwi (CBC) może wykazywać nieprawidłowości i może wskazywać na niedokrwistość lub stan zapalny.
• Elektrolity: Niski poziom może wskazywać na problemy z wchłanianiem składników odżywczych z pokarmów w jelicie.
• Białko (albumina): Ponownie niski poziom może wskazywać na problemy z wchłanianiem w przewodzie pokarmowym.
• Białko C-reaktywne i orosomukoid: Są to markery stanu zapalnego, a ich poziomy korelują z aktywnością choroby.
• Szybkość sedymentacji erytrocytów: Jest to kolejny marker stanu zapalnego i aktywności choroby.
• Okołojądrowe antygen cytoplazmatyczny antyneutrofilowy (p-ANCA) i przeciwciała anty-S cerevisiae (ASCA): Testy te są przydatne w odróżnieniu choroby Crohna od wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wynik testu dodatni dla antygenu p-ANCA i ujemny dla ASCA sugeruje rozpoznanie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; wynik testu pozytywny dla ASCA i negatywny dla antygenu p-ANCA sugeruje chorobę Crohna.

Próbkę kału można pobrać w celu sprawdzenia krwi i oznak zapalenia lub infekcji, w tym pasożytów, które mogą powodować podobne objawy.

Dana osoba może przejść badania obrazowe (filmy rentgenowskie) w celu wykrycia zakresu choroby Crohna i wszelkich powikłań, które mogły się rozwinąć.

• Badania kontrastu baru to seria filmów rentgenowskich wykonanych po wypiciu materiału kontrastowego zawierającego kredową substancję zwaną barem. Bar pozwala jelitowi pokazać się lepiej niż na zwykłym filmie rentgenowskim. Badania baru są bardzo przydatne w określaniu charakteru, rozmieszczenia i ciężkości choroby. Badania nad barem mogą obejmować górną serię GI lub jaskółkę baru (filmy rentgenowskie górnej części układu pokarmowego) i badanie jelita cienkiego (filmy rentgenowskie jelita cienkiego).
• Lewatywa baru działa na tej samej zasadzie, co badania kontrastu baru w górnym układzie pokarmowym, ale bar jest wprowadzany do dolnej części przewodu pokarmowego przez odbytnicę. Ten test jest wykonywany w celu sprawdzenia, czy okrężnica i odbytnica pacjenta są zaangażowane oraz w jakim stopniu.
• Badanie CT zwane enterografią CT lub MRI zwane enterografią MR jest przydatne do oceny stopnia zaangażowania jelita cienkiego w chorobę Crohna.
• Ultradźwięki są pomocne w ocenie powikłań poza jelitami, takich jak przetoki, ropień lub nieprawidłowości wątroby, przewodu żółciowego lub nerek. Zamiast tego można zastosować MRI.

Endoskopia służy do badania błony śluzowej żołądka, jelita górnego lub okrężnicy; i często dostarcza najlepszych informacji o stopniu zaangażowania z powodu choroby Crohna.

• Endoskopia polega na włożeniu cienkiej rurki ze światłem i maleńkiej kamery na końcu do jamy ciała lub narządu. Aparat przesyła zdjęcia wnętrza narządu, dzięki czemu lekarz może zobaczyć zapalenie, krwawienie lub inne objawy problemów.
• Zarówno górną, jak i dolną część przewodu pokarmowego można badać endoskopowo. Endoskopia dolnej części przewodu pokarmowego nazywa się kolonoskopią. Endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego jest zwykle nazywana po prostu górną endoskopią (EGD, esophagogastroduodenoscopy).
• W obu przypadkach lekarz może użyć endoskopu do wykonania biopsji. Biopsja to niewielka próbka tkanki pobrana z błony śluzowej przewodu pokarmowego. Te tkanki są badane pod mikroskopem przez patologa (lekarza, który specjalizuje się w diagnozowaniu chorób poprzez badanie tkanek i komórek w ten sposób).
• Endoskopowa wsteczna cholangiopancreatografia (ERCP) to kolejna procedura endoskopowa, która jest pomocna zarówno w diagnozowaniu, jak i leczeniu osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna w trzustce lub przewodzie żółciowym, zwana stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych.

Jakie jest leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna i jej objawów?

Celem leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna jest zmniejszenie stanu zapalnego, który następnie łagodzi objawy, zapobiega powikłaniom i utrzymuje prawidłowe odżywianie.

Zapalenie: leki stosowane w zmniejszaniu stanu zapalnego w chorobie Leśniowskiego-Crohna obejmują leki przeciwzapalne, kortykosteroidy, inne leki immunosupresyjne, leki biologiczne i antybiotyki. Rodzaje leków najczęściej stosowanych w chorobie Leśniowskiego-Crohna są następujące:

• Aspirynopodobne leki przeciwzapalne - na przykład mesalamina (Apriso, Asacol, Asacol HD, Lialda, Pentasa) - zmniejszają stan zapalny. Leki te są stosowane w celu zapobiegania zaostrzeniom u osób z łagodną chorobą Leśniowskiego-Crohna.
• Kortykosteroidy zmniejszają stany zapalne i hamują układ odpornościowy. Można z nich korzystać tylko w krótkim okresie. Kortykosteroidy są wskazane u osób z ciężkimi objawami ogólnoustrojowymi (na przykład gorączka, nudności, utrata masy ciała) oraz u osób, które nie reagują na środki przeciwzapalne.
• Antybiotyki pośrednio zmniejszają stany zapalne poprzez redukcję infekcji.
• Leki immunosupresyjne hamują układ odpornościowy. Niektóre są bardziej skuteczne niż sterydy, podczas gdy inne mają dłuższy czas działania.
• Terapia biologiczna działa jako bloker anty-TNF, który pomaga również w zmniejszeniu stanu zapalnego.

Jeśli leki te nie są skuteczne w tłumieniu stanu zapalnego, alternatywą jest zabieg chirurgiczny w celu opanowania powikłań choroby Leśniowskiego-Crohna.

Objawy często ustępują, gdy leczy się zapalenie. W razie potrzeby objawy można leczyć osobno.

• W przypadku takich objawów, jak biegunka, skurcze i wzdęcia, zwykle wystarczają leki. Leki przeciwbiegunkowe zwykle łagodzą objawy łagodne do umiarkowanie ciężkich.
• Terapie dietetyczne, takie jak diety o wysokiej zawartości błonnika, o niskiej zawartości błonnika lub o niskiej zawartości tłuszczu, są pomocne u niektórych osób w krótkim okresie, ale rzadko są pomocne w dłuższej perspektywie.
• Nie bierz suplementów diety lub witamin bez uprzedniej konsultacji z pracownikiem służby zdrowia.
• Wiele osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna nie toleruje laktozy i powinno unikać produktów mlecznych, jeśli są nietolerancyjne.

Większość powikłań ustępuje po leczeniu zapalenia. Niektóre wymagają jednak dodatkowego leczenia. Na przykład przetoka jest zwykle leczona antybiotykami, aby pozbyć się infekcji. Lekarz może przepisać inne leki, które pomogą wyleczyć przetokę, ale działają one tylko w około 30% do 40% przypadków.

• Podczas tego leczenia pacjent może być zmuszony przerwać jedzenie i otrzymywać dożylne płyny odżywcze przez kilka dni. Rurka nosowo-żołądkowa (NG) umieszczona w żołądku przez nos usuwa niektóre płyny i gazy, które się tam gromadzą. Ta kombinacja podejść, zwana odpoczynkiem jelit, pozwala tymczasowo przerwać pracę przewodu pokarmowego, co sprzyja gojeniu.
• Przetoki, które omijają dużą część jelita (powodując w ten sposób bardzo poważne objawy) lub nie ulegają poprawie podczas leczenia, mogą wymagać naprawy chirurgicznej.

Objawy choroby Crohna, przyczyny i leczenie

Inne leki, które leczą chorobę Leśniowskiego-Crohna

Często te leki są stosowane razem w różnych kombinacjach, chociaż są one również stosowane osobno. Jak wszystkie leki, mogą one powodować działania niepożądane, które mogą wymagać zmiany dawki lub całkowitego odstawienia leku.

Aspirynopodobne leki przeciwzapalne

• Mezalamina (Asacol HD, Rowasa, Lialda, Apriso, Giazo, Canasa) działa najlepiej w chorobie Leśniowskiego-Crohna, wpływając głównie na okrężnicę i do pewnego stopnia na koniec jelita cienkiego. Dostępne są doustne i doodbytnicze formy czopków. Długotrwałe stosowanie może opóźnić nawrót choroby.
• Sulfasalazyna (azulfidyna) działa najlepiej w chorobie Leśniowskiego-Crohna, dotykając głównie okrężnicy. Nie działa w jelicie cienkim. Długotrwałe stosowanie zasadniczo nie opóźnia nawrotu choroby. Osoby przyjmujące sulfasalazynę powinny przyjmować kwas foliowy.

Antybiotyki

• Metronidazol (Flagyl) oprócz działania antybiotykowego ma właściwości immunosupresyjne i przeciwzapalne.
• Cyprofloksacyna (Cipro)
• Tetracyklina

Kortykosteroidy

Kortykosteroidy prawdopodobnie działają najlepiej spośród wszystkich leków stosowanych w leczeniu choroby Crohna, ponieważ wywierają zarówno działanie przeciwzapalne, jak i immunosupresyjne. Można je przyjmować tylko na krótki czas z powodu wielu potencjalnie poważnych działań niepożądanych.

• Prednizon (Deltasone, Orasone, Meticorten)
• Budezonid (Entocort EC) działa po prawej stronie jelita grubego i jelita cienkiego.

Leki immunosupresyjne i terapia biologiczna

Leki immunosupresyjne zakłócają rozwój odpowiedzi immunologicznych. Są alternatywnym leczeniem dla osób, u których choroba Leśniowskiego-Crohna nawróciła po terapii sterydowej.

• Azatiopryna (Imuran) hamuje odpowiedź immunologiczną powodującą zapalenie.

Terapia biologiczna działa przeciwko czynnikowi martwicy nowotworów i nazywa się je środkami przeciw TNF.

• Infliksymab (Remicade) jest przeciwciałem monoklonalnym, które działa przeciwko czynnikowi martwicy nowotworów alfa, naturalnemu produktowi układu odpornościowego, który sprzyja zapaleniu. Infliksymab stosuje się w leczeniu choroby Crohna o nasileniu od średnio ciężkiego do ciężkiego, która nie ustępuje w przypadku innych leków. Po podaniu w infuzji dożylnej jego działanie utrzymuje się przez około 12 tygodni. Konieczne mogą być powtarzane dawki.
• Inne leki przeciw TNF dostępne i zatwierdzone w chorobie Crohna obejmują: adalimumab (Humira) podawany we wstrzyknięciu podskórnym dwa razy w miesiącu oraz certolizumab (Cimzia) podawany w zastrzyku raz w miesiącu.

Operacja choroby Crohna

Najczęściej stosowaną operacją w chorobie Crohna jest usunięcie chorej części jelita. Operacja jest zwykle konieczna u osób z niedrożnością jelit lub bardzo poważnymi objawami, których nie łagodzą leki. Może poprawić stan, ale go nie wyleczy. Operacja może być również konieczna w przypadku ropnia lub niektórych rodzajów przetok.

Ludzie, którzy usunęli część jelita, mogą wymagać stomii. Normalne jelito jest przymocowane do otworu w dolnej części brzucha zwanego stomią. Kał nie przechodzi już z ciała przez odbytnicę i odbyt, ale przez tę stomię. Na zewnątrz ciała noszona jest torba stomijna do zbierania odpadów. Stomię często nazywa się tym, która część jelita jest przyczepiona, na przykład kolostomia lub ileostomia.

Choroba Leśniowskiego-Crohna często powraca po operacji. Jeśli część jelita zostanie usunięta, nawrót często występuje w miejscu, w którym wycięto chore jelita podczas operacji. Dlatego ważne jest staranne monitorowanie po operacji, nawet gdy pacjent czuje się dobrze, aby wykryć wczesne objawy nawrotu. Pacjenci mogą być zmuszeni do kontynuowania leczenia nawet po operacji, aby pomóc w zmniejszeniu częstości nawrotów choroby Crohna.

Ludzie, którzy usunęli część jelita cienkiego, mogą doświadczyć powikłań zwanych zespołem krótkiego jelita. Jak na ironię objawy zespołu krótkiego jelita często są podobne do objawów choroby Crohna. To powikłanie jest obecnie rzadkie w przypadku nowoczesnej chirurgii.

Pacjenci, którzy usunęli duże części jelita, często muszą polegać na odżywianiu dożylnym (całkowite odżywianie pozajelitowe lub TPN) przez resztę życia.

Inne terapie choroby Crohna

Nowsze leki immunosupresyjne, takie jak takrolimus (Prograf) i mykofenolan mofetylu (CellCept) oraz naturalne produkty układu odpornościowego zwalczające stany zapalne, takie jak określone interleukiny, są testowane w chorobie Crohna.

Jaki jest postęp choroby Leśniowskiego-Crohna? Czy to jest fatalne?

Pacjenci będą musieli regularnie odwiedzać lekarza, aby monitorować ich stan zdrowia, a lekarz może ustalić, jak dobrze działa leczenie, oraz sprawdzić nawrót i nawrót objawów.

Powikłania jelitowe choroby Crohna obejmują:

• Niedrożność jelit
• Przetoki
• Ropień
• Krwotok (krwawienie) - Niezwykły w chorobie Leśniowskiego-Crohna
• Zespół złego wchłaniania - powoduje biegunkę i niedobory żywieniowe
• Ostre regionalne zapalenie jelit
• Rak - Choroba okrężnicy zwiększa ryzyko raka jelita grubego

Chociaż choroba Leśniowskiego-Crohna jest chorobą przewlekłą z epizodami remisji i nawrotów, odpowiednie terapie medyczne i chirurgiczne pomagają osobom dotkniętym chorobą mieć rozsądną jakość życia.

• Choroba Leśniowskiego-Crohna ma zwykle przewlekły, powolny przebieg, niezależnie od miejsca zaangażowania.
• Z czasem terapia medyczna staje się mniej skuteczna. Prawie dwie trzecie osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna wymaga operacji w celu powikłań w pewnym momencie choroby.
• Im dłużej dana osoba ma chorobę Leśniowskiego-Crohna, tym bardziej prawdopodobne jest, że u niej wystąpią powikłania, które mogą być śmiertelne. Rak przewodu pokarmowego jest główną przyczyną śmierci osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna często powraca po operacji.

Grupy wsparcia i poradnictwo dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna

Życie ze skutkami choroby Leśniowskiego-Crohna może być trudne. Czasami czujesz się sfrustrowany, a może nawet zły lub urażony. Czasami pomaga mieć z kim porozmawiać.

Taki jest cel grup wsparcia choroby Crohna. Grupy wsparcia składają się z osób w tej samej sytuacji, w której się znajdujesz. Łączą się, aby sobie nawzajem pomagać i pomagać sobie. Grupy wsparcia zapewniają wsparcie, motywację i inspirację. Pomagają ci zobaczyć, że twoja sytuacja nie jest wyjątkowa, a to daje ci siłę. Zapewniają również praktyczne wskazówki dotyczące radzenia sobie z tym zaburzeniem.

Grupy wsparcia spotykają się osobiście, przez telefon lub w Internecie. Aby znaleźć grupę wsparcia, która działa dla Ciebie, zapytaj swojego pracownika służby zdrowia, skontaktuj się z następującą organizacją lub zajrzyj do Internetu. Jeśli nie masz dostępu do Internetu, przejdź do biblioteki publicznej.

• Fundacja Crohna i zapalenie jelita grubego - (800) 932–2423