Historia stwardnienia rozsianego: jak daleko przyszliśmy?

Co to jest MS?

Stwardnienie rozsiane (MS) to przewlekłe zaburzenie zapalne ośrodkowego układu nerwowego, które atakuje mózg i nerwy rdzenia kręgowego, które wysyłają wiadomości w całym ciele.W MS, układ odpornościowy atakuje mielinę, osłonę podobną do błony, która zakrywa i chroni Może również uszkodzić rzeczywiste nerwy.
Osoby z SM mogą odczuwać następujące objawy:

• niewyraźne lub podwójne widzenie
• mrowienie, drętwienie lub ból
• ekstremalne zmęczenie
• utrata kontroli nad pęcherzem
• problemy z pamięcią
• brak koncentracji
• trudności w chodzeniu

Objawy zgodne z SM badano od dziesięcioleci. Naukowcy przeszli długą drogę ustalenie przyczyn i progresji choroby, a także znaczące postępy w zakresie opcji terapeutycznych, które pomagają ludziom ze stwardnieniem rozsianym prowadzić zdrowe i satysfakcjonujące życie.

Pierwsze obserwacje 1838-1868: Pierwsze obserwacje

Raporty z autopsji z 1838 roku były jednymi z pierwszych "obserwacji" SM. Raporty zawierały szczegółowe obrazy ciał zmarłych. Te obrazy pokazały, co obecnie rozumiemy jako płytki lub obszary tkanki bliznowatej spowodowane stanem zapalnym w mózgu lub rdzeniu kręgowym.

W 1868 r. Francuski profesor Jean-Martin Charcot skojarzył tablice, które widział w autopsji z drżeniem, niewyraźną mową i nieregularnymi ruchami oczu, które zmarła kobieta okazywała, żyjąc.

Charcot prawidłowo założył, że zmiany odpowiadają opisanym objawom. Ale nie wiedział, co spowodowało tę tajemniczą chorobę. Jego wkład polegał na opisaniu choroby i nadaniu jej nazwy. W tym czasie nie zaproponował żadnej terapii.

Rozpoznanie1870s: Oficjalne uznanie

MS zostało uznane za chorobę w 1870 roku. Dr Walter Moxen w Anglii i dr Edward Seguin w Nowym Jorku zaobserwowali szereg objawów neurologicznych u wielu osób.

Naukowcy odkryli, że stwardnienie rozsiane dotyka kobiety częściej niż mężczyźni. Lekarze stwierdzili również, że SM nie jest ściśle genetyczna. Rodzice niekoniecznie przekazywali chorobę swoim dzieciom.

Przełom1930: przełom i badania

W pierwszej połowie XX wieku nastąpił rozkwit medyczny, który pomógł społeczności medycznej w badaniu progresji i objawów SM. Teraz można było oglądać komórki pod mikroskopem. Ponadto można było wykryć nieprawidłowości w płynie rdzenia kręgowego i zarejestrować aktywność elektryczną nerwów.

W 1935 roku kawałki puzzli MS zaczęły się łączyć, dzięki Dr. Thomasowi Riversowi z nowojorskiego Rockefeller Institute.Rivers udowodnił poprzez eksperymenty ze zwierzętami laboratoryjnymi, że stwardnienie rozsiane nie było wirusową chorobą układu odpornościowego.

W latach 40. XX w. Powstało Krajowe Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego. Ta fundacja nadal wspiera badania MS.

Układ odpornościowy1960s: rola układu odpornościowego

Pomysł, że stwardnienie rozsiane było związane z układem odpornościowym, był wciąż badany w latach 40. i 50. XX wieku. Połączenie nie zostało zrozumiane aż do następnej dekady. Jedna z teorii z lat 60. twierdziła, że ​​układ odpornościowy zaatakował powłokę mielinową nerwów i działał jak choroba autoimmunologiczna.

Pierwsze MRI1980: pierwszy MRI dla MS

W późnych latach siedemdziesiątych nastąpił duży postęp technologiczny w obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego (MRI). I stało się użyteczne jako narzędzie diagnostyczne dla chorób. W 1981 roku po raz pierwszy zastosowano MRI do badania mózgu osoby chorej na SM. Ta nowa technologia może pokazać szkody poniesione przez MS, nawet jeśli ludzie nie doświadczyli objawów zewnętrznych.

Leczenie farmakologiczne 1990: Wybuch leczenia narkotykowego

Lata 90. można by nazwać dekadą "eksplozji leków" w leczeniu SM. Interferon, lek do wstrzykiwania stosowany w leczeniu raka, został zatwierdzony jako lek stosowany w leczeniu rzutowo-remisyjnym SM (RRMS) we wczesnych i połownych latach 90. w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. I więcej leków zmieniających chorobę zostało zatwierdzonych przez całą dekadę. Te leki pomogły zmienić sposób, w jaki układ odpornościowy atakuje własne zdrowe tkanki.

Naukowcy mogliby skuteczniej leczyć stwardnienie rozsiane teraz, gdy więcej o tym było wiadomo. Leczenie może pomóc w kontrolowaniu objawów i spowolnieniu postępu choroby.

Nowe teorie2000: Nowe teorie

Nowe tysiąclecie ujrzało nowe teorie na temat SM. To wciąż nieznane co powoduje demielinizacyjne uszkodzenia w stwardnieniu rozsianym. Ale uważa się, że jest to mechanizm autoimmunologiczny. Nowe badania wskazują na kaskadowy efekt prowadzący do uszkodzeń i oferują nowe przemyślenia na temat sposobów zapobiegania uszkodzeniom.

Te odkrycia mogą pomóc w zapobieganiu chorobie i minimalizacji jej skutków.

Badanie opublikowane w wydaniu Neurology z 2012 roku donosi, że witamina D może chronić przed SM. Inne badanie z Annals of Neurology sugeruje, że tlen może pomóc w zapobieganiu uszkodzeniom. Inne dowody sugerują, że należy stosować kombinację strategii przeciwzapalnych, regeneracyjnych i neuroprotekcyjnych.

Badania kontynuują2000: Badania kontynuują

Bogactwo informacji dostępnych o stwardnieniu rozsianym w 21 stuleciu rosło wykładniczo od 1860. Ale wciąż potrzeba dalszych badań, aby znaleźć lekarstwo na tę przewlekłą, nieprzewidywalną chorobę.

Krajowe Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego i wiele innych organizacji nadal poszukuje nowych metod leczenia w celu poprawy jakości życia osób ze stwardnieniem rozsianym.