Co powoduje zaburzenia erekcji (impotencję)? leczenie i objawy

Co to jest impotencja / zaburzenia erekcji? Jakie są objawy i objawy impotencji?

Zaburzenia erekcji (ED) lub impotencja męska są zdefiniowane jako niezdolność mężczyzny do osiągnięcia i / lub utrzymania wystarczająco twardej erekcji wystarczającej do zadowalającego zakończenia aktywności seksualnej.

Zdrowie i funkcjonowanie seksualne są ważnymi wyznacznikami jakości życia. W miarę starzenia się mężczyzn częściej występują zaburzenia erekcji (impotencja). Zaburzenia erekcji często mają negatywny wpływ na życie seksualne i ogólną jakość życia zarówno mężczyzny doświadczającego problemów z erekcją, jak i jego partnera.

Zaburzenia erekcji są często związane z wieloma typowymi schorzeniami, takimi jak cukrzyca, wysokie ciśnienie krwi, choroby serca, zaburzenia układu nerwowego, depresja i leki stosowane w leczeniu tych schorzeń. Problemy psychologiczne, takie jak lęk i stres, mogą również wpływać na funkcje erekcji.

Udowodniono, że skuteczne leczenie zaburzeń erekcji (impotencji) poprawia intymność pary, poprawia satysfakcję seksualną, poprawia samoocenę mężczyzn i ogólną jakość życia. U niektórych mężczyzn może również łagodzić objawy depresji.

Zaburzenia erekcji to tylko jedna z przyczyn zaburzeń seksualnych. Inne przyczyny zaburzeń seksualnych obejmują problemy z wytryskiem, obniżone libido i problemy z osiągnięciem orgazmu (punkt kulminacyjny). Niektórzy mężczyźni mogą mieć przedwczesny wytrysk, który jest stanem, w którym cały proces pobudzenia, erekcji, wytrysku i orgazmu zachodzi bardzo szybko, często w ciągu kilku minut lub nawet sekund, pozostawiając partnera niezadowolonego. Przedwczesny wytrysk może towarzyszyć problemom z erekcją, takim jak ED, ale ogólnie jest traktowany inaczej. Problemy z erekcją mogą prowadzić do zmniejszenia libido lub zainteresowania seksem, jednak wielu mężczyzn ze zmniejszonym libido ma normalne zaburzenia erekcji. Na libido mogą wpływać czynniki psychologiczne, takie jak stres, lęk lub depresja, ale często są wynikiem niskiego poziomu testosteronu (męskiego hormonu).

Ponieważ aktywność seksualna często obejmuje partnera, ważne jest, aby spróbować zaangażować partnera w ocenę i zarządzanie zaburzeniami erekcji i ustalić, czy potrzebna będzie pomoc w problemach w związku. Seksuolodzy pomagają parom w radzeniu sobie z trudnościami w relacjach seksualnych.

Fizjologia erekcji naturalnej

Anatomia i funkcja prącia

Penis składa się z trzech cylindrów, dwóch na górze i jednego na spodzie penisa. Dwa górne cylindry biorą udział w procesie erekcji. Cewka moczowa, rurka, przez którą przechodzi mocz i nasienie, znajduje się na spodzie penisa. Dwa górne cylindry prącia, ciał jamistych, składają się z tkanki analogicznej do gąbki, zawierającej przestrzenie, które mogą wypełniać się krwią i rozszerzać. Te dwa cylindry otoczone są silną warstwą tkanki, jak owinięcie Saranem, tunika białawego. Aby nastąpił erekcja, muszą istnieć prawidłowo funkcjonujące nerwy, tętnice, żyły i normalne tkanki prącia.

• Po pobudzeniu stymulowane nerwy dostarczające prącie uwalniają substancje chemiczne, które powodują rozluźnienie mięśni otaczających naczynia krwionośne w penisie. W miarę rozluźnienia naczyń krwionośnych dochodzi do wzrostu ilości krwi w penisie. Ta krew wypełnia przestrzenie w ciałach jamistych, umożliwiając rozszerzanie się każdej z ciał. W miarę rozszerzania się ciał żyły, które odprowadzają krew z penisa, są ściskane w stosunku do tuńczyka białawego. Ściskanie żył zapobiega wydostawaniu się krwi z penisa i powoduje powstanie w pełni sztywnego penisa. Kiedy stymulacja / pobudzenie ustąpi, następuje zmniejszenie chemikaliów z nerwów, mięsień wokół tętnic zaciska się, zmniejszając dopływ krwi, co powoduje brak ucisku żył i odprowadzanie krwi z penisa.
  • Tak więc każdy stan chorobowy, który wpływa na nerwy, tętnice lub żyły, może mieć wpływ na funkcję erekcji.

Występowanie zaburzeń erekcji

• Zaburzenia erekcji są niezwykle powszechne u mężczyzn, a ryzyko rozwoju zaburzeń erekcji wzrasta z wiekiem.
  • W badaniu Massachusetts Male Aging Study (MMAS) wśród ankiety przeprowadzonej wśród społeczności mężczyzn w wieku 40–70 lat 52% mężczyzn zgłosiło pewien stopień trudności z erekcją. Całkowita ED, zdefiniowana jako całkowita niezdolność do uzyskania lub utrzymania odpowiednich erekcji podczas stymulacji seksualnej, a także brak erekcji nocnych (erekcji normalnych, które występują podczas snu), wystąpiły u 10% mężczyzn w badaniu. Mniejsze stopnie łagodnego i umiarkowanego zaburzenia erekcji wystąpiły u 17% i 25% uczestników.
  • W National Health and Social Life Survey (NHSLS), reprezentatywnej na szczeblu krajowym próbie mężczyzn i kobiet w wieku 18-59 lat, 10, 4% mężczyzn zgłosiło niemożność osiągnięcia lub utrzymania erekcji w ciągu ostatniego roku.
  • Sądząc z wyników badań, około 18-30 milionów mężczyzn cierpi na ED.

Częstość przedwczesnego wytrysku

• Bardzo często występują także inne formy dysfunkcji seksualnych, takie jak przedwczesny wytrysk i utrata libido (zmniejszone pożądanie seksualne). NHSLS stwierdził, że 28, 5% mężczyzn w wieku 18-59 lat zgłosiło przedwczesny wytrysk, a 15, 8% nie było zainteresowanych w ciągu ostatniego roku. Dodatkowe 17% zgłosiło obawy dotyczące sprawności seksualnej, a 8, 1% wskazało na brak przyjemności z aktywności seksualnej.

Co powoduje impotencję / zaburzenia erekcji?

Zaburzenia erekcji mogą być spowodowane dowolną liczbą schorzeń i stanów psychicznych. Zasadniczo zaburzenia erekcji dzieli się na organiczną (związaną z narządem lub układem narządów) i impotencję psychogenną (psychiczną). Co ciekawe i nie jest zaskakujące, większość mężczyzn z przyczynami organicznymi ma również komponent mentalny lub psychologiczny.

Problemy z erekcją u mężczyzn często wywołują znaczącą reakcję emocjonalną opartą na wpływie zaburzeń erekcji na pewność siebie, samoocenę i morale u większości mężczyzn. Jest to opisywane jako wzór lęku i stresu, który może dodatkowo zakłócać normalne funkcje seksualne. Taki „lęk przed wydajnością” musi zostać rozpoznany i rozwiązany przez lekarza.

• Zdolność do osiągnięcia i utrzymania erekcji wymaga:
  1. Zdrowy układ nerwowy, który przewodzi impulsy nerwowe z mózgu, kręgosłupa i penisa
  2. Zdrowe tętnice w okolicach ciał jamistych prącia, dzięki czemu po stymulacji zwiększa się przepływ krwi do penisa
  3. Zdrowe mięśnie gładkie i tkanki włókniste w jamie ustnej ciał jamistych, dzięki czemu mogą wypełniać się krwią
  4. Odpowiednia ilość tlenku azotu (NO) w penisie, aby pomóc w stymulacji dopływu krwi do penisa
  5. Normalne funkcjonowanie tuszy białawej, warstwy tkanki otaczającej ciałę jamistą i odpowiedzialnej za ucisk żył w celu utrzymania krwi w penisie
  6. Odpowiednie interakcje psychospołeczne w celu zwiększenia stymulacji seksualnej / pobudzenia i zmniejszenia lęku / stresu

Zaburzenia erekcji mogą wystąpić, jeśli którekolwiek z tych wymagań zostaną uszkodzone. Oto przyczyny zaburzeń erekcji u mężczyzn, a wielu mężczyzn może mieć więcej niż jedną przyczynę.

• Choroby naczyniowe tętnic stanowią prawie połowę wszystkich przypadków zaburzeń erekcji u mężczyzn w wieku powyżej 50 lat. Choroba naczyń krwionośnych obejmuje miażdżycę naczyń (złogi tłuszczowe na ściankach tętnic, zwane także twardnieniem tętnic), które mogą wpływać na serce (historia zawałów serca, dusznica bolesna, choroba wieńcowa, zawał mięśnia sercowego) lub naczyń krwionośnych w nogach, obwodowych choroby naczyniowe (problemy z krążeniem krwi w nogach), a także inne obszary ciała, w tym naczynia krwionośne zaopatrujące penisa w krew i wysokie ciśnienie krwi. Długotrwałe używanie tytoniu (palenie) jest uważane za ważny czynnik ryzyka zaburzeń erekcji, ponieważ wiąże się to ze słabym krążeniem i zmniejszonym przepływem krwi w penisie. Jest to związane z uszkodzeniem mikronaczyniowym (usztywnienie tętnicy oraz mniejszy rozmiar naczynia kalibru wtórny do wewnątrznaczyniowych blaszek miażdżycowych).
• Obecność zaburzeń erekcji jest skorelowana z występowaniem chorób serca. W niektórych badaniach początek zaburzeń erekcji może poprzedzać zawał serca o pięć do siedmiu lat. W związku z tym, szczególnie u młodszych mężczyzn z ostrym początkiem zaburzeń erekcji, można również zalecić badanie układu krążenia.
• Przewlekłe schorzenia są związane z zaburzeniami erekcji. Do chorób ogólnoustrojowych związanych z zaburzeniami wzwodu należą:
  • Nadciśnienie może pogorszyć miażdżycę.
    • Leczenie nadciśnienia może powodować dysfunkcję (najczęściej leczenie lekami beta-adrenolitycznymi i diuretykami tiazydowymi, które mają największy wpływ na zaburzenia erekcji).
  • Cukrzyca może powodować zaburzenia erekcji, wpływając na tętnice, nerwy i tkanki ciał jamistych.
  • Powiększona prostata (łagodny przerost prostaty lub BPH): Istnieje klasa leków zwanych 5ARI (5-alfa-reduktazy), które mają znaczący wpływ zarówno na libido, jak i zaburzenia erekcji u mężczyzn. Finasteryd (Proscar) i dutasteryd (Avodart) należą do tej klasy leków.
  • Zaburzenia psychiczne (lęk, depresja, psychoza)
  • Twardzina
  • Niewydolność nerek (nerek)
  • Marskość wątroby
  • Hemochromatoza (za dużo żelaza we krwi)
  • Leczenie raka i raka (związane z jego chirurgią, radioterapią lub chemioterapią, które wpływają na nerwy obwodowe i małe naczynia krwionośne)
• Choroby układu oddechowego związane z zaburzeniami erekcji: przewlekła obturacyjna choroba płuc
• Warunki endokrynologiczne związane z zaburzeniami erekcji
  • Nadczynność tarczycy
  • Niedoczynność tarczycy
  • Hipogonadyzm (niski poziom testosteronu, znany również jako andropauza): Wydaje się, że odpowiedni poziom testosteronu jest potrzebny do utrzymania poziomu tlenku azotu w penisie.
  • Nieprawidłowości przysadki mózgowej, prolactinoma, mogą powodować problemy hormonalne, które mogą wpływać na funkcje erekcji.
• Warunki psychiczne związane z zaburzeniami erekcji
  • Depresja
  • Zespół wdowca
  • Lęk przed wydajnością
• Stany żywieniowe związane z zaburzeniami erekcji
  • Niedożywienie
  • Niedobór cynku
• Choroby krwi związane z zaburzeniami erekcji
  • Anemia sierpowata
  • Białaczki
• Uraz naczyń krwionośnych miednicy i nerwów jest kolejnym potencjalnym czynnikiem w rozwoju zaburzeń erekcji. W grę wchodzi długa jazda na rowerze, dlatego niektóre z nowszych siedzeń rowerowych zostały zaprojektowane tak, aby złagodzić nacisk na krocze (miękki obszar między odbytem a moszną). Z pewnością historia złamania kości miednicy, a także wcześniejsze operacje miednicy (ortopedia, naczynia, jelita grubego i prostaty) mogą powodować uszkodzenie tętnic lub nerwów dochodzących do penisa.
• Procedury chirurgiczne związane z zaburzeniami erekcji obejmują:
  • Zabiegi na mózgu i rdzeniu kręgowym
  • Rozwarstwienie węzłów chłonnych pozaotrzewnowych lub miednicy
  • Obejście aortoiliakowe lub aortalno-udowe
  • Resekcja brzuszna krocza
  • Proktokolektomia
  • Radykalna prostatektomia raka prostaty
  • Przezcewkowa resekcja prostaty z powodu BPH (powiększenie prostaty)
  • Kriochirurgia prostaty
  • Radykalna cystektomia w raku pęcherza moczowego
• Choroba Peyroniego jest stanem, który, jak się uważa, występuje z powodu niewielkiego urazu prącia, który skutkuje uszkodzeniem osłonki białawej i bliznowacenia; Peyronie może powodować zaburzenia erekcji z powodu braku ucisku żył przez bliznowatą osłonkę. Krzywizna prącia, która rozwija się z powodu tego bliznowacenia, może utrudnić lub uniemożliwić penetrację.
• Priapizm, erekcja trwająca dłużej niż cztery do sześciu godzin, może być związana z kolejnymi problemami z osiągnięciem odpowiedniej erekcji, a leczenie długotrwałego priapizmu może również powodować zaburzenia erekcji.
• Leki stosowane w leczeniu innych zaburzeń medycznych mogą powodować zaburzenia erekcji. Typowe leki związane z zaburzeniami erekcji obejmują:
  • Leki przeciwdepresyjne
  • Leki przeciwpsychotyczne
  • Leki przeciwnadciśnieniowe (na wysokie ciśnienie krwi)
  • Leki przeciwwrzodowe, takie jak cymetydyna (Tagamet)
  • Leki hormonalne, takie jak goserelina (Zoladex), leuprorelina (Lupron), finasteryd (Proscar) lub dutasteryd (Avodart)
  • Leki obniżające poziom cholesterolu
  • Nadużywanie substancji: marihuana, kokaina, heroina, metamfetaminy, metamfetamina oraz narkotyk i nadużywanie alkoholu mogą przyczyniać się do zaburzeń erekcji. Nadużywanie alkoholu może również wpływać na jądra i obniżać poziom testosteronu.
• Zaburzenia układu nerwowego związane z zaburzeniami erekcji obejmują:
  • Padaczka
  • Uderzenie
  • Stwardnienie rozsiane
  • Zespół Guillain-Barré
  • Choroba Alzheimera
  • Uraz (uszkodzenie rdzenia kręgowego i nerwów obwodowych)
  • Choroba Parkinsona

Jak pracownicy służby zdrowia diagnozują zaburzenia erekcji?

Rozpoznanie zaburzeń erekcji opiera się na historii. Ważne jest, aby upewnić się, że problem dotyczy naprawdę zaburzeń erekcji, a nie innego rodzaju zaburzeń seksualnych. Ocena zaburzeń erekcji koncentruje się na identyfikacji możliwych medycznych przyczyn zaburzeń erekcji. Dlatego lekarz powinien przeprowadzić pełną historię medyczną (przegląd przeszłej historii medycznej i chirurgicznej, leków i historii społecznej), a także badanie fizykalne. Następnie należy przeprowadzić bardziej skoncentrowaną i dokładniejszą historię seksualną, medyczną i psychospołeczną. Zaburzenia erekcji to delikatny temat, a lekarz powinien być wrażliwy i opiekuńczy, abyś mógł swobodnie dzielić się tymi intymnymi szczegółami z życia prywatnego. Przed wizytą możesz również wypełnić zweryfikowany kwestionariusz ED, taki jak kwestionariusz IIEF-SHIM.

Czego można się spodziewać podczas wizyty u lekarza

• Lekarz zapyta, czy masz trudności z uzyskaniem erekcji, czy erekcja nadaje się do penetracji, czy erekcję można utrzymać do zakończenia aktywności seksualnej. Zostaniesz zapytany o wystąpienie zaburzeń erekcji, czy problem będzie trwały czy sporadyczny.
• Zostaniesz zapytany o aktualne leki, które przyjmujesz, w tym leki bez recepty i nielegalne zażywanie narkotyków, o wszelkie operacje, które mogłeś mieć oraz o inne zaburzenia (na przykład historia urazu, wcześniejsza operacja prostaty lub radioterapia).
• Lekarz będzie chciał poznać wszystkie leki, które zażyłeś w ciągu ostatniego roku, w tym wszystkie witaminy i inne suplementy diety.
• Poinformuj lekarza o używaniu tytoniu, spożywaniu alkoholu i kofeiny, a także o wszelkich nielegalnych narkotykach.
• Twój lekarz będzie szukał oznak depresji. Zostaniesz zapytany o libido (pożądanie seksualne), problemy i napięcie w twoim związku seksualnym, bezsenność, letarg, nastrój, nerwowość, niepokój i niezwykły stres w pracy lub w domu.
• Zostaniesz zapytany o swoje relacje z partnerem. Czy Twój partner wie, że szukasz pomocy w rozwiązaniu tego problemu? Jeśli tak, czy twój partner to akceptuje? Czy to poważny problem między tobą? Czy twój partner jest skłonny uczestniczyć z tobą w procesie leczenia?
• Twój lekarz będzie chciał twoje szczere odpowiedzi na pytania takie jak te:
  • Jak długo istniał problem? Czy w tym samym czasie miało miejsce konkretne zdarzenie, takie jak poważna operacja lub rozwód?
  • Czy zmniejszyłeś pożądanie seksualne? Jeśli tak, czy uważasz, że to tylko reakcja na słabą wydajność?
  • Jak twarde lub sztywne są teraz twoje erekcje? Czy kiedykolwiek jesteś w stanie uzyskać erekcję odpowiednią do penetracji? Czy utrzymanie erekcji stanowi problem?
  • Czy potrafisz osiągnąć orgazm, punkt kulminacyjny i wytrysk? Jeśli tak, to czy wydaje ci się to normalne? Czy penis staje się nieco sztywny w punkcie kulminacyjnym?
  • Czy nadal masz poranne erekcje?
  • Czy skrzywienie prącia (choroba Peyroniego) stanowi problem? Czy podczas erekcji odczuwasz ból?
  • Jaka byłaby twoja preferowana częstotliwość stosunku, zakładając, że erekcje działały normalnie? Jak twój partner odpowiedziałby na to samo pytanie? Jaka była twoja częstotliwość zanim erekcje stały się problemem?
  • Czy próbowałeś już żadnych metod leczenia zaburzeń erekcji? Jeśli tak, to czym one były i jak dla Ciebie pracowały? Czy były jakieś problemy lub skutki uboczne ich stosowania?
  • Czy chcesz najpierw wypróbować określone leczenie? Czy jesteś przeciwny próbowaniu określonego rodzaju terapii? Jeśli tak, co skłoniło cię do wydania takiego osądu?
  • W jakim stopniu chcesz kontynuować ustalanie przyczyny swojego zaburzenia erekcji? Jak ważna jest dla Ciebie ta informacja?
• Konieczne jest badanie fizykalne. Lekarz zwróci szczególną uwagę na narządy płciowe oraz układ nerwowy, naczyniowy i moczowy. Twoje ciśnienie krwi zostanie sprawdzone, ponieważ kilka badań wykazało związek między wysokim ciśnieniem krwi a zaburzeniami erekcji. Badanie fizykalne potwierdzi informacje przekazane lekarzowi w historii choroby i może pomóc w wykryciu nieoczekiwanych zaburzeń, takich jak cukrzyca, choroby naczyniowe, płytki prącia (tkanka bliznowa lub twarde grudki pod skórą prącia), problemy z jąderkami, niska produkcja hormonów męskich, uszkodzenie lub choroba nerwów prącia i różne zaburzenia prostaty.

Jakich specjalistycznych testów używają lekarze do badania zaburzeń erekcji?

• Testy laboratoryjne: Testy laboratoryjne nie są konieczne dla wszystkich mężczyzn, będą raczej zależeć od twoich objawów, badania fizykalnego i wywiadu medycznego.
  • Jeśli wykonywane są testy laboratoryjne, zwykle zaczynają się od oceny stanu hormonu (testosteronu lub hormonu męskiego), szczególnie jeśli jednym z objawów jest niskie pożądanie seksualne (niskie libido). Najlepiej, aby badania krwi na testosteron były wykonywane wcześnie rano, ponieważ wtedy poziomy są zwykle najwyższe. Zaleca się, aby w przypadku niskiego poziomu pierwszego testosteronu powtórzyć go, ponieważ poziomy testosteronu mogą się różnić. Jeśli poziom testosteronu jest niski, inne badania krwi, takie jak hormon luteinizujący i prolaktyna, mogą pomóc ustalić, czy występuje problem z przysadką mózgową.
  • Twoja krew może zostać sprawdzona pod kątem glukozy, cholesterolu, czynności tarczycy, trójglicerydów, profilu lipidowego / cholesterolowego, jeśli te badania krwi nie zostały jeszcze uzyskane, a ocena sugeruje czynniki ryzyka. Poziom antygenu swoistego dla prostaty (PSA) można uzyskać, jeśli lekarz rozważa zastosowanie terapii testosteronem.
  • Można również przeprowadzić analizę moczu w poszukiwaniu komórek krwi, białka i glukozy (cukru).
• Obrazowanie: USG można wykonać, ale nie jest to często uzyskiwane podczas wstępnej oceny i leczenia zaburzeń erekcji.
  • Dupleksowe ultradźwięki to technika diagnostyczna, która wykorzystuje bezbolesne fale dźwiękowe o wysokiej częstotliwości do wizualizacji struktur pod powierzchnią skóry. Zasada jest podobna do sonaru stosowanego na okrętach podwodnych. Fale dźwiękowe są odbijane z powrotem, gdy stykają się ze stosunkowo gęstymi strukturami, takimi jak tkanki włókniste lub ściany naczyń krwionośnych. Te odbite fale dźwiękowe można przekształcić w obrazy badanych struktur wewnętrznych.
  • Ta procedura jest zwykle wykonywana przed i po wstrzyknięciu leku prącia do mięśni gładkich, co normalnie powinno znacznie zwiększyć średnicę tętnic prącia. Sama procedura jest bezbolesna. Ultrasonografia dupleksowa jest najbardziej użyteczna w ocenie możliwych zaburzeń tętnic prącia, ale u osób rozważających operację z powodu problemów z tętnicami prącia potrzebne jest bardziej inwazyjne badanie angiogram, aby zidentyfikować lokalizację uszkodzonej tętnicy.
  • Nocne badanie tumescencji prącia (NPT) może być przydatne w odróżnianiu impotencji psychicznej od fizycznej. Ten test obejmuje umieszczenie opaski wokół penisa, którą nosisz podczas dwóch lub trzech kolejnych nocy. Jeśli wystąpi erekcja, której można się spodziewać podczas snu z szybkim ruchem oka (REM), siłę i czas trwania mierzy się na wykresie. Niewystarczające lub brak erekcji podczas snu sugeruje problem organiczny lub fizyczny, podczas gdy normalny wynik może wskazywać na wysokie prawdopodobieństwo przyczyn emocjonalnych, psychologicznych lub umysłowych.
  • Formalne badania neurologiczne nie są potrzebne większości mężczyzn. Ale każdy, u którego w przeszłości występowały problemy z układem nerwowym, takie jak utrata czucia w rękach lub nogach oraz osoby z historią cukrzycy, mogą zostać poproszone o poddanie się testom. Może to obejmować obrazowanie MRI kręgosłupa lub badania przewodzące prąd w celu oceny rozmieszczenia i funkcji nerwów.
  • Czułość skóry penisa na wykrywanie wibracji (biotiometria) może być wykorzystana jako prosty test przesiewowy funkcji nerwów biurowych. Polega to na użyciu małej wibrującej sondy testowej umieszczonej po prawej i lewej stronie trzonu prącia, a także na głowie penisa. Siła wibracji jest zwiększana, dopóki nie poczujesz wyraźnej wibracji sondy. Chociaż ten test nie mierzy bezpośrednio nerwów erekcyjnych, służy jako rozsądne badanie przesiewowe pod kątem możliwej utraty czucia i jest prosty do wykonania. Bardziej formalne badania przewodnictwa nerwowego są przeprowadzane tylko w wybranych przypadkach.

Przewodnik po zaburzeniach erekcji

Jakie są opcje leczenia i leczenia impotencji / zaburzeń erekcji?

Przed rozpoczęciem leczenia zaburzeń erekcji ważne jest, aby upewnić się, że uczestnictwo w aktywności seksualnej jest bezpieczne z medycznego punktu widzenia. Aktywność seksualna to wysiłek fizyczny, a u niektórych mężczyzn ze znaczną chorobą serca ten wzrost wysiłku fizycznego może zwiększyć ryzyko zawału serca. Dlatego bardzo ważne jest, aby omówić ryzyko sercowo-naczyniowe z lekarzem przed wypróbowaniem jakiegokolwiek leku lub leczenia zaburzeń erekcji.

Dostępnych jest wiele metod leczenia zaburzeń erekcji. Typowa strategia leczenia rozpoczyna się od prostych w użyciu, nieinwazyjnych terapii i w razie potrzeby przechodzi do bardziej inwazyjnych terapii chirurgicznych. U wszystkich mężczyzn pierwszym krokiem jest ustalenie, czy istnieją jakiekolwiek modyfikowalne czynniki ryzyka, które mogą albo poprawić, albo zapobiec postępowi zaburzeń erekcji. Ponieważ ryzyko wystąpienia zaburzeń wzwodu jest zwiększone w obecności cukrzycy, chorób serca i nadciśnienia, uważa się, że lepsza kontrola / zapobieganie tym stanom może przynieść korzyści w zaburzeniach wzwodu. Podobnie uważa się, że zmiany stylu życia w celu poprawy funkcji naczyniowych, takie jak unikanie palenia, utrzymywanie idealnej masy ciała i regularne ćwiczenia, mogą albo zapobiegać zaburzeniom erekcji, albo odwracać je. Porady seksualne mogą być również przydatne w rozwiązywaniu problemów związanych ze stresem w związku z poprawą funkcji erekcji.

Leczenie pierwszego rzutu zaburzeń erekcji

Doustne inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (inhibitory PDE5), chyba że przeciwwskazane są zalecanym leczeniem pierwszego rzutu w leczeniu zaburzeń erekcji. Obecnie dostępne są cztery różne inhibitory PDE5. Wszystkie działają w ten sam sposób i mają zasadniczo takie same wyniki. Różnią się one czasem trwania w organizmie i działaniami niepożądanymi.

Leki PDE5i obejmują:

• Sildenafil (Viagra) 50 mg i 100 mg na żądanie
• Tadalafil (Cialis) 10 mg i 20 mg na żądanie; 2, 5 mg i 5 mg raz na dobę
• Wardenafil (Levitra) 10 mg i 20 mg na żądanie
• Avanafil (Stendra) 50 mg, 100 mg i 200 mg

Jak działają inhibitory PDE5?

Podczas stymulacji seksualnej / pobudzenia nerwy zasilające penisa uwalniają chemiczny tlenek azotu (NO). Tlenek azotu jest ważny, ponieważ stymuluje produkcję substancji chemicznej zwanej cyklicznym monofosforanem guanozyny (cGMP). cGMP powoduje rozluźnienie mięśni tętnic prącia i zwiększenie przepływu krwi do penisa. NO jest rozkładany w organizmie przez enzymy fosfodiesterazy. Inhibitory PDE5 zapobiegają w ten sposób rozpadowi NO, a zatem sprzyjają zwiększonemu przepływowi krwi do penisa.

Ponieważ uwalnianie NO zależy od stymulacji seksualnej / pobudzenia, inhibitory PDE5 działają tylko w przypadku stymulacji seksualnej. Samo zażycie pigułki nie spowoduje erekcji. Jest to ważne, ponieważ różni się od innych metod leczenia zaburzeń erekcji.

Ogólnie PDE5i działa z powodzeniem u około 65% -70% wszystkich mężczyzn z zaburzeniami erekcji (impotencja). Im większy stopień uszkodzenia normalnego mechanizmu erekcji i nasilenie zaburzeń erekcji, tym niższy ogólny wskaźnik powodzenia. Mężczyźni z cukrzycą i z uszkodzeniem rdzenia kręgowego zgłaszali między 50% a 60% skuteczną odpowiedzią na leczenie doustnymi lekami PDE5i. Najniższy wskaźnik powodzenia odnotowano u mężczyzn, u których rozwinęła się ED (impotencja) po operacji raka prostaty (radykalna prostatektomia) w przypadku bardziej zaawansowanego raka prostaty, który wymagał usunięcia obu zestawów nerwów wokół prostaty. U mężczyzn, u których nerwy nie zostały usunięte / uszkodzone, istnieje większa szansa na odpowiedź na inhibitory PDE5.

Zastosowanie inhibitorów PDE5

Wszystkie cztery inhibitory PDE5 (Viagra, Cialis, Levitra i Stendra) są zatwierdzone przez Food and Drug Administration do stosowania na żądanie w zaburzeniach erekcji.

Zazwyczaj są one przyjmowane 30-60 minut przed rozpoczęciem aktywności seksualnej i nie powinny być stosowane częściej niż raz dziennie. Tadalafil (Cialis) jest jedynym inhibitorem PDE5, który jest zatwierdzony do codziennego użytku w celu uniknięcia czynnika czasu i planowania aktywności seksualnej.

Wszystkie leki PDE5i nie poprawiają erekcji u normalnych mężczyzn, tylko u tych, którzy mają trudności z osiągnięciem lub utrzymaniem erekcji wystarczających do stosunku płciowego z powodu prawdziwego problemu medycznego.

Leki PDE5i nie działają jak afrodyzjak i nie zwiększają pożądania ani libido.

W przeciwieństwie do innych metod leczenia zaburzeń erekcji, leki PDE5i wymagają do stymulacji seksualnej. Bez stymulacji leki te nie przyniosą żadnego efektu.

Początkowa dawka inhibitora PDE5 może się różnić w zależności od dolegliwości i przyjmowanych leków. Dlatego ważne jest, aby przejrzeć wszystkie leki (nawet leki bez recepty) z lekarzem. Zazwyczaj zaczyna się od mniejszej dawki i zwiększa w razie potrzeby. Niektóre schorzenia uniemożliwiają zwiększenie dawki. Możesz przejrzeć informacje na temat przepisywania leku lub skonsultować się z lekarzem w sprawie dawek, które są odpowiednie dla Ciebie.

Skutki uboczne inhibitorów PDE5

Różne inhibitory PDE5 mają kilka wspólnych skutków ubocznych, w tym uderzenia gorąca, przekrwienie błony śluzowej nosa, nudności, niestrawność (dyskomfort / niestrawność żołądka) i biegunka. Istnieją różnice w działaniach niepożądanych różnych inhibitorów PDE5, dlatego ważne jest, aby zapoznać się z informacjami na temat przepisywanego inhibitora PDE5.

Rzadko zgłaszano priapizm (przedłużone i bolesne erekcje trwające sześć lub więcej godzin) po zastosowaniu inhibitorów PDE5. Pacjenci z chorobami krwinek, takimi jak niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, białaczka i szpiczak mnogi, mają większe niż zwykle ryzyko rozwoju priapizmu. Nieleczony priapizm może powodować uszkodzenie prącia i prowadzić do trwałej impotencji. Dlatego jeśli twoja erekcja trwa cztery godziny, powinieneś szukać pomocy w nagłych wypadkach.

Rzadkie działania niepożądane wszystkich inhibitorów PDE5 obejmują nagłą utratę wzroku w jednym lub obu oczach, NAION (niedokrwienna przednia niedokrwienna neuropatia wzrokowa) i nagłą utratę słuchu. Te rzadkie działania niepożądane zostały zgłoszone w przypadku wszystkich inhibitorów PDE5, a w przypadku utraty wzroku lub słuchu należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.

W przeciwieństwie do innych inhibitorów PDE5, syldenafil (Viagra) może wpływać na inny enzym fosfodiesterazy w oku, powodując przemijające zaburzenia widzenia (niebieskawy odcień lub jasność).

Mężczyźni z rzadką chorobą serca znaną jako zespół długiego odstępu QT nie powinni przyjmować wardenafilu, ponieważ może to prowadzić do nieprawidłowego rytmu serca. Odstęp QT to czas potrzebny do regeneracji mięśnia sercowego po jego skurczeniu i mierzony na elektrokardiogramie (EKG). Ponadto wardenafil nie jest zalecany dla mężczyzn przyjmujących leki, które mogą wpływać na odstęp QT, takie jak chinidyna, prokainamid, amiodaron i sotalol.

Tadalafil (Cialis) działa na inny enzym fosfodiesterazy, PDE11, który znajduje się w mięśniach. U niektórych mężczyzn tadalafil wiąże się z bólami mięśni.

Avanafil ma podobne działania niepożądane jak inne inhibitory PDE5, ale nie jest związany ze zmianami wizualnymi syldenafilu lub bólami mięśniowymi tadalafilu.

Przeciwwskazania do leków PDE5i

Leki PDE5i absolutnie nie powinny być przyjmowane przez mężczyzn z chorobami serca, którzy przyjmują azotany, takie jak nitrogliceryna lub izosorbid (Isordil, Ismo, Imdur). Osoby z poważną chorobą serca, dusznicą wysiłkową (ból w klatce piersiowej) oraz osoby przyjmujące wiele leków na wysokie ciśnienie krwi powinny zasięgnąć porady specjalisty ds. Serca przed rozpoczęciem leczenia syldenafilem.

Nie należy podawać leków na bazie azotanów mężczyznom z podejrzeniem zawału serca, jeśli zażyli leki PDE5i w ciągu 24 godzin. Łączenie PDE5i z lekami na bazie azotanów może powodować poważny i dramatyczny spadek ciśnienia krwi z potencjalnie bardzo niebezpiecznymi konsekwencjami. Dlatego też ktoś absolutnie nigdy nie powinien dzielić się lekami PDE5i z nikim innym. Jeśli przyjmą jeden z leków, który niebezpiecznie wchodzi w interakcje z lekami PDE5i, wyniki mogą być bardzo poważne. W przypadku jakichkolwiek pytań dotyczących możliwych interakcji leków należy zawsze skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Niektóre leki uliczne, takie jak „poppers”, mogą również powodować poważne problemy, jeśli są przyjmowane z lekami PDE5i. Te poppers są często rodzajem azotanów i mogą powodować poważne spadki ciśnienia krwi. Ekstaza jest kolejnym narkotykiem ulicznym, który może zwiększać pożądanie seksualne, ale zakłóca wydajność. To skłoniło niektórych mężczyzn do połączenia ekstazy z lekami PDE5i. Ta mieszanka (połączenie czasami nazywane „sextasy”) może poprawić zdolność erekcji, ale także powoduje silny ból głowy i priapizm. (Priapizm jest nienormalnie przedłużoną erekcją, która staje się wyjątkowo bolesna i może spowodować trwałe uszkodzenie mechanizmu erekcji.) Możliwe jest również potencjalnie niebezpieczne działanie na serce wynikające z mieszania leków PDE5i z różnymi innymi lekami ulicznymi.

Kilka leków może zakłócać chemiczne przetwarzanie leków PDE5i przez wątrobę. Mogą one obejmować ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy znany pod marką Nizoral), erytromycynę (antybiotyk) i cymetydynę (znaną również jako Tagamet, zmniejszającą kwas żołądkowy). W przypadku przyjmowania któregokolwiek z tych leków należy zastosować niższą dawkę leków PDE5i.

Zastoinowa niewydolność serca z granicznym niskim ciśnieniem krwi i graniczną małą objętością krwi jest przeciwwskazaniem do stosowania inhibitorów PDE5, podobnie jak wysokie ciśnienie krwi wymagające wielu leków do leczenia ciśnienia krwi, ponieważ inhibitory PDE5 mogą prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi i problemów medycznych.

Inhibitory PDE5 nie były badane u osób z chorobą, barwnikowym zwyrodnieniem siatkówki, dlatego ich stosowanie nie jest zalecane u tych osób.

Inhibitory PDE5 nie powinny być stosowane u mężczyzn z niestabilną dławicą piersiową.

Należy bardzo ostrożnie stosować zarówno inhibitory PDE5, jak i leki powszechnie stosowane w leczeniu powiększonej prostaty, alfa-adrenolityków (na przykład tamsulosyna, terazosyna). Zaleca się przyjmowanie stałej dawki alfa-adrenolityku przed rozpoczęciem stosowania inhibitora PDE5 oraz rozpoczynanie od małej dawki inhibitora PDE5 i zwiększanie dawki w miarę tolerancji i potrzeby leczenia zaburzeń erekcji. Podobnie, jeśli pacjent przyjmuje inhibitor PDE5, a lekarz zaleca rozpoczęcie leczenia alfa-adrenolitykiem prostaty, należy rozpocząć od małej dawki i zwiększać ją w miarę tolerancji i potrzeby leczenia objawów prostaty.

Mężczyźni z łagodną do umiarkowanej chorobą nerek lub wątroby będą musieli stosować niższe dawki inhibitorów PDE5. Żaden z inhibitorów PDE5 nie jest zalecany dla mężczyzn z ciężką chorobą nerek, osób dializowanych oraz z ciężką chorobą wątroby.

Druga linia terapii zaburzeń erekcji

Terapie drugiego rzutu w zaburzeniach wzwodu obejmują zastosowanie do cewki moczowej prostaglandyny E1 (Muse), urządzenia próżniowego i terapii wstrzyknięć dożołądkowych.

Wewnątrzczaszkowe czopki Lek PGE1

Terapia wewnątrz cewki moczowej (leczniczy układ cewki moczowej do erekcji lub MUSE): Alprostadil (PGE1) został sformułowany w małym czopku, który można wprowadzić do cewki moczowej (kanał, przez który wydalane są mocz i nasienie). Czopek jest wstępnie załadowany do małego aplikatora, a poprzez umieszczenie aplikatora w końcówce penisa i ściśnięcie przycisku na drugim końcu aplikatora i poruszanie aplikatorem czopek jest uwalniany do cewki moczowej. Delikatne wcieranie / masowanie penisa spowoduje rozpuszczenie czopka, a lek zostanie wchłonięty przez cewkę moczową i przechodzi do penisa, gdzie stymuluje rozluźnienie mięśni w tętnicach i zwiększa przepływ krwi do penisa. Wystąpienie zajmuje 15–30 minut. Wskaźniki sukcesu w badaniach klinicznych wyniosły około 65%, jednak niższe wskaźniki odnotowano, gdy zaczęto je stosować w warunkach rzeczywistych. Ten lek może być skuteczny u mężczyzn z chorobą naczyniową, cukrzycą i po operacji prostaty. Jest to przydatna alternatywa dla mężczyzn, którzy nie chcą stosować samodzielnych zastrzyków lub dla mężczyzn, u których zawiodły leki doustne. Występuje niewiele efektów ubocznych. Najczęstszym działaniem niepożądanym jest ból prącia, który może zmieniać się od niewielkiego do niewygodnego. Używanie MUSE wiąże się z obniżeniem ciśnienia krwi, dlatego zaleca się, aby po raz pierwszy używać MUSE w gabinecie lekarskim, abyś mógł być monitorowany. Nie można używać smarów jakiegokolwiek rodzaju, aby pomóc we wprowadzaniu aplikatora, aby ułatwić wkładanie, należy oddać mocz bezpośrednio przed użyciem systemu MUSE, ponieważ spowoduje to smarowanie cewki moczowej. Tymczasowa opaska uciskowa jest często pomocna w pozostawieniu leku w tkance erekcyjnej nieco dłużej i wydaje się dawać nieco lepszą reakcję.

MUSE nie należy stosować u mężczyzn z historią zwężenia cewki moczowej (zwężenie rurki w penisie, przez którą przechodzi mocz i nasienie), zapalenia lub zakażenia żołędzi (końcówki) prącia (zapalenie balanitis), ciężkie spodziectwo (stan gdzie otwarcie cewki moczowej nie znajduje się na końcu penisa, a raczej na spodzie penisa), skrzywienie prącia (nienormalne zgięcie prącia) i zapalenie cewki moczowej (zapalenie / zakażenie cewki moczowej).

Osoby z wyższym ryzykiem priapizmu (bolesna erekcja trwająca dłużej niż sześć godzin), w tym mężczyźni z niedokrwistością sierpowatokrwinkową, małopłytkowością (mała liczba płytek krwi), policytemią (zwiększoną liczbą czerwonych krwinek), szpiczakiem mnogim (rak białych krwinek), a historia zakrzepów krwi (na przykład zakrzepicy żył głębokich) lub zespołu nadlepkości (gęstej krwi) jest zwiększone ryzyko wystąpienia priapizmu w przypadku MUSE.

Wstrzykiwanie prącia wazoaktywnych leków (terapia iniekcyjna do jamy brzusznej)

Istnieje kilka różnych rodzajów terapii iniekcyjnej, od iniekcji pojedynczej substancji chemicznej (monoterapia) do kombinacji chemikaliów, Bimix i Trimix. Wybór zastosowanej terapii będzie różny w zależności od nasilenia zaburzeń erekcji i od tego, czy próbowałeś i miałeś ból z MUSE.

Terapia iniekcyjna: Współczesna era takich terapii farmakologicznych rozpoczęła się w 1993 r., Gdy wykazano, że wstrzyknięcie papaweryny (Pavabid), alfa-adrenolityka, który powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych (poszerzenie naczyń krwionośnych), wykazało erekcję po wstrzyknięciu bezpośrednio do penisa. Wkrótce potem inne środki rozszerzające naczynia, takie jak monoterapia prostaglandyną E1 (PGE 1) (Caverject, Edex), PGE1 i fentolamina (Regitina) oraz Trimix (papaweryna, fentolamina i prostaglandyna E1), okazały się skuteczne. Zaletą terapii skojarzonej jest zmniejszone dawkowanie każdego z mniej skutków ubocznych. Najważniejsze jest zmniejszenie dawki prostaglandyny PGE1, które jest związane z miejscowym bólem.

• Samowstrzyknięcie tych środków przyniosło ogromne korzyści, ponieważ stanowią one najbardziej skuteczny sposób na osiągnięcie erekcji u szerokiej gamy mężczyzn, którzy inaczej nie byliby w stanie osiągnąć odpowiednich sztywnych erekcji. Potrzeba nienaruszonych ścieżek nerwowych do tkanki prącia nie jest potrzebna. Lokalnie wstrzyknięty lek bezpośrednio rozluźnia naczynia tętniczek i tkankę jamistą prącia. Zatem terapia ta nie zależy od stymulacji seksualnej.
• Jeśli struktura penisa jest zdrowa (nie zwłókniona ani nie pokryta bliznami), stosowanie leków do wstrzykiwań jest prawie zawsze skuteczne. Jeśli ktoś wybierze tę terapię, lekarz lub pielęgniarka nauczy osobę wykonywania zastrzyków, a urolog (specjalista) musi ustalić odpowiednią dawkę. Dawkę dostosowuje się, aby uzyskać erekcję o odpowiedniej sztywności przez nie więcej niż 90 minut.
• Alprostadil, syntetyczny PGE1, jest najczęściej stosowanym pojedynczym lekiem do wstrzyknięć do prącia w leczeniu zaburzeń erekcji. Działa dobrze u większości mężczyzn, którzy go wypróbowują. W jednym badaniu z udziałem 683 mężczyzn z zaburzeniami erekcji, 94% zgłosiło erekcje odpowiednie do penetracji po wstrzyknięciu PGE1. Gdy PGE1 jest stosowany w połączeniu z papaweryną i regityną, mieszanina nazywa się Trimix, która ma około dwukrotnie większą skuteczność niż sam alprostadil. Jednak Trimix jest dość drogi i zwykle nie jest objęty ubezpieczeniem, podczas gdy PGE1 jest często świadczeniem objętym ubezpieczeniem w większości planów leków ubezpieczeniowych. Głównymi skutkami ubocznymi są ból związany z przyjmowaniem leku (nie z zastrzyku), priapizm (uporczywy lub nienormalnie przedłużony wzwód) i bliznowacenie w miejscu wstrzyknięcia. Zaleca się, aby wstrzyknąć jedną stronę naprzemiennie penisa, aby zmniejszyć ryzyko blizn prącia. Wielu mężczyzn czuje się nieswojo z powodu wstrzyknięcia prącia, mimo że sam zastrzyk jest bezbolesny. Wstrzyknięcia nie można wykonać częściej niż co drugi dzień. Mężczyźni przyjmujący leki przeciwzakrzepowe (rozrzedzające krew) muszą zachować ostrożność podczas terapii iniekcyjnej.

Zewnętrzne urządzenia próżniowe

• Urządzenia próżniowe: Specjalnie zaprojektowane urządzenia próżniowe do produkcji erekcji są z powodzeniem stosowane od wielu lat. Są bezpieczne i stosunkowo niedrogie. Działają, tworząc próżnię wokół penisa, która wciąga krew do penisa, angażując go i rozszerzając. Urządzenie składa się z trzech elementów: plastikowego cylindra, w którym umieszczony jest penis, baterii lub pompy ręcznej, która wyciąga powietrze z cylindra wytwarzającego próżnię, oraz elastycznego paska (urządzenia zwężającego), który jest umieszczony wokół podstawy penisa, aby utrzymać erekcję po usunięciu cylindra i podczas stosunku, zapobiegając wypływaniu krwi z penisa z powrotem do ciała.
• Ta technika jest skuteczna u 60% -90% mężczyzn. Nie zaleca się pozostawiać pierścienia naprężającego na miejscu dłużej niż 30 minut. Urządzenie próżniowe może być jedyną terapią, która jest skuteczna po usunięciu protezy prącia. Urządzenie próżniowe stało się powszechnie stosowaną terapią w ramach rehabilitacji prącia po radykalnej prostatektomii w celu zachowania tkanki prącia i zapobiegania bliznowaceniu w obrębie prącia i utracie długości prącia.
  • Urządzenia te są ogólnie bezpieczne, ale mogą wystąpić zasinienia. Inne niepożądane działania obejmują ból, niższą temperaturę prącia, drętwienie, brak lub bolesny wytrysk, krew w ejakulacie lub moczu oraz wciągnięcie tkanki moszny do cylindra. Partnerzy mogą narzekać na niebieskawe zabarwienie i chłód penisa. Wiele z tych problemów można rozwiązać, odpowiednio dobierając pierścienie naprężające i cylinder, stosując odpowiednie smarowanie i odpowiednią technikę.
  • Urządzenia są bardzo niezawodne i wydają się działać lepiej przy większym użyciu i praktyce. Można je obsługiwać i używać szybko z doświadczeniem, ale nadal są postrzegane jako mniej romantyczne niż inne opcje.
  • Ważne jest, aby przy zakupie urządzenia próżniowego upewnić się, że ma on mechanizm zapobiegający rozwojowi nadmiernej próżni, ponieważ może to spowodować szkody.
  • Wadą stosowania tych zewnętrznych urządzeń próżniowych jest potrzeba montażu sprzętu i trudność w jego transporcie. Wielu mężczyzn traci zainteresowanie używaniem urządzenia z powodu koniecznych przygotowań, braku łatwego transportu, niemożności ukrycia pierścienia napinającego i względnego braku spontaniczności.
  • Około połowa mężczyzn, którzy używają urządzenia próżniowego, uzyskuje z nimi dobre lub doskonałe erekcje, ale tylko połowa z nich konsekwentnie korzysta z urządzenia przez długi czas.

Podsumowanie różnych terapii medycznych

Rodzaje terapii medycznej dostępne w leczeniu zaburzeń erekcji

Lek	Zalety	Niedogodności
Inhibitor PDE5 - terapia medyczna Sildenafil (Viagra) Wardenafil (Levitra) Tadalafil (Cialis) Avanafil (Stendra)	Bezpieczny Nie wymaga operacji Bezbolesny Można stosować leczenie tylko w razie potrzeby Łatwo ukryty i przenośny Jeśli się nie powiedzie, nie zakłóca innych zabiegów Może być stosowany w połączeniu z innymi terapiami pod odpowiednim nadzorem Maksymalne wykorzystanie jest raz dziennie Zasiłek trwa od czterech do sześciu godzin (Viagra) lub do 36 godzin (Cialis) Efekty uboczne, jeśli występują, zwykle dość łagodne Bardzo skuteczny z ogólnym wskaźnikiem sukcesu na poziomie 65% -70% Niedrogi	Częste działania niepożądane (40%) obejmują ból głowy, niestrawność, zaczerwienienie twarzy, duszność nosa i rzadko zmiany wizualne (tymczasowy niebieski odcień) Potencjalnie śmiertelna interakcja w połączeniu z lekami azotanowymi, takimi jak nitrogliceryna, monoazotan izosorbidu (Imdur), diazotan izosorbidu (Isordil) Ryzyko interakcji występuje przez 24 godziny po przyjęciu syldenafilu Należy wziąć na pusty żołądek Maksymalny efekt zajmuje 45-60 minut Nie „leczy” podstawowego problemu Brak wpływu na libido (pożądanie) lub odczucia
Wtrysk prącia	Chłodzenie nie jest wymagane w przypadku niektórych terapii Jeśli się nie powiedzie, nie zakłóca innych zabiegów 70% -75% wskaźnik sukcesu Bardzo skuteczny Niedrogi	Wymaga zastrzyków bezpośrednio w penisa Ryzyko infekcji, siniaków, bólu i trwałych blizn wewnątrz penisa Możliwy bolesny stały wzwód (priapizm) Optymalna kombinacja leków nieznana Brak formalnej zgody FDA (z wyjątkiem prostaglandyn) Niektóre firmy ubezpieczeniowe mogą nie być objęte ubezpieczeniem Najbardziej skuteczna forma (Trimix) nieobjęta większością planów ubezpieczeniowych i może być dość droga Nie może być stosowany przez pacjentów na IMAO
Wewnątrz cewkowa terapia granulkami (MUSE)	Nie wymaga operacji Bezbolesny Można stosować leczenie tylko w razie potrzeby Łatwo ukryty i przenośny Jeśli się nie powiedzie, nie zakłóca innych zabiegów Maksymalne użycie do dwóch razy dziennie Bez igieł, zastrzyków i blizn Zatwierdzony przez FDA 45% wskaźnik sukcesu Racjonalnie skuteczne Niedrogi Wskaźnik sukcesu 45% -65% Może być częścią planu terapii skojarzonej, jeśli jest odpowiednio nadzorowany	Granulat należy wprowadzić bezpośrednio do penisa przez otwór cewki moczowej Wymaga chłodzenia Łagodne okazjonalne pieczenie lub dyskomfort (odczuwany przez około jedną trzecią zastosowań) Możliwy priapizm (rzadko <1%) Może powodować łagodne zawroty głowy, omdlenia lub niskie ciśnienie krwi Dostępne są tylko cztery dawki W celu uzyskania najlepszych rezultatów może wymagać pierścienia napinającego lub opaski zaciskowej Przeciwwskazane u osób podatnych na priapizm
Zewnętrzna terapia próżniowa	Bezpieczny Nie wymaga operacji Bezbolesny Można stosować leczenie tylko w razie potrzeby Może poprawić naturalne erekcje u niektórych użytkowników Stosowany do rehabilitacji prącia po operacji raka prostaty Jeśli się nie powiedzie, nie zakłóca innych zabiegów Wskaźnik sukcesu 75% -85% Bardzo skuteczny Niedrogi	Wymaga manualnej zręczności i siły Niełatwe do ukrycia Trochę nieporęczny w transporcie Zaleca się zdjęcie pierścienia napinającego w ciągu 30 minut Pierścień napinający niezbędny do utrzymania erekcji Prawdopodobnie niewygodny wytrysk Może trzeba przerwać grę wstępną Właściwy rozmiar pierścienia napinającego ma kluczowe znaczenie dla najlepszych rezultatów Wymaga praktyki

* Inhibitory monoaminooksydazy

Jakie są chirurgiczne metody leczenia impotencji?

Proteza prącia jest podstawową formą terapii chirurgicznej i jest zarezerwowana dla mężczyzn, którzy zawodzą, są nietolerancyjni lub mają przeciwwskazania do innych form terapii. Obecnie istnieje kilka różnych rodzajów protez prącia. Najprostsza jest plastyczna proteza prącia, a najbardziej złożona jest trzyczęściowa dmuchana proteza prącia.

Plastyczna proteza prącia zwykle składa się ze sparowanych prętów, które są wkładane chirurgicznie do każdej z ciał jamistych. Pręty są sztywne i zasadniczo w celu uzyskania erekcji, zgina się je, a po zakończeniu stosunku pochyla się. Nie zmieniają długości ani szerokości. Plastyczna proteza prącia ma najniższe ryzyko wadliwego działania, jednak ma najmniej normalny wygląd.

Najczęstszą nadmuchiwaną protezą jest trzyczęściowa proteza prącia. Składa się z pary cylindrów, które są chirurgicznie umieszczane w ciałach jamistych, zbiorniku zawierającym sterylny płyn, który jest umieszczany w jamie brzusznej i pompie, która jest umieszczana w mosznie. Rurki łączą cylindry, zbiornik i cylindry. Kilkukrotne naciśnięcie pompy powoduje przeniesienie płynu ze zbiornika do cylindrów. Gdy cylindry wypełniają się płynem, zwiększają szerokość, co powoduje erekcję. Po zakończeniu aktywności seksualnej naciśnięcie zaworu zwalniającego na pompie pozwala na spłynięcie płynu z cylindrów z powrotem do zbiornika. Biorąc pod uwagę mechaniczny charakter trzyczęściowej protezy, wiąże się ona z większym ryzykiem nieprawidłowego działania; dokonano jednak modyfikacji, takich jak zablokowanie zastawek, aby zapobiec automatycznemu napełnieniu protezy, a także ulepszenie rurki, aby zapobiec wyciekom rurki.

Umieszczenie protezy prącia jest zwykle zabiegiem ambulatoryjnym i zwykle wykonuje się ją przez pojedyncze nacięcie. Wszystkie części protezy są ukryte pod skórą. Antybiotyki podaje się w celu zmniejszenia ryzyka infekcji. U niektórych mężczyzn cewnik może pozostać na penisie przez krótki czas. Po założeniu nastąpi okres gojenia przed użyciem protezy.

Protezy prącia są bardzo skuteczne, a większość pacjentów, którzy mają założoną protezę prącia, jest zadowolona z protezy. Inaczej niż normalna erekcja, proteza nie wydłuża się, w rzeczywistości niektórzy mężczyźni zauważają, że po założeniu protezy ich penis wydaje się nieco krótszy.

Zakażenie stanowi problem po założeniu protezy prącia i jest zgłaszane jako powikłanie u nawet 20% mężczyzn poddawanych protezie prącia. Jeśli urządzenie zostanie częściej zainfekowane, należy je usunąć. Kolejną protezę można umieścić po leczeniu infekcji i wyleczeniu tkanek prącia, ale jest to trudna operacja. Może wystąpić erozja protezy, w wyniku której ściska się ona przez tkankę cielesną, do cewki moczowej. Objawy obejmują ból, krew w moczu, wydzielinę, nieprawidłowy strumień i nieprawidłowe działanie protezy. Jeśli proteza ulegnie erozji, należy ją usunąć. Cewnik jest umieszczony, aby umożliwić gojenie się cewki moczowej.

Alternatywne procedury chirurgiczne

Podobnie jak w przypadku miażdżycy związanej z miażdżycą tętnic (tworzenie płytek w naczyniach krwionośnych), ostatnio omawiano koncepcję omijania lub angiograficznego rozszerzania i stentowania tętnic prącia z ulepszeniami w chirurgii mikronaczyniowej i radiologii interwencyjnej. Jednak główną wadą większości zaburzeń erekcji jest niepowodzenie rozluźnienia naczyń w obrębie ciał jamistych, a nie ta, która zasila tętnicę prącia. Stentowanie lub chirurgiczne przeszczepienie w celu obejścia niedrożności byłoby idealne dla pojedynczego miejsca niedrożności wzdłuż tętnicy prącia. Ponieważ większość patologii zaburzeń erekcji znajduje się w podobnym do gąbki splocie naczyniowym prącia, zdolność do dyfuzyjnego rozszerzania i rozszerzania wielu komór naczyniowych prącia jest trudna do uniemożliwienia. Jako taki, chyba że sytuacja jest taka, że ​​tętnica prącia została uszkodzona podczas urazu miednicy, a możliwość obejścia innego naczynia do pojedynczej tętnicy prącia, koncepcja rekonstrukcji naczyń lub stentowania angio-radiologicznego ma bardzo niską wydajność.

Terapia hormonalna i zaburzenia erekcji

Terapia hormonalna nie jest stosowana jako podstawowa terapia w leczeniu zaburzeń erekcji. Terapia testosteronem jest stosowana, jeśli występuje ED i objawy niskiego poziomu testosteronu, a także niski poziom testosteronu we krwi.

Zastąpienie testosteronu: u mężczyzn z niskim popędem seksualnym (libido) i zaburzeniami erekcji może występować niski poziom testosteronu. Hormonalna wymiana może być korzystna sama w sobie lub jako terapia uzupełniająca stosowana z innymi metodami leczenia. Libido i ogólne samopoczucie prawdopodobnie poprawią się po przywróceniu poziomu testosteronu w surowicy. Konstruowanie objawów niskiego libido, zmęczenia, zmniejszonej masy i siły mięśniowej oraz zwiększonej tkanki tłuszczowej może być związane z andropauzą. Jak wspomniano wcześniej, w części poświęconej badaniom pacjentów można wykonać testy całkowitego testosteronu w surowicy i biodostępnego testosteronu we krwi, aby ocenić niski poziom w surowicy. Jeśli okaże się, że jest poniżej normy, można zaproponować zastąpienie testosteronu jako opcję leczenia. Podstawowym celem zastąpienia testosteronu jest poprawa libido, poziomów energii i objawów andropauzy. Tylko w drugiej kolejności korekta niskiego poziomu testosteronu potencjalnie miałaby wpływ na funkcję erekcji. Niektóre badania sugerują, że u mężczyzn z niskim lub niskim prawidłowym poziomem testosteronu i zaburzeniami wzwodu, u których zawiodły inhibitory PDE5, zastosowanie terapii hormonalnej może poprawić skuteczność inhibitorów PDE5.

• Testosteron zastępczy jest dostępny w postaci tabletek doustnych, zastrzyków domięśniowych, plastrów skórnych i żelu wcieranego w skórę. Mężczyźni z niskim pożądaniem seksualnym i zaburzeniami erekcji mogą mieć niski poziom testosteronu (męski hormon). Zastąpienie hormonów może czasami przynosić pewne korzyści, szczególnie w połączeniu z innymi terapiami. Sam suplementacja testosteronu nie jest szczególnie skuteczna w leczeniu zaburzeń erekcji. Po przywróceniu poziomu testosteronu w surowicy (poziomu we krwi) prawdopodobnie poprawi się pożądanie seksualne i ogólne samopoczucie. Może to potrwać kilka miesięcy po rozpoczęciu zastępowania testosteronem.
• Normalny zakres poziomów testosteronu u zdrowych dorosłych mężczyzn wynosi od 280 do 1100 nanogramów na decylitr (ng / dL). Mniej uważa się za niski, ale zmienia się to w zależności od laboratorium, które wykonuje testy.
• Terapia doustna (pigułki) jest najmniej skuteczna i najprawdopodobniej wiąże się z problemami z wątrobą, mimo że jest to niewielkie ryzyko. Jest to związane z efektem pierwszego przejścia wszystkich leków przyjmowanych przez układ trawienny. Po wchłonięciu z jelita wszystkie materiały żywnościowe muszą przejść przez wątrobę (wątrobę) i zostać metabolizowane. W związku z tym faktyczne dostarczanie do układowego układu krwionośnego jest niskie z powodu metabolizmu testosteronu w wątrobie. Z tego powodu dawki doustne są dość wysokie, aby zwiększyć poziomy w surowicy.
• Zastrzyki najprawdopodobniej przywrócą poziom testosteronu, ale terapia ta wymaga okresowych zastrzyków, zwykle co dwa do czterech tygodni, aby utrzymać skuteczny poziom. Jako taki, jest mniej idealny dla pacjentów polegających na częstych wizytach medycznych w celu długotrwałej terapii. W połączeniu z bólem związanym z iniekcją, powstawaniem krwiaków i niedogodności poziomy testosteronu w surowicy są również zmienne. Terapii iniekcyjnej nie należy stosować u mężczyzn, którzy chcą spłodzić dzieci ze względu na nienormalnie wysoki poziom testosteronu, który pojawia się początkowo po iniekcji.
• Niedawno opracowane plastry skóry i codziennie stosowane żele do skóry zapewniają bardziej stabilną, trwałą dawkę i ogólnie są dobrze akceptowane przez pacjentów. Ten ostatni obejmuje AndroGel, Testim i Axiron.
• Należy wykonać odpowiednią świadomą zgodę z lekarzem, aby zrozumieć wszystkie ryzyko i korzyści hormonalnej terapii zastępczej. Dalsze poziomy testosteronu (hormonu) i okresowe badanie krwi, ponieważ terapia testosteronem wiąże się z ryzykiem nienormalnie wysokiej liczby czerwonych krwinek, a kontrole prostaty są konieczne u wszystkich mężczyzn stosujących długoterminową terapię zastępczą testosteronem, ponieważ istnieją obawy dotyczące ryzyko terapii testosteronem u mężczyzn z rakiem prostaty. Zastosowanie terapii testosteronem nie powoduje rozwoju raka prostaty. Terapia testosteronem może zwiększyć rozmiar prostaty i powodować problemy z moczem.
• Dodatkowe modyfikacje stylu życia dotyczące układu sercowo-naczyniowego, lepszego snu, redukcji stresu i zwiększonej masy mięśni gładkich mogą być korzystne dla poprawy poziomu testosteronu bez egzogenicznej szansy.

Przegląd terapii chirurgicznych zaburzeń erekcji

Leczenie	Zalety	Niedogodności
Półsztywne lub plastyczne implanty prętowe	Prosta operacja Stosunkowo mało komplikacji Brak ruchomych części Najtańszy implant 70% -80% wskaźnik sukcesu Bardzo skuteczny	Stała erekcja przez cały czas Może być trudny do ukrycia Nie zwiększa szerokości penisa Ryzyko infekcji Trwale zmienia lub może zranić ciała erekcyjne Najprawdopodobniej implant powoduje ból lub erozję przez skórę Jeśli się nie powiedzie, zakłóca inne leczenie
W pełni nadmuchiwane implanty	Naśladuje naturalny proces sztywności-wiotkości Użytkownik kontroluje stan erekcji Naturalny wygląd Brak problemów z ukryciem Zwiększa szerokość penisa po aktywacji 70% -80% wskaźnik sukcesu Bardzo skuteczny	Stosunkowo wysoki wskaźnik uszkodzeń mechanicznych Ryzyko infekcji Najdroższy implant Trwale zmienia lub może zranić ciała erekcyjne Jeśli się nie powiedzie, zakłóca inne leczenie
Chirurgia rekonstrukcyjna naczyń	Przywraca naturalne erekcje, gdy się powiedzie Naturalny wygląd Implant nie jest wymagany Jeśli się nie powiedzie, nie zakłóca innych zabiegów 40% -50% ogólny wskaźnik sukcesu Umiarkowanie skuteczne	Najtrudniejsza technicznie operacja Tylko 50% mężczyzn to potencjalni kandydaci Wymagane są szeroko zakrojone testy Ryzyko infekcji, tworzenie się blizn z odkształceniem prącia i bolesne erekcje Może powodować skrócenie lub drętwienie penisa Wyniki długoterminowe nie są dostępne Stosunkowo wysoki wskaźnik nawrotów Bardzo drogi