VLOG #4 - trening barki/pośladki, fit festival
Spisu treści:
Witaj w D-Blog Week 2015, wszyscy!
Ten doroczny wysiłek, już szósty rok, jest wspaniałym "spotkaniem" społeczności blogerów diabetologicznych wokół wybranych tematów, które mają wpływ na nasze życie zbiorowe. Wysiłek ten podejmuje Karen Graffeo z Bitter-Sweet Diabetes . Możesz dowiedzieć się więcej na ten temat podczas ostatnich pytań i odpowiedzi dotyczących Karen. Jeśli chcesz wziąć udział w konkursie, możesz zarejestrować się tutaj. Hashtag na Twitterze, aby zachować zakładki w wielu postach, to #DBlogWeek.
Pierwszego dnia oficjalny temat nawiązuje do tonów z poprzedniego projektu "You Can Do This" w naszej społeczności:
W Wielkiej Brytanii pojawił się blog o tematyce cukrzycowej "Mogę … "że uczestnicy znaleźli coś cudownie wzmacniającego, więc odrzućmy w tym roku spojrzenia na pozytywną stronę naszego życia z cukrzycą: co ty lub twoja ukochana osiągnęłaś, pomimo cukrzycy, że nie byłeś tego pewien? co zrobiłeś, z czego byłeś szczególnie dumny? Lub co dobrego ma cukrzyca wniesiona do twojego życia?
Nie jesteśmy obcy inspirującym historiom tutaj " Kopalnia i mieliśmy przyjemność ogarnąć tak wielu - od olimpijskiego narciarza Krisa Freemana i pływaka Gary'ego Hall Jr., do samochodów wyścigowych Ryana Reeda i Charliego Kimballa, do Miss Ameryki 1999 Nicole Johnson i Miss Idaho 2014 Sierra Sandison.
Niezależnie od tego, czy jest to konkurencja na najwyższym poziomie sportowym, jazda na rowerze czy bieganie, loty, loty spożywanie firm i organizacji zajmujących się cukrzycą, budowanie rodzin, osiąganie sukcesów z gwiazdozbiorem cukru we krwi lub określonymi celami wysiłkowymi - jak się nazywał, prawdopodobnie jest to historia o kimś sięgającym i realizującym te sny.
Dziś jesteśmy podekscytowani tym, że możemy opowiedzieć historię młodej kobiety kanadyjskiej robiącej coś, co może nie jest aż tak błyskotliwe, ale niezwykle inspirujące i potrzebne. Pracuje z młodymi damami zmagającymi się w te szalone lata nastolatka, by poczuć się wzmocnionymi i wiedząc, że mogą również robić, czego pragną ich serca, żyjąc z typem 1.
Nazywa się Kayla Brown. W 2009 roku została zdiagnozowana jako nastolatka, a teraz jest kolegą z D-bloggera i siłą stojącą za zabawną inicjatywą DOC znaną jako Cukrzyca typu 1, która śmieje się dzięki sprytnym projektom, a nawet strojom do kupienia.
Ubiegłego lata w Londynie, w Ontario, dwudziestoparoletnia inicjatywa T1Empowerment miała na celu wsparcie rówieśników i przyniesienie tej postawy "I Can" tym, którzy stoją przed tymi samymi problemami, co ona, kiedy po raz pierwszy zdiagnozowano.
Poprosiliśmy Kaylę o podzielenie się swoją historią z T1 Empowerment, aby pomóc nam rozpocząć tydzień D-Blog 2015:
DM) Najpierw powiedz nam o sobie …
KB) I zdiagnozowano cukrzycę typu 1 w marcu 2009 roku w wieku 18 lat.Kiedy zdiagnozowano mnie, wiedziałem, że chcę podjąć pozytywną drogę, jeśli chodzi o moją cukrzycę. W rzeczywistości nigdy nie uważałem tego za negatywną diagnozę. Nawet d ósemki w izbie przyjęć zapytał mnie, dlaczego się uśmiecham, kiedy byłem zdiagnozowany … Naprawdę nie wiedziałem dlaczego, ale wiedziałem, że będę żył. Cukrzyca naprawdę dała mi życie, tak dziwne, jak się wydaje.
Jestem dumny, że ukończyłem Western University z tytułem licencjata z języka angielskiego, ale moje pisanie o cukrzycy ma miejsce wcześniej. Zacząłem pisać bloga Life Notes Kayla i zacząłem brać udział w lokalnych wydarzeniach, takich jak biegi na 5 km i pół triatlony. W końcu zacząłem mówić inspirująco, opowiadając historię cukrzycy, by zainspirować innych. Kilka lat temu założyłem stronę z cukrem typu 1, która ma teraz ponad 30 000 odsłon. Wspiąłem się także na Kilimandżaro w 2013 r., Biorąc udział w World Diabetes Tour w ramach filmu dokumentalnego typu 1.
Mam cukrzycę od sześciu lat, ale czuję się tak, jakbym miała to całe życie, tak jak ja nie wiem nic innego. Uczyniłem z cukrzycy moją misję życiową, nie tylko dbać o siebie, ale dbać o innych, czy to poprzez użyczenie sobie słuchającego ucha, wygodnego ramienia czy śmiechu.
Jaka jest więc twoja nowa grupa T1Empowerment?
Stworzyłem go, ponieważ wiedziałem, że istnieje potrzeba wsparcia dla nastolatków żyjących z cukrzycą. Chciałem skupić się na nastolatkach, ponieważ będąc kobietą, wiedziałem, że mogę lepiej się do nich odnosić. Uważam również, że ważne jest, aby nastolatki z cukrzycą typu 1 miały w swoim życiu pewien wzór do naśladowania, którym mogą zaufać i którym się zwierzyć. Rozmawiałem z miejscowym szpitalem dla dzieci i oni czuli, że to byłby dobry pomysł - Londyn Szpital Dziecięcy był niezwykle pomocny. Pomagają rozpowszechniać informacje, a większość nastolatków, którzy przychodzą na moje sesje, polecali mi przez szpital.
Co pomogło Ci stworzyć tę grupę wsparcia?
Jestem członkiem programu Young Leaders in Diabetes Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej, reprezentującego Kanadę. Na ostatnim Światowym Kongresie Diabetologicznym w Melbourne w Australii w 2013 roku dowiedzieliśmy się dużo o przywództwie, a naszą misją było stworzenie projektu. Po opracowaniu T1 Empowerment wiedziałem, że to będzie idealny projekt. W listopadzie 2015 roku będę uczestniczył w Światowym Kongresie Diabetologicznym, tym razem w Vancouver.
Ponadto, gdy byłem na uniwersytecie, stworzyłem grupę dla młodych dorosłych w mojej społeczności żyjącej z cukrzycą typu 1. Zorganizowałem takie wydarzenia jak "Amazing Race Challenge" i wspólne z nimi kolacje. Teraz, gdy jestem poza szkołą i większość z tych członków skończyła szkołę i przeprowadziła się, nie musiałem już organizować tej grupy. Wszystko to razem.
Jaka jest twoja rola w T1Empowerment i co robi ta grupa?
Sam to prowadzę. Mam dużo wsparcia dzięki hojnym darczyńcom, a także wielu osobom, które poświęciły swój czas, aby mówić lub pomagać w prowadzeniu wydarzeń dla nas. I oczywiście, moje nastolatki sprawiają, że grupa jest możliwa!
Do tej pory mamy sześciu członków i spotykamy się regularnie. Jesteśmy mali, ale rosnący. Każda sesja zapewnia bezpieczne i wygodne środowisko dla nastolatków. Do tej pory przeprowadziliśmy kilka wydarzeń (wszystkie otwarte dla społeczności), w tym mówcę, który mówił o życiu z depresją, o spekulatorze 999, który mówił o życiu z porażeniem mózgowym i dietetykiem. Nastolatki stworzyły także swoje własne obrazy, które sprzedały za darowizny na jednym z naszych wydarzeń.
Nasza lista wydarzeń wiosennych obejmuje jogę w parku, rozmowę na temat cukrzycy typu 1 i chorób psychicznych oraz wycieczkę do muzeum Banting House (nazwanego po odkryciu insuliny Dr. Fredericka Bantinga i znajduje się tam w London, ON! ). Obecnie prowadzę również projekt pisania listów inicjacyjnych, próbując zebrać listy od nastolatków z cukrzycy typu 1 z całego świata.
Jak ludzie mogą się zaangażować, zwłaszcza jeśli nie mają swojej siedziby w Kanadzie?
Każdy, kto zdarzy się w południowo-zachodnim Ontario i jest zainteresowany udziałem, może wysłać nam wiadomość e-mail na adres t1empowerment @ outlook. com, aby uzyskać szczegółowe informacje o godzinach i miejscach spotkań. Jest to grupa typu "drop-in" i jest całkowicie bezpłatna, więc nie musisz się rejestrować.
Budujemy zasoby na naszej stronie internetowej, niż ktokolwiek może uzyskać dostęp z dowolnego miejsca, i publikujemy linki do takich rzeczy, jak cukrzyca i depresja. Mam nadzieję, że uda mi się nakłonić nastolatków do mojej grupy, by zaczęli pisać blogi na popularne tematy związane z cukrzycą i nastolatkami.
A kampania pisania listów jest otwarta na całym świecie. Mam nadzieję, że wszystkie listy zostaną zebrane do 1 czerwca 2015 r. Chcę opublikować te listy od nastolatków żyjących z cukrzycą typu 1 na stronie internetowej i otworzyć je jak galerię, aby inni mogli zobaczyć różnorodność i jeszcze znajomość wśród nastolatek z T1 na całym świecie. Myślę, że może to być bardzo potężny projekt!
Jeśli ludzie chcą wysłać list, adres to:
Dr. Lott
W OBSADZIE: Jaime Boyle
735 Wonderland Rd N, Unit 19
Londyn, ON
KANADA N6H 4L1
Wreszcie, chciałbym zobaczyć, jak wysiłki T1Empowerment rosną w wielu społecznościach na całym świecie . Cieszę się, że mogę porozmawiać z każdym, kto chce założyć własną grupę w swojej społeczności. Ping mi na kaylambrown @ hotmail. ca.
Brzmi świetnie! A gdy pracujesz nad inspirowaniem tych nastolatków, jak TY inspirujesz się?
Czuję się wzmocniony przez wielu ludzi ze społeczności diabetologicznej. Należę do wielu grup na Facebooku i mam wielu przyjaciół z cukrzycą typu 1 i wszyscy przypominają mi, że nie jestem sam. Chcę, żeby uczucia były takie same dla nastolatków - nie chcę, żeby czuły się samotne, kiedykolwiek, w swojej cukrzycy.
Jakie są twoje nadzieje na przyszłość grupy?
Możemy pomóc wielu nastolatkom z cukrzycą typu 1. Mam nadzieję, że dla nastolatków, którzy uczestniczą, robię nawet najmniejszy wpływ na ich życie. Kiedy zaczynałem tę grupę, powiedziałem mojej matce: "
Jeśli pomogę przynajmniej jednemu nastolatkowi, to jestem szczęśliwy. " Chcę, aby ta grupa miała wpływ na wszystkie nastolatki dorastające, więc kiedy osiągną dorosłość, nie tylko są przygotowani i pewni siebie, ale także mają świetną grupę zwolenników, którzy pójdą za nimi w dorosłość. Dziękuję bardzo za podzielenie się twoją historią i opowiadanie nam o T1 Empowerment, Kayla! Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, co się dzieje, i zdecydowanie pomagasz rozpowszechniać komunikat "I Can" na całym świecie - kontynuuj!
To jest nasz wpis na Diabetes Blog Week 2015, Day One. Zobacz, co inni dzielą się również na dzisiejszy temat. I nie zapomnij użyć hashtagu #DBlogWeek na Twitterze, aby śledzić wszystkie składki DOC!
Zastrzeżenie
: Treść stworzona przez zespół Diabetes Mine. Aby uzyskać więcej informacji, kliknij tutaj. ZastrzeżenieTa treść została stworzona dla Diabetes Mine, blogu poświęconego zdrowiu konsumentów skupiającego się na społeczności chorych na cukrzycę. Treści nie są poddawane przeglądowi medycznemu i nie są zgodne ze wskazówkami redakcyjnymi Healthline. Aby uzyskać więcej informacji na temat partnerstwa Healthline z Diabetes Mine, kliknij tutaj.
Lato Czytanie 2010 - zaczyna się teraz
Kiedy zaczyna się miażdżyca?
NOODP "name =" ROBOTS "class =" next-head
O byciu chorym na cukrzycę | DiabetesMine
Mike Hoskins of DiabetesMine opowiada o tym, jak jego przewlekłe przeziębienie i kaszel sprawiły, że zarządzanie cukrzycą (i używanie Afrezza) jest nieco bardziej skomplikowane w ostatnim czasie.