Objawy, objawy, dieta, testy i leczenie cukrzycy typu 1 vs.

• Przewodnik po cukrzycy (typ 1 i typ 2)
• Uwagi lekarza na temat cukrzycy (Mellitus, typ 1 i typ 2) Objawy

Cukrzyca (typ 1 i typ 2) Krótki przegląd

Poznaj objawy cukrzycy i dowiedz się, jak sobie z nią radzić, zmieniając dietę i styl życia.

• Cukrzyca to stan charakteryzujący się niezdolnością organizmu do regulowania poziomu glukozy (cukru) we krwi.
• W cukrzycy typu 1 organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny.
• Osoby z cukrzycą typu 2 mogą wytwarzać insulinę, ale organizm nie jest w stanie skutecznie jej wykorzystać.
• Objawy cukrzycy typu 1 i 2 obejmują
  • nadmierne pragnienie,
  • nadmierny głód,
  • utrata masy ciała,
  • zmęczenie,
  • nadmierne oddawanie moczu
• Przyczyną cukrzycy typu 1 jest zaburzenie autoimmunologiczne, w którym układ odpornościowy powoli niszczy komórki beta wytwarzające insulinę w trzustce. Kombinacja czynników genetycznych i niezdrowy wybór stylu życia powoduje cukrzycę typu 2.
• Głównym testem diagnostycznym cukrzycy jest pomiar poziomu glukozy we krwi.
• Zmiany stylu życia i diety mogą być wystarczające do kontrolowania cukrzycy typu 2 u niektórych osób. Inne osoby z cukrzycą typu 2 wymagają leków. Insulina jest niezbędna w leczeniu cukrzycy typu 1.
• Do tej pory tylko teplizumab okazał się skuteczny w spowalnianiu progresji cukrzycy typu 1 w niektórych wczesnych przypadkach wykrytych przed wystąpieniem klinicznym. Żadne podejście nie okazało się dotychczas skuteczne w zapobieganiu cukrzycy typu 1. Zapobieganie cukrzycy typu 2 można w niektórych przypadkach osiągnąć poprzez:
  • utrzymywanie zdrowej wagi,
  • regularne, umiarkowane do intensywnych ćwiczeń,
  • utrzymanie zdrowego stylu życia, takiego jak abstynencja od nikotyny.
• Stan przedcukrzycowy to stan, który może wystąpić przed rozwojem cukrzycy typu 2.
• Każdy rodzaj cukrzycy z czasem może uszkodzić naczynia krwionośne i nerwy. Uszkodzenie naczyń krwionośnych może prowadzić do chorób serca, nerek i problemów ze wzrokiem, w tym ślepoty. Uszkodzenie nerwów może prowadzić do neuropatii cukrzycowej.

Co to jest cukrzyca?

Cukrzyca (DM) to zespół powiązanych chorób, w których organizm nie jest w stanie regulować ilości cukru (szczególnie glukozy) we krwi.

Krew dostarcza glukozy, aby zapewnić ciału energię do wszystkich codziennych czynności.

• Wątroba przekształca jedzenie, które osoba je, w glukozę (cukier prosty) i przechowuje tę glukozę jako skrobię (zwaną glikogenem). Wątroba uwalnia zgromadzoną glukozę do krwioobiegu między posiłkami.
• U zdrowej osoby kilka hormonów ściśle reguluje poziom glukozy we krwi, głównie insulina. Insulina jest wytwarzana przez trzustkę, mały narząd zlokalizowany w górnej części brzucha między żołądkiem a wątrobą. Trzustka uwalnia także inne ważne enzymy bezpośrednio do jelita, aby pomóc w trawieniu pokarmu.
• Insulina pozwala glukozie przenikać z krwi do komórek w całym ciele, gdzie jest wykorzystywana jako paliwo.
• Osoby z cukrzycą albo nie wytwarzają wystarczającej ilości insuliny (cukrzyca typu 1), nie mogą prawidłowo stosować insuliny (cukrzyca typu 2), albo obie (różne formy cukrzycy).
• U pacjentów z cukrzycą glukoza nie może skutecznie przenosić się z krwi do komórek, więc poziom glukozy we krwi pozostaje wysoki. To nie tylko głodzi wszystkie komórki, które potrzebują glukozy jako paliwa, ale z czasem szkodzi również niektórym narządom i tkankom narażonym na wysoki poziom glukozy.

Jakie są rodzaje cukrzycy?

Cukrzyca typu 1 (T1D)

Organizm wytwarza niewielką ilość insuliny lub jej wcale nie reguluje.

• T1D dotyka około 10% wszystkich osób chorych na cukrzycę w Stanach Zjednoczonych.
• T1D jest zwykle diagnozowany w dzieciństwie lub w wieku dojrzewania. W przeszłości T1D nazywano cukrzycą młodzieńczą lub cukrzycą insulinozależną.
• Niedobór insuliny może wystąpić w każdym wieku z powodu zniszczenia trzustki przez alkohol, chorobę lub usunięcie chirurgiczne.
• T1D jest wynikiem postępującego niszczenia przez układ odpornościowy trzustkowych komórek beta, jedynego typu komórek, który wytwarza znaczne ilości insuliny.
• Osoby z T1D wymagają codziennego leczenia insuliną, aby utrzymać życie.

Cukrzyca typu 2 (T2D)

Chociaż trzustka nadal wydziela insulinę u osoby z T2D, tkanki organizmu są częściowo lub całkowicie niezdolne do reagowania na insulinę. Jest to często określane jako insulinooporność. Trzustka próbuje pokonać ten opór, wydzielając coraz więcej insuliny. Ludzie z insulinoopornością rozwijają T2D, gdy nie wydzielają wystarczającej ilości insuliny, aby sprostać wymaganiom organizmu.

• Co najmniej 90% dorosłych osób z cukrzycą ma T2D.
• T2D jest zwykle diagnozowane w wieku dorosłym, zwykle po 45 roku życia. Kiedyś nazywano go cukrzycą dorosłych lub cukrzycą insulinoniezależną. Te nazwy nie są już używane, ponieważ T2D może wystąpić u młodych ludzi, a niektóre osoby z T2D wymagają insulinoterapii.
• T2D zwykle kontroluje się za pomocą diety, odchudzania, ćwiczeń fizycznych i / lub doustnych leków. Jednak ponad połowa wszystkich osób z T2D wymaga insuliny do kontrolowania poziomu cukru we krwi w pewnym momencie podczas choroby.

Cukrzyca ciążowa (GDM)

Cukrzyca ciążowa (GDM) jest formą cukrzycy występującą w drugiej połowie ciąży.

• Chociaż cukrzyca ciążowa zwykle ustępuje po porodzie, kobieta, u której rozwija się cukrzyca ciążowa, jest bardziej narażona na rozwój T2D w późniejszym życiu niż u innych kobiet.
• Kobiety z cukrzycą ciążową częściej mają duże dzieci, skomplikowane ciąże i skomplikowane porody.

Syndrom metabliczny

Zespół metaboliczny (zwany także zespołem X) to zestaw nieprawidłowości, w których insulinooporność lub T2D występuje prawie zawsze wraz z nadciśnieniem tętniczym (wysokie ciśnienie krwi), wysokim poziomem tłuszczu we krwi (zwiększone stężenie lipidów w surowicy, dominujący wzrost cholesterolu LDL, obniżony poziom cholesterolu HDL i podwyższony poziom trójglicerydów), otyłość ośrodkowa i zaburzenia krzepnięcia krwi i odpowiedzi zapalne. Wysoki wskaźnik chorób sercowo-naczyniowych jest związany z zespołem metabolicznym.

Stan przedcukrzycowy

Stan przedcukrzycowy jest częstym schorzeniem związanym z cukrzycą. U osób ze stanem przedcukrzycowym poziom cukru we krwi jest wyższy niż normalnie, ale nie jest jeszcze wystarczająco wysoki, aby uznać go za diagnostykę cukrzycy.

• Stan przedcukrzycowy zwiększa ryzyko wystąpienia T2D, choroby serca lub udaru mózgu.
• Stan przedcukrzycowy można zwykle odwrócić (bez insuliny lub leków) poprzez trwałe zmiany stylu życia, takie jak utrata niewielkiej masy ciała i zwiększenie poziomu aktywności fizycznej. Utrata masy ciała może zapobiec lub przynajmniej opóźnić początek T2D.
• Międzynarodowy komitet ekspertów American Diabetes Association przedefiniował kryteria dotyczące stanu przedcukrzycowego, obniżając punkt odcięcia poziomu cukru we krwi w przypadku stanu przedcukrzycowego u osób dorosłych. Obecnie uważa się, że około 20% więcej osób dorosłych cierpi na tę chorobę i może rozwinąć się z cukrzycą w ciągu 10 lat, chyba że przejdzie na zdrowszy tryb życia, na przykład więcej ćwiczeń i utrzymanie zdrowej masy ciała.

Uważa się, że około 17 milionów Amerykanów (6, 2% dorosłych w Ameryce Północnej) ma cukrzycę. Niektórzy eksperci szacują, że około jedna trzecia dorosłych chorych na cukrzycę nie wie, że ma cukrzycę.

• Każdego roku diagnozuje się około 1 miliona nowych przypadków cukrzycy. Cukrzyca bezpośrednio lub pośrednio powoduje co najmniej 200 000 zgonów rocznie.
• Odsetki osób dotkniętych T1D i T2D szybko rosną. Wzrosty te wynikają z wielu czynników. Najważniejszym powodem T2D jest rosnąca liczba osób otyłych z powodu siedzącego trybu życia.

Jakie są przyczyny cukrzycy?

Przyczyny cukrzycy typu 1

T1D jest chorobą autoimmunologiczną. Układ odpornościowy organizmu niszczy komórki trzustki wytwarzające insulinę.

• Predyspozycje do rozwoju T1D mogą występować w rodzinach. Jednak przyczyny genetyczne (tj. Pozytywny wywiad rodzinny) są znacznie częstsze w przypadku T2D.
• Częste i nieuniknione infekcje wirusowe należą do czynników środowiskowych, które przyczyniają się do T1D poprzez wyzwalanie autoimmunizacji.
• T1D występuje najczęściej u osób pochodzenia innego niż Hiszpanie, pochodzenia północnoeuropejskiego (zwłaszcza w Finlandii i na Sardynii), a następnie u Afroamerykanów i Latynosów. Jest to stosunkowo rzadkie wśród azjatyckich Amerykanów.
• T1D występuje nieco częściej u mężczyzn niż u kobiet.
• T1D najczęściej występuje przed 21 rokiem życia, ale może wystąpić w każdym wieku.

Przyczyny cukrzycy typu 2

T2D jest silnie powiązany z genetyką, więc T2D ma tendencję do działania w rodzinach. Kilka genów zostało powiązanych z T2D, a wiele innych jest w trakcie badań. Czynniki ryzyka rozwoju T2D obejmują:

• Wysokie ciśnienie krwi
• Wysoki poziom trójglicerydów (tłuszczów) we krwi
• Cukrzyca ciążowa lub poród dziecka ważącego ponad 9 funtów
• Wysoko-tłuszczowa dieta
• Wysokie spożycie alkoholu
• Siedzący tryb życia
• Otyłość lub nadwaga
• Pochodzenie etniczne, szczególnie gdy bliski krewny miał cukrzycę typu 2 lub cukrzycę ciążową. Afroamerykanie, rdzenni amerykanie, latynoscy amerykanie i japońscy amerykanie wykazują większe ryzyko zachorowania na T2D niż biali amerykanowie nie będący latynosami.
• Starzenie się: Zwiększenie wieku jest istotnym czynnikiem ryzyka T2D. Ryzyko zaczyna znacznie wzrosnąć w wieku około 45 lat i znacznie wzrasta po 65 roku życia.

Jakie są objawy i objawy cukrzycy?

Objawy cukrzycy typu 1

Objawy cukrzycy typu 1 są często dramatyczne i pojawiają się bardzo nagle.

• T1D jest zwykle rozpoznawany w dzieciństwie lub we wczesnym okresie dojrzewania, często w związku z urazem lub chorobą (taką jak wirus lub infekcja dróg moczowych).
• Dodatkowy stres może powodować kwasicę ketonową (DKA).
  • Objawy kwasicy ketonowej obejmują nudności i wymioty. Następuje odwodnienie i często poważne zaburzenia poziomu potasu we krwi i innych czynników.
  • Bez leczenia kwasica ketonowa może prowadzić do śpiączki i śmierci.

Objawy cukrzycy typu 2

Objawy cukrzycy typu 2 są często subtelne i mogą być przypisywane starzeniu się lub otyłości.

• Osoba może mieć T2D przez wiele lat, nie wiedząc o tym.
• U osób z T2D może rozwinąć się hiperglikemiczny hiperosmolarny nieketotyczny zespół („HONK”).
• T2D może być wytrącany przez sterydy i stres.
• Jeśli nie jest odpowiednio leczony, T2D może prowadzić do powikłań, takich jak ślepota, niewydolność nerek, choroby serca i uszkodzenie nerwów.

Typowe objawy cukrzycy typu 1 i 2 obejmują:

• Zmęczenie lub ciągłe zmęczenie: w przypadku cukrzycy metabolizm organizmu jest nieefektywny i czasami nie jest w stanie wykorzystać glukozy jako paliwa. Ciało przełącza się na metabolizm tłuszczu, częściowo lub całkowicie, jako źródło paliwa. Proces ten wymaga, aby ciało zużywało więcej energii. Efektem końcowym jest uczucie zmęczenia lub ciągłego zmęczenia.
• Niewyjaśniona utrata masy ciała: Osoby z cukrzycą nie są w stanie metabolizować pokarmu. Mogą stracić na wadze, nawet jeśli wydają się jeść odpowiednią lub nawet nadmierną ilość jedzenia. Utrata cukru i wody w moczu może prowadzić do odwodnienia i niezamierzonej utraty wagi.
• Nadmierne pragnienie (polidypsja): u osoby z cukrzycą rozwija się wysoki poziom cukru we krwi. Gdy nerki filtrują tę krew, wysoka zawartość cukru przytłacza zdolność nerek do kontrolowania filtrowania cukru. Nerka rozlewa nadmiar cukru do moczu, co powoduje powstanie dużych ilości moczu. Ciało próbuje temu przeciwdziałać, wysyłając do mózgu sygnał rozrzedzający krew, co przekłada się na pragnienie. Pragnienie zachęca do większego picia (tj. Konsumpcji wody) w celu rozcieńczenia wysokiego poziomu cukru we krwi do normalnego poziomu i zrekompensowania utraty wody przez nadmierne oddawanie moczu. Zazwyczaj osoby z niezdiagnozowaną cukrzycą piją więcej słodkich napojów, a nie tylko wodę, która podnosi poziom cukru we krwi.
• Nadmierne oddawanie moczu (wielomocz): Organizm próbuje pozbyć się dodatkowego cukru we krwi, wyrzucając go z moczem. Nadmierne oddawanie moczu może powodować odwodnienie, ponieważ do wydalenia dużych ilości cukru we krwi potrzebna jest duża ilość wody.
• Nadmierne jedzenie (polifagia): Jeśli to możliwe, trzustka wydziela więcej insuliny w celu kontrolowania wysokiego poziomu cukru we krwi. Dzięki T2D organizm opiera się działaniu insuliny. Jednym działaniem insuliny jest stymulowanie głodu. Dlatego wyższy poziom insuliny może zwiększyć głód. Pomimo większej ilości jedzenia osoba z cukrzycą może przybrać na wadze bardzo mało, a nawet może stracić na wadze.
• Słabo gojące się lub wolno gojące się rany: białe krwinki są niezbędne do obrony organizmu przed infekcją, a także do czyszczenia martwych tkanek. Wysokie poziomy cukru we krwi uniemożliwiają normalne funkcjonowanie białych krwinek. Kiedy białe krwinki nie działają prawidłowo, rany goją się znacznie dłużej i częściej się infekują. Długotrwała cukrzyca jest również związana z pogrubieniem naczyń krwionośnych, co uniemożliwia dobre krążenie potrzebne do dostarczania tlenu i innych składników odżywczych w całym ciele.
• Zakażenia: Cukrzyca może tłumić układ odpornościowy. Niektóre infekcje mogą wskazywać na słabą kontrolę poziomu cukru we krwi i mogą występować częściej u osób z cukrzycą. Należą do nich częste zakażenia narządów płciowych, zakażenia zębów, zakażenia skóry i częste zakażenia dróg moczowych.
• Zmieniony stan psychiczny: pobudzenie, niewyjaśniona drażliwość, nieuwaga, skrajny letarg lub splątanie mogą być oznakami wysokiego poziomu cukru we krwi lub kwasicy ketonowej, hiperglikemii hiperglikemicznej (zespół „HONK”) lub hipoglikemii (niski poziom cukru we krwi). Tak więc każdy z nich u osoby z cukrzycą zasługuje na natychmiastową medyczną ocenę poziomu glukozy we krwi. Zadzwoń do swojego pracownika służby zdrowia lub 911 w celu uzyskania natychmiastowej pomocy ze strony lekarza.
• Rozmyte widzenie: Chociaż nie jest specyficzne dla cukrzycy, rozmyte widzenie często występuje przy wysokim poziomie cukru we krwi.

Wskazówki, jak unikać powikłań cukrzycy

Kiedy ktoś powinien szukać pomocy medycznej w przypadku cukrzycy typu 1 lub typu 2?

Jeśli dana osoba ma cukrzycę i wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, skontaktuj się z pracownikiem służby zdrowia.

• Doświadczanie objawów cukrzycy. Może to wskazywać na niekontrolowany poziom cukru we krwi pomimo leczenia.
• Poziom cukru we krwi jest stale wysoki (ponad 200 mg / dl). Chronicznie wysoki poziom cukru we krwi jest podstawową przyczyną wszystkich powikłań cukrzycy.
• Poziom cukru we krwi jest często niski (mniej niż 70 mg / dl), zwany hipoglikemią. Może to wskazywać, że strategia zarządzania cukrzycą jest zbyt agresywna. Hipoglikemia może również wskazywać na infekcję lub inny stres na narządach organizmu, taki jak niewydolność nerek, niewydolność wątroby, niewydolność nadnerczy, inne choroby lub jednoczesne stosowanie niektórych leków.
• Uraz stopy lub nogi, bez względu na to, jak niewielki. Nawet najmniejsze skaleczenie lub pęcherz mogą zostać poważnie zainfekowane u osoby z cukrzycą. Wczesna diagnoza i leczenie problemów dotyczących stóp i kończyn dolnych, wraz z regularną opieką cukrzycową stóp, mają kluczowe znaczenie dla zachowania funkcji nóg i zapobiegania amputacji. Każda osoba z wieloletnią cukrzycą musi dbać o siebie, codziennie badając stopy pod kątem ran. Osoba może użyć lustra lub smartfona na patyku do selfie, aby sprawdzić lub udokumentować dna własnych stóp.
• Gorączka niskiej jakości (poniżej 101, 5 F lub 38, 6 C). Gorączka może być jedną z oznak infekcji. Wiele powszechnych infekcji może potencjalnie być bardziej niebezpiecznych dla osób chorych na cukrzycę niż osób bez cukrzycy. Uwaga: objawy mogą wskazywać miejsce infekcji, takie jak bolesne oddawanie moczu, zaczerwienienie lub obrzęk skóry, ból brzucha, ból w klatce piersiowej lub kaszel.
• Nudności lub wymioty pomimo utrzymywania płynów. Pracownik służby zdrowia może dostosowywać leki, gdy pacjent jest chory. Pracownik służby zdrowia prawdopodobnie zaleci pilną wizytę w biurze lub wizytę na oddziale ratunkowym. Utrzymujące się nudności i wymioty mogą być oznaką kwasicy ketonowej (DKA) lub innych poważnych chorób. DKA może zagrażać życiu.
• Małe rany lub wrzody na stopie lub nodze. Wszelkie nieleczone rany lub wrzody na stopach lub nogach osoby z cukrzycą muszą zostać ocenione przez lekarza. Nawet ból mniejszy niż 1 cal szerokości, nie drenująca ropa i nie eksponujący głębokiej tkanki lub kości powinien zostać oceniony przez pracownika służby zdrowia.

Kontaktując się z pracownikiem służby zdrowia, powiedz o tym, że jesteś zaniepokojony, ponieważ ty lub ktoś, kogo znasz, ma cukrzycę.

• Pacjent prawdopodobnie zostanie skierowany do pielęgniarki, która zada pytania i wstępnie zaleci, co robić.
• Przygotuj się na tę rozmowę. Miej pod ręką telefonicznie listę wszystkich leków i suplementów diety, problemów medycznych, alergii na leki i dziennik cukru we krwi.
• Pielęgniarka może potrzebować dowolnej lub wszystkich tych informacji, aby zdecydować zarówno o pilności stanu pacjenta, jak i o tym, jak najlepiej wyleczyć problem.

Nagłe przypadki cukrzycy

Nagłe wypadki medyczne, które uzasadniają połączenie z 911

Następujące sytuacje mogą stać się nagłymi wypadkami medycznymi (zadzwoń pod 911) i uzasadnić natychmiastową wizytę w szpitalnym oddziale ratunkowym.

• Każdy z poważnymi powikłaniami cukrzycowymi powinien udać się na pogotowie samochodem lub karetką pogotowia.
• Jeśli dana osoba nie jest w stanie mówić sama za siebie, towarzysz powinien towarzyszyć jej w rozmowie z pracownikiem służby zdrowia.
• Zawsze zabieraj na pogotowie kompletną i aktualną listę problemów medycznych, leków, suplementów diety, alergii na leki oraz dziennik cukru we krwi danej osoby. Te informacje pomogą pracownikowi służby zdrowia zdiagnozować problem i odpowiednio go leczyć.

Objawy powikłań cukrzycy uzasadniające opiekę w nagłych wypadkach

• Zmieniony stan psychiczny: letarg, pobudzenie, zapomnienie lub po prostu dziwne zachowanie może być oznaką niskiego lub wysokiego poziomu cukru we krwi.
  • Jeśli osoba cierpiąca na cukrzycę ma zmieniony stan psychiczny, spróbuj podać jej sok owocowy (około 6 uncji) lub lukier, jeśli osoba ta jest na tyle przebudzona, aby przełykać normalnie bez zadławienia. Unikaj podawania rzeczy, które mogą utknąć w gardle, takich jak twarde cukierki. Pracownik służby zdrowia może przepisać wafle glukozowe lub żele, które topią się pod językiem lub glukagonem (lek podawany do nosa lub we wstrzyknięciu).
  • Jeśli osoba z cukrzycą nie obudzi się w ciągu około 5 minut i zachowa się normalnie w ciągu około 15 minut, zadzwoń pod numer 911.
  • Jeśli dana osoba nie ma cukrzycy, objawami tymi mogą być udar, zatrucie narkotykami, zatrucie alkoholem, głód tlenu i inne poważne schorzenia. Zadzwoń pod 911 natychmiast.
• Nudności lub wymioty
  • Jeśli on lub ona nie przyjęła swojej najnowszej dawki insuliny lub doustnego leku przeciwcukrzycowego, skontaktuj się z lekarzem.
  • Jeśli on lub ona ma już niski poziom cukru we krwi, przyjmowanie dodatkowej insuliny lub leków może jeszcze bardziej obniżyć poziom cukru we krwi, prawdopodobnie do niebezpiecznego poziomu.
• Gorączka powyżej 101, 5 F (38, 6 C): Jeśli główny pracownik służby zdrowia nie może natychmiast zobaczyć pacjenta, poszukaj pomocy doraźnej dla osoby z cukrzycą i wysoką gorączką. Zwróć uwagę na wszelkie inne objawy, takie jak kaszel, bolesne oddawanie moczu, ból brzucha lub ból w klatce piersiowej.
• Wysoki poziom cukru we krwi: Jeśli poziom cukru we krwi przekracza 400 mg / dl, a główny pracownik służby zdrowia nie widzi go od razu, udaj się do najbliższego pogotowia. Wysoki poziom cukru we krwi może być oznaką zespołu DKA lub HONK. Oba warunki mogą być śmiertelne, jeśli nie zostaną szybko leczone.
• Duże rany lub owrzodzenia na stopach lub nogach: u osoby z cukrzycą nieuleczalna rana o średnicy większej niż 1 cal może być oznaką infekcji potencjalnie zagrażającej kończynie.
  • Inne objawy wymagające natychmiastowej opieki to odsłonięta rana kości lub głębokiej tkanki, duże obszary otaczającego zaczerwienienia i ciepła, obrzęk oraz silny ból stopy lub nogi.
  • Nieleczona taka rana może ostatecznie wymagać amputacji kończyny.
• Cięcia lub skaleczenia: Każde skaleczenie penetrujące wszystkie warstwy skóry, szczególnie na nogach, stanowi potencjalne zagrożenie dla osoby z cukrzycą. Chociaż ważne dla powrotu do zdrowia, właściwe leczenie ran ma zasadnicze znaczenie dla osób chorych na cukrzycę, aby zapewnić prawidłowe gojenie się ran.
• Ból w klatce piersiowej: Weź poważnie jakikolwiek ból w klatce piersiowej lub ramionach (szczególnie w środku klatki piersiowej lub wzdłuż lewej strony) i natychmiast skontaktuj się z lekarzem.
  • Osoby z cukrzycą częściej niż osoby bez cukrzycy mają zawał serca z bólem w klatce piersiowej lub bez niego.
  • Nieregularne bicie serca i niewyjaśniona duszność mogą być również oznakami zawału serca.
• Silny ból brzucha: W zależności od lokalizacji może to być objaw zawału serca, tętniaka aorty brzusznej (niebezpieczne poszerzenie dużej tętnicy w jamie brzusznej), DKA lub przerwany przepływ krwi do jelit.
  • Wszystko to występuje częściej u osób chorych na cukrzycę niż w populacji ogólnej. Wszystkie są potencjalnie zagrażające życiu.
  • Osoby cierpiące na cukrzycę mają także inne częste przyczyny silnego bólu brzucha, takie jak zapalenie wyrostka robaczkowego, perforowany wrzód, zapalenie i zakażenie pęcherzyka żółciowego, kamieni nerkowych i niedrożność jelit.
  • Silny ból w dowolnym miejscu w ciele jest sygnałem do terminowej pomocy medycznej.

Jakie testy używają pracownicy służby zdrowia do diagnozowania cukrzycy?

Lekarze stosują wspólne testy do diagnozowania cukrzycy i monitorowania kontroli poziomu cukru we krwi.

Pracownik służby zdrowia zapozna się z historią obejmującą informacje o objawach pacjenta, czynnikach ryzyka cukrzycy, problemach medycznych w przeszłości, obecnych lekach, alergiach na leki, historii cukrzycy w rodzinie lub innych problemach medycznych (takich jak wysoki poziom cholesterolu lub choroby serca), oraz osobiste nawyki i styl życia.

Różne testy laboratoryjne mogą potwierdzić diagnozę cukrzycy.

Stuknięcie glukozy we krwi palcem w punkcie opieki. Ten szybki test można przeprowadzić w dowolnym miejscu, w tym w programach badań społecznościowych.

• Chociaż nie jest tak dokładny jak badanie krwi w szpitalnym laboratorium, badanie poziomu glukozy na palcu jest łatwe do wykonania, a odpowiedni wynik jest szybko dostępny.
• Badanie polega na przyklejeniu palca pacjenta w celu pobrania niewielkiej próbki krwi. Kroplę krwi umieszcza się na pasku, który ma być włożony do maszyny, która zgłasza poziom cukru we krwi. Te przenośne maszyny mają dokładność do około 10% -20% prawdziwych wartości laboratoryjnych.
• Wartości stężenia glukozy we krwi na palcach są zwykle niedokładne przy bardzo wysokich lub bardzo niskich poziomach. Nienormalnie niskie lub wysokie wyniki należy potwierdzić przez powtórzenie testu. Testy punktowe to sposób, w jaki większość osób z cukrzycą monitoruje poziom cukru we krwi w domu.

Glukoza w osoczu na czczo. Pacjent zostanie poproszony o to, aby nie jeść ani nie pić przez osiem godzin przed pobraniem krwi, zwykle z samego rana. Jeśli poziom glukozy we krwi jest większy lub równy 126 mg / dl (bez jedzenia) w dowolnym wieku, osoba prawdopodobnie ma cukrzycę.

• Jeśli wynik jest niejasny, można przeprowadzić dalsze badania w celu potwierdzenia cukrzycy. Takie badanie może być glukozą w osoczu na czczo powtarzaną w innym dniu, doustnym testem tolerancji glukozy (opisanym poniżej) lub glikozylowaną hemoglobiną w formie palca (zwaną „hemoglobiną A1c” i opisaną poniżej).
• Jeśli poziom glukozy w osoczu na czczo jest większy niż 100 mg / dl, ale mniejszy niż 126 mg / dl, pacjent ma zaburzenia glukozy na czczo lub IFG. IFG to stan przedcukrzycowy. Chociaż pacjenci z IFG nie mają jeszcze cukrzycy, niosą ze sobą wysokie ryzyko rozwoju cukrzycy w najbliższej przyszłości.

Doustny test tolerancji glukozy. Po co najmniej sześć godzin poszczenia pracownik służby zdrowia pobiera krew w celu pomiaru stężenia glukozy w osoczu przed i po dwóch godzinach po wypiciu określonego słodkiego napoju (zawierającego do 75 gramów cukru).

• Jeśli poziom cukru we krwi wzrośnie do 200 mg / dl lub więcej, pacjent ma cukrzycę.
• Jeśli poziom cukru we krwi wzrośnie do 140-199 mg / dl po słodkim napoju, pacjent ma upośledzoną tolerancję glukozy (IGT). IGT jest również stanem przedcukrzycowym.

Hemoglobina glikozylowana lub hemoglobina A1c. Ten test mierzy, jak wysoki był poziom cukru we krwi w ciągu ostatnich 120 dni, co jest średnim okresem życia czerwonych krwinek, na których opiera się ten test.

• Glukoza wiąże się naturalnie z hemoglobiną w czerwonych krwinkach i pozostaje tam przez resztę życia czerwonych krwinek.
• Procent hemoglobiny z dołączonym cukrem można zmierzyć małą kroplą krwi, uzyskaną za pomocą palca lub krwi.
• Test hemoglobiny A1c jest praktyczną miarą kontroli poziomu cukru we krwi u większości osób z cukrzycą. Normalna wartość hemoglobiny A1c wynosi poniżej 6%. Poziomy hemoglobiny A1c na poziomie 7% lub poniżej wskazują na dobrą kontrolę glukozy. Wyniki na poziomie 8% lub powyżej wskazują, że poziom cukru we krwi jest zbyt wysoki.
• Test hemoglobiny A1c jest najbardziej przydatny w leczeniu kontrolnym cukrzycy. Chociaż czasami nieoptymalne do diagnozowania cukrzycy, stężenie hemoglobiny A1c powyżej 6% bardzo sugeruje cukrzycę. Często inny test będzie wspierać diagnozę cukrzycy.
• Stężenie hemoglobiny A1c jest zwykle mierzone co około trzy do sześciu miesięcy u osób z cukrzycą. Można to zrobić częściej u osób mających trudności z osiągnięciem i utrzymaniem dobrej kontroli poziomu cukru we krwi.
• Ten test jest rzadko stosowany w celu udokumentowania przewlekłej hipoglikemii u pacjentów bez cukrzycy.
• Normalne wartości mogą się różnić w zależności od laboratorium.

Jakie są opcje leczenia cukrzycy?

Istnieją różne sposoby leczenia cukrzycy. T1D wymaga insuliny (poprzez wielokrotne codzienne zastrzyki lub pompę), diety cukrzycowej i innych modyfikacji stylu życia. T2D jest na ogół leczony dietą cukrzycową, zmianami stylu życia (takimi jak ćwiczenia umiarkowane do intensywnych) i lekami.

Czy istnieją domowe środki zaradcze ( dieta, ćwiczenia i monitorowanie poziomu glukozy) na cukrzycę?

Jeśli dana osoba ma cukrzycę, wybór zdrowego stylu życia w diecie, ćwiczeniach, śnie i innych nawykach pomoże poprawić kontrolę glikemii (cukru we krwi) i zapobiegać lub minimalizować powikłania cukrzycy.

Dieta Cukrzycowa

Zdrowa dieta jest kluczem do kontrolowania poziomu cukru we krwi i zapobiegania powikłaniom cukrzycy.

• Pacjenci otyli i mający trudności z utratą wagi we własnym zakresie powinni porozmawiać z pracownikiem służby zdrowia. Może on zalecić dietetyka, pomóc ustalić realne cele lub nadzorować program modyfikacji masy ciała.
• Jedz spójną, dobrze zbilansowaną dietę bogatą w błonnik, niską zawartość tłuszczów nasyconych, niską zawartość skoncentrowanych słodyczy i wyeliminuj nadmiar kalorii.
• Spójna dieta obejmuje mniej więcej taką samą liczbę kalorii w przewidywalnie podobnych porach dnia. Taka zdyscyplinowana dieta pomaga dopasować odpowiednią dawkę insuliny lub innych leków.
• Zdrowa dieta pomaga utrzymać względnie wyrównany poziom cukru we krwi. Zdrowa, przewidywalna dieta pozwala uniknąć zbyt niskiego lub wysokiego poziomu cukru we krwi, co może być niebezpieczne, a nawet zagrażać życiu.

Ćwiczenie

W dowolnej formie regularne ćwiczenia pomagają zmniejszyć ryzyko rozwoju cukrzycy. Aktywność może zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań związanych z cukrzycą, takich jak choroby serca, udar mózgu, niewydolność nerek, ślepota i owrzodzenia nóg.

• Korzystne okazało się zaledwie 20 minut marszu trzy razy w tygodniu. Każde ćwiczenie jest korzystne. Bez względu na to, jak łatwe i jak długo, niektóre ćwiczenia są lepsze niż brak ćwiczeń. Pomocne jest skrócenie czasu spędzanego na siedzeniu.
• Pacjenci z powikłaniami związanymi z cukrzycą (takimi jak problemy z oczami, nerkami lub nerwami) mogą być ograniczeni zarówno rodzajem ćwiczeń, jak i ilością ćwiczeń, które mogą bezpiecznie wykonywać. Skonsultuj się z pracownikiem służby zdrowia przed rozpoczęciem jakiegokolwiek programu ćwiczeń.

Spożywanie alkoholu

Umiarkuj lub wyeliminuj spożycie alkoholu. Jeden napój uważa się za 1, 5 uncji alkoholu, 6 uncji wina lub 12 uncji piwa. Dorośli mężczyźni nie powinni spożywać więcej niż siedmiu napojów alkoholowych w ciągu tygodnia i nigdy więcej niż dwóch napojów w ciągu wieczoru. Dorosłe kobiety nie powinny spożywać więcej niż trzech napojów alkoholowych w ciągu tygodnia i nigdy więcej niż jednego napoju wieczorem. Nadmierne spożywanie alkoholu jest znanym czynnikiem ryzyka T2D. Spożywanie alkoholu może powodować niski lub wysoki poziom cukru we krwi, powodować ból nerwów (zapalenie nerwów) i zwiększać poziom trójglicerydów we krwi.

Palenie

Jeśli osoba z cukrzycą pali papierosy lub używa jakiejkolwiek innej formy tytoniu, dramatycznie podnosi ryzyko wystąpienia prawie wszystkich powikłań związanych z cukrzycą. Palenie uszkadza naczynia krwionośne. Palenie przyczynia się do chorób serca, udaru mózgu i słabego krążenia w kończynach. Osoby, które potrzebują pomocy w rzuceniu palenia tytoniu, powinny porozmawiać z pracownikiem służby zdrowia.

Samokontrola poziomu glukozy we krwi

Często sprawdzaj poziom cukru we krwi, a następnie zapisz wyniki w dzienniku lub zapisie cyfrowym. Sprawdź poziom cukru we krwi przed posiłkami i przed snem.

• Dziennik glukozy powinien obejmować dawki i godziny podawania insuliny lub leków doustnych, kiedy i co je osoba, kiedy i jak długo ćwiczył oraz wszelkie znaczące zdarzenia w ciągu dnia (takie jak wysoki lub niski poziom cukru we krwi i jak dana osoba potraktowała problem). Istnieje wiele aplikacji mobilnych („aplikacji”), które pomagają rejestrować i udostępniać dane.
• Istnieje prosty sprzęt do testowania poziomu cukru mniej boleśnie i wygodniej. Codzienny dziennik cukru jest nieoceniony zarówno dla samozarządzania, jak i profesjonalnej oceny reakcji na leki, dietę i ćwiczenia.
• Medicare płaci za materiały do ​​badań cukrzycowych, podobnie jak wielu prywatnych ubezpieczycieli i Medicaid.
• Ciągłe monitory glukozy (CGM) są przydatnymi urządzeniami, które mierzą i rejestrują poziomy glukozy pod skórą. CGM i ich dzienniki mogą być bardzo pomocnymi narzędziami do zarządzania cukrzycą. CGM należy dokładnie skalibrować z monitorowaniem poziomu glukozy we krwi.

Jakie są metody leczenia cukrzycy?

Leczenie cukrzycy jest wysoce zindywidualizowane. Leczenie zależy od konkretnego rodzaju cukrzycy, współistniejących problemów medycznych, obecności powikłań związanych z cukrzycą oraz umiejętności fizycznych i psychicznych chorego.

• Zespół opieki zdrowotnej pomaga ustalić zdrowe i wykonalne cele dotyczące zmian stylu życia, kontroli poziomu cukru we krwi i leczenia.
• Razem osoba dotknięta chorobą i jej zespół opieki zdrowotnej opracowują plan, który pomoże osiągnąć te cele.

Edukacja na temat cukrzycy i jej leczenia jest niezbędna.

• Podczas wstępnej diagnozy cukrzycy zespół opieki zdrowotnej poświęci dużo czasu na edukację pacjenta na temat stanu, leczenia i praktycznych umiejętności codziennej samoopieki.
• Zespół opieki diabetologicznej składa się z pracowników służby zdrowia i personelu pomocniczego. Profesjonalny dietetyk i wychowawca cukrzycy są zwykle częścią zespołu. W skład zespołu mogą wchodzić specjaliści w zakresie zdrowia hormonalnego (endokrynologia), pielęgnacji stóp (podiatria), neurologii, chorób nerek (nefrologia), chorób oczu (okulistyka) i zdrowia behawioralnego (psychologia lub psychiatria).
• Wśród renomowanych źródeł National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Disease (NIDDK) dostarcza informacji na temat cukrzycy i powiązanych badań, w tym badań klinicznych.

Zespół opieki zdrowotnej będzie spotykał się z pacjentem w odpowiednich odstępach czasu w celu monitorowania postępów i oceny celów.

Leczenie cukrzycy typu 1

Leczenie T1D obejmuje wielokrotne codzienne zastrzyki insuliny lub ciągłe dostarczanie insuliny przez pompę. Codzienne zastrzyki zwykle łączą krótko działającą insulinę (np. Lispro, aspart, regularną) i długo działającą insulinę (np. NPH, lente, glargine, detemir).

• Insulinę należy podawać we wstrzyknięciu bezpośrednio pod skórę. Jeśli zostanie przyjęta doustnie, insulina zostanie zniszczona w żołądku, zanim dostanie się do krwi tam, gdzie jest potrzebna.
• Większość osób z T1D samodzielnie wstrzykuje. Nawet jeśli ktoś inny zwykle wstrzykuje insulinę, każda osoba przyjmująca insulinę musi wiedzieć, jak wstrzykiwać insulinę, na wypadek, gdyby druga osoba była niedostępna.
• Wyszkolony specjalista pokaże pacjentowi, jak przechowywać i wstrzykiwać insulinę. Zwykle jest to pielęgniarka lub pedagog cukrzycy.
• Szybko działająca insulina jest zwykle wstrzykiwana trzy lub cztery razy dziennie, zwykle w okolicach posiłków. Dawkowanie jest zindywidualizowane i dostosowane do konkretnych potrzeb pacjenta. Długo działające preparaty insuliny są zazwyczaj podawane raz lub dwa razy dziennie.
• Niektóre osoby wolą otrzymywać szybko działające insuliny w sposób ciągły przez pompy infuzyjne. Uzupełniająca insulina posiłkowa jest programowana w pompie przez osobę w porozumieniu z zespołem opieki zdrowotnej.
• Ważne jest dopasowanie spożycia pokarmu do dawki insuliny, ponieważ insulina obniża poziom cukru we krwi niezależnie od tego, czy dana osoba je, czy nie. Jeśli nadmiar insuliny zostanie podany w stosunku do spożycia pokarmu, może to skutkować hipoglikemią. Nazywa się to reakcją insuliny.
• W okresie korekty po wstępnej diagnozie osoba dowiaduje się, jak wpływa na nią insulina. On lub ona uczy się, jak mierzyć czas posiłków i ćwiczyć z zastrzykami insuliny, aby utrzymać poziom cukru we krwi jak najbardziej. Wiele osób cierpiących na cukrzycę ma problemy z dostosowaniem się do swojego stanu, zwłaszcza utrzymując wysoką motywację i odporność po wielu latach radzenia sobie z cukrzycą.
• Prowadzenie dokładnych rejestrów poziomów cukru i dawek insuliny ma kluczowe znaczenie w leczeniu cukrzycy.
• Spójne, zdrowe odżywianie odpowiednie do diagnozy i masy ciała pacjenta jest niezbędne do kontrolowania poziomu cukru i zapobiegania powikłaniom związanym z cukrzycą.

Leczenie cukrzycy typu 2

W zależności od kilku czynników po zdiagnozowaniu T2D osoba może być w stanie kontrolować poziom cukru we krwi poprzez zmiany stylu życia, bez leków. Czynniki takie obejmują między innymi wiek pacjenta, motywację, samodyscyplinę z dietą i ćwiczeniami, czas trwania T2D przed diagnozą kliniczną oraz współistniejące warunki.

• Dla osób otyłych z T2D najlepsze wstępne podejście obejmuje ograniczenia dietetyczne i program ćwiczeń pod nadzorem lekarza w celu zmniejszenia masy ciała.
• Ten kurs będzie na ogół wypróbowywany przez trzy do sześciu miesięcy. Jeśli poziom cukru we krwi i glikozylowanej hemoglobiny pozostanie wysoki, wówczas osoba otrzyma leki doustne, zwykle sulfonylomocznik lub biguanid (metformina).
• Nawet przy przyjmowaniu leków zdrowa dieta i aktywność fizyczna są niezbędne, aby schudnąć lub utrzymać zdrową wagę. Ludzie powinni wykonywać aktywność fizyczną od umiarkowanej do intensywnej tak często, jak to możliwe.
• Pracownik służby zdrowia będzie uważnie monitorować postępy pacjenta w przyjmowaniu leków. Cele terapeutyczne to odpowiednia dawka (dawki) odpowiedniego leku (ów) we właściwym czasie (momentach), aby kontrolować poziom cukru we krwi z kilkoma efektami ubocznymi.
• Z czasem osoby z T2D często wymagają wstrzyknięć insuliny, aby kontrolować poziom cukru.
• Osoby z T2D zwykle przyjmują kombinację doustnych leków i zastrzyków insuliny, aby kontrolować poziom cukru.

Jakie leki leczą cukrzycę?

Dostępnych jest wiele różnych rodzajów leków pomagających obniżyć poziom cukru we krwi u osób z T2D. Każdy lek działa w inny sposób. Łączenie dwóch lub więcej leków zwykle daje lepsze wyniki.

• Sulfonylomoczniki: stymulują trzustkę do uwalniania większej ilości insuliny. Czasami trzustce brakuje wystarczającej ilości przechowywanej insuliny, aby odpowiednio zareagować na pochodną sulfonylomocznika.
• Biguanidy: zmniejszają ilość glukozy wytwarzanej przez wątrobę poprzez poprawę jej wrażliwości na insulinę.
• Inhibitory alfa-glukozydazy: Powolne wchłanianie skrobi przez osobę, która je, co spowalnia wzrost poziomu glukozy we krwi podczas posiłków i po nich.
• Tiazolidynodiony: Zwiększają wrażliwość tkanek na insulinę, ale są ograniczone na rynku amerykańskim.
• Meglitinidy: stymulują trzustkę do uwalniania większej ilości insuliny.
• Pochodne D-fenyloalaniny: pobudzają trzustkę do szybszego uwalniania większej ilości insuliny.
• Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego 1 (SGLT2): blokują reabsorpcję glukozy przez nerki, prowadząc do zwiększonego wydalania glukozy i obniżenia poziomu cukru we krwi. Infekcje dróg moczowych występują częściej z inhibitorami SGLT2 ze względu na wyższy poziom cukru w ​​moczu.
• Syntetyczne pochodne amyliny : amylina jest naturalnie występującym hormonem wydzielanym przez trzustkę wraz z insuliną. Pochodne amyliny, takie jak pramlintid (Symlin), pomagają obniżyć poziom cukru we krwi po posiłkach, gdy sama insulina tego nie robi. Pramlintid jest wstrzykiwany podskórnie wraz z insuliną.
• Mimetyki inkretyny: promują uwalnianie insuliny przez trzustkę. Naśladują inne naturalne działania obniżające poziom cukru we krwi. Eksenatyd (Byetta) był pierwszym zatwierdzonym w USA środkiem naśladującym inkretynę. Jest wskazany w przypadku T2D oprócz metforminy (Glucophage) lub pochodnej sulfonylomocznika, gdy same te środki nie są w stanie kontrolować poziomu cukru.
• Insuliny: w USA dostępne są tylko syntetyczne typy ludzkiej insuliny, ponieważ rzadziej wywołują reakcje alergiczne niż insulina pochodzenia zwierzęcego stosowana w przeszłości. Różne formulacje insuliny są podzielone na kategorie według początku działania i czasu trwania. Komercyjne mieszaniny insuliny czasami zapewniają stałą (podstawową) kontrolę i natychmiastową kontrolę.
  • Szybko działające preparaty insuliny:
    • Zwykła insulina (Humulin R, Novolin R)
    • Insulina lispro (Humalog)
    • Insulina aspart (Novolog lub Fiasp)
    • Insulina glulizynowa (Apidra)
    • Szybka insulina cynkowa (Semilente, nieco wolniej działająca)
  • Formulacje insuliny o pośrednim działaniu:
    • Insofan izofanowy, neutralna protamina Hagedorn (NPH) (Humulin N, Novolin N)
    • Cynk insuliny (Lente)
  • Długodziałające preparaty insuliny:
    • Rozszerzona insulina cynkowa (Ultralente)
    • Insulina glargine (Lantus lub Basaglar)
    • Insulina detemir (Levemir)

Jakie są powikłania cukrzycy?

Zarówno T1D, jak i T2D powodują wysoki poziom cukru we krwi, zwany hiperglikemią. Z biegiem lat hiperglikemia uszkadza siatkówkę oka, naczynia krwionośne nerek i innych narządów oraz nerwy.

• Uszkodzenie siatkówki spowodowane cukrzycą (retinopatia cukrzycowa) jest główną przyczyną nabytej ślepoty.
• Uszkodzenie nerek spowodowane cukrzycą (nefropatia cukrzycowa) jest główną przyczyną nabytej niewydolności nerek.
• Uszkodzenie nerwów na skutek cukrzycy (neuropatia cukrzycowa) jest główną przyczyną ran i owrzodzeń stóp. Pozostaje wiodącą przyczyną nieraumatycznych amputacji stóp i nóg.
• Uszkodzenie nerwów w autonomicznym układzie nerwowym może prowadzić do paraliżu żołądka (gastropareza), przewlekłej biegunki oraz niezdolności do kontrolowania częstości akcji serca i ciśnienia krwi podczas zmian postawy (dysautonomia).
• Cukrzyca przyspiesza miażdżycę (tworzenie się blaszek tłuszczowych w tętnicach), co może prowadzić do zatorów lub zakrzepu (zakrzep). Takie zmiany mogą następnie prowadzić do zawału serca, udaru mózgu i zmniejszenia krążenia w rękach i nogach (choroba naczyń obwodowych).
• Cukrzyca predysponuje ludzi do podwyższonego ciśnienia krwi (nadciśnienia), wysokiego poziomu cholesterolu i trójglicerydów. Zarówno niezależnie, jak i razem z hiperglikemią, stany te zwiększają ryzyko chorób serca, chorób nerek i innych powikłań naczyń krwionośnych.

Cukrzyca może przyczyniać się do wielu ostrych problemów medycznych. Ostre oznacza nagłe pojawianie się, a nie rozwijanie się powoli w czasie (przewlekłe).

• Wiele infekcji wiąże się z cukrzycą. Zakażenia są często bardziej niebezpieczne u osób z cukrzycą, ponieważ zaburzona jest normalna zdolność organizmu do zwalczania zakażeń. Zakażenia mogą pogorszyć kontrolę glukozy, co dodatkowo opóźnia powrót do zdrowia po zakażeniu.
• Hipoglikemia lub niski poziom cukru we krwi występuje sporadycznie u większości osób z cukrzycą. Może to wynikać z przyjmowania zbyt dużej ilości leków przeciwcukrzycowych lub insuliny (reakcja insulinowa), braku posiłku, ćwiczeń bardziej niż zwykle, picia zbyt dużej ilości alkoholu lub przyjmowania pewnych leków na inne dolegliwości. Powinieneś rozpoznać hipoglikemię i musisz być przygotowany na jej leczenie w dowolnym momencie. Ból głowy, zawroty głowy, słaba koncentracja, drżenie rąk i pocenie się są częstymi objawami hipoglikemii. Osoba może zemdleć lub stracić przytomność z powodu ataku, jeśli poziom cukru we krwi stanie się zbyt niski.
• Cukrzycowa kwasica ketonowa DKA jest poważnym stanem, w którym niekontrolowana hiperglikemia powoduje odwodnienie, a nieodpowiednia insulina pozwala na gromadzenie się ketonów we krwi (kwaśne produkty przemiany materii). Wysoki poziom kwasu i zmienione poziomy soli we krwi mogą zagrażać życiu. DKA zwykle występuje przy początkowej diagnozie T1D iu osób ze słabą kontrolą glukozy. DKA może być wywołane przez infekcję, stres, uraz, brakujące leki, takie jak insulina, lub nagłe przypadki medyczne, takie jak udar lub zawał serca.
• Zespół hiperglikemii hiperglikemicznej hiperosmolarnej (HONK) jest poważnym stanem, w którym wysoki poziom cukru we krwi prowadzi do silnego odwodnienia. Gdy organizm próbuje pozbyć się nadmiaru cukru z moczem, może to spowodować poważne odwodnienie, prowadzące do drgawek, śpiączki, a nawet śmierci. Zespół HONK zwykle występuje u osób z T2D, które nie kontrolują poziomu cukru, które uległy odwodnieniu lub które mają stres, obrażenia, udar mózgu lub przyjmują pewne leki, takie jak steroidy.

Diagnozowanie powikłań związanych z cukrzycą

Osoba z cukrzycą powinna być regularnie sprawdzana pod kątem wczesnych objawów powikłań cukrzycowych. Podstawowy pracownik służby zdrowia może zamówić niektóre badania. Inne testy wymagają skierowania do specjalisty.

• Osoby z cukrzycą, które przeszły lub przeszły okres dojrzewania, powinny być sprawdzane co najmniej raz w roku przez okulistę (okulistę) w celu zbadania pod kątem retinopatii cukrzycowej, która jest główną przyczyną nabytej ślepoty.
• Mocz powinien być regularnie sprawdzany na obecność białka (mikroalbumin), przynajmniej raz w roku. Białko moczowe jest wczesnym objawem nefropatii cukrzycowej, wiodącej przyczyny nabytej niewydolności nerek.
• Czucie w nogach należy regularnie sprawdzać za pomocą kamertonu lub urządzenia monofilamentowego. Neuropatia cukrzycowa jest główną przyczyną owrzodzeń kończyn dolnych u osób z cukrzycą i głównym czynnikiem przyczyniającym się do nieumumatycznych amputacji stóp lub nóg.
• Podczas każdej wizyty pracownik służby zdrowia powinien sprawdzać stopy i podudzia dorosłych pacjentów z cukrzycą pod kątem skaleczeń, zadrapań, pęcherzy lub innych zmian, które mogłyby zostać zakażone. Dorośli chorzy na cukrzycę powinni codziennie sprawdzać podeszwy stóp i nóg za pomocą ręcznego lustra lub aparatu, samodzielnie lub z pomocą krewnego lub opiekuna.
• Dorosłego pacjenta należy regularnie badać pod kątem stanów, które mogą przyczyniać się do chorób serca, takich jak wysokie ciśnienie krwi i wysoki poziom cholesterolu.

Kontrola cukrzycy

Leczenie

• Postępuj zgodnie z zaleceniami zespołu opieki zdrowotnej.
• Przechowuj zapisy poziomu cukru we krwi lub wyników CGM tak często, jak to zalecił Twój zespół opieki zdrowotnej, w tym czasy, w których poziom został sprawdzony, kiedy i jak dużo insuliny lub leku zostało zażywane, kiedy i co zostało zużyte oraz kiedy i jak długo pacjent ćwiczyłem.
• Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz problemy z leczeniem lub objawy sugerujące słabą kontrolę glukozy.
• Szybko działająca glukoza powinna być zawsze dostępna do natychmiastowego użycia w przypadku hipoglikemii.
• Glukagon powinien być zawsze dostępny do natychmiastowego użycia przez pacjenta lub wsparcie pacjenta w przypadku napadu lub utraty przytomności podejrzewanej z powodu hipoglikemii.
• Osoby cierpiące na cukrzycę powinny zawsze nosić przywieszkę medyczną, która identyfikuje ich diagnozę i pokazuje dane kontaktowe świadczeniodawcy. W przypadku dzieci chorych na cukrzycę należy podać dane kontaktowe rodzica (rodziców).

Edukacja

• Uczęszczaj na zajęcia z edukacji diabetologicznej w lokalnym szpitalu. Im lepiej wykształcony jesteś z rodziną na temat cukrzycy, tym lepsze będzie twoje zdrowie.
• Jeśli przyjmujesz insulinę, powinieneś spotykać się z pracownikiem służby zdrowia co najmniej co trzy miesiące. Co trzy do sześciu miesięcy jest ogólnie odpowiedni dla osób z nieskomplikowaną cukrzycą i nie przyjmujących insuliny.
• Zdobądź wykształcenie, aby rozpoznawać oznaki i objawy niskiego poziomu cukru we krwi. Miej jasny plan leczenia niskiego poziomu cukru we krwi i wiedz, kiedy zadzwonić pod 911. Łagodne objawy to splątanie i pocenie się. Objawy te mogą przekształcić się w ospałość, pobudzenie (czasami gwałtownymi, szarpiącymi ruchami) lub drgawki.

Czy można zapobiegać cukrzycy?

FDA nie zatwierdziła jeszcze żadnego podejścia zapobiegającego T1D, chociaż ostatnie badania wykazały obiecujące wyniki dla teplizumabu u niektórych pacjentów z najwyższym ryzykiem rozwoju T1D.

W niektórych przypadkach można zapobiec T2D.

• Kontroluj wagę do normalnego lub prawie normalnego poziomu, przestrzegając zdrowej diety o niskiej zawartości tłuszczu i wysokiej zawartości błonnika z odpowiednią zawartością kalorii.
• Regularna aktywność fizyczna jest niezbędna, aby zapobiec T2D.
• Utrzymuj niskie spożycie alkoholu.
• Rzuć palenie i inne wyroby tytoniowe.
• Aby kontrolować wysoki poziom tłuszczu we krwi (np. Wysoki poziom cholesterolu całkowitego) lub wysokie ciśnienie krwi, weź leki zgodnie z zaleceniami.
• Modyfikacje stylu życia i / lub niektóre leki mogą czasami zapobiegać progresji cukrzycy do T2D. Przedcukrzycę można zdiagnozować, sprawdzając stężenie glukozy na czczo lub dwie godziny po przyjęciu do 75 gramów glukozy (dawka zależna od masy ciała pacjenta).

Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, cierpisz na jakąkolwiek cukrzycę, skoncentruj się na zapobieganiu powikłaniom związanym z cukrzycą. Powikłania mogą powodować poważne niepełnosprawności, takie jak ślepota, niewydolność nerek wymagająca dializy, amputacji, a nawet śmierci.

• Ścisła kontrola glukozy! Jedyną najlepszą rzeczą, jaką mogą zrobić osoby z cukrzycą, jest utrzymywanie poziomu cukru we krwi w sugerowanym zakresie każdego dnia. Jedynym sposobem na osiągnięcie tego celu jest połączenie monitorowania poziomu glukozy, odpowiedniej diety, długotrwałej motywacji osobistej i odpowiedniego leczenia. Skonsultuj się z dietetykiem lub pracownikiem służby zdrowia w sprawie diety.
• Rzuć palenie i przestań używać innych wyrobów tytoniowych.
• Utrzymuj zdrową wagę.
• Zwiększ aktywność fizyczną. Dorośli powinni dążyć do umiarkowanej do intensywnej aktywności fizycznej trwającej co najmniej 30 minut każdego dnia.
• Pij odpowiednią ilość wody i unikaj spożywania nadmiernej ilości soli.
• Zadbaj o swoją skórę. Zachowaj elastyczność i nawodnienie, aby uniknąć rany i pęknięcia, które mogą zostać zainfekowane.
• Myć i nić dentystyczną zęby co najmniej dwa razy dziennie. Regularnie spotykaj się ze swoim dentystą i higienistką dentystyczną, aby zapobiec próchnicy zębów i chorobom dziąseł.
• Codziennie myj i badaj stopy. W tym podeszwy, poszukaj małych skaleczeń, ran lub pęcherzy, które mogą się pogorszyć. Pilnikuj paznokcie u nóg, aby uniknąć uszkodzenia otaczającej skóry, zamiast ją ciąć. Specjalista w zakresie pielęgnacji stóp (podiatra) może być niezbędny do opieki nad stopami.

Jaka jest prognoza cukrzycy?

Cukrzyca jest główną przyczyną śmierci we wszystkich krajach uprzemysłowionych. Ogólnie rzecz biorąc, ryzyko przedwczesnej śmierci osób z cukrzycą jest dwukrotnie wyższe niż u osób bez cukrzycy. Rokowanie zależy od czasu trwania cukrzycy, stopnia kontroli poziomu cukru we krwi i rozwoju powikłań.

Cukrzyca typu 1

Około 15% osób z T1D umiera przed osiągnięciem wieku 40 lat, co stanowi około 20-krotność wskaźnika w tej grupie wiekowej w populacji ogólnej.

• Cukrzycowa kwasica ketonowa (DKA), niewydolność nerek i choroby serca stanowią najczęstsze przyczyny zgonów związane z T1D.
• Dobrą wiadomością jest to, że rokowanie poprawia się przy dobrej kontroli cukru. Utrzymanie ścisłej kontroli cukru we krwi (lub CGM) zapobiega, spowalnia postęp i może poprawić ustalone powikłania T1D.

Cukrzyca typu 2

Oczekiwana długość życia osób, u których zdiagnozowano T2D w wieku 40 lat, zmniejsza się o pięć do 10 lat z powodu choroby.

• Choroby serca prowadzą do przyczyn śmierci związanych z T2D.
• Dąż do doskonałej kontroli glikemii, ścisłej kontroli ciśnienia krwi, utrzymania poziomu „złego” cholesterolu (LDL) na zalecanym poziomie poniżej 100 mg / dL (lub nawet niższego, szczególnie jeśli obecne są inne czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych) i utrzymania „dobry” cholesterol (HDL) tak wysoki, jak to możliwe. Gdy wskazana, aspiryna może zapobiegać, spowalniać postęp i poprawiać stwierdzone powikłania związane z cukrzycą.

Jakie rodzaje pracowników służby zdrowia leczą cukrzycę?

Większość dostawców podstawowej opieki zdrowotnej ma doświadczenie w leczeniu cukrzycy, w tym interniści, ginekolodzy i lekarze rodzinni. Specjaliści w zakresie leczenia cukrzycy nazywani są endokrynologami lub diabetologami. Możesz zlokalizować endokrynologów za pomocą wyszukiwarki „Znajdź endokrynologa” online w Hormone Health Network. Możesz zlokalizować endokrynologa dziecięcego dla młodzieży z cukrzycą, korzystając z wyszukiwarki „Find a Doctor” Towarzystwa Pediatrycznego Endokrynologii.

Czy istnieją grupy wsparcia i porady dla osób z cukrzycą?

Rozważ dołączenie do grupy wsparcia, aby dzielić się swoimi doświadczeniami i uczyć się od innych. American Diabetes Association, Hormone Health Network i lokalne rozdziały Juvenile Diabetes Research Foundation International to doskonałe zasoby. Twój zespół opieki zdrowotnej będzie posiadał informacje o lokalnych grupach w Twojej okolicy. Następujące grupy zapewniają również wsparcie:

American Association of Diabetes Educators
100 W Monroe, Suite 400
Chicago, IL 60603
(800) 338–3633

American Dietetic Association
120 South Riverside Plaza, Suite 2000
Chicago, IL 60606-6995
(800) 877–1600

Krajowy program edukacji diabetologicznej
One Diabetes Way
Bethesda, MD 20814-9692
(800) 438–5383

Hormonalna sieć zdrowia
1-800-HORMON
2055 L Street NW, Suite 600
Waszyngton 20036