Czy umierasz na IBD (choroba zapalna jelit)?

Zapytaj lekarza

Niedawno zdiagnozowano u mnie nieswoiste zapalenie jelit. Oprócz biegunki i dyskomfortu martwię się o dalsze komplikacje. Czy IBD jest zabójczy? Jak poważny jest IBD? Czy umierasz na IBD?

Odpowiedź lekarza

Osoby z nieswoistymi zapaleniami jelit są podatne na rozwój nowotworów złośliwych (raka). W chorobie Leśniowskiego-Crohna występuje wyższy odsetek nowotworów jelita cienkiego. Osoby z zajściem całego jelita grubego, szczególnie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, są bardziej narażone na rozwój nowotworu jelita grubego po 8 do 10 latach od wystąpienia choroby. W celu zapobiegania rakowi zaleca się kolonoskopię kontrolną co 1–2 lata po 8 latach choroby.

• Stosowanie kortykosteroidów może prowadzić do wyniszczającej choroby, szczególnie po długotrwałym stosowaniu. Należy rozważyć bardziej agresywne terapie niż stosowanie kortykosteroidów ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych tych leków.
• Pacjenci przyjmujący sterydy powinni poddawać się corocznym badaniom okulistycznym ze względu na ryzyko rozwoju zaćmy.
• Osoby z IBD mogą mieć zmniejszenie gęstości kości, albo ze względu na zmniejszone wchłanianie wapnia (z powodu leżącego u podstaw procesu chorobowego), albo z powodu stosowania kortykosteroidów. Okaleczająca osteoporoza może być bardzo poważnym powikłaniem. Jeśli masz znacznie niską gęstość kości, otrzymasz bisfosfoniany i suplementy wapnia.

Typowy przebieg chorób zapalnych jelit (u zdecydowanej większości osób) obejmuje okresy remisji przeplatane sporadycznymi zaostrzeniami.

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

• Osoba z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego ma 50% prawdopodobieństwo kolejnego zaostrzenia w ciągu następnych 2 lat. Istnieje jednak bardzo szeroki zakres doświadczeń; niektóre osoby mogą mieć tylko jeden nawrót w ciągu 25 lat (aż 10%); inne mogą mieć prawie ciągłe zaostrzenia (znacznie rzadziej).
• Osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego obejmującym odbytnicę i esowatość w momencie diagnozy mają ponad 50% szans na przejście do bardziej rozległej choroby i 12% wskaźnik kolektomii w ciągu 25 lat.
• Ponad 70% osób z zapaleniem odbytnicy (samo zapalenie odbytnicy) nadal cierpi na chorobę ograniczoną do odbytnicy przez 20 lat. Większość pacjentów, u których rozwija się bardziej rozległa choroba, robi to w ciągu 5 lat od diagnozy.
• Wśród osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego obejmującym całą okrężnicę 60% ostatecznie wymaga wycięcia jelita grubego, podczas gdy bardzo niewiele osób z zapaleniem odbytu.
• Większość interwencji chirurgicznych jest wymagana w pierwszym roku choroby; roczny wskaźnik kolektomii po pierwszym roku wynosi 1% dla wszystkich osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Resekcję chirurgiczną u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego uważa się za wyleczenie tej choroby.

Choroba Crohna

• Przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna jest znacznie bardziej zmienny niż przebieg wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Aktywność kliniczna choroby Leśniowskiego-Crohna jest niezależna od anatomicznego położenia i zakresu choroby.
• Osoba w okresie remisji ma 42% prawdopodobieństwo, że będzie wolna od nawrotu przez 2 lata i tylko 12% prawdopodobieństwo, że będzie wolna od nawrotu przez 10 lat.
• W ciągu 4 lat około 25% osób pozostaje w remisji, 25% ma częste zaostrzenia, a 50% ma kurs, który zmienia się między okresami zaostrzeń i remisji.
• Operacja choroby Leśniowskiego-Crohna jest zwykle wykonywana raczej w przypadku powikłań (zwężenie, zwężenie, niedrożność, przetoka, krwawienie) niż w przypadku samej choroby zapalnej.
• Po operacji występuje duża częstość nawrotów choroby Leśniowskiego-Crohna, ogólnie na wzór naśladujący pierwotny wzór choroby, często po jednej lub obu stronach zespolenia chirurgicznego.
• Około 33% osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna wymagających operacji będzie ponownie wymagać operacji w ciągu 5 lat, a 66% ponownie wymagać operacji w ciągu 15 lat.
• Endoskopowe dowody nawracającego stanu zapalnego występują u 93% osób 1 rok po operacji choroby Leśniowskiego-Crohna.
• Operacja jest ważną opcją leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna, ale pacjenci powinni być świadomi, że nie jest ona lecznicza i że regułą jest nawrót choroby po operacji.