Wywiad z Amazing Race Winner Nat Strand | DiabetesMine

Przeprowadziłem wywiady ze sportowcami, muzykami, artystami, a nawet akrobatami z cukrzycą typu 1. Ale Nat Strand "bierze ciasto", jeśli wybaczysz wyrażenie. Ona jest 31-letnim anestezjologiem, który wraz z innym lekarzem i przyjacielem Kat Chang wygrał w konkursie reality show Amazing Race w 2010 roku, który rzuca wyzwanie dwumiejscowym zespołom, by ścigać się po całym świecie w szalonym, międzynarodowym polowaniu na śmigłowce. po jednym plecaku i bardzo mało pieniędzy. Zawodnicy podróżują autobusem, balonem i łodzią. Skalują góry i zamkowe mury. Są zmuszeni do jedzenia rzeczy, których większość z nas nigdy nie dotknie, takich jak owce.

W ciągu 17 sezonów wyścig był w telewizji, żadna z kobiet nigdy nie wygrała. Do teraz. Żaden z cukrzycy typu 1 nigdy nie wygrał. Do teraz. Właśnie dlatego biorę mały łuk na Nat Strand dzisiaj (na zdjęciu, po lewej), ponieważ mówi ona o przełamywaniu granic tego, co jest możliwe, gdy żyje się z cukrzycą:

"Myślę, że kiedy masz cukrzycę typu 1, musisz naprawdę dobrze sobie wyobrazić katastrofy."

- Nat Strand, pakując wszystkie zapasy potrzebne do rundy -przygoda na świecie w jednym plecaku

DM) Muszę zacząć od pytania: czy nikt nie powiedział ci, że są rzeczy, których nie możesz zrobić z cukrzycą?

NS) Pamiętam, kiedy zdiagnozowano mnie, że ktoś powiedział: "Nie możesz być kierowcą ciężarówki i nie możesz być pilotem. "Więc zostawiłem wszystko inne na liście rzeczy, które mogłem zrobić.

Moi rodzice byli bardzo dobrzy. Nigdy nie powiedzieli mi, że było coś, czego nie mogłem zrobić. Wciąż jeździłem na wakacje, nadal spałem w domach przyjaciół, studiowałem za granicą.

Więc zdiagnozowano cię jako małe dziecko?

Miałem 12 lat i, co dziwne, jeden z moich naprawdę dobrych przyjaciół z przedszkola miał typ 1, więc wiedziałem, co to jest. Pewnego lata wyjechałem na obóz i pamiętam, że byłem tak spragniony. Wszystkie dzieci w obozie budowały piramidę ze wszystkich puszek po napojach!

Wróciłem do domu i oczywiście moi rodzice spojrzeli na mnie i wiedzieli, że coś jest nie tak. Mój tata zabrał mnie na pogotowie, gdzie przetestowali moją krew, i to było poza listami przebojów. Zostałem przyjęty (do szpitala) właśnie wtedy i tam.

Czy pamiętasz, że jesteś traumatyczny?

Pamiętam, że moja mama kupiła mi wielki worek gumowatych niedźwiedzi jako prezent powitalny z obozu i pamiętam, że byłam taka smutna. Myślałem tylko: "No i idź moje gumowate niedźwiedzie! '

Kiedy zostałeś pumper?

Dostałem pompę insulinową po drugim roku studiów. Używam paradygmatu Minimed.

Więc używasz pompy combo i CGM?

Właściwie nie noszę CGM na co dzień. Na początku, kiedy go otrzymałem, byłem (medycznym) rezydentem, a to było po prostu tak drogie … Mieszkańcy nie zarabiają zbyt wiele.

Następnie w show, moje cukry we krwi zmieniały się tak szybko, ze względu na wszystkie strefy czasowe i wahania poziomów aktywności i stresu i wszystko - Stwierdziłem, że CGM działa dobrze, jeśli jesteś względnie stabilny, jak noc lub zobaczyć, jak zyskujesz na popularności w normalny dzień. Ale kiedy idziesz tak szybko i szybko, nie było to zbyt dokładne. Poza tym mój alarm był alarmujący przez całą noc, więc nie pozwalał mi spać.

Myślę, że wielu z nas z typem 1 martwi się wyjściem na łódź na jeden dzień, nie wspominając już o podróżowaniu po świecie - w stylu zgrubnym. Czy nie miałeś z tym nic wspólnego?

Zdecydowanie wiedziałem, co robię. Nawet gdybym nie robił niesamowitego wyścigu, chodzenie gdzieś tylko z plecakiem, by nosić każdy cukrzycowy przedmiot, jakiego potrzebujesz przez miesiąc - to była dla mnie największa część.

Produkcja niczego nie pomieści - bez wyjątków. Mieli surowe zasady. Musiałem więc odrobinę sprytnie z tym, czego potrzebowałem i spróbować wyobrazić sobie każdy najgorszy scenariusz.

Myślę, że kiedy masz cukrzycę typu 1, musisz naprawdę dobrze sobie wyobrazić katastrofy. To prawie jak bycie anestezjologiem - na początku sprawy musisz wyobrazić sobie wszystko, co może pójść nie tak i po prostu mieć wszystko gotowe na wypadek, gdyby coś takiego się wydarzyło.

To w zasadzie to, co zrobiliśmy. Kat miała cały zestaw miesięcznych zapasów - pompki, insulinę, strzykawki i baterie. Oboje mieliśmy duplikację wszystkiego.

Czy podczas wyścigu byłeś zespołem opieki zdrowotnej lub lekarzem wspierającym cię?

Pracowałem z moją diabetyczną pielęgniarką Carolyn Robertson (z UCLA). Ma najbardziej skłonną do załatwienia postawę każdego, z kim kiedykolwiek pracowałem, pod względem opieki zdrowotnej.

Była bardzo dobra w pomaganiu mi myśleć o tym, co może pójść nie tak i planowaniu - rzeczy takie jak wyjęcie wkładów z pompki z opakowania i włożenie ich do torby z lejka, aby zachować bezpieczeństwo. Są takie nieporęczne; Po prostu nie miałem miejsca na wszystkie te pudełka. Przyznaję jej dużą chytrość.

Czy ludzie spotkali cię na przystankach przy większej ilości dostaw dla diabetyków?

Nie. Na początku wszystko musiało być w moim plecaku, w tym buty, bielizna, ubrania na ciepłe dni, ubrania na zimne dni, wszelkie

przybory toaletowe … Więc to jest moja wymówka, dlaczego nie przyniosłem szczotki do włosów i dlaczego mam naprawdę szalone włosy; Miałem tam dużo cukrzycowych rzeczy.

Kiedy ubiegałeś się o ten "zabójczy wyścig", czy producenci nie mieli problemu z udziałem osoby chorej na chorobę?

Nie o tym wiem. Myślę, że to pomaga, że ​​Kat i ja jesteśmy oboje lekarzami - więc właściwie podróżowałem z moim osobistym lekarzem.

Ale jednocześnie większość ludzi nie wie dużo o cukrzycy typu 1.Myślą o swoim wuju, który nie powinien jeść ciasta. Myślę więc, że może nieświadomość tego, jak duża transakcja mogłaby mi pomóc. { Nat chichocze }

A co z kwestiami ubezpieczeniowymi. Czy nie byłeś dla nich jakąś odpowiedzialnością?

Jest to sytuacja, w której to, co robisz, jest tak ekstremalne … rzeczy, które mogą spowodować utratę kończyny, utratę życia. Musieliśmy podpisać wszystkie rodzaje zwolnień.

W schemacie rzeczy, kiedy podróżujesz po całym świecie, skacząc z pociągów i przeskakując przez kaniony, każdy może umrzeć - więc w zasadzie i tak podpisujesz swoje życie.

OK, więc z tą skalą ścian i skakaniem pociągu, czy przewody rurowe nie przeszkadzały?

Zawsze nosiłam go pod koszulą lub biustonoszem sportowym, więc nigdy się nie wyrwał przez przypadek, nie spadł i poszedł w pustynię lub

cokolwiek.

Musieliśmy nosić mikrofon dla dźwięku, więc mieliśmy te paski, które miały małą kieszeń na mikrofon. Ilekroć zrobiliśmy coś, co mogło zepsuć mikrofon, (producenci) zatrzymaliby nas i przykryliby go plastikiem. Więc po prostu traktowałem moją pompę jak część systemu dźwiękowego; Trzymałem ten sam pas, a także zakryłem go plastikiem lub na jakiś czas zostawiłem go w bezpiecznym miejscu.

Gdzie są chwile, kiedy myślałeś, że cukrzyca może wszystko zepsuć?

Były momenty - tak jak w pierwszym odcinku, gdzie wzięliśmy te małe łódki przez jezioro - gdzie musiałem się zatrzymać i zdjąć moją pompę i przetestować, a potem zatrzymać się i położyć mój ponownie włączyć pompę. Te rzeczy kosztują twój czas, wiesz? Nie możesz po prostu dalej uciekać, jak wszyscy inni.

Dowolny paskudny hipos?

Podczas działań było kilka poważnych upadków. Mielibyśmy te naprawdę długie dni, a ty nie zatrzymasz się na posiłek. Miałem w torbie paski mocy i żele, ale manewrowanie przez cały dzień bez regularnych posiłków było trudne.

Przyniosłem tonę glukozy, a ja po prostu testowałem przez cały czas, jak co godzinę lub dwie. A ja po prostu planowałem trochę za wysoko.

Czy po drodze byłeś w stanie kupić więcej materiałów do glukozy?

Rodzaj, ale nie do końca. Znajdujesz się w miejscach takich jak Bangladesz, więc naprawdę nie masz dostępu. Możesz kupować rzeczy na lotnisku, ale tak naprawdę nie, bo mieliśmy tak mało pieniędzy. Naprawdę starałem się tylko przynieść wszystko, co mogłem wymyślić.

Co robiłeś, podając jedzenie? Tylko zgadnij, co z węglowodanów tego niezwykłego jedzenia?

Dokładnie. To coś w rodzaju wyjścia na obiad na czyjeś urodziny. Jak możesz wiedzieć, co jest w tym talerzu?

Myślę, że jedyną specjalną sztuczką z cukrzycą jest nie oczekiwać wielkiej kontroli. Po prostu wiedziałem, że nie był to miesiąc, w którym przez cały czas miałbym 112 lat.

Stwierdziłeś, że twoja i Kat strategia wyścigu polegała na "nigdy, nigdy, nigdy się nie poddawaj - nigdy." Cóż za wspaniała mantra na całe życie z cukrzycą typu 1!

To prawda.To staje się frustrujące, i są chwile, kiedy robisz wszystko dobrze, a twoje cukry krwi nadal nie są tam, gdzie chcesz je mieć. Łatwo być jak: "Odchodzę. Nigdy nie będę miał mojego układu A1c tam, gdzie go chcę, więc po co zawracać sobie głowę? "

Ale ta strategia nieodparcie-nie-materii-co myślę, że działa ze wszystkim, szczególnie przewlekłą chorobą jak typ 1. Musisz jakoś kopać głęboko. Zawsze możesz mieć chwile lub przerwy, w których nie jesteś tak zmotywowany, jak inne czasy, ale kluczem jest nigdy się nie poddawać w pełni. Więc zrób sobie przerwę, przegrupuj się, a potem kontynuuj.

Więc wiesz, że to czyni cię bohaterem w świecie cukrzycy. Jakieś plany związane z nową sławą D-fame? Lub z milionową nagrodą?

Absolutnie. To wiele dla mnie znaczy mieć taką platformę, aby pokazać komukolwiek, co możesz zrobić, szczególnie diabetyków i rodziców nowo zdiagnozowanych diabetyków.

Kiedy ludzie w szkole dowiedzieli się, że mam cukrzycę, powiedzieli: "O mój Boże, nawet nie wiedziałem. "Teraz rodzice zawsze przychodzą do mnie ze swoimi nowo zdiagnozowanymi dziećmi i pytają mnie:" Czy grałeś w drużynie piłkarskiej? "

Mówię im, że wyjechałem za granicę dwa razy, gram sporty, biegam w półmaratony, zrobiłem rezydencję … więc możesz robić te wszystkie rzeczy! Myślę, że wielu diabetyków już to wie, ale nowi typ 1, a zwłaszcza ich rodzice obawiają się, że ich dzieci będą miały ograniczone życie lub ograniczone możliwości.

Zdecydowanie chciałbym skorzystać z tej platformy, aby uzyskać przesłanie, że istnieją wyzwania, ale nie ma ograniczeń.

Ponadto zarówno Kat, jak i ja przekazujemy darowiznę na badania nad cukrzycą - nasza "przyczyna zespołu". "Przekazaliśmy już darowiznę na rzecz ADA, a teraz przyglądamy się różnym organizacjom. Naprawdę fajnie jest badać. Chciałbym robić co tylko mogę.

Wiele już zrobiłeś, Nat - w tym pokazując ponad 10 milionów telewidzów, że cukrzyca typu 1 nie zakazuje ludziom robienia niczego na tej planecie. Czapki z głów dla ciebie i dziękuję za to!

Zastrzeżenie : Treść stworzona przez zespół Diabetes Mine. Aby uzyskać więcej informacji, kliknij tutaj.

Zastrzeżenie

Ta treść została stworzona dla Diabetes Mine, blogu poświęconego zdrowiu konsumentów skupiającego się na społeczności chorych na cukrzycę. Treści nie są poddawane przeglądowi medycznemu i nie są zgodne ze wskazówkami redakcyjnymi Healthline. Aby uzyskać więcej informacji na temat partnerstwa Healthline z Diabetes Mine, kliknij tutaj.