Wskaźnik przeżycia ostrej białaczki szpikowej (aml) u dorosłych, etapy, leczenie i przyczyny

Kluczowe punkty

• Ostra białaczka szpikowa u dorosłych (AML) jest rodzajem raka, w którym szpik kostny wytwarza nieprawidłowe mieloblasty (rodzaj białych krwinek), czerwonych krwinek lub płytek krwi.
• Białaczka może wpływać na czerwone krwinki, białe krwinki i płytki krwi.
• Istnieją różne podtypy AML.
• Palenie tytoniu, wcześniejsze leczenie chemioterapią i narażenie na promieniowanie mogą wpływać na ryzyko wystąpienia AML u dorosłych.
• Oznaki i objawy dorosłej AML obejmują gorączkę, uczucie zmęczenia oraz łatwe zasinienie lub krwawienie.
• Testy krwi i szpiku kostnego służą do wykrywania (znajdowania) i diagnozowania AML u dorosłych.
• Niektóre czynniki wpływają na rokowanie (szansa na wyzdrowienie) i opcje leczenia.

Ostra białaczka szpikowa u dorosłych (AML) jest rodzajem raka, w którym szpik kostny wytwarza nieprawidłowe mieloblasty (rodzaj białych krwinek), czerwonych krwinek lub płytek krwi.

Ostra białaczka szpikowa u dorosłych (AML) to rak krwi i szpiku kostnego. Ten rodzaj raka zwykle pogarsza się szybko, jeśli nie jest leczony. Jest to najczęstszy rodzaj ostrej białaczki u dorosłych. AML jest również nazywany ostrą białaczką szpikową, ostrą białaczką szpikową, ostrą białaczką granulocytową i ostrą białaczką limfocytową.

Białaczka może wpływać na czerwone krwinki, białe krwinki i płytki krwi.

Zwykle szpik kostny wytwarza komórki macierzyste krwi (niedojrzałe komórki), które z czasem stają się dojrzałymi komórkami krwi. Komórka macierzysta krwi może stać się szpikową komórką macierzystą lub limfoidalną komórką macierzystą. Limfoidalna komórka macierzysta staje się białą krwią.

Mieloidalna komórka macierzysta staje się jednym z trzech rodzajów dojrzałych komórek krwi:

• Czerwone krwinki, które przenoszą tlen i inne substancje do wszystkich tkanek ciała.
• Białe krwinki, które zwalczają infekcje i choroby.
• Płytki krwi, które tworzą skrzepy krwi, aby zatrzymać krwawienie.

W AML mieloidalne komórki macierzyste zwykle stają się rodzajem niedojrzałych białych krwinek zwanych mieloblastami (lub blastami szpikowymi). Mieloblasty w AML są nieprawidłowe i nie stają się zdrowymi białymi krwinkami. Czasami w AML zbyt wiele komórek macierzystych staje się nieprawidłowymi krwinkami czerwonymi lub płytkami krwi. Te nieprawidłowe białe krwinki, czerwone krwinki lub płytki krwi są również nazywane komórkami białaczkowymi lub zarazami. Komórki białaczkowe mogą gromadzić się w szpiku kostnym i krwi, więc jest mniej miejsca dla zdrowych białych krwinek, czerwonych krwinek i płytek krwi. W takim przypadku może wystąpić infekcja, niedokrwistość lub łatwe krwawienie. Komórki białaczkowe mogą rozprzestrzeniać się poza krwią na inne części ciała, w tym na centralny układ nerwowy (mózg i rdzeń kręgowy), skórę i dziąsła.

To streszczenie dotyczy dorosłych AML.

Istnieją różne podtypy AML.

Większość podtypów AML opiera się na tym, jak dojrzałe (rozwinięte) są komórki rakowe w momencie diagnozy i jak różnią się od normalnych komórek.

Ostra białaczka promielocytowa (APL) jest podtypem AML, który występuje, gdy części dwóch genów łączą się ze sobą. APL zwykle występuje u dorosłych w średnim wieku. Objawy APL mogą obejmować zarówno krwawienie, jak i tworzenie się skrzepów krwi.

Palenie tytoniu, wcześniejsze leczenie chemioterapią i narażenie na promieniowanie mogą wpływać na ryzyko AML u dorosłych.

Wszystko, co zwiększa ryzyko zachorowania, nazywa się czynnikiem ryzyka. Posiadanie czynnika ryzyka nie oznacza, że ​​zachorujesz na raka; brak czynników ryzyka nie oznacza, że ​​nie zachorujesz na raka. Porozmawiaj z lekarzem, jeśli uważasz, że możesz być zagrożony. Możliwe czynniki ryzyka AML obejmują:

• Będąc mężczyzną.
• Palenie, szczególnie po 60. roku życia.
• Po leczeniu chemioterapią lub radioterapią w przeszłości.
• Po przebytym w przeszłości leczeniu ostrej białaczki limfoblastycznej (ALL).
• Narażenie na promieniowanie z bomby atomowej lub chemicznego benzenu.
• W przeszłości występowały zaburzenia krwi, takie jak zespół mielodysplastyczny.

Oznaki i objawy dorosłej AML obejmują gorączkę, uczucie zmęczenia oraz łatwe siniaki lub krwawienie.

Wczesne oznaki i objawy AML mogą być podobne do tych spowodowanych przez grypę lub inne powszechne choroby. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli masz którekolwiek z poniższych:

• Gorączka.
• Duszność
• Łatwe zasinienie lub krwawienie.
• Wybroczyny (płaskie, punktowe plamy pod skórą spowodowane krwawieniem).
• Osłabienie lub uczucie zmęczenia.
• Utrata masy ciała lub utrata apetytu.

Testy, które badają krew i szpik kostny służą do wykrywania (znajdowania) i diagnozowania AML u dorosłych.

Można zastosować następujące testy i procedury:

• Badanie fizykalne i historia : badanie ciała w celu sprawdzenia ogólnych objawów zdrowia, w tym w celu wykrycia objawów choroby, takich jak grudki lub cokolwiek innego, co wydaje się niezwykłe. Zostanie również wzięta historia nawyków zdrowotnych pacjenta oraz przeszłych chorób i leczenia.
• Pełna morfologia krwi (CBC) : procedura, w której pobierana jest próbka krwi i sprawdzana pod kątem: liczby czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi. Ilość hemoglobiny (białka przenoszącego tlen) w czerwonych krwinkach. Część próbki złożona z czerwonych krwinek.
• Rozmaz krwi obwodowej : procedura, w której próbka krwi jest sprawdzana pod kątem komórek blastycznych, liczby i rodzajów białych krwinek, liczby płytek krwi i zmian w kształcie komórek krwi.
• Aspiracja i biopsja szpiku kostnego : Usunięcie szpiku kostnego, krwi i małego kawałka kości poprzez włożenie wydrążonej igły do ​​kości biodrowej lub mostka. Patolog ogląda szpik kostny, krew i kość pod mikroskopem w poszukiwaniu oznak raka.
• Analiza cytogenetyczna : test laboratoryjny, w którym komórki w próbce krwi lub szpiku kostnego są przeglądane pod mikroskopem w celu wykrycia pewnych zmian w chromosomach. Można również przeprowadzić inne testy, takie jak fluorescencyjna hybrydyzacja in situ (FISH), aby wyszukać pewne zmiany w chromosomach.
• Immunofenotypowanie : proces stosowany do identyfikacji komórek na podstawie rodzajów antygenów lub markerów na powierzchni komórki. Ten proces służy do diagnozowania podtypu AML poprzez porównanie komórek rakowych z normalnymi komórkami układu odpornościowego. Na przykład badanie cytochemiczne może przetestować komórki w próbce tkanki przy użyciu chemikaliów (barwników) w celu znalezienia pewnych zmian w próbce. Substancja chemiczna może powodować zmianę koloru w jednym typie komórek białaczkowych, ale nie w innym typie komórek białaczkowych.
• Test łańcuchowej reakcji odwrotnej transkrypcji polimerazy (RT-PCR) : Test laboratoryjny, w którym komórki w próbce tkanki są badane za pomocą substancji chemicznych w celu wykrycia pewnych zmian w strukturze lub funkcji genów. Ten test służy do diagnozowania niektórych rodzajów AML, w tym ostrej białaczki promielocytowej (APL).

Po zdiagnozowaniu ostrej białaczki szpikowej (AML) u dorosłych wykonuje się testy w celu ustalenia, czy rak rozprzestrzenił się na inne części ciała.

Zakres lub rozprzestrzenianie się raka jest zwykle określane jako etapy. W ostrej białaczce szpikowej u dorosłych (AML) podtyp AML i to, czy białaczka rozprzestrzeniła się poza krew i szpik kostny, stosuje się zamiast etapu w celu zaplanowania leczenia. Aby ustalić, czy białaczka się rozprzestrzeniła, można zastosować następujące testy i procedury:

• Nakłucie lędźwiowe: Procedura stosowana do pobrania próbki płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) z kręgosłupa. Odbywa się to poprzez umieszczenie igły między dwiema kościami w kręgosłupie i do płynu mózgowo-rdzeniowego wokół rdzenia kręgowego i usunięcie próbki płynu. Próbka płynu mózgowo-rdzeniowego jest sprawdzana pod mikroskopem pod kątem oznak, że komórki białaczki rozprzestrzeniły się na mózg i rdzeń kręgowy. Ta procedura jest również nazywana LP lub kurkiem kręgosłupa.
• Skan CT (skan CAT): Procedura, która wykonuje serię szczegółowych zdjęć brzucha, wykonanych pod różnymi kątami. Zdjęcia są wykonywane przez komputer podłączony do aparatu rentgenowskiego. Barwnik może być wstrzykiwany do żyły lub połykany, aby pomóc organom lub tkankom w wyraźniejszym ukazaniu się. Ta procedura jest również nazywana tomografią komputerową, tomografią komputerową lub komputerową tomografią osiową.

Nie ma standardowego systemu oceny zaawansowania AML u dorosłych.

Choroba jest opisana jako nieleczona, w remisji lub nawracająca.

Nieleczona dorosła AML

U nieleczonych dorosłych AML choroba jest nowo diagnozowana. Nie był leczony, z wyjątkiem łagodzenia objawów przedmiotowych i podmiotowych, takich jak gorączka, krwawienie lub ból, i spełnione są następujące warunki:

• Pełna morfologia krwi jest nieprawidłowa.
• Co najmniej 20% komórek w szpiku kostnym to komórki blastyczne (komórki białaczki).
• Istnieją oznaki lub objawy białaczki.

Dorosła AML w remisji

W remisji dorosłych AML choroba została wyleczona i spełnione są następujące warunki:

• Pełna morfologia krwi jest normalna.
• Mniej niż 5% komórek w szpiku kostnym to komórki blastyczne (komórki białaczki).
• Nie ma żadnych oznak lub objawów białaczki w mózgu i rdzeniu kręgowym lub w innym miejscu w ciele.

Nawracający dorosły AML

Nawracająca AML to rak, który nawrócił się (powrócił) po leczeniu. AML może powrócić we krwi lub szpiku kostnym.

Istnieją różne rodzaje leczenia pacjentów z ostrą białaczką szpikową u dorosłych.

Różne rodzaje leczenia są dostępne dla pacjentów z ostrą białaczką szpikową u dorosłych (AML). Niektóre terapie są standardowe (obecnie stosowane), a niektóre są testowane w badaniach klinicznych. Leczenie kliniczne to badanie mające na celu poprawę obecnych metod leczenia lub uzyskanie informacji o nowych metodach leczenia pacjentów z rakiem. Gdy badania kliniczne wykażą, że nowe leczenie jest lepsze niż standardowe leczenie, nowe leczenie może stać się standardowym leczeniem. Pacjenci mogą chcieć pomyśleć o wzięciu udziału w badaniu klinicznym. Niektóre badania kliniczne są otwarte tylko dla pacjentów, którzy nie rozpoczęli leczenia.

Leczenie dorosłych AML zwykle ma 2 fazy.

Dwie fazy leczenia dorosłej AML to:

• Indukcja remisji: Jest to pierwszy etap leczenia. Celem jest zabicie komórek białaczkowych we krwi i szpiku kostnym. To powoduje, że białaczka przechodzi w stan remisji.
• Terapia po remisji: Jest to druga faza leczenia. Zaczyna się po remisji białaczki. Celem terapii po remisji jest zabicie wszelkich pozostałych komórek białaczkowych, które mogą nie być aktywne, ale mogą zacząć odrastać i powodować nawrót. Ta faza nazywana jest także kontynuacją terapii remisji.

Stosowane są cztery rodzaje standardowego leczenia:

Chemoterapia

Chemioterapia to terapia przeciwnowotworowa, w której stosuje się leki hamujące wzrost komórek rakowych, albo poprzez ich zabijanie, albo przez powstrzymywanie ich podziału. Gdy chemioterapia jest przyjmowana doustnie lub wstrzykiwana do żyły lub mięśni, leki dostają się do krwioobiegu i mogą dotrzeć do komórek rakowych w całym ciele (chemioterapia ogólnoustrojowa). Gdy chemioterapia jest umieszczana bezpośrednio w płynie mózgowo-rdzeniowym (chemioterapia dooponowa), narządzie lub jamie ciała, takiej jak brzuch, leki wpływają głównie na komórki rakowe w tych obszarach (chemioterapia regionalna). Chemioterapię dooponową można stosować w leczeniu AML dorosłych, którzy rozprzestrzenili się na mózg i rdzeń kręgowy. Chemioterapia skojarzona to leczenie z użyciem więcej niż jednego leku przeciwnowotworowego.

Sposób podawania chemioterapii zależy od podtypu leczonej AML i od tego, czy komórki białaczki rozprzestrzeniły się na mózg i rdzeń kręgowy.

Radioterapia

Radioterapia to terapia przeciwnowotworowa wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie o wysokiej energii lub inne rodzaje promieniowania do zabijania komórek rakowych lub powstrzymywania ich wzrostu. Istnieją dwa rodzaje radioterapii:

• Radioterapia zewnętrzna wykorzystuje maszynę na zewnątrz ciała, aby wysłać promieniowanie w kierunku raka.
• Radioterapia wewnętrzna wykorzystuje substancję radioaktywną zamkniętą w igłach, nasionach, drutach lub cewnikach, które są umieszczane bezpośrednio w raku lub w jego pobliżu.

Sposób radioterapii zależy od rodzaju leczonego raka i od tego, czy komórki białaczki rozprzestrzeniły się na mózg i rdzeń kręgowy. Zewnętrzna radioterapia jest stosowana w leczeniu dorosłych chorych na AML.

Przeszczep komórek macierzystych

Przeszczep komórek macierzystych jest metodą podawania chemioterapii i zastępowania komórek krwiotwórczych, które są nieprawidłowe lub zniszczone w wyniku leczenia raka. Komórki macierzyste (niedojrzałe komórki krwi) są usuwane z krwi lub szpiku kostnego pacjenta lub dawcy i są zamrażane i przechowywane. Po zakończeniu chemioterapii przechowywane komórki macierzyste rozmraża się i oddaje pacjentowi w infuzji. Te ponownie wtopione komórki macierzyste wyrastają (i przywracają) komórki krwi organizmu.

Inna terapia lekowa

Trójtlenek arsenu i kwas all-trans retinowy (ATRA) są lekami przeciwnowotworowymi, które zabijają komórki białaczkowe, zapobiegają podziałowi komórek białaczkowych lub pomagają dojrzałym komórkom białaczkowym w białe krwinki. Leki te są stosowane w leczeniu podtypu AML zwanego ostrą białaczką promielocytową.

Testy kliniczne testują nowe rodzaje leczenia.

W tej części podsumowującej opisano zabiegi badane w badaniach klinicznych. Może nie wspomnieć o każdym nowym badanym leczeniu.

Terapia celowana

Terapia celowana to rodzaj leczenia, w którym za pomocą leków lub innych substancji identyfikuje się i atakuje określone komórki rakowe, nie uszkadzając normalnych komórek. Terapia przeciwciałami monoklonalnymi jest jednym z rodzajów terapii celowanej badanej w leczeniu dorosłych AML.

Terapia przeciwciałami monoklonalnymi to terapia przeciwnowotworowa, w której wykorzystuje się przeciwciała wytworzone w laboratorium z jednego rodzaju komórek układu odpornościowego. Przeciwciała te mogą identyfikować substancje w komórkach rakowych lub normalne substancje, które mogą pomóc w rozwoju komórek rakowych. Przeciwciała łączą się z substancjami i zabijają komórki rakowe, blokują ich wzrost lub uniemożliwiają ich rozprzestrzenianie się. Przeciwciała monoklonalne podaje się we wlewie. Można je stosować same lub do przenoszenia leków, toksyn lub materiałów radioaktywnych bezpośrednio do komórek rakowych.

Pacjenci mogą chcieć pomyśleć o wzięciu udziału w badaniu klinicznym.

Dla niektórych pacjentów udział w badaniu klinicznym może być najlepszym wyborem leczenia. Badania kliniczne są częścią procesu badań nad rakiem. Przeprowadzane są badania kliniczne w celu ustalenia, czy nowe metody leczenia raka są bezpieczne i skuteczne, czy lepsze niż standardowe leczenie.

Wiele współczesnych standardowych metod leczenia raka opiera się na wcześniejszych badaniach klinicznych. Pacjenci biorący udział w badaniu klinicznym mogą otrzymać standardowe leczenie lub być pierwszymi, którzy otrzymają nowe leczenie.

Pacjenci biorący udział w badaniach klinicznych pomagają również poprawić sposób leczenia raka w przyszłości. Nawet jeśli badania kliniczne nie prowadzą do nowych skutecznych metod leczenia, często odpowiadają na ważne pytania i pomagają w prowadzeniu badań.

Pacjenci mogą wziąć udział w badaniach klinicznych przed, w trakcie lub po rozpoczęciu leczenia raka.

Niektóre badania kliniczne obejmują tylko pacjentów, którzy nie zostali jeszcze poddani leczeniu. Inne próby testują leczenie pacjentów, u których rak nie uległ poprawie. Istnieją również badania kliniczne, które testują nowe sposoby zapobiegania nawrotom raka (powrotu) lub zmniejszania skutków ubocznych leczenia raka.

Badania kliniczne odbywają się w wielu częściach kraju. Zobacz sekcję Opcje leczenia, która znajduje się poniżej, aby uzyskać linki do aktualnych badań klinicznych dotyczących leczenia.

Konieczne mogą być dalsze testy.

Niektóre z testów wykonanych w celu zdiagnozowania raka lub ustalenia stadium raka można powtórzyć. Niektóre testy zostaną powtórzone w celu sprawdzenia skuteczności leczenia. Decyzje dotyczące kontynuacji, zmiany lub zaprzestania leczenia mogą być oparte na wynikach tych testów.

Niektóre testy będą wykonywane od czasu do czasu po zakończeniu leczenia. Wyniki tych testów mogą pokazać, czy twój stan się zmienił lub czy rak powrócił (wrócił). Testy te są czasem nazywane testami kontrolnymi lub kontrolnymi.

Opcje leczenia ostrej białaczki szpikowej u dorosłych

Nieleczona ostra białaczka szpikowa u dorosłych

Standardowe leczenie nieleczonej ostrej białaczki szpikowej u dorosłych (AML) podczas fazy indukcji remisji zależy od podtypu AML i może obejmować:

• Chemioterapia skojarzona.
• Chemioterapia skojarzona w dużych dawkach.
• Chemioterapia niskimi dawkami.
• Chemioterapia dokanałowa.
• Kwas all-trans retinowy (ATRA) plus trójtlenek arsenu do leczenia ostrej białaczki promielocytowej (APL).
• Chemioterapia skojarzona ATRA plus, a następnie trójtlenek arsenu w leczeniu APL.

Ostra białaczka szpikowa u dorosłych w remisji

Leczenie dorosłych AML podczas fazy remisji zależy od podtypu AML i może obejmować:

• Chemioterapia skojarzona.
• Chemioterapia wysokimi dawkami, z radioterapią lub bez, oraz przeszczep komórek macierzystych z wykorzystaniem komórek macierzystych pacjenta.
• Chemioterapia wysokodawkowa i przeszczep komórek macierzystych z wykorzystaniem komórek macierzystych dawcy.
• Badanie kliniczne tritlenku arsenu.

Nawracająca ostra białaczka szpikowa u dorosłych

Nie ma standardowego leczenia nawracającej dorosłej AML. Leczenie zależy od podtypu AML i może obejmować:

• Chemioterapia skojarzona.
• Terapia celowana przeciwciałami monoklonalnymi.
• Przeszczep komórek macierzystych.
• Terapia trójtlenkiem arsenu.
• Badanie kliniczne terapii trójtlenkiem arsenu, a następnie przeszczep komórek macierzystych.

Jaka jest przeżywalność w ostrej białaczce szpikowej (AML)?

Rokowanie (szansa na wyzdrowienie) i opcje leczenia zależą od:

• Wiek pacjenta
• Podtyp AML.
• Czy pacjent w przeszłości był poddawany chemioterapii w celu leczenia innego raka.
• Czy w przeszłości występowało zaburzenie krwi, takie jak zespół mielodysplastyczny.
• Czy rak rozprzestrzenił się na centralny układ nerwowy.
• Czy rak był leczony wcześniej, czy powrócił (wróć).

Ważne jest, aby od razu leczyć ostrą białaczkę.