To jest to czego chcę, gdy moja mama ma raka piersi

Jako kobieta w wieku około dwudziestu lat, która nie miała" Zajmowałem się poważnymi zgonami lub chorobami rodzinnymi, diagnoza raka piersi mojej mamy wyrzuciła ze mnie wiatr.

W listopadzie 2015 r. dokuczliwy dyskomfort w jej piersi doprowadził moją mamę do zaplanowania mammografii, którą odłożyła w roku, z powodu braku ubezpieczenia zdrowotnego, jej nieprawidłowy obraz mammograficzny zamienił się w świąteczną diagnozę nowotworu, w roku nowego zaplanowano operację usunięcia grudek.

Jej lekarze przedstawili przekonującą prognozę : operacja by się nią zajęła i była tylko niewielka szansa, że ​​będzie potrzebowała promieniowania, wtedy chemioterapia nie była wymieniona jako opcja, ale ostatecznie moja mama zakończyła cztery rundy chemii, sześć tygodni promieniowania i przepisano pięcioletni reżim pigułek hamujących hormony w celu zmniejszenia nawrotu raka.

Na szczęście mój ojczym mógł zostać jej głównym opiekunem. Mogłem skorzystać z polityki urlopowej mojej pracy, jeżdżąc cztery godziny z Bay Area do Północnej Nevady co miesiąc, aby pomóc w wyczerpanym, bolesnym następstwie leczenia chemią.

Przez cztery miesiące starałem się ułatwiać codzienne brzemię, pomagając przy załatwianiu spraw, prowadzeniu wizyt lekarskich i utrzymywaniu komfortu u mojej mamy. Czytałem także drobną drukarnię z ubezpieczenia zdrowotnego i smarowałem jej pokrytą uli skórą w kremach przeciw świądowi, gdy tylko pojawiła się reakcja alergiczna na chemo leki.

Krótko po diagnozie mojej mamy podzieliłem się wiadomością z moją przyjaciółką Jen, której mama zmarła na raka 20 lat temu. Wyjaśniłem rodzaj raka, który miała - agresywną, ale uleczalną - i przebieg jej leczenia.

Jen z głębokim współczuciem poznał moje rzeczowe wyjaśnienie. Wiedziała, w co się pakuję, i łagodnie powitała mnie w zmarszczce życiowej tkaniny, do której żadne z nas nie chciało wejść. Pocieszałem się, wiedząc, że była wcześniej u mnie.

Ale będąc w tym wszystkim, nie mogłem pozwolić sobie na bycie wystarczająco wrażliwym, by przyjąć jej radę. Część mnie obawiała się, że otwarcie - nawet nieznacznie - doprowadziłoby do tego, że moje emocje krążyły w sposób, w jaki nie mogłem kontrolować, i nie byłem wtedy w stanie sobie z nimi poradzić. Więc opierałem się.

Ale patrząc wstecz, zdałem sobie sprawę, że dała mi trzy świetne rady, które chciałbym wziąć:

1. Uzyskaj pomoc dla siebie, od początku

Opieka jest trudną, piękną i emocjonalnie skomplikowaną rolą w życiu ukochanej osoby. Może to być praca praktyczna, np. Kupowanie artykułów spożywczych lub sprzątanie domu. Innym razem, to rozpakowywanie popsicles owoców, aby powstrzymać ciepło, lub przypominając im, że są w połowie ich leczenia chemo, aby powstrzymać ich zniechęcenie.

Bycie dorosłym dzieckiem opiekującym się rodzicem odwróciło nasz związek i po raz pierwszy w życiu objawiło mi absolutną ludzką naturę mojej mamy.

Rozmawianie przez swoje uczucia z profesjonalistą w przyjaznym środowisku, na początku podróży, pozwala natychmiast rozpocząć przetwarzanie traumy i żalu. Zamiast alternatywy: pozwalając jej z czasem budować coś, z czym czujesz się nierozwiązany.

To jest coś, czego bardzo chciałbym, abyśmy zrobili.

2. Upewnij się, że troszczysz się o opiekę

Opieka nad ukochaną osobą, która doświadcza poważnej choroby, może wpływać na ciebie, nie tylko emocjonalnie, ale fizycznie. Stres i niepokój, jakich doświadczyłem w związku z diagnozą mojej mamy, doprowadziły do ​​zakłócenia snu, nieustannego rozstroju żołądka i zmniejszenia apetytu. To sprawiło, że wsparcie i troska o moją mamę były trudniejsze, niż było to konieczne.

Ustalanie priorytetów dla dobrego samopoczucia przy prostych rzeczach, takich jak upewnienie się, że jesteś nawodniony, regularne odżywianie się i radzenie sobie ze stresem, zapewnia, że ​​możesz dalej opiekować się bliską osobą w łatwy do opanowania sposób.

3. Znajdź wsparcie u innych opiekunów

Istnieje wiele zasobów internetowych i osobistych, które ułatwiają nawiązywanie kontaktów z innymi opiekunami, takimi jak Family Caregiver Alliance. Inni opiekunowie, zarówno w przeszłości, jak i obecnie, rozumieją to wyjątkowe doświadczenie bardziej niż większość znajomych i kolegów, którzy mogliby kiedykolwiek to zrobić.

Nigdy nie w pełni zbadałem te opcje, ponieważ obawiałem się, że opiekowanie się stanie się częścią mojej tożsamości. Moim zdaniem oznaczało to konfrontację z rzeczywistością sytuacji. I głębia mego strachu i żalu.

Powinienem był użyć mojego przyjaciela Jen jako zasobu w tym charakterze. Była niesamowicie pomocna w tym czasie, ale mogę sobie tylko wyobrazić, o ile lepiej bym się czuł, gdybym podzielił się tym, przez co przechodziłem, opiekunem dla opiekuna.

Skorzystaj z mojej rady

Moja mama skończyła leczenie w październiku 2016 r., A skutki uboczne leków hormonalnych ustabilizowały się. Czujemy się tak szczęśliwi, że możemy istnieć i odbudować się w tej wolnej od raka strefie, powoli powracając do normalności.

Zawsze wybieram bycie tam dla mojej mamy - bez wątpienia. Ale jeśli coś takiego znowu się wydarzy, będę robił różne rzeczy.

Zrobiłbym to, koncentrując się na otwartym wyrażaniu moich uczuć, dbaniu o mój umysł i ciało oraz łączeniu się z innymi, którzy głęboko rozumieją wyzwania i cześć opieki dla kogoś, kogo kochasz.

Przeszczep Bay Area z miasta z najlepszymi tacos, Alyssa spędza wolny czas badając sposoby na dalsze przecięcie zdrowia publicznego i sprawiedliwości społecznej. Bardzo zależy jej na tym, by opieka zdrowotna stała się bardziej dostępna, a doświadczenie pacjenta mniej ssać. Tweet jej @AyeEarley .