5 Wczesne objawy stwardnienia rozsianego (ms) - leczenie i oczekiwana długość życia

Fakty i definicja stwardnienia rozsianego (MS)

• Stwardnienie rozsiane (MS) to choroba wynikająca z uszkodzenia mieliny, tkanek otaczających nerwy mózgu i rdzenia kręgowego.
• Uszkodzenie mieliny jest wynikiem choroby autoimmunologicznej, w której organizm wytwarza odpowiedź immunologiczną na własne tkanki.
• Stwardnienie rozsiane występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn.
• Objawy i oznaki SM są niezwykle zmienne i wahają się od łagodnego do ciężkiego i mogą obejmować:
  • Problemy z równowagą podczas chodzenia
  • Utrata słuchu
  • Ból twarzy
  • Słabość
  • Skurcze mięśni, które powodują ból.
  • Mrowienie lub drętwienie
  • Zaparcie
  • Problemy z moczem
• Niektóre osoby z SM mogą nie mieć objawów łagodnych objawów; około 30% dotkniętych chorobą będzie miało znaczną niepełnosprawność po 20-25 latach z tym schorzeniem.
• Średni wiek wystąpienia MS wynosi około 34 lata; ale dzieci i nastolatki również chorują.
• Nie ma lekarstwa na stwardnienie rozsiane, ale leki modyfikujące chorobę mogą zmniejszyć objawy, opóźnić niepełnosprawność i zmniejszyć postęp stanu, jak widać na MRI.

Co to jest stwardnienie rozsiane (MS)?

Stwardnienie rozsiane (MS) można traktować jako proces zapalny z udziałem układu odpornościowego, obejmujący różne obszary ośrodkowego układu nerwowego (OUN) w różnych punktach czasowych. Jak sama nazwa wskazuje, stan wpływa na wiele obszarów ośrodkowego układu nerwowego lub OUN. Normalne nerwy są otoczone osłonką mielinową, aby izolować i chronić je przed uszkodzeniem. Ta osłona umożliwia również wpływ na szybkość, z jaką sygnały nerwowe docierają z mózgu lub rdzenia kręgowego (OUN) do dotkniętej części ciała. Gdy ta osłona zostanie zniszczona, przewodnictwo nerwowe do tego obszaru ciała lub części zmniejsza się lub zostaje całkowicie przerwane. Zniszczenie jest spowodowane układem odpornościowym organizmu atakującym osłonkę mielinową. Powód, dla którego układ odpornościowy atakuje pochewkę, nie jest w pełni zrozumiany, ale uważa się, że jest związany z kombinacją predyspozycji genetycznych i wpływów nabytych lub środowiskowych.

Jakie są oznaki i objawy stwardnienia rozsianego?

• Objawy SM u dorosłych, dzieci i nastolatków są podobne; jednak dzieci i nastolatki z chorobą (stwardnienie rozsiane pediatryczne) również mogą mieć napady padaczkowe i całkowity brak energii, którego nie doświadczają dorośli z SM.
• Ponadto objawy u osób ze stwardnieniem rozsianym różnią się w zależności od osoby. Znaki i objawy wzrokowe, czuciowe i ruchowe są częścią SM; istnieje jednak szeroki zakres objawów, które mogą się pojawić. Niektóre osoby mają łagodne przypadki SM z niewielką lub żadną niepełnosprawnością przez lata.
• Inne cierpią na poważniejsze stwardnienie rozsiane, wymagające zamknięcia na wózku inwalidzkim lub łóżku.
• Ponad 30% osób dotkniętych SM będzie miało znaczną niepełnosprawność po 20–25 latach.
• Jednak inni mogą żyć przez całe życie bezobjawowo (niektóre osoby bez objawów stwardnienia rozsianego okazjonalnie mają zmiany w stwardnieniu rozsianym przez MRI lub osoby, u których badanie ich mózgu po śmierci nieoczekiwanie ujawnia, że ​​były dotknięte chorobą).
• Ta zmienność utrudnia w niektórych przypadkach zdiagnozowanie stwardnienia rozsianego. Często oznaki i objawy są mylone z pochodzeniem psychiatrycznym.

5 wczesnych znaków ostrzegawczych i objawów stwardnienia rozsianego

Wczesne pierwsze oznaki i objawy stwardnienia rozsianego są często zmianami wizualnymi .

1. U dużej liczby osób ze stwardnieniem rozsianym rozwija się zapalenie nerwu wzrokowego (zapalenie nerwu wzrokowego, będącego przedłużeniem ośrodkowego układu nerwowego), określane jako bolesna utrata wzroku. Jeśli u pacjenta wcześnie zdiagnozowano zapalenie nerwu wzrokowego, leczenie może zmienić przebieg choroby.
2. Przed faktyczną utratą wzroku u wielu pacjentów mogą wystąpić zmiany widzenia określane jako niewyraźne lub zamglone widzenie, migające światła lub zmiany koloru.
3. Tkanki wokół oka i poruszanie okiem mogą być bolesne.
4. Większość ludzi wraca do zdrowia w ciągu kilku miesięcy. Inni pozostają z trwałymi wadami wizualnymi.
5. Podwójne widzenie występuje, gdy oczy poruszają się w różnych kierunkach i jest kolejnym częstym objawem stwardnienia rozsianego.

Jakie są wspólne objawy stwardnienia rozsianego?

Stwardnienie rozsiane często wpływa na móżdżek, część mózgu odpowiedzialną za równowagę i koordynację ruchową. W związku z tym osoby ze stwardnieniem rozsianym często mają trudności z utrzymaniem równowagi podczas chodzenia i wykonywania delikatnych zadań rękami. Może wystąpić niewyjaśnione upuszczenie filiżanki lub innych przedmiotów lub niezwykłe osłabienie.

Inne objawy SM mogą obejmować:

• Ból twarzy
• Zawrót głowy
• Utrata słuchu
• Bolesne skurcze mięśni
• Osłabienie jednego lub więcej ramion lub nóg
• Mrowienie lub drętwienie
• Elektryczne odczucia bólu w klatce piersiowej, brzuchu, rękach lub nogach
• Zaparcie
• Zatrzymanie moczu
• Ciągły stan zmęczenia lub znużenia

Wydaje się, że istnieje związek między stwardnieniem rozsianym, wyższymi temperaturami i nasileniem objawów. Napady występują u około 5% osób ze stwardnieniem rozsianym. Osoby ze stwardnieniem rozsianym mogą skarżyć się na zaburzenia snu, depresję lub mogą odczuwać, że doświadczają zmian w zakresie uwagi lub pamięci.

Wiele objawów stwardnienia rozsianego prowadzi do innych powikłań, takich jak zakażenia pęcherza (zakażenia dróg moczowych), nerek lub krwi. Może być zaangażowany dowolny obszar ciała, co sprawia, że ​​tę chorobę trudno odróżnić od innych zaburzeń układu nerwowego.

Jakie są oznaki i objawy stwardnienia rozsianego u dzieci i młodzieży (stwardnienie rozsiane pediatryczne)?

• Objawy stwardnienia rozsianego u dzieci i młodzieży są podobne do tych, które występują u dorosłych; mogą jednak również mieć drgawki i skrajne zmęczenie lub letarg.
• Uważa się, że dzieci ze stwardnieniem rozsianym mają postać stwardnienia rozsianego znaną jako stwardnienie rozsiane-nawracające.

Co powoduje stwardnienie zanikowe?

Centralny układ nerwowy składa się z mózgu i rdzenia kręgowego. Przetwarzają informacje z naszego środowiska i kontrolują dobrowolne ruchy mięśni, aby umożliwić ciału wykonywanie pewnych czynności.

• Na przykład, gdy dotkniesz czegoś gorącego, sygnały są wysyłane z zakończeń nerwów czuciowych w dłoni przez długie nerwy w ramieniu, aż w końcu docierają do rdzenia kręgowego.
• Stamtąd sygnał jest przenoszony w górę rdzenia kręgowego do mózgu, gdzie przetwarzane są informacje. Następnie mózg wysyła sygnał z powrotem do rdzenia kręgowego do nerwów w ramieniu.
• Nerwy te powodują kurczenie się mięśni ramienia, odciągając dłoń od gorąca.

System ten działa skutecznie, chyba że zachodzi proces chorobowy wpływający na szlaki nerwowe w rdzeniu kręgowym i mózgu. SM jest jedną z chorób, które mogą wpływać na te szlaki. Nerwy w ciele pokryte są substancją tłuszczową zwaną mieliną (osłonką mielinową). Osłonka mielinowa izoluje nerwy i pozwala im przekazywać informacje do i z mózgu w ułamku sekundy. Jeśli mielina zostanie w jakikolwiek sposób zakłócona, przesyłana informacja jest nie tylko opóźniana, ale może również zostać źle zinterpretowana przez mózg. To autoimmunologiczne zniszczenie osłonki mielinowej prowadzi do obszarów demielinizacji (znanych również jako płytki) w mózgu i rdzeniu kręgowym. Płytki te zakłócają przekazywanie informacji przez nerwy w OUN i prowadzą do objawów obserwowanych w stwardnieniu rozsianym.

W jakim wieku może rozpocząć się stwardnienie rozsiane? Kto ma stwardnienie rozsiane?

• SM występuje częściej u osób pochodzenia północnoeuropejskiego.
• Kobiety są dwa razy bardziej narażone na rozwój stwardnienia rozsianego niż mężczyźni.
• Stwardnienie rozsiane zwykle dotyka ludzi w wieku od 20 do 50 lat, a średni wiek wystąpienia wynosi około 34 lata.
• Stwardnienie rozsiane może dotknąć dzieci i młodzież (stwardnienie rozsiane pediatryczne). Szacuje się, że 2% -5% osób ze stwardnieniem rozsianym rozwija objawy przed 18 rokiem życia.

Czy istnieje test do zdiagnozowania stwardnienia rozsianego?

Diagnozowanie stwardnienia rozsianego jest trudne. Niejasny i niespecyficzny charakter tej choroby naśladuje wiele innych chorób. Lekarze łączą historię, badanie fizykalne, pracę laboratoryjną i zaawansowane techniki obrazowania medycznego, aby dojść do diagnozy. Najczęściej diagnoza wymaga specjalisty neurologii. Przykłady testów i procedur używanych do diagnozowania MS obejmują:

• Pełna morfologia krwi (CBC), chemia krwi, analiza moczu, a często ocena płynu mózgowo-rdzeniowego (nakłucie lędźwiowe lub „nakłucie lędźwiowe”) to rutynowe testy laboratoryjne stosowane w celu wykluczenia innych schorzeń i potwierdzenia diagnozy stwardnienia rozsianego.
• MRI, które tworzy obraz mózgu lub rdzenia kręgowego, służy do wyszukiwania zmian w mózgu lub rdzeniu kręgowym, które są unikalne dla stwardnienia rozsianego.

Jakie leki są stosowane w leczeniu stwardnienia rozsianego?

Istnieje kilka opcji leczenia stwardnienia rozsianego. Wymienione przykłady poniżej to leki zatwierdzone przez FDA do leczenia stwardnienia rozsianego. Są one znane jako terapie modyfikujące przebieg choroby w przypadku SM. W badaniach klinicznych znaleziono terapie modyfikujące chorobę, które zmniejszają liczbę nawrotów, opóźniają postęp niepełnosprawności i ograniczają nową aktywność chorobową obserwowaną w badaniu MRI. Przykłady leków stosowanych w leczeniu SM obejmują:

• Interferony beta, na przykład:
  • interferon beta-1a (Avonex)
  • interferon beta-1a (Rebif)
  • peginterferon beta-1a (Plegridy)
  • interferon beta-1b (Betaseron)
• Octan glatirameru (Copaxone)
• Natalizumab (Tysabri)
• Fingolimod (Gilenya)
• Ocrelizumab (Ocrevus)
• Teriflunomid (Aubagio)
• Fumaran dimetylu (Tecfidera)
• Alemtuzumab (Lemtrada)
• Dalfamprydyna (Ampyra)

Mitoksantron (Novantrone) jest środkiem chemioterapeutycznym, który został zatwierdzony przez FDA do leczenia stwardnienia rozsianego. Leczenie mitoksantronem wymaga monitorowania czynności serca i istnieje stała granica dawki, którą można podawać pacjentom. Niesie również długoterminowe ryzyko białaczki. Z tych powodów Novantrone jest zwykle zarezerwowany dla pacjentów z bardziej agresywnymi postaciami stwardnienia rozsianego.

Obecnie badane są nowe metody badań i leczenia i oczekuje się, że dadzą nadzieję osobom ze stwardnieniem rozsianym. W szczególności nowe badania wykazały, że plastry na skórze zawierające peptydy mielinowe mogą być obiecującą terapią.

Skonsultuj się z zespołem opieki zdrowotnej w sprawie opcji leczenia stwardnienia rozsianego.

Jakie leki stosowane są w leczeniu i objawach stwardnienia rozsianego?

Oprócz leków ukierunkowanych na proces chorobowy, inne leki stosowane w celu złagodzenia niektórych objawów SM.

• Leki kortykosteroidowe, na przykład,
• metyloprednizolon (Solu-Medrol, Depo-Medrol)
• deksametazon (Bayacardron)
• prednizon
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
• Leki zwiotczające mięśnie, na przykład baklofen (Lioresal)
• Selektywne leki przeciwdepresyjne z inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
• Doustne inhibitory fosfodiesterazy typu 5, na przykład sildenafil (Viagra), tadalafil (Cialis, Adcirca) i wardenafil) (Levitra, Staxyn ODT)

Zdjęcia stwardnienia rozsianego, objawy i leczenie

Jaka jest prognoza i oczekiwana długość życia u osób dorosłych, młodzieży i dzieci? Czy to jest fatalne?

• Większość osób z postacią nawracająco-ustępującą stwardnienia rozsianego przechodzi do etapu, w którym nawroty stają się znacznie rzadsze, ale nadal gromadzą się objawy niepełnosprawności. Ta nowa faza choroby jest określana jako wtórnie postępująca stwardnienie rozsiane. Objawy tego typu stwardnienia rozsianego są przerywane i pogarszają objawy neurologiczne, które mogą trwać kilka dni lub tygodni przed powrotem do pierwotnego stanu zdrowia. Jednak niektórym ludziom po niektórych atakach pozostały deficyty resztkowe (niepełnosprawność resztkowa).
• Kilka osób ma nawracająco-postępującą postać SM. W tym typie ludzie mają nawroty nałożone na wzór ciągłego postępu niepełnosprawności.
• Rzadko u osób ze stwardnieniem rozsianym występują postacie czysto postępujące ( pierwotnie postępujące stwardnienie rozsiane ). Ich niepełnosprawność postępuje wraz z upływem czasu bez ataków.

Większość osób ze stwardnieniem rozsianym zwykle umiera z powodu chorób, takich jak zapalenie płuc lub zawały serca, szczególnie u osób przykutych do łóżka.

Obecnie nie ma lekarstwa na stwardnienie rozsiane.

Jak mogę zapobiec stwardnieniu rozsianemu?

Jak dotąd nie znaleziono prawdziwego sposobu zapobiegania stwardnieniu rozsianemu.

Kiedy należy szukać opieki medycznej w przypadku stwardnienia rozsianego?

Objawy stwardnienia rozsianego są bardzo zmienne i różnią się w zależności od pacjenta. Można je również pomylić z objawami wielu innych stanów. Powinieneś porozmawiać ze swoim lekarzem, jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, ma którykolwiek z objawów związanych ze stwardnieniem rozsianym lub jeśli masz jakieś niepokojące objawy. Kilka symptomów stwardnienia rozsianego może być wystarczająco poważnych, aby wysłać pacjenta na oddział ratunkowy szpitala. Udaj się do najbliższego oddziału ratunkowego, jeśli masz którykolwiek z następujących objawów:

• Zmiany wizualne i bolesne ruchy gałek ocznych. Zapalenie nerwu wzrokowego, jeden z najczęstszych wczesnych objawów stwardnienia rozsianego, powoduje te objawy.
• Jeśli wystąpią zmiany osobowości lub nagła utrata siły w rękach i nogach. Objawy te są częste w stwardnieniu rozsianym, ale mogą być również oznakami innych poważnych chorób, które wymagają natychmiastowego leczenia, takiego jak udar, infekcja lub nierównowaga chemiczna.