Afib (migotanie przedsionków) przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie

• Przewodnik po migotaniu przedsionków (AFib)
• Uwagi lekarza na temat objawów migotania przedsionków

Fakty dotyczące migotania przedsionków

Co to jest AFib i jakie są jego przyczyny, objawy i leczenie?

• Migotanie przedsionków (AFib) to nieregularne bicie serca (arytmia) często, ale nie zawsze, powodujące szybkie bicie serca (powyżej 100 uderzeń / min) w spoczynku.
• Przyczyny AFib są liczne; na przykład:
  • nadczynność tarczycy,
  • spożywanie alkoholu,
  • zatorowość płucna (zakrzep krwi w płucach),
  • zapalenie płuc,
  • choroba zastawek serca,
  • choroba wieńcowa i
  • wiele innych powoduje nieprawidłowy impuls elektryczny, który powoduje, że skurcze serca (przedsionkowe) serca są nieregularne, niezorganizowane i często bardzo szybkie.
• Chociaż niektóre osoby nie mają objawów migotania przedsionków, inne mogą mieć liczne objawy, w tym:
  • kołatanie serca (uczucie szybkiego i nieregularnego bicia serca),
  • zawroty głowy lub oszołomienie,
  • słabe uczucie
  • duszność,
  • ból w klatce piersiowej i / lub dławica piersiowa,
  • nudności.
• Rozpoznanie AFib rozpoczyna się od wywiadu i badania przedmiotowego pacjenta; samo słuchanie bicia serca często wystarcza do wstępnej diagnozy. Zwykle wykonuje się elektrokardiogram (EKG lub EKG), aby odróżnić migotanie przedsionków od innych zaburzeń rytmu serca.
• Leczenie AFib jest zmienne i zależy od stanu pacjenta; zwykle próbuje się trzech bramek; po pierwsze lekarstwo - kontrola częstości akcji serca (spowolnienie częstości komorowej, jeśli jest szybkie), po drugie przywrócenie i utrzymanie prawidłowego rytmu serca, a na koniec zapobieganie tworzeniu się skrzepów (częste powikłanie nieleczonego migotania przedsionków).
  • Alternatywnie, niektórzy pacjenci odnoszą korzyści z kardiowersji (prąd elektryczny jest wykorzystywany do powrotu serca do rytmu zatokowego), ablacji cewnika (technika, która wprowadza cewnik do przedsionka serca i załączników dostarczających energię o częstotliwości radiowej) lub kriobablacji (zamrażania) w celu wyłączenia lub zabij komórki odpowiedzialne za generowanie nieprawidłowych sygnałów.
  • Nierzadko należy umieszczać rozrusznik serca; inne mogą wymagać operacji labiryntu, która chirurgicznie przerywa mechanizm sygnalizacji serca między przedsionkami i komorami.
• Powikłania AFib są poważne. Najbardziej niebezpiecznym powikłaniem migotania przedsionków jest udar. Innymi poważnymi powikłaniami mogą być niewydolność serca i różne zaburzenia rytmu serca.

Co to jest migotanie przedsionków (AFib, AF)?

Migotanie przedsionków (zwane również AFib, Afib, A-fib i AF) to nieregularny i często szybki rytm serca. Nieregularny rytm lub arytmia wynika z nieprawidłowych impulsów elektrycznych w górnych komorach (przedsionki, liczba pojedyncza = przedsionek) serca, które powodują, że bicie serca (skurcz komory) jest nieregularne i zwykle szybkie. Nieprawidłowy rytm serca może być ciągły lub może przychodzić i odchodzić. Niektóre osoby, zwłaszcza pacjenci przyjmujący leki, mogą ciągle migotać przedsionki, ale nie mają spowolnienia (> 100 uderzeń serca na minutę) w spoczynku. Odmiany AFib można nazwać napadowymi, uporczywymi lub trwałymi (opisano je poniżej). AFib jest najczęstszą arytmią serca.

Normalne skurcze serca zaczynają się jako impuls elektryczny w prawym przedsionku. Impuls ten pochodzi z obszaru atrium zwanego węzłem zatokowo-zatokowym (SA) lub węzłem zatokowym, „naturalnym rozrusznikiem serca”, który powoduje normalny zakres regularnych uderzeń serca. Normalne bicie serca przebiega następująco:

• Impuls elektryczny pochodzi z węzła SA prawego przedsionka. Gdy impuls przemieszcza się przez atrium, wytwarza falę skurczów mięśni. To powoduje skurczenie się przedsionków.
• Impuls dociera do węzła przedsionkowo-komorowego (AV) w ścianie mięśniowej między dwiema komorami. Tam zatrzymuje się, dając krew z czasu przedsionkowego, aby dostać się do komór.
• Następnie impuls przechodzi do komór, powodując skurcz komorowy, który wypycha krew z serca, kończąc jedno uderzenie serca.

U osoby dorosłej z prawidłowym rytmem i rytmem serca w rytmie serca bije 50–100 razy na minutę (bez stresu i ćwiczeń).

• Jeśli serce bije więcej niż 100 razy na minutę, tętno uważa się za szybkie (tachykardia).
• Jeśli serce bije mniej niż 50 razy na minutę, tętno uważa się za wolne (bradykardia).

W migotaniu przedsionków wiele źródeł impulsów innych niż tylko z węzła SA przemieszcza się przez przedsionki jednocześnie. Przyczyna rozwoju tych źródeł nie jest do końca poznana, ale mięśnie sercowe w żyłach płucnych mają właściwości elektryczne i mogą być jednym ze źródeł tych dodatkowych impulsów.

• Zamiast skoordynowanego skurczu skurcze przedsionków są nieregularne, niezorganizowane, chaotyczne i bardzo szybkie. Atria może kurczyć się w tempie 400–600 uderzeń na minutę. Przepływ krwi z żył płucnych i żyły głównej przez dwie przedsionki do komór jest często zakłócany.
• Te nieregularne impulsy docierają do węzła AV w krótkim odstępie czasu, ale nie wszystkie z nich przechodzą przez węzeł AV. Dlatego komory biją wolniej niż przedsionki, często w dość szybkim tempie 110-180 uderzeń na minutę w nieregularnym rytmie.
• Wynikające z tego szybkie, nieregularne bicie serca powoduje nieregularny puls, a czasem uczucie trzepotania w klatce piersiowej.

Migotanie przedsionków może występować w kilku różnych wzorach.

• Przerywany (napadowy): W sercu rozwija się migotanie przedsionków i zazwyczaj samorzutnie wraca do normalnego rytmu (zatokowego). Odcinki mogą trwać od sekund do dni.
• Trwałe: migotanie przedsionków występuje w epizodach, ale arytmia nie wraca samorzutnie do rytmu zatokowego. Aby zakończyć epizod, konieczne jest leczenie lub kardiowersja (leczenie elektryczne).
• Stałe: Serce jest zawsze w migotaniu przedsionków. Konwersja z powrotem do rytmu zatokowego albo nie jest możliwa, albo jest uważana za nieodpowiednią z przyczyn medycznych. W większości przypadków wskaźnik ten jest zmniejszany przez leki, a pacjenci są przez całe życie przyjmowani leków przeciwzakrzepowych.

Migotanie przedsionków, często nazywane AFib, tachyarytmia przedsionkowa lub tachykardia przedsionkowa, jest jednym z bardzo częstych zaburzeń rytmu serca.

• Wpływa głównie na osoby w wieku powyżej 60 lat. Osoby w wieku powyżej 40 lat mają około 25% szans na rozwój AFib w ciągu swojego życia.
• Ryzyko rozwoju migotania przedsionków wzrasta wraz z wiekiem.

Dla wielu osób migotanie przedsionków może powodować objawy, ale nie szkodzi.

• Mogą pojawić się powikłania, takie jak tworzenie się skrzepów krwi, udary mózgu i niewydolność serca, ale odpowiednie leczenie zmniejsza ryzyko wystąpienia takich powikłań.
• Przy odpowiednim leczeniu migotanie przedsionków rzadko powoduje poważne lub zagrażające życiu problemy.

Co powoduje migotanie przedsionków (AFib)?

Migotanie przedsionków może wystąpić bez dowodów na chorobę serca. Jest to częstsze u młodszych osób, z których około połowa nie ma innych problemów z sercem. Jest to często nazywane samotnym migotaniem przedsionków. Niektóre z przyczyn, które nie dotyczą serca, obejmują:

• Tarczyca (nadczynność tarczycy)
• Spożywanie alkoholu (wakacyjne serce lub sobotnie nocne serce, stan AFib, częstoskurcz komorowy lub inna arytmia serca zwykle wywoływana przez pewne zdarzenia związane z wakacjami, takie jak zwiększone picie alkoholu lub odstawianie leków; stan ten często ustępuje po ustaniu zachowania wyzwalającego)
• Zatorowość płucna (zakrzep krwi w płucach)
• Zapalenie płuc

Najczęściej migotanie przedsionków występuje w wyniku innych chorób serca (wtórne migotanie przedsionków).

• Choroba zastawek serca: Stan ten wynika z nieprawidłowości rozwojowych, z którymi się rodzą ludzie, lub może być spowodowany infekcją lub zwyrodnieniem / zwapnieniem zastawek z wiekiem.
• Powiększenie ścian lewej komory: Ten stan nazywa się przerostem lewej komory.
• Choroba wieńcowa (lub choroba wieńcowa): Wynika to z miażdżycy, złogów tłuszczu w tętnicach, które powodują zablokowanie lub zwężenie tętnic, przerywając dostarczanie tlenu do mięśnia sercowego (niedokrwienie).
• Wysokie ciśnienie krwi: ten stan nazywany jest nadciśnieniem tętniczym.
• Kardiomiopatia: Ta choroba mięśnia sercowego prowadzi do zastoinowej niewydolności serca.
• Zespół chorej zatoki: odnosi się do niewłaściwego wytwarzania impulsów elektrycznych z powodu nieprawidłowego działania węzła SA w przedsionku serca.
• Zapalenie osierdzia: Ten stan dotyczy zapalenia worka otaczającego serce.
• Zapalenie mięśnia sercowego: Ten stan powoduje zapalenie mięśnia sercowego.
• Dorastający wiek: im starsza osoba ma ponad 40 lat, tym większe ryzyko.

Migotanie przedsionków często występuje po operacjach lub zabiegach kardiotorakalnych, ale często ustępuje w ciągu kilku dni.

Dla wielu osób z rzadkimi i krótkimi epizodami migotania przedsionków epizody są wywoływane przez szereg czynników wyzwalających. Ponieważ niektóre z nich wiążą się z nadmiernym spożywaniem alkoholu lub pomijaniem leków, jest to czasem nazywane „sercem wakacyjnym” lub „sercem sobotniej nocy”. Niektóre z tych osób są w stanie unikać odcinków lub mieć mniej odcinków, unikając wyzwalaczy. Typowe czynniki wyzwalające obejmują alkohol i kofeinę u podatnych osób.

Jak wygląda migotanie przedsionków (zdjęcia)?

Zdjęcie serca

Zdjęcie EKG migotania przedsionków

Jakie są objawy migotania przedsionków (AFib)?

Objawy migotania przedsionków różnią się u poszczególnych osób.

• Wiele osób nie ma objawów.
• Najczęstszym objawem u osób z przerywanym migotaniem przedsionków jest kołatanie serca, uczucie szybkiego lub nieregularnego bicia serca. Może to powodować, że niektórzy ludzie są bardzo zaniepokojeni. Wiele osób opisuje również nieregularne trzepotanie w klatkach piersiowych. To nieregularne trzepotanie jest spowodowane nieregularną szybką reakcją komorową (rvr) komór na szybką nieregularną aktywność elektryczną przedsionków.
• Niektórzy ludzie oszołomią się lub zemdleją.
• Inne objawy to osłabienie, brak energii lub duszność z wysiłkiem oraz ból w klatce piersiowej lub dusznica bolesna.

Jest kilku pacjentów, u których występują potencjalnie zagrażające życiu objawy AFib, które wymagają natychmiastowej uwagi i interwencji przy kardiowersji elektrycznej. Objawy i objawy są następujące:

• Zdekompensowana zastoinowa niewydolność serca (CHF), duszność
• Niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi)
• Niekontrolowany ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa / niedokrwienie)

Kiedy szukać pomocy medycznej w przypadku migotania przedsionków (AFib)

Osoby powinny wezwać na leczenie w ciągu 24 godzin, jeśli wystąpi migotanie przedsionków, które pojawia się i znika, zostały wcześniej ocenione i leczone oraz nie odczuwają bólu w klatce piersiowej, duszności, osłabienia lub omdlenia.

Pacjenci powinni zadzwonić do swojego lekarza lub kardiologa, jeśli mają trwałe migotanie przedsionków podczas leczenia, jeśli objawy się nasilą lub pojawią się nowe objawy, takie jak zmęczenie lub duszność.

Pacjenci powinni zadzwonić do lekarza lub farmaceuty, jeśli mają pytania dotyczące leków i dawek.

Zadzwoń pod numer 9-1-1, aby uzyskać pogotowie ratunkowe, gdy wystąpi migotanie przedsionków przy którymkolwiek z poniższych objawów:

• Ciężka duszność
• Ból w klatce piersiowej
• Omdlenia lub zawroty głowy
• Słabość
• Bardzo szybkie bicie serca lub kołatanie serca
• Niskie ciśnienie krwi

Nie wszystkie palpitacje serca są migotaniem przedsionków, ale ciągłe uczucie trzepotania serca w klatce piersiowej wraz z szybkim lub wolnym tętnem powinno być ocenione przez lekarza lub na oddziale ratunkowym szpitala. Na przykład u pacjenta może występować trzepotanie przedsionków (szybkie, regularne impulsy elektryczne o wartości około 250–300 impulsów na minutę z tkanki przedsionkowej powodujące szybką odpowiedź komorową lub szybkie bicie serca) lub częstoskurcz zatokowy.

Jak diagnozuje się migotanie przedsionków (AFib)?

Lekarz często zaczyna od pytania pacjentów o ich historię medyczną, aby pomóc w określeniu nasilenia objawów. Lekarz oceni, czy jakiekolwiek związane z tym czynniki (na przykład spożywanie alkoholu lub kofeiny) mogą przyczyniać się do objawów pacjenta. Lekarz wysłucha również bicia serca i płuc pacjenta. Ocena może obejmować następujące testy:

Testy laboratoryjne: Nie ma badania krwi, które mogłoby potwierdzić, że dana osoba ma migotanie przedsionków. Można jednak wykonać badania krwi w celu wykrycia pewnych podstawowych przyczyn migotania przedsionków i wykluczenia uszkodzenia serca, takiego jak zawał serca. Ludzie, którzy już przyjmują leki na migotanie przedsionków, mogą potrzebować badań krwi, aby upewnić się, że w ich systemie jest wystarczająca ilość leku (zwykle digoksyny) do skutecznego działania. Badania krwi, które można wykonać w celu wykluczenia innych warunków, obejmują:

• Całkowita liczba krwinek (CBC)
• Markery uszkodzenia serca lub stresu (enzymy, takie jak troponiny i kinaza kreatynowa i BNP)
• Poziom leku digoksyny (u pacjentów przyjmujących ten lek)
• Czas protrombinowy (PT) i międzynarodowy współczynnik znormalizowany (INR) (Dla osób przyjmujących warfarynę, aby zapobiec krzepnięciu krwi, testy te pokazują, jak dobrze działa lek, aby zmniejszyć ryzyko tworzenia się skrzepów krwi w sercu lub w innym miejscu).
• Elektrolity w surowicy do oceny poziomów sodu i potasu
• Testy czynności tarczycy na nadczynność tarczycy

Rentgen klatki piersiowej: Ten test obrazowania służy do oceny powikłań, takich jak płyn w płucach lub do oszacowania wielkości serca.

Echokardiogram lub echokardiogram przezprzełykowy: Jest to badanie ultrasonograficzne, które wykorzystuje fale dźwiękowe do wykonania zdjęcia serca podczas bicia.

• Ten test jest wykonywany w celu zidentyfikowania problemów z zastawkami serca lub czynnością komór lub w celu wykrycia zakrzepów w przedsionkach.
• Ten bardzo bezpieczny test wykorzystuje tę samą technikę, co kontrola płodu w ciąży.

Ambulatoryjny elektrokardiogram (monitor Holtera): Ten test obejmuje noszenie monitora podobnego do tego, który jest używany w EKG przez pewien okres czasu (zwykle 24-48 godzin), aby spróbować udokumentować arytmię podczas wykonywania codziennych czynności.

• Urządzenie jest noszone przez 24–48 godzin i nosi nazwę monitora Holtera.
• Monitor zdarzeń jest urządzeniem, które można nosić przez 1-2 tygodnie i rejestruje rytm serca, gdy jest on aktywowany przez pacjenta; jest podobny do monitora Holtera, ale rejestruje rytmy serca tylko po aktywacji przez pacjenta.
• Testy te można zastosować, jeśli objawy pojawią się i znikną, a zapis EKG nie ujawni arytmii lub innych problemów, które mogą prowadzić do podobnych objawów AFib.

Elektrokardiogram (EKG lub EKG): Jest to podstawowy test do ustalenia, kiedy arytmia jest migotaniem przedsionków. EKG może pomóc lekarzowi w odróżnieniu AFib od innych arytmii, które mogą mieć podobne objawy (trzepotanie przedsionków, częstoskurcz komorowy lub częstoskurcz komorowy). Test może również czasami ujawnić uszkodzenie (niedokrwienie) serca, jeśli takie występuje.

Poniżej znajduje się ilustracja przedstawiająca zwykłe śledzenie EKG od pacjenta z AFib.

Szybkie EKG częstości akcji serca pacjenta z migotaniem przedsionków. ŹRÓDŁO: Zdjęcie zostało przedrukowane za zgodą
z Medscape.com, 2012.

Jakie specjalizacje lekarzy leczą migotanie przedsionków (AFib)?

Lekarze leczący migotanie przedsionków to interniści, szpitalnicy, lekarze pogotowia, kardiolodzy i elektrofizjolodzy (specjalność kardiologiczna).

Jakie jest leczenie migotania przedsionków (AFib)?

Dokonując diagnozy, lekarz pacjenta rozważy nasilenie objawów i to, czy są one nowe, czy trwają od pewnego czasu. Podczas tej oceny pacjent może zostać skierowany do specjalisty od chorób serca (kardiolog). Wybór leczenia migotania przedsionków zależy od rodzaju AFib, nasilenia objawów, podstawowej przyczyny i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Dostępne są ogólne wytyczne dotyczące leczenia AFib, ale większość lekarzy modyfikuje wytyczne, aby jak najlepiej leczyć pacjenta, więc leczenie jest specyficzne dla pacjenta.

Czy migotanie przedsionków (AFib) można leczyć w domu?

Podczas migotania przedsionków nie ma skutecznego leczenia w domu. Jeśli jednak lekarz zaleca zmiany stylu życia lub przepisuje leki, należy dokładnie przestrzegać jego zaleceń. Zmiany stylu życia mogą uniemożliwić AFib związane z wakacyjnym sercem. Ponadto staranne przestrzeganie leków w domu może również zapobiegać wielu epizodom AFib. Jest to jedyny sposób, aby sprawdzić, czy leczenie działa, czy wymaga dostosowania.

Jakie są cele leczenia migotania przedsionków (AFib)?

Leczenie migotania przedsionków tradycyjnie ma trzy cele: spowolnienie akcji serca, przywrócenie i utrzymanie prawidłowego rytmu serca oraz zapobieganie zakrzepom krwi, które mogą prowadzić do udarów.

• Kontrola częstości akcji serca: Pierwszym celem leczenia jest spowolnienie częstości komór, jeśli jest ono szybkie.
  • Jeśli u pacjenta wystąpią poważne objawy kliniczne, takie jak ból w klatce piersiowej lub duszność związane z częstością komorową, pracownik służby zdrowia na oddziale ratunkowym spróbuje szybko zmniejszyć częstość akcji serca za pomocą leków dożylnych (IV).
  • Jeśli pacjenci nie mają poważnych objawów, mogą otrzymywać leki doustnie.
  • Czasami pacjenci mogą wymagać więcej niż jednego rodzaju doustnych leków do kontrolowania częstości akcji serca.
• Przywróć i utrzymuj prawidłowy rytm serca: około połowa osób z nowo zdiagnozowanym migotaniem przedsionków samorzutnie powróci do normalnego rytmu w ciągu 24-48 godzin. Jednak migotanie przedsionków zwykle powraca u wielu pacjentów.
  • Jak już wspomniano, nie wszyscy z migotaniem przedsionków muszą brać leki, aby utrzymać prawidłowy rytm.
  • Częstotliwość powrotu arytmii i wywoływane przez nią objawy częściowo decydują o tym, czy osoby otrzymują leki kontrolujące rytm, które zwykle określa się mianem leków przeciw arytmii.
  • Specjaliści medyczni starannie dostosowują leki przeciwarytmiczne każdej osoby, aby uzyskać pożądany efekt, normalny rytm serca.
  • Większość tych leków powoduje niepożądane skutki uboczne, które ograniczają ich stosowanie. Leki te należy omówić z lekarzem.
• Zapobiegaj tworzeniu się skrzepów (udary): Udar jest druzgocącym powikłaniem migotania przedsionków. Skrzepy krwi mogą tworzyć się w przedsionkach, gdy ich motoryka jest osłabiona, jak w AFib. Udar może wystąpić, gdy odłamek krwi utworzony w sercu odrywa się i wędruje do mózgu, gdzie blokuje przepływ krwi.
  • Współistniejące schorzenia, takie jak nadciśnienie, zastoinowa niewydolność serca, nieprawidłowości zastawek serca lub choroba wieńcowa, znacznie zwiększają ryzyko udaru mózgu. Wiek powyżej 65 lat również zwiększa ryzyko udaru mózgu.
  • Wiele osób z migotaniem przedsionków przyjmuje rozrzedzający krew, przeciwzakrzepowy lek o nazwie warfaryna (Coumadin), aby zmniejszyć ryzyko udaru i niewydolności serca. Warfaryna blokuje pewne czynniki we krwi, które sprzyjają krzepnięciu. Tak naprawdę początkowym rozcieńczalnikiem krwi jest dożylnie lub heparyna podskórna w celu szybkiego rozrzedzenia krwi pacjenta. Następnie podejmowana jest decyzja, czy potrzebują doustnej warfaryny.
  • Osoby o niższym ryzyku udaru i osoby, które nie mogą przyjmować warfaryny, mogą stosować aspirynę. Może być stosowany w połączeniu z Plavix. Aspiryna nie jest pozbawiona skutków ubocznych, w tym problemów z krwawieniem i wrzodów żołądka.
  • Klopidogrel (Plavix) to kolejny lek, który jest również stosowany przez wielu lekarzy w celu zapobiegania tworzeniu się skrzepów w chorobach sercowo-naczyniowych, w tym AFib.
  • Inne leki, które mogą być stosowane przez niektórych kardiologów, obejmują enoksaprynę (Lovenox), dabigatran (Pradaxa) i riwroksaban (Xarelto). Wybór tych leków, które są stosowane w celu zmniejszenia szansy na tworzenie się skrzepów u pacjentów z przewlekłym AFib, jest często uzależniony od problemów pacjenta z kumadyną oraz preferencji lub doświadczenia kardiologa z tymi lekami.

Jakie procedury medyczne leczą migotanie przedsionków (AFib)?

Kardiowersja (zwana także defibrylacją): Ta technika wykorzystuje prąd elektryczny do „szoku” serca z powrotem do normalnego rytmu zatokowego za pomocą prądu elektrycznego. Jest to czasami nazywane kardiowersją DC. Przed kardiowersją wielu pacjentów poddaje się USG serca, aby ustalić, czy są jakieś skrzepy.

• Kardiowersja odbywa się poprzez podłączenie urządzenia zwanego zewnętrznym defibrylatorem do klatki piersiowej za pomocą plastrów lub łopatek.
• Kiedy wykonuje się to w szpitalu, najpierw podaje się znieczulenie, aby pacjent był uspokojony i śpi podczas zabiegu, ponieważ wyładowanie elektryczne jest bolesne.
• Kardiowersja działa bardzo dobrze; większość ludzi przechodzi w rytm zatokowy. Odnosi największe sukcesy, jeśli migotanie przedsionków jest nowe (to znaczy godziny, dni lub kilka tygodni). Jednak dla wielu nie jest to trwałe rozwiązanie, ponieważ arytmia często powraca.
• Kardiowersja zwiększa ryzyko udaru mózgu, a zatem zwykle wymaga wcześniejszego leczenia lekami przeciwzakrzepowymi.

Ablacja cewnika (ablacja o częstotliwości radiowej) to technika oparta na cewniku, która elektrycznie pali / niszczy niektóre nienormalne ścieżki przewodzenia w przedsionkach za pomocą fal radiowych.

• Cewnik jest wkręcony w przedsionki i dostarcza energię o częstotliwości radiowej (ciepło), która przerywa (abluje) część nienormalnej ścieżki przewodnictwa elektrycznego. Inaktywuje to nieprawidłową ścieżkę, aby zapewnić bardziej spójny przepływ impulsów elektrycznych z węzła SA. Technika ta nazywana jest również ablacją częstotliwością radiową.
• W migotaniu przedsionków ablacja RF jest obecnie najlepiej zarezerwowana dla pacjentów, którzy próbowali leków przeciwarytmicznych bez powodzenia lub którzy nie mogą przyjmować tych leków. Obecne wskaźniki powodzenia mieszczą się w przedziale 60–70%. Mogą jednak wystąpić poważne komplikacje związane z zabiegiem (na przykład utrata skutecznej aktywności elektrycznej w przedsionkach), które należy dokładnie omówić z lekarzem przed wykonaniem tej procedury.
• U niektórych pacjentów większość aktywności elektrycznej w przedsionkach wymaga zniszczenia. W związku z tym tacy pacjenci wymagają stymulatora serca (patrz poniżej), aby komory serca kurczyły się w bardziej normalny sposób.
• W 2011 r. FDA zatwierdziła AtriCure (system ablacji) do leczenia migotania przedsionków u pacjentów poddawanych operacji otwartego współistniejącego pomostowania tętnic wieńcowych (CABG) i / lub wymiany lub naprawy zastawki.
• Inną techniką leczenia AFib jest operacja kriobablacji, w której cewnik jest wprowadzany do przedsionka, umieszczany w sąsiedztwie żył, powodując nieprawidłową aktywność elektryczną przedsionka, i zamraża tkankę żylną w celu zatrzymania aktywności.

Rozrusznik serca: Rozrusznik serca to urządzenie elektroniczne, które zapobiega powolnemu biciu serca i może zmniejszać prawdopodobieństwo migotania przedsionków u niewielkiej liczby pacjentów. Sztuczny rozrusznik zastępuje „naturalny rozrusznik”, węzeł SA, dostarczając impulsy elektryczne, aby utrzymać bicie serca w normalnym rytmie, gdy węzeł SA nie może już.

• Rozrusznik serca jest zwykle wszczepiany zarówno do prawego przedsionka, jak i prawej komory. Celem jest zastąpienie własnych impulsów elektrycznych migotania przedsionków za pomocą nowego elektrycznego stymulatora przedsionkowego. Obecnie mniejszość pacjentów oferuje tę technikę. Jest to bardziej złożona technika i urządzenie, a żadne długoterminowe dane dotyczące sukcesu nie są jeszcze dostępne.
• Stymulator serca jest czasami stosowany w połączeniu z ablacją częstotliwością radiową węzła AV, która odłącza przedsionki od komory serca, tak więc szybkie tętno nie może być doprowadzone do komór. Ablacja powoduje całkowity blok serca (brak związku między aktywnością elektryczną przedsionków a skurczami przedsionków i skurczami komorowymi), a skurcze komorowe zależą od sztucznego stymulatora elektrycznego w prawej komorze w celu zsynchronizowanego i regularnego skurczu między przedsionkami i komorami.
• Niektóre maszyny i urządzenia w otoczeniu człowieka mogą zakłócać wytwarzanie impulsów elektrycznych przez rozrusznik serca. Na przykład urządzenia bezpieczeństwa na lotnisku mogą dezaktywować niektóre rozruszniki serca. Ludzie muszą zapoznać się z typami urządzeń, które mogą mieć taki wpływ na rozrusznik serca, i unikać tych urządzeń. Lekarz pacjenta, który umieszcza rozrusznik serca i producenta urządzenia, powinien poinformować osobę o korzystaniu z urządzenia, ograniczeniach i potencjalnych powikłaniach. Pacjenci nie powinni wahać się zadawać pytań na temat urządzenia.
• Jeśli masz rozrusznik serca, zawsze noś przy sobie kartę identyfikacyjną, która to wyjaśnia. Konieczne może okazać się okazanie tego dokumentu tożsamości podczas przechodzenia przez kontrolę bezpieczeństwa na lotnisku i poproszenie o ręczne przeszukanie, ponieważ niektóre urządzenia bezpieczeństwa mogą dezaktywować rozruszniki serca. Pacjenci powinni zawsze informować personel medyczny lub dentystyczny o swoim rozruszniku serca.

Jakie leki leczą migotanie przedsionków (AFib)?

Wybór leku zależy od rodzaju zdiagnozowanego migotania przedsionków, przyczyny, innych schorzeń, które przyczyniają się do ogólnego stanu zdrowia pacjenta, oraz innych leków. Jak na ironię, wiele leków przeciwarytmicznych może wywoływać nieprawidłowe rytmy serca.

Leki przeciwarytmiczne (przeciwarytmiczne) obejmują:

• Różne leki przeciwarytmiczne: Leki te kontrolują rytm serca, a nie tempo. Zmniejszają częstotliwość i czas trwania epizodów migotania przedsionków. Często podaje się je, aby zapobiec nawrotowi migotania przedsionków po kardiowersji. Najczęściej stosowanymi lekami są amiodaron (Cordarone, Pacerone), sotalol (Betapace), propafenon (Rythmol) i flekainid (Tambocor). Ogólnie rzecz biorąc, leki te są skuteczne w 50% -70%.
• Beta-adrenolityki: Leki te spowalniają tętno, zmniejszając szybkość węzła SA i spowalniając przewodnictwo przez węzeł AV. Dlatego zapotrzebowanie serca na tlen jest zmniejszone, a ciśnienie krwi ustabilizowane. Przykłady obejmują esmolol (Brevibloc), atenolol (Tenormin), propranolol (Inderal) lub metoprolol (Lopressor, Toprol XL).
• Blokery kanału wapniowego: Leki te spowalniają również tętno poprzez mechanizmy podobne do beta-blokerów. Werapamil (Calan, Isoptin) i diltiazem (Cardizem) są przykładami blokerów kanału wapniowego.
• Digoksyna (Lanoxin): Lek ten zmniejsza przewodność impulsów elektrycznych przez węzeł AV, ale początek działania jest wolniejszy niż beta-blokery i blokery wapnia. Digoksyna jest obecnie stosowana przede wszystkim u pacjentów z powiązanymi chorobami serca, takimi jak źle funkcjonująca lewa komora.
• Dofetilid (Tikosyn): Jest to doustny lek przeciwarytmiczny, który należy rozpoczynać w szpitalu przez okres trzech dni. Konieczna jest hospitalizacja, aby ściśle monitorować rytm serca podczas początkowego okresu dawkowania. Jeśli migotanie przedsionków reaguje pozytywnie podczas początkowego dawkowania, ustalana jest dawka podtrzymująca, która będzie kontynuowana w domu.
• Inne leki: W użyciu jest wiele innych leków, które są przepisywane w celu zindywidualizowania leczenia AFib. Inne leki mogą obejmować Ibutilid (Corvert), Dronedaron (Multaq) i Chinidynę (Cardioquin, Quinalan, Quinidex, Quinaglute); inne mogą być używane rzadko.
• Zioła: Niektóre firmy ziołowe twierdzą, że lekarstwa na migotanie przedsionków powodują ich produkt, ale dane na poparcie tych twierdzeń są wątpliwe i nie do przyjęcia dla większości badaczy.

Leki rozrzedzające krew

Inne leki są stosowane, aby pomóc pacjentom uniknąć tworzenia się skrzepów krwi, które mogą prowadzić do udarów mózgu lub dodatkowych problemów zdrowotnych. Decyzję o zastosowaniu innych leków można zwiększyć o wynik CHADS2 (zwany również CHA2DS2-VASc), który przypisuje punkty do różnych stanów (zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie, wiek, cukrzyca i poprzedni udar) u pacjenta z AFib. Im wyższe punkty, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia udaru; niektórzy klinicyści używają tego wyniku, aby ustalić, jakie inne leki mogą pomóc pacjentom z AFib w uniknięciu udaru mózgu.

• Warfaryna (Coumadin): Ten lek jest antykoagulantem (rozcieńczalnikiem krwi). Zmniejsza zdolność krzepnięcia krwi. Obniża ryzyko niepożądanego zakrzepu krwi w sercu lub naczyniu krwionośnym. Migotanie przedsionków zwiększa ryzyko powstawania takich skrzepów krwi. Niezwykle ważne jest przestrzeganie dokładnie zaleconego dawkowania i regularne badania krwi (międzynarodowy współczynnik znormalizowany), jeśli lekarz zaleci to. Pacjentów zaleca się, aby dotrzymywali tych ważnych spotkań, aby zmniejszyć ryzyko powstania zakrzepów krwi lub nadmierną skłonność do krwawień.
• Eliquis: Ten nowy lek stosuje się również w celu zapobiegania udarowi i jest podobny do dabigatranu (Pradaxa) i rywaroksabanu (Xarelto).
• Aspiryna i klopidogrel (Plavix): Są to dwa często przepisywane leki stosowane w celu zmniejszenia ryzyka rozwoju zakrzepów u pacjentów z AFib, szczególnie jeśli pacjenci nie tolerują kumadyny; były one również stosowane w krótkotrwałych terapiach, gdy pacjent przechodzi ocenę tworzenia się skrzepów.
• Heparyna i enoksaparyna (Lovenox): Te podobne leki były stosowane w krótkotrwałym leczeniu pacjentów z AFib; czasami lek Lovenox był używany przez niektórych lekarzy do długotrwałego leczenia.
• Dabigatran (Pradaxa): Ten inhibitor trombiny jest zatwierdzony do zapobiegania udarom i zakrzepom w nievalvular AFib. Istnieją pewne kontrowersje na temat tego nowego leku powodującego zwiększone problemy z sercem.
• Rywaroksaban (Xarelto): Ten inhibitor czynnika Xa jest zatwierdzony do zapobiegania udarom i zatorom związanym z nievalvular AFib; dawkowanie jest związane z poziomem klirensu kreatyniny (CrCl) (czynność nerek).

Czy operacja może leczyć migotanie przedsionków (AFib)?

Przed opracowaniem ablacji cewnika wykonano operację na otwartym sercu, aby przerwać ścieżki przewodzenia w obu przedsionkach. Nazywa się to procedurą labiryntu chirurgicznego. Operację labiryntu zwykle rozważa się u pacjentów, którzy wymagają innego rodzaju operacji serca, takich jak naprawa zastawki lub operacja pomostowania tętnic wieńcowych.

Czy muszę iść do lekarza po leczeniu z powodu migotania przedsionków?

Jeśli pacjenci nie mają innych problemów z sercem, a leki kontrolują częstość akcji serca, pacjent może zostać odesłany do domu z oddziału ratunkowego. Często odbywa się to po konsultacji z lekarzem lub kardiologiem pacjenta. Pacjenci powinni skontaktować się z lekarzem w ciągu 48 godzin.

Jeśli rytm serca sam nie przekształca się w normalny, pacjent może wymagać kardiowersji elektrycznej lub defibrylacji.

• Pacjenci z migotaniem przedsionków dłuższym niż 48 godzin mogą potrzebować trzy tygodnie leczenia lekami przeciwzakrzepowymi, takimi jak warfaryna, przed kardiowersją i zwykle przez co najmniej cztery tygodnie później.
• Każdy, kto cierpi na chorobę serca lub nie reaguje na leczenie kontrolujące częstość, może wymagać hospitalizacji i konsultacji z kardiologiem.
• Pacjenci poddawani zabiegom chirurgicznym (wszczepienie stymulatora serca) mogą wymagać rehabilitacji.

Czy można zapobiec migotaniu przedsionków (AFib)?

Osoby, które nie mają migotania przedsionków, mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia arytmii, minimalizując czynniki ryzyka. Obejmuje to zminimalizowanie czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca i wysokiego ciśnienia krwi wymienionych poniżej.

• Nie pal.
• Utrzymuj zdrową wagę.
• Niech pożywne, niskotłuszczowe lub beztłuszczowe produkty spożywcze będą podstawą stylu życia; niektórzy lekarze sugerują zwiększenie spożycia oleju z ryb, błonnika i warzyw - dieta zdrowa dla serca.
• Weź udział w umiarkowanie intensywnej aktywności fizycznej przez co najmniej 30 minut każdego dnia.
• Kontroluj (obniż) wysokie ciśnienie krwi i wysoki poziom cholesterolu.
• Pij alkohol z umiarem (maksymalnie 1-2 napoje dziennie), jeśli w ogóle.
• Unikaj kofeiny i innych używek, o ile to możliwe.

Jeśli pacjenci mają migotanie przedsionków, ich pracownik służby zdrowia może zalecić leczenie podstawowej przyczyny i zapobiec przyszłym epizodom migotania przedsionków. Te zabiegi mogą obejmować dowolne z następujących czynności (więcej informacji można znaleźć w części Leczenie medyczne):

• Leki
• Kardiowersja
• Rozrusznik serca
• Ablacja częstotliwościami radiowymi
• Operacja labiryntowa

Jakie są prognozy dla osoby z migotaniem przedsionków (AFib)?

Ogólnie rzecz biorąc, perspektywy większości osób z AFib są dobre lub uczciwe, w zależności od przyczyny choroby i tego, jak dobrze pacjent reaguje na leczenie. Najbardziej niebezpiecznym powikłaniem migotania przedsionków jest udar.

• Osoba z migotaniem przedsionków jest około 3-5 razy bardziej narażona na udar niż osoba, która nie ma migotania przedsionków.
• Ryzyko udaru z migotania przedsionków u osób w wieku 50-59 lat wynosi około 1, 5%. Dla osób w wieku 80-89 lat ryzyko wynosi około 30%.
• Warfaryna (kumadyna), przyjmowana w odpowiednich dawkach i uważnie monitorowana, zmniejsza ryzyko udaru mózgu o ponad dwie trzecie.
• NOAC (nowe lub nowe doustne leki przeciwzakrzepowe) mogą pomóc w zapobieganiu powstawaniu skrzepów związanych z sercem.
• Ważne jest, aby wiedzieć, że dane z badań klinicznych wykazały, że osoby mogą żyć z migotaniem przedsionków z kontrolowaną częstością akcji serca - na przykład z lekami i kumadyną - tak długo, jak inne osoby z prawidłowym rytmem zatokowym (badanie AFFIRM).

Innym powikłaniem migotania przedsionków jest niewydolność serca.

• W niewydolności serca serce już nie kurczy się i pompuje tak mocno, jak powinno.
• Bardzo szybki skurcz komór w migotaniu przedsionków może stopniowo osłabiać ściany mięśniowe komór.
• Jest to jednak rzadkie, ponieważ większość osób szuka leczenia migotania przedsionków, zanim serce zacznie zawodzić.

Pacjenci z powikłaniami udaru mózgu lub niewydolności serca mają bardziej strzeżony wynik niż pacjenci bez powikłań. Jednak dla większości osób z migotaniem przedsionków stosunkowo proste leczenie dramatycznie zmniejsza ryzyko poważnych wyników. Ci, którzy mają rzadkie i krótkie epizody migotania przedsionków, mogą nie wymagać dalszego leczenia poza nauczeniem się unikania wyzwalaczy swoich epizodów, takich jak kofeina, alkohol lub przejadanie się.