Jak pozbyć się myśli samobójczych: objawy samobójcze i zapobieganie

Fakty samobójcze

• Samobójstwo działa celowo, aby zakończyć życie.
• Próby samobójcze mogą być planowane lub impulsywne.
• Morderstwo-samobójstwo polega na tym, że osoba zabija kogoś innego, a następnie siebie samego. To bardzo dramatyczne, ale na szczęście rzadkie wydarzenie.
• Samobójstwo przez gliniarza dotyczy osoby próbującej sprowokować funkcjonariuszy policji, by ją zabili.
• Samookaleczenie to celowa samookaleczenie bez zamiaru zakończenia życia. Samookaleczenie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem samobójstwa.
• Większość osób, które popełniają samobójstwo, cierpi na chorobę psychiczną, taką jak depresja, choroba afektywna dwubiegunowa lub schizofrenia.
• Zmniejszona aktywność serotoniny w mózgu wiąże się z ryzykiem samobójstwa.
• Ludzie, którzy czują się beznadziejni, bezradni lub izolowani, częściej rozważają lub podejmują próby samobójcze.
• Ludzie, którzy mają poważne straty - śmierć bliskich ludzi, utratę pracy, przeprowadzkę - są bardziej narażeni na samobójstwo.
• Co 40 sekund gdzieś na świecie ktoś kończy swoje życie.
• W Stanach Zjednoczonych około 100 osób umiera każdego dnia w wyniku samobójstwa.
• Młodzi ludzie i starsi dorośli częściej popełniają samobójstwa.
• Broń jest najczęstszą metodą na samobójstwo. Zatrucie lub przedawkowanie oraz uduszenie / powieszenie są kolejnymi najczęstszymi metodami.
• Ludzie, którzy doświadczyli zastraszania, przemocy fizycznej lub traumy seksualnej, są bardziej narażeni na rozważenie, próbę lub samobójstwo.
• Leczenie chorób psychicznych może zmniejszyć ryzyko samobójstwa i poprawić jakość życia.

Przegląd samobójstw

Samobójstwo najprościej definiuje się jako akt celowego zabicia samego siebie. Słowo samobójstwo może być również użyte do opisania osoby, która się zabiła. Samobójstwo jest często uważane za temat tabu, a ludzie często czują się nieswojo, rozmawiając o nim. Tego rodzaju piętno może faktycznie uniemożliwić osobom mówienie innym, gdy doświadczają myśli samobójczych, a także może uniemożliwić ludziom pytanie znajomych i bliskich o myśli samobójcze, nawet jeśli mogą mieć obawy.

Myśli o zakończeniu własnego życia lub o zabiciu samego siebie są również znane jako myśli samobójcze lub myśli samobójcze. Niektóre osoby mogą planować próby samobójcze, podczas gdy inne są impulsywne i natychmiastowe.

Istnieją inne szczegółowe terminy używane do opisania niektórych rodzajów lub kategorii samobójstw. Większość samobójstw dotyczy tylko jednej osoby. Rzadko grupy ludzi, takie jak członkowie skrajnej sekty religijnej lub kultu, mogą razem popełnić samobójstwo - masowe samobójstwo. Umowa między więcej niż dwiema lub więcej osobami o popełnieniu samobójstwa jest paktem samobójczym. Chociaż są one rzadkie, najczęściej dotyczą one męża i żony lub innej pary.

Kiedy osoba zabija najpierw inną osobę (lub osoby), a następnie kończy swoje życie, nazywa się to morderstwem-samobójstwem. Najczęstszym morderstwem jest samobójstwo po zerwaniu lub rozwodzie, gdy jeden z członków byłej pary zabija drugiego, a potem siebie. Prawie wszyscy sprawcy to mężczyźni (> 90%). Jeszcze rzadziej jednostka może zabić wiele innych osób przed popełnieniem samobójstwa. Przypadki te są bardzo rzadkie (mniej niż 0, 3 na 100 000 osób; <3% wszystkich samobójstw), ale z powodu dramatycznej i okropnej straty wokół tych wydarzeń otrzymują dużo uwagi i relacji w mediach i innych mediach.

Samobójstwo przez gliniarza opisuje sytuację, w której ktoś popełnia przestępstwo lub grozi, że spróbuje zmusić funkcjonariuszy policji do zabicia go. Być może trudno jest z całą pewnością wiedzieć, co zamierzała osoba, gdy została zastrzelona przez policję. Ponadto samobójstwo jednostki w ten sposób może mieć duży wpływ zarówno na zaangażowaną policję, jak i na całą społeczność.

Eutanazji nie należy mylić z samobójstwem. W eutanazji ktoś, zwykle lekarz, podejmuje decyzję o aktywnym zakończeniu czyjegoś życia. Najczęściej jest to pacjent z nieuleczalną chorobą (chorobą, która zakończy się śmiercią niezależnie od leczenia), która została uznana za niezdolną do podjęcia własnych decyzji. Eutanazja nie jest legalna w Stanach Zjednoczonych, ale jest uważana za legalną w kilku krajach europejskich (Belgia, Luksemburg, Holandia). Natomiast samobójstwo wspomagane przez lekarza odnosi się do lekarza przepisującego określone leki, które razem wzięte mogą doprowadzić do śmierci. Etycznie, samobójstwo wspomagane przez lekarza wymaga również osoby, która może podejmować własne decyzje, lekarza, który będzie pełnił tę rolę, oraz osoby, która ma schyłek życia. Ponadto wspomagane samobójstwo (lub „wspomaganie umierania”) jest nielegalne w 46 z 50 stanów w Stanach Zjednoczonych. W trzech stanach obowiązują przepisy zezwalające na wspomagane samobójstwo (OR, VT, WA), a na jeden stan zezwala na wspomagane samobójstwo na podstawie orzeczenia sądu (MT). Na arenie międzynarodowej Holandia, Belgia, Luksemburg i Szwajcaria zezwalają na wspomagane samobójstwo. Szersza dyskusja na temat etyki eutanazji i śmierci wspomaganej wykracza poza zakres tego artykułu.

Samookaleczanie, takie jak cięcie, palenie lub drapanie, jest celowym samookaleczeniem, zwykle bez zamiaru spowodowania śmierci. Inne popularne metody to uderzanie w głowę lub inne części ciała, szczypanie, ciągnięcie włosów lub zbieranie skóry. Chociaż takie powszechne zachowanie zwykle nie jest uważane za samobójcze (ludzie zwykle twierdzą, że nie próbują spowodować śmierci ani poważnej krzywdy), ludzie, którzy samookaleczą się, częściej podejmą próbę samobójczą lub nawet samobójstwo.

Trudniejsze do zdefiniowania jest zachowanie samobójcze lub zachowanie samobójcze. Dosłownie, samobójstwo oznacza „samobójstwo” lub „samobójstwo”. Może to obejmować próby samobójcze, w których ktoś przeżyje, samookaleczenia lub próby samobójcze, w których nie oczekuje się, że metoda spowoduje śmierć.

Znaki ostrzegawcze przed próbą samobójczą

Wiele osób wykazuje oznaki ostrzegawcze lub zmiany w zachowaniu przed próbą samobójczą. Chociaż żadne konkretne zachowanie lub wzorzec działań nie jest w stanie przewidzieć próby samobójczej, ważne jest, aby zwracać uwagę na niepokojące objawy i zachowania. Te znaki ostrzegawcze odpowiadają czynnikom ryzyka opisanym powyżej. Zmiany lub wzrosty tych zachowań dotyczą w szczególności:

• Zwiększone używanie narkotyków lub alkoholu
• Oświadczenia grożące zranieniem lub śmiercią
• Mówienie lub pisanie o śmierci lub samobójstwie
• Szukasz dostępu do broni palnej, pigułek lub innych środków do popełnienia samobójstwa
• Stwierdzenia beznadziejności, bezcelowości, bezradności / poczucia uwięzienia
• Zwiększony gniew lub wściekłość, groźby zemsty
• Zwiększone ryzykowne lub lekkomyślne zachowanie
• Przygotowanie testamentu lub polisy ubezpieczeniowej; rozdawanie ważnych rzeczy osobistych; organizowanie opieki nad rzeczami, zwierzętami itp.
• Po długim okresie depresji i niskiej energii nagle wydaje się jaśniejszy lub pełen energii

Każde z nich może budzić niepokój, ale są szczególnie niepokojące, gdy są połączone z ostatnimi stratami, w tym zgonami, rozpadami, utratą pracy lub finansowymi lub diagnozami medycznymi. Jeśli zobaczysz te znaki ostrzegawcze, bardzo ważne jest, aby otwarcie porozmawiać z osobą na temat wszelkich obaw i skontaktować się z nią w celu uzyskania pomocy.

Przyczyny samobójstwa

To pytanie jest złożone i trudne do udzielenia odpowiedzi - nasze najlepsze informacje pochodzą od osób, które przeżyły próby samobójcze lub próbują zrozumieć, co mogą mieć wspólnego ludzie, którzy się zabili. Alternatywnie, niektórzy ludzie zostawiają notatkę samobójczą, która może dać wgląd w ich stan umysłu. Wiele osób, które próbowały popełnić samobójstwo, wskazuje, że niekoniecznie chcą umrzeć, ale częściej chcą zakończyć swój ból - emocjonalny lub fizyczny.

Większość, ale nie wszyscy, osoby popełniające samobójstwo cierpią na chorobę psychiczną. Obejmuje to depresję, zaburzenie afektywne dwubiegunowe, lęk lub schizofrenię. Ponadto choroba psychiczna obejmuje również zaburzenia związane z nadużywaniem substancji. Zaburzenia związane z nadużywaniem substancji obejmują alkoholizm (uzależnienie od alkoholu), nadużywanie alkoholu (w tym upijanie się), a także uzależnienie lub nadużywanie jakiegokolwiek innego narkotyku, takiego jak heroina, kokaina („koks”, „crack”), metamfetamina („met” ), opioidy / opioidy (oksykodon, hydrokodon, morfina, metadon) lub inne. Kiedy ludzie piją alkohol lub narkotyki (są pijani, naćpani lub naćpani), mogą być bardziej impulsywni - bardziej prawdopodobne jest, że będą działać bez myślenia o tym, co może się zdarzyć. Niestety często zdarzają się próby samobójcze.

Specyficzne objawy choroby psychicznej są związane z próbami samobójczymi i zakończonym samobójstwem. Poczucie beznadziejności - niemożność wyobrażenia sobie, że może być lepiej - jest powszechne w depresji i związane z próbami samobójczymi. Ludzie mogą również opisywać to jako poczucie uwięzienia lub niekontrolowanej kontroli - może to być związane z chorobą psychiczną. Czasami uczucia te mogą wynikać z zastraszania, znęcania się, gwałtów lub poddawania się innym traumom. Bezradność, poczucie, że nic nie można zrobić, aby coś zmienić lub rozwiązać ich problemy, jest również powszechnie opisywane. Badacze neurobiologii próbowali zrozumieć, jakie czynniki biologiczne są powiązane z samobójstwem. Badania nad samobójstwem są ściśle powiązane z badaniami nad depresją, chorobą afektywną dwubiegunową, schizofrenią i innymi zaburzeniami zdrowia psychicznego o podwyższonym ryzyku samobójstwa. Najsilniejsze dowody są powiązane z układem serotoninowym w mózgu. Serotonina jest substancją chemiczną mózgu (neuroprzekaźnik), która bierze udział w nastroju, lęku i impulsywności. Stwierdzono, że poziomy serotoniny są niższe w płynie mózgowo-rdzeniowym (CSF lub „płynie rdzeniowym”) i mózgu ofiar samobójstw. Neuroprzekaźniki wysyłają sygnały do ​​mózgu, wiążąc się z receptorami, które są białkami na powierzchni komórki nerwowej. Niektóre rodzaje receptorów serotoninowych są również zmniejszone.

Poziomy stresu są również powiązane ze wskaźnikami samobójstw. Reakcja organizmu na stres jest regulowana przez układ podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA), który łączy część mózgu (podwzgórze) i części układu hormonalnego (przysadka i nadnercza). U osób, które popełniły samobójstwo, stwierdzono nienormalnie wysoką aktywność tego systemu aktywacji stresu. Inne chemikalia, struktury i aktywność mózgu również wykazały potencjalne powiązania z samobójstwem, ale dowody nie są tak silne. Jest jeszcze wiele rzeczy, których nie rozumiemy na temat zmian w mózgu i samobójstw, ale te ustalenia wskazują, że mamy nadzieję na lepsze leczenie zaburzeń o podwyższonym ryzyku samobójstwa i możliwie wczesną identyfikację osób zagrożonych samobójstwem, aby zapobiec próbom.

Ludzie, którzy czują się odizolowani lub różni, mogą uciekać się do prób samobójczych. Ludzie, którzy doświadczyli niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub innych rodzajów traumy, częściej podejmują próby samobójcze. Podobnie weterani wojskowi, zwłaszcza ci, którzy służyli w walce lub w czasie wojny, są narażeni na większe ryzyko samobójstwa.

Strata jest również powodem, dla którego ludzie rozważają samobójstwo. Strata może obejmować śmierć przyjaciela, członka rodziny lub ukochanej osoby. Inne czynniki mogą obejmować zerwanie, utratę romantycznego związku, przeprowadzkę do innego miejsca, utratę mieszkania, utratę przywilejów lub statusu lub utratę wolności. Mogą to być straty finansowe, takie jak utrata pracy, domu lub firmy. W czasach problemów gospodarczych (takich jak Wielki Kryzys lub niedawna Wielka Recesja) coraz więcej osób próbuje samobójstwa.

Jeśli ktoś bliski popełni samobójstwo, istnieje większe prawdopodobieństwo, że sam rozważy lub podejmie próbę samobójczą. Takie grupy samobójców, szczególnie u nastolatków lub młodych ludzi, często określa się mianem grup samobójczych lub samobójstw naśladowców.

Niektóre przekonania religijne mogą wpływać na ludzi na popełnienie samobójstwa. Niektóre religie mogą powodować, że ludzie czują się winni za to, co zrobili, i mogą prowadzić ich do przekonania, że ​​nie można im wybaczyć. Niektóre osoby mogą wierzyć, że poświęcenie życia (popełnienie samobójstwa za swoje przekonania) przyniesie im nagrodę (jak pójście do nieba) lub będzie najlepsze dla religii. Niektórzy zabiorą własne życie za swoją religię (sami męczennicy). Zamachowcy-samobójcy, często wywodzący się z ekstremalnych grup muzułmańskich, są tego przykładem.

W niektórych kulturach, takich jak tradycyjna Japonia, wstyd lub hańba mogą być powodem do zakończenia życia. Ten rodzaj samobójstwa, znany jako hara-kiri lub seppuku, tradycyjnie obejmuje określoną ceremonię i rytualny nóż.

Czynniki ryzyka samobójstwa

Mimo że samobójstwo jest stosunkowo częstą przyczyną zgonów, niezwykle trudno jest przewidzieć. Ludzie, którzy podejmują lub popełniają samobójstwa, pochodzą z każdej rasy, kraju, grupy wiekowej i innych grup demograficznych. Istnieje wiele czynników, które są powszechne wśród osób, które zmarły w wyniku samobójstwa, ale większość innych osób z tymi samymi czynnikami wciąż nie podejmuje prób samobójczych. Na przykład, chociaż większość osób popełniających samobójstwo cierpi na zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, większość osób cierpiących na depresję nie popełnia samobójstwa. Mimo to nadal możemy dowiedzieć się o samobójstwie i, miejmy nadzieję, lepiej zapobiegać samobójstwom, rozumiejąc czynniki ryzyka.

Globalnie czynniki społeczne i kulturowe również wpływają na ryzyko samobójstwa. Społeczności o ograniczonym dostępie do opieki zdrowotnej lub zniechęcające do poszukiwania pomocy narażają ludzi na większe ryzyko. Kraje biorące udział w wojnie lub innych gwałtownych konfliktach, a także klęskach żywiołowych, również mają wyższy wskaźnik samobójstw. Zagrożone są również grupy etniczne, które są narażone na znaczną dyskryminację, szczególnie ze względu na przesiedlenie lub imigrację.

Niektóre czynniki demograficzne wiążą się ze zwiększonym ryzykiem samobójczym, a ponieważ nie można ich zmienić, są czasami nazywane niemodyfikowalnymi czynnikami ryzyka. Obejmują one płeć męską, pochodzenie etniczne rasy kaukaskiej, wiek (poniżej 25 lat lub powyżej 65 lat) oraz status związku (rozwiedziony, owdowiały i samotny). Niektóre zawody, takie jak lekarze i dentyści, mogą być bardziej narażone na samobójstwo. Nie jest jasne, czy wynika to ze stresu zawodowego, wiedzy i dostępu do śmiertelnych środków, czy innych czynników. Bezrobocie lub niedawna utrata pracy mogą również zwiększać ryzyko prób samobójczych. Co ważne, osoby o ograniczonym wsparciu społecznym są bardziej narażone na próby samobójcze. Osoby, które w historii rodziny zakończyły samobójstwo, są bardziej narażone na samobójstwo. Może to być związane z czynnikami dziedzicznymi (genetycznymi), ale może również wynikać z traumy i cierpienia związanego z utratą członka rodziny w ten sposób. Wreszcie, jednym z najsilniejszych predyktorów przyszłych prób samobójczych są wcześniejsze próby samobójcze.

Czynniki społeczne, w tym obecna lub przeszła dyskryminacja, znęcanie się lub trauma, również predysponują ludzi do czynów samobójczych. Ludzie, którzy byli ofiarami zastraszania, częściej rozważają lub podejmują próby samobójcze. Dotyczy to zarówno młodych ludzi, którzy są obecnie zastraszani, jak i dorosłych, którzy byli zastraszani, gdy byli młodsi. Jest prawdopodobne, że nowsze taktyki, takie jak cyberprzemoc, miałyby taki sam wpływ. Podobny wzorzec obserwuje się w przypadku osób molestowanych seksualnie lub napadanych, zarówno kobiet, jak i mężczyzn. W przypadku dorosłych wykorzystywanych seksualnie jako dzieci próby samobójcze były dwa do czterech razy bardziej prawdopodobne u kobiet i cztery do 11 razy bardziej prawdopodobne u mężczyzn, w porównaniu do tych, które nie były wykorzystywane. Osoby, które identyfikują się jako lesbijki, geje, biseksualiści lub osoby transpłciowe (LGBT), również wydają się mieć wyższy wskaźnik samobójstw. Osoby narażone na walkę, zarówno cywile, jak i personel wojskowy, mają również zwiększone ryzyko samobójstwa. Chociaż te stresory są bardzo różne, prawdopodobnie mają podobny wpływ na ludzi; ludzie mogą czuć się odizolowani i bezradni w kontrolowaniu lub ucieczce od takich sytuacji, a także mogą czuć się bardziej społecznie izolowani i niezdolni do sięgnięcia po pomoc.

Diagnoza zdrowia psychicznego jest jednym z najważniejszych czynników ryzyka myśli i działań samobójczych. W badaniach autopsji psychologicznych stwierdzono co najmniej jedną diagnozę zdrowia psychicznego u 90% osób, które zakończyły samobójstwo. Najczęstszymi diagnozami są depresja (w tym depresja dwubiegunowa), schizofrenia lub uzależnienie od alkoholu lub narkotyków. W ciągu całego życia ryzyko samobójstwa u osób z tymi diagnozami jest wyższe niż w populacji ogólnej, chociaż raporty różnią się od około 2 do 20 razy większe niż ryzyko dla populacji ogólnej. Osoby, u których zdiagnozowano pewne zaburzenia osobowości, takie jak antyspołeczne, pogranicza lub narcystyczne zaburzenia osobowości, również mają większe ryzyko myśli lub zachowań samobójczych. Uzależnienie od alkoholu zwiększa ryzyko samobójstwa o 50% -70% w porównaniu do osób bez alkoholizmu. Ponadto co najmniej jedna trzecia samobójstw miała alkohol w swoim układzie, 20, 8% miało opiaty (w tym heroinę, morfinę lub leki przeciwbólowe na receptę), a 23% miało leki przeciwdepresyjne. Te statystyki mogą potwierdzać powszechną depresję, nadużywanie alkoholu i narkotyki u osób, które popełniają samobójstwa, jednak część z nich może polegać na tym, że osoby używające tych substancji próbują zakończyć swoje życie. Chociaż związek między diagnozą choroby psychicznej a ryzykiem samobójstwa jest silny, należy pamiętać, że większość osób z chorobą psychiczną nie podejmuje próby samobójstwa lub nie popełnia samobójstwa.

Oprócz formalnych diagnoz choroby psychicznej określone objawy - nawet bez pełnej diagnozy - zwiększają ryzyko działań samobójczych. Niektóre objawy depresji, szczególnie beznadziejność i anhedonia, są ściślej związane ze zwiększonymi myślami samobójczymi niż z diagnozą depresji. Beznadziejność opisuje uczucie, że rzeczy nie mogą się zmienić ani być lepsze niż są teraz. Anhedonia oznacza niezdolność do czerpania radości lub zainteresowania się rzeczami, które zwykle sprawiałyby przyjemność. Uczucia lękowe (często określane również jako zmartwienie, nerwowość lub strach) są również powiązane z myślami samobójczymi. Niektóre badania sugerują, że uczucie lęku lub pobudzenia może zwiększyć prawdopodobieństwo, że ktoś podejmie działania samobójcze. Badanie osób, które popełniły samobójstwo po wypisie ze szpitala psychiatrycznego, wykazało, że 79% wyraziło „skrajny” lub „poważny” lęk, ale tylko 22% miało myśli samobójcze.

Problemy ze snem, takie jak bezsenność, stanowią poważne ryzyko samobójstwa, niezależnie od tego, czy są częścią epizodu depresyjnego. Należy zauważyć, że problemy ze snem zwiększały ryzyko samobójstwa, nawet po kontroli innych zmiennych, takich jak płeć, nastrój i problemy z alkoholem. Na szczęście ostatnie badania sugerują, że radzenie sobie z zaburzeniami snu może zmniejszyć ryzyko samobójstwa.

Diagnozy niepsychiatryczne mogą również zwiększać ryzyko myśli i działań samobójczych. Szeroki zakres schorzeń, szczególnie związanych z długotrwałym (przewlekłym) bólem, diagnozą końcową (kończącą życie) lub ograniczonymi możliwościami leczenia, wiąże się z większym ryzykiem. Niektóre z diagnoz wykazujących większe ryzyko obejmują raka, niewydolność nerek, reumatoidalne zapalenie stawów, epilepsję (zespół drgawkowy), AIDS i chorobę Huntingtona. Odpowiednie leczenie tych schorzeń i współistniejąca depresja może pomóc poprawić jakość życia i zmniejszyć ryzyko samobójstwa.

Czynniki ochronne przed samobójstwem

Pomimo szerokiego zakresu omawianych czynników ryzyka samobójstwa, istnieją również czynniki, które mogą chronić przed samobójstwem. Ludzie, którzy mają dobre wsparcie społeczne, w tym członkowie rodziny, przyjaciele lub inne powiązania z innymi ludźmi, mają mniejsze ryzyko samobójstwa. Grupy kulturowe, które cenią relacje rodzinne i wspólnotowe i są ze sobą ściśle powiązane, zwykle mają mniej samobójstw. Dla mężczyzn i kobiet posiadających dzieci w domu, a dla kobiet aktualna ciąża również stanowi czynnik ochronny. Religijne i duchowe praktyki i przekonania - w tym przekonanie, że samobójstwo jest złe - mogą również zmniejszyć ryzyko samobójstwa. Wreszcie, utrzymywanie nawyków zdrowego stylu życia, w tym strategii pozytywnego radzenia sobie, odpowiedniego snu, dobrej diety i ćwiczeń, może zarówno utrzymać, jak i poprawić zdrowie fizyczne i psychiczne, w tym ryzyko samobójstwa.

Rozpowszechnienie samobójstw i prób samobójczych

Co 40 sekund gdzieś na świecie ktoś kończy swoje życie. W 2012 r. Na całym świecie doszło do 804 000 zgonów w wyniku samobójstw, co stanowi około 50% wszystkich zgonów z powodu przemocy na świecie (1, 4% wszystkich zgonów). W 2010 r. W samych Stanach Zjednoczonych odnotowano 38 364 zgony samobójcze (około 105 samobójstw dziennie; jedno samobójstwo co 14 minut). Każdego roku dochodzi do większej liczby zgonów z powodu samobójstwa niż zabójstwa (zabójstwa). Corocznie więcej mężczyzn niż kobiet umiera z samobójstwa, chociaż różnice różnią się w zależności od kraju. W USA czterokrotnie więcej mężczyzn niż kobiet popełnia samobójstwo, co stanowi około 79% wszystkich zgonów samobójczych. W biedniejszych krajach różnica w liczbie samobójstw między płciami jest niższa, przy stosunku około półtora mężczyzny do każdej kobiety.

Mimo że samobójstwa nie są omawiane tak często, jak inne kwestie, w tym morderstwa, rak, HIV, wojna i przemoc, jest to jedna z najczęstszych przyczyn śmierci. W USA samobójstwo jest 10. najczęstszą przyczyną śmierci; więcej osób zabija się niż umiera na skutek zabójstwa (zabójstwa) lub innej przemocy. Na całym świecie samobójstwa są przyczyną większej liczby zgonów niż wojen lub morderstw.

Samobójstwa są częstsze w niektórych grupach wiekowych: osoby w wieku nastoletnim i dwudziestym, a także starsi dorośli, najprawdopodobniej podejmą próbę samobójczą lub ją ukończą. Samobójstwo jest trzecią najczęstszą przyczyną śmierci osób w wieku 15–24 lat, a drugą najczęstszą przyczyną śmierci osób w wieku 25–34 lat. Starsi mężczyźni (> 75 lat) mają najwyższe wskaźniki samobójstw (36 zgonów na 100 000 mężczyzn). U kobiet wskaźnik samobójstw jest najwyższy u osób w wieku 45–54 lat (dziewięć zgonów na 100 000 kobiet). Ostatnio niektóre z tych wzorców wieku uległy zmianie, a samobójstwa stają się bardziej powszechne w innych grupach wiekowych. W latach 1999–2010 wskaźniki samobójstw wśród osób w średnim wieku (35–64 lat) wzrosły o 28% (z 13, 7 na 100 000 w 1999 r. Do 17, 6 na 100 000 w 2010 r.).

Wskaźniki samobójstw różnią się również między różnymi grupami rasowymi i etnicznymi; jednak różnice w przekonaniach kulturowych, statusie społeczno-ekonomicznym i strukturze rodziny są znacznie bardziej złożone, niż sugerowałyby te liczby. Na całym świecie wskaźniki samobójstw różnią się znacznie w zależności od kraju i kontynentu. W USA imigranci mają tendencję do samobójstw podobną do kraju pochodzenia. W Stanach Zjednoczonych rasy kaukaskie i rdzenni Amerykanie mają najwyższy odsetek ukończonych samobójstw skorygowany pod względem wieku (15, 4 lub 16, 4 na 100 000), podczas gdy Afroamerykanie, Latynosi i wyspiarze z regionu Azji i Pacyfiku mają około połowę tego wskaźnika (5, 5, 5, 7 lub 5, 8 na 100 000).

Jest o wiele więcej prób samobójczych niż śmierć samobójcza. Ponieważ wiele prób nie zostało zgłoszonych, szacunki są prawdopodobnie niższe niż rzeczywista liczba. Większość raportów sugeruje, że na każde samobójstwo przypada prawdopodobnie co najmniej 20–25 prób samobójczych. U osób w wieku 15–24 lat może istnieć aż 100–200 osób, które przeżyją po każdym zakończonym samobójstwie. Inną trudną do obliczenia statystyką jest liczba osób, które przeżyły członków rodziny, partnerów lub bliskich przyjaciół każdej ofiary samobójstwa - znanej również jako osoby, które przeżyły samobójstwo. Niski szacunek mówi, że co najmniej sześć osób jest poważnie dotkniętych każdym samobójstwem, co oznacza, że ​​każdego roku w USA jest około 230 000 nowych ofiar samobójstwa.

Dla każdej osoby, która próbuje lub dopełnia samobójstwa, jeszcze więcej ma poważne przemyślenia lub plany popełnienia samobójstwa. Na pytanie o myśli i działania samobójcze w latach 2008-2009 ponad 8 milionów dorosłych Amerykanów (3, 7% populacji) zgłosiło poważne myśli samobójcze, 2, 5 miliona (1% populacji) zgłosiło sporządzenie planu samobójczego, a 1, 1 miliona (<0, 5% populacji) zgłosiło próbę samobójczą. Wśród młodszych osób ponad 17% uczniów szkół średnich (młodzież w klasach 9-12; 22, 4% kobiet i 11, 6% mężczyzn) poważnie rozważało samobójstwo, 13, 6% opracowało plan (16, 9% kobiet i 10, 3% mężczyzn), a 8% (10, 6% kobiet i 5, 4% mężczyzn) zgłosiło próbę samobójczą przynajmniej raz w ubiegłym roku. Ponadto 2, 7% ankietowanych nastolatków miało poważną próbę samobójczą, wymagającą leczenia przez lekarza lub pielęgniarkę.

Metody samobójstwa

Ogólnie rzecz biorąc, mężczyźni częściej używają broni, noży lub innych agresywnych środków. Kobiety są nieco bardziej narażone na przedawkowanie lub inną formę zatrucia. Ta różnica płci w metodach prawdopodobnie odpowiada wyższemu wskaźnikowi samobójstw u mężczyzn. Globalnie dostępne są ograniczone dane na temat metod samobójczych. Najpopularniejsze środki w różnych krajach są często powiązane z tym, co jest dostępne, a czasem są oparte na regionalnych trendach. Najobszerniejsze dane na temat metod pochodzą z Krajowego Systemu Zgłaszania Przemocy w Śmierci w Amerykańskim Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC).

Zdecydowanie broń palna jest najczęstszą metodą śmierci samobójczej. Ponad połowa samobójczych zgonów w USA jest spowodowana przez samobójczą ranę postrzałową. Broń palna stanowiła 57% zgonów samobójczych u mężczyzn i 33% u kobiet. Szacuje się, że 90% prób samobójczych z użyciem broni palnej jest śmiertelnych. Więcej zgonów w amerykańskich pistoletach jest wynikiem samobójstwa niż zabójstwa (w 2009 r. 19 000 vs. 11 500). Obszary, w których posiadanie broni jest wyższe, zwykle mają więcej samobójstw. Globalnie kraje o wysokim dochodzie inne niż Stany Zjednoczone mają znacznie niższy poziom posiadania broni, a samobójstwa z użyciem broni palnej stanowią zaledwie 4, 5% wszystkich ofiar samobójstw.

Śmierć przez powieszenie i uduszenie (25, 6%) i zatrucie (w tym leki na receptę, leki uliczne, trucizny i tlenek węgla; 16, 3%) to kolejne najczęściej stosowane metody. Zatrucie jest najczęstszą metodą samobójczą u kobiet, stanowiącą 36, 5% zgonów. Te trzy kategorie odpowiadają za ponad 90% zgonów samobójczych w USA, zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet. Inne mniej powszechne metody obejmują upadki / skakanie, pojazdy silnikowe oraz cięcie / dźganie.

W innych krajach inne środki są bardziej powszechne. W wielu krajach o niskim dochodzie i wysokim odsetku mieszkańców wsi zatrucie pestycydami jest metodą samobójczą i uważa się, że stanowi około 30% wszystkich zgonów samobójczych na całym świecie. Ze względu na łatwy dostęp do środków wieszanie jest również powszechną metodą w krajach o niskich dochodach. W Hongkongu i Chinach, gdzie znaczna część ludności mieszka w wieżowcach, zeskakiwanie z wysokich budynków jest powszechną metodą samobójczą. Wykorzystanie pożarów węgla drzewnego do zatrucia tlenkiem węgla rozprzestrzeniło się jako powszechny środek w Chinach, Hongkongu i innych krajach azjatyckich w ciągu ostatniej dekady.

Ocena ryzyka samobójstwa

Jednym z najważniejszych, ale także najtrudniejszych zadań, które regularnie wykonują pracownicy służby zdrowia psychicznego, jest ocena ryzyka samobójstwa. Ponieważ samobójstwo jest stosunkowo rzadkie, nawet u osób z diagnozą choroby psychicznej, przewidywanie, kto może podjąć próbę samobójstwa i kiedy, jest niezwykle trudne. Wiemy jednak z badań, że większość osób, które popełniły samobójstwo, spotka się z lekarzem lub specjalistą ds. Zdrowia psychicznego w ciągu miesiąca przed końcem życia. Wiedząc o tym, musimy kontynuować pracę, aby lepiej identyfikować osoby zagrożone.

Niektórzy profesjonaliści podchodzą do oceny samobójstwa, używając ustrukturyzowanych wywiadów lub skal ocen w celu oceny ryzyka. Dr Aaron Beck opracował jedno z wcześniejszych narzędzi, Skalę Samobójczych Ideacji (SSI). Skala SADPERSONS była łatwa w użyciu i miała dość powszechną akceptację. Jednak ostatnie badania wykazały, że skala SADPERSONS nie była dokładną oceną ryzyka. Niedawno w różnych ustawieniach stosowano skalę samobójstwa Columbia (C-SSRS). Walidowane skale ratingowe mają tę zaletę, że są testowane na wielu tematach i zapewniają obiektywny, często liczbowy wynik, do wykorzystania przy podejmowaniu decyzji. Ponieważ samobójstwo jest zjawiskiem złożonym i niskiej częstotliwości, żadna skala nie może być całkowicie dokładna. Klinicyści muszą nadal polegać na dobrej ocenie klinicznej i uwzględniać czynniki, które nie zostały ocenione w tych skalach.

Szersze podejście, łączące szczegółowy wywiad kliniczny z ustrukturyzowanym wywiadem, zapewnia lepszą podstawę do podejmowania decyzji dotyczących ryzyka. Jednak presja na klinicystów, by szybciej przychodzili do pacjentów, może ograniczyć ich praktyczność. Jednym z przykładów podejścia opartego na wywiadzie, które można dostosować do różnych sytuacji klinicznych, jest chronologiczna ocena zdarzeń samobójczych (podejście CASE). Celem tego podejścia jest uzyskanie szczegółowego opisu myśli, przygotowań i prób samobójczych oraz aktualnych objawów psychiatrycznych w celu jak najlepszego sformułowania zaleceń dotyczących leczenia.

W przypadku lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej czas jest jeszcze bardziej ograniczony i należy go również wykorzystać do rozwiązania szeregu innych problemów medycznych. Badanie przesiewowe każdego pacjenta pod kątem ryzyka samobójstwa jest niepraktyczne i wykazano, że ma ograniczoną wartość w zapobieganiu możliwym samobójstwom. Obecne zalecenia dotyczą badania przesiewowego pacjentów pod kątem depresji i lęków, a zapewnienie odpowiedniego leczenia może zmniejszyć ryzyko samobójstwa.

Leczenie myśli samobójczych lub zachowań

Nie ma terapii, które specyficznie zatrzymywałyby myśli samobójcze. Jednak dla każdej osoby identyfikacja i leczenie każdej choroby psychicznej oraz radzenie sobie z wszelkimi stresorami może zmniejszyć ryzyko samobójstwa. Wykazano, że niektóre metody leczenia chorób psychicznych, w tym poważna depresja i choroba afektywna dwubiegunowa, zmniejszają ryzyko samobójstwa. Wykazano, że niektóre leki zmniejszają ryzyko samobójstwa. Wykazano, że lit (Eskalith, Lithobid), lek stabilizujący nastrój stosowany w chorobie afektywnej dwubiegunowej lub dużej depresji, zmniejsza samobójstwa związane z depresją. Podobnie, klozapina (Clozaril, FazaClo), lek przeciwpsychotyczny, może zmniejszyć ryzyko samobójstwa u osób ze schizofrenią. Nie jest jasne, czy leki te zmniejszają ryzyko samobójstwa, gdy są stosowane w leczeniu osób z innymi diagnozami.

Istnieją natomiast obawy, że leki przeciwdepresyjne faktycznie zwiększają ryzyko myśli samobójczych. W rzeczywistości Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zażądała ostrzeżenia stwierdzającego, że leki przeciwdepresyjne mogą zwiększać ryzyko myśli samobójczych u dzieci, młodzieży i dorosłych w wieku 20 lat. Nie było dowodów na to, że leki te nasilają zachowania samobójcze u osób starszych. To ostrzeżenie oparto na przeglądzie badań sugerujących ten wzrost. Niektórzy badacze i klinicyści nie zgadzają się z tym ostrzeżeniem i uważają, że brak przepisywania leków przeciwdepresyjnych faktycznie wzmógł myśli i próby samobójcze, ponieważ mniej osób jest leczonych z powodu depresji. Mam nadzieję, że trwające badania odpowiedzą na te pytania jaśniej. W międzyczasie ważne jest, aby osoby przyjmujące leki przeciwdepresyjne wiedziały o tym ryzyku i otrzymywały informacje o tym, jak uzyskać pomoc, jeśli mają myśli samobójcze.

Ludzie, którzy często mają myśli samobójcze, mogą skorzystać z określonych rodzajów psychoterapii („terapia rozmowa” lub poradnictwo). Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) odnosi się do negatywnych myśli i zniekształceń poznawczych. Zniekształcenia poznawcze to sposoby, w jakie umysł odczytuje rzeczy wokół nas w zbyt negatywny sposób (na przykład, jeśli ktoś otrzyma krytyczny komentarz od jednej osoby, uważa, że ​​wszyscy źle o nim myślą). Dzięki powtarzanej praktyce ludzie mogą nauczyć się przezwyciężyć te wzorce myślowe i zmniejszyć depresję i ryzyko samobójstwa. W wielu badaniach naukowych wykazano, że CBT pomaga poprawić objawy depresji i zaburzeń lękowych. Podobnie dialektyczna terapia behawioralna (DBT), rodzaj terapii opracowanej w celu pomocy osobom z zaburzeniami osobowości typu borderline, może również zmniejszyć liczbę samobójstw. DBT wykorzystuje uważność i inne umiejętności radzenia sobie, aby zmniejszyć impulsywne i destrukcyjne pragnienia, które mogą prowadzić do prób samobójczych.

Pomaganie komuś w myślach samobójczych

• Potraktuj poważnie wypowiedzi na temat samobójstwa, chęci śmierci lub zniknięcia, a nawet nie chęci życia - nawet jeśli są żartobliwe. Nie bój się porozmawiać z kimś o myśleniu samobójczym; mówienie o tym nie prowadzi do samobójstwa. Omówienie tych myśli jest pierwszym krokiem do uzyskania pomocy, leczenia lub planowania bezpieczeństwa.
• Pomóż im uzyskać pomoc. Zachęcaj, a nawet idź z nimi, aby uzyskać pomoc. Zadzwoń na infolinię, klinikę lub klinikę zdrowia psychicznego.
• Usuń ryzykowne przedmioty z ich posiadania lub domu. Szczególnie ważne jest usunięcie broni palnej. Większość zgonów samobójczych polegała na użyciu broni, a większość (90%) prób samobójczych z użyciem broni jest śmiertelna. Inne ryzykowne przedmioty mogą obejmować brzytwy, noże i ostre przedmioty. Należy zabezpieczyć leki na receptę i bez recepty.
• Unikaj alkoholu lub innych narkotyków; mogą zwiększać impulsywne działania i myśli samobójcze. Alkohol jest „depresyjny”, ponieważ sam może nasilać depresję. Prawie jedna czwarta ofiar samobójstw miała alkohol po śmierci w swoim systemie.
• Przećwicz metody „spowalniania”. Jeśli ludzie mogą się rozproszyć, nawet przez krótki czas, mogą minąć najgorsze myśli samobójcze. Może to obejmować wszystko, od medytacji, głębokiego oddychania, słuchania muzyki, chodzenia na spacery lub przebywania ze zwierzęciem. Z partnerem, przyjacielem lub członkiem rodziny może pomóc rozmowa, a nawet sama obecność.
• Jeśli ktoś nadal ma skłonności samobójcze, pomocne może być pozostanie z nim lub pomoc w znalezieniu innych osób, które mogłyby pozostać w pobliżu. Tego rodzaju wsparcie lub zegarek samobójczy może pomóc komuś zachować bezpieczeństwo, dopóki nie uzyska pomocy.
• Jeśli te strategie nie działają, uzyskaj pomoc teraz. Udaj się do ośrodka zdrowia psychicznego, pogotowia, a nawet zadzwoń pod 911. Infolinie samobójcze mogą również połączyć cię z lokalną pomocą.
• Pamiętaj, uzyskaj pomoc - może być lepiej.

Zapobieganie samobójstwom społeczności

Samobójstwo dotyka wielu ludzi, młodych i starszych, w każdym kraju i kulturze świata. Prawie milion ludzi ginie co roku w wyniku samobójstw, przy co najmniej 10 milionach innych prób samobójczych, a 5-10 milionów ludzi cierpi na śmierć samobójczą kogoś bliskiego. Samobójstwo pozostaje jedną z najczęstszych przyczyn śmierci na całym świecie. Wpływ samobójstwa czyni profilaktykę ważnym priorytetem zdrowia publicznego i został uznany za priorytet przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), a także agencje krajowe, stanowe i lokalne.

Niektóre rzeczy, aby zapobiec samobójstwom, najlepiej wykonywać na poziomie indywidualnym, na przykład obserwować oznaki myśli samobójczych i rozmawiać z tymi, których znasz. Niektóre zmiany można jednak wprowadzić na poziomie społeczności, stanu, a nawet kraju:

• Ogranicz dostęp do środków do samobójstwa. Jeśli wysoce zabójcze przedmioty, takie jak pestycydy, trucizny i broń palna, są mniej dostępne, wielu ofiarom można zapobiec.
• Poprawa dostępu do opieki zdrowotnej, w tym leczenia zdrowia psychicznego.
• Edukuj ludzi na temat chorób psychicznych, nadużywania substancji i samobójstw.
• Work to reduce physical and sexual abuse. Advocate for reducing discrimination based on race, culture, gender, or sexual orientation. Provide support to vulnerable individuals.
• Fight stigma against mental illness and those suffering its effects.
• Support those bereaved by suicide.

How to Cope With the Loss of a Loved One to Suicide

• Find a support groups, such as a survivors of suicide (SOS) group. It helps to know you are not alone.
• Grief is very different for everyone. Don't feel like you have to be on someone's schedule or timeline. It might take longer than you (or others) think it will.
• Get help for yourself, particularly if you have symptoms of depression or suicidal thoughts.

7 Suicide Myths

Myth : Discussing suicide might encourage it .

Fact : Many people worry about this, but there is no evidence to support this fear. It is important to speak openly about suicide, both to get help if you have suicidal thoughts, and to ask about suicidal thoughts in those close to you. Without open discussions about suicide, those suffering may continue to feel isolated, and are less likely to get the help they need.

Myth : The only people who are suicidal are those who have mental disorders .

Fact : Suicidal thoughts and actions indicate extreme distress and often hopelessness and unhappiness. While this may be part of a mental disorder, it isn't always. Many people with mental illness never have suicidal behavior, and not all people who commit suicide have a mental illness.

Myth : Suicidal thoughts never go away .

Fact : Increased thoughts or risk for suicide can come and go as situations and symptoms vary. Suicidal thoughts may return, but are not permanent, and suicide is not inevitable.

Myth : A suicidal person is determined to end his or her life .

Fact : People who have survived suicide attempts often state that they didn't want to die but rather didn't want to keep living with the suffering they were feeling. They are often ambivalent about living or dying. After an attempt, some people clearly indicate that they want to live on, and most people who survive an attempt do not end up ending their lives later. Access to help at the right time can prevent suicide.

Myth : There is no warning for most suicides .

Fact : When looking back, most people who committed suicide showed some signs in the things that they said or did in the weeks before. Some suicides may be impulsive and not planned out, but the signs of depression, anxiety, or substance abuse were present. It is important to understand what the warning signs are and look out for them.

Myth : Individuals who discuss suicide won't really do it .

Fact : People who talk about suicide may be reaching out for help or support. Most people aren't comfortable talking about suicide, so they might bring it up in a joking or offhand way. However, any mention of suicide should be taken seriously and viewed as an opportunity to help. Most people contemplating suicide are experiencing depression, anxiety, and hopelessness but may not have any support or treatment.

Myth : Suicide attempts are just a "cry for help" or a way to get attention .

Fact : Suicide attempts, even "minor" ones that don't require serious medical attention, are a sign of extreme distress. Suicide attempts should be taken seriously and are a reason to assess and treat any ongoing mental-health issues.

For More Information on Suicide

Suicide hotlines:

• National Suicide Prevention Hotline: 1-800-SUICIDE (784-2433)
• National Suicide Prevention Lifeline: 1-800-273-TALK (8255)
  • Free, 24-hour hotline available to anyone in suicidal crisis or emotional distress
  • Military veterans suicide hotline (press 1)
  • Suicide hotline in Spanish (press 2)
• Teens can get text support from the crisis text line by texting "listen" to 741-741
• LGBT Youth Suicide Hotline: 1-866-4-U-TREVOR
• For local suicide hotlines, check this directory: http://www.suicide.org/suicide-hotlines.html

Information and resources:

• American Association of Suicidality
  • http://www.suicidology.org
  • 202-237-2280
• American Foundation for Suicide Prevention
  • http://www.afsp.org
• Survivors of Suicide (SOS) Support Groups
  • http://www.suicidology.org/suicide-survivors/sos-directory
• Brain and Behavior Research Foundation (BBRF, formerly NARSAD)
  • http://www.bbrfoundation.org
• Center for Disease Control and Prevention (CDC)
  • Suicide prevention: http://www.cdc.gov/violenceprevention/suicide/
• Depresja i Bipolar Support Alliance (DBSA)
  • Support group finder: http://www.dbsalliance.org/site/PageServer?pagename=peer_support_group_locator
• Healthy Minds (http://www.healthyminds.org)
  • Finding help -- locate mental-health providers: http://www.psychiatry.org/mental-health/key-topics/finding-help
• National Alliance on Mental Illness (NAMI) (http://www.nami.org)
  • Suicide resources: http://www.nami.org/template.cfm?template=/contentManagement/contentDisplay.cfm&contentID=23041
  • Support groups and programs: http://www.nami.org/Template.cfm?section=Find_Support
• National Institutes of Mental Health (NIMH)
  • Suicide prevention: http://www.nimh.nih.gov/health/topics/suicide-prevention/index.shtml
• Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA)
  • Suicide prevention: http://www.samhsa.gov/prevention/suicide.aspx
• World Health Organization (WHO)
  • Suicide topic page: http://www.who.int/topics/suicide/en/