Co to jest otępienie w chorobie Parkinsona? objawy, etapy, leczenie i przyczyny

Fakty na temat otępienia w chorobie Parkinsona

Choroba Parkinsona (PD) jest związanym z wiekiem zaburzeniem zwyrodnieniowym niektórych komórek mózgu. Wpływa głównie na ruchy ciała, ale mogą wystąpić inne problemy, w tym demencja. Nie jest uważany za chorobę dziedziczną, chociaż powiązanie genetyczne zostało zidentyfikowane w niewielkiej liczbie rodzin.

• Najczęstsze objawy choroby Parkinsona to drżenie (drżenie lub drżenie) dłoni, ramion, szczęki i twarzy; sztywność (sztywność) tułowia i kończyn; powolność ruchu; oraz utrata równowagi i koordynacji.
• Inne objawy obejmują tasowanie, trudności w mówieniu (lub mówienie bardzo cicho), maskowanie twarzy (bez wyrazu, twarz podobna do maski), problemy z połykaniem i pochyloną postawę.
• Objawy nasilają się stopniowo przez lata.

Depresja, lęk, zmiany osobowości i zachowania, zaburzenia snu i problemy seksualne są często związane z chorobą Parkinsona. W wielu przypadkach choroba Parkinsona nie wpływa na zdolność myślenia, rozumowania, uczenia się lub zapamiętywania (procesy poznawcze).

• Jednak u niektórych osób z chorobą Parkinsona jeden lub więcej procesów poznawczych jest zaburzonych.
• Jeśli to upośledzenie jest wystarczająco poważne, aby zakłócać zdolność danej osoby do wykonywania codziennych czynności, nazywa się to demencją. Na szczęście demencja występuje tylko u około 20% osób z chorobą Parkinsona. Jeśli pacjenci z chorobą Parkinsona doświadczają halucynacji i mają silną kontrolę motoryczną, są bardziej narażeni na demencję. Rozwój demencji jest powolny. Zazwyczaj ludzie, u których wystąpią objawy otępienia, robią to około 10 do 15 lat po wstępnym rozpoznaniu choroby Parkinsona.

Około 500 000 osób w Stanach Zjednoczonych ma chorobę Parkinsona, a każdego roku diagnozuje się około 50 000 nowych przypadków. Trudno jest wskazać liczbę osób z niektórymi objawami poznawczymi, ponieważ brakuje dokładnych danych z następujących powodów:

• Naukowcy stosują różne definicje upośledzenia funkcji poznawczych i demencji.
• Choroba Parkinsona często pokrywa się z innymi zwyrodnieniowymi zaburzeniami mózgu, które mogą powodować otępienie, takie jak choroba Alzheimera i choroba naczyniowa w mózgu.
• Niektórzy badacze sugerują, że co najmniej 50% osób z chorobą Parkinsona ma łagodne upośledzenie funkcji poznawczych i szacuje, że od 20% do 40% może mieć poważniejsze objawy lub demencję.

Większość osób ma pierwsze objawy choroby Parkinsona po 60. roku życia, ale choroba Parkinsona dotyka także ludzi młodszych. Wczesna choroba Parkinsona dotyka ludzi w wieku około 40 lat, a nawet wcześniej.

• Niezależnie od wieku na początku choroby objawy otępienia pojawiają się później (po około 10–15 latach) w przebiegu choroby.
• Otępienie występuje stosunkowo rzadko u osób z chorobą Parkinsona przed 50 rokiem życia, nawet jeśli choroba trwa długo.
• Otępienie występuje częściej u osób w starszym wieku (około 70 lat) na początku choroby Parkinsona.

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka demencji choroby Parkinsona?

Przyczyny choroby Parkinsona są obecnie niejasne; chociaż około 10% jest genetycznie powiązanych, pozostałe (około 90%) mają nieznaną przyczynę. Jednak wiadomo, że wyraźne dowody pokazują, że komórki neuronalne w obszarze mózgu znanym jako istoty czarne są z czasem zmieniane i niszczone. Obecna popularna teoria głosi, że kombinacje czynników środowiskowych i genetycznych są odpowiedzialne za zmianę i zniszczenie komórek neuronalnych. Rezultatem tych interakcji jest utrata produkcji dopaminy, utrata neuronów, które wytwarzają dopaminę, utrata innych substancji wytwarzanych przez neurony oraz obecność ciał Lewy'ego w komórkach mózgowych, z których wszystkie znajdują się podczas sekcji zwłok pacjentów z chorobą Parkinsona.

Główne składniki uważane za odpowiedzialne za te zmiany nie są jasno określone, ale obejmują narażenie na toksyczne substancje środowiskowe, utlenianie wolnych rodników, które uszkadzają komórki i ich składniki (na przykład wytwarzanie ciał Lewy'ego z alfa-synukleiny, białka zaangażowanego w neurotransmisję) i dysfunkcja mitochondriów. Ludzie z pewnymi kombinacjami genów mogą być bardziej podatni na rozwój tych zmian i w rezultacie chorobą Parkinsona.

Czynniki ryzyka otępienia u pacjentów z chorobą Parkinsona są następujące:

• Wiek 70 lat lub starszy
• Wynik większy niż 25 w skali oceny choroby Parkinsona (PDRS): jest to test, którego lekarze używają do sprawdzania postępu choroby.
• Depresja, pobudzenie, dezorientacja lub zachowania psychotyczne podczas leczenia lewodopą, chorobą Parkinsona (Sinamet, Sinemet CR, Parcopa)
• Narażenie na silny stres psychiczny
• Choroby układu krążenia
• Niski status społeczno-ekonomiczny
• Niski poziom wykształcenia

Jakie są objawy otępienia w chorobie Parkinsona?

Upośledzenie funkcji poznawczych w chorobie Parkinsona może wahać się od pojedynczego pojedynczego objawu po ciężką demencję.

• Pojawienie się jednego objawu poznawczego nie oznacza, że ​​rozwinie się demencja.
• Objawy poznawcze w chorobie Parkinsona zwykle pojawiają się wiele lat po odnotowaniu objawów fizycznych.
• Objawy poznawcze we wczesnej fazie choroby sugerują demencję z cechami Parkinsona, nieco inny stan.

Objawy poznawcze w chorobie Parkinsona obejmują:

• Utrata zdolności do podejmowania decyzji
• Brak elastyczności w dostosowywaniu się do zmian
• Dezorientacja w znajomym otoczeniu
• Problemy z nauką nowego materiału
• Trudności z koncentracją
• Utrata pamięci krótko- i długoterminowej
• Trudność w uporządkowaniu sekwencji zdarzeń
• Problemy z używaniem złożonego języka i rozumieniem złożonego języka innych osób

Osoby z chorobą Parkinsona z otępieniem lub bez mogą często odpowiadać powoli na pytania i prośby. Mogą stać się zależni, lękliwi, niezdecydowani i pasywni. W miarę postępu choroby wiele osób z chorobą Parkinsona może coraz bardziej zależeć od małżonków lub opiekunów.

Poważne zaburzenia psychiczne występują często w chorobie Parkinsona. Dwa lub więcej z nich może pojawić się razem u tej samej osoby.

• Depresja: smutek, płaczliwość, ospałość, wycofanie się, utrata zainteresowania czynnościami, które kiedyś się podobały, bezsenność lub nadmierne spanie, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała
• Lęk : nadmierne zmartwienie lub strach, które zakłócają codzienne czynności lub relacje; objawy fizyczne, takie jak niepokój lub ekstremalne zmęczenie, napięcie mięśni, problemy ze snem
• Psychoza: niezdolność do realistycznego myślenia; objawy takie jak halucynacje, urojenia (fałszywe przekonania nie podzielane przez innych), paranoja (podejrzliwość i poczucie kontroli nad innymi) oraz problemy z jasnym myśleniem; jeśli poważne, zachowanie może zostać poważnie zakłócone; jeśli będzie łagodniejsze, może wystąpić dziwne, dziwne lub podejrzane zachowanie.

Połączenie depresji, otępienia i choroby Parkinsona zwykle oznacza szybszy spadek funkcji poznawczych i poważniejszą niepełnosprawność. Halucynacje, urojenia, pobudzenie i stany maniakalne mogą występować jako niepożądane skutki leczenia farmakologicznego choroby Parkinsona, co może komplikować diagnozę demencji Parkinsona.

Kiedy powinienem zadzwonić do lekarza na temat demencji choroby Parkinsona?

Każda znacząca zmiana zdolności myślenia, rozumowania lub koncentracji; w rozwiązywaniu problemów; w pamięci; w użyciu języka; w humorze; lub w zachowaniu lub osobowości u osoby z chorobą Parkinsona uzasadnia wizytę pracownika służby zdrowia.

Jak diagnozuje się demencję choroby Parkinsona?

Nie ma ostatecznego testu medycznego potwierdzającego pogorszenie funkcji poznawczych lub demencję w chorobie Parkinsona. Najdokładniejszym sposobem mierzenia spadku poznawczego są testy neuropsychologiczne.

• Testowanie polega na odpowiadaniu na pytania i wykonywaniu zadań, które zostały starannie zaprojektowane do tego celu. Jest przeprowadzany przez specjalistę w tego rodzaju testach.
• Testy neuropsychologiczne dotyczą wyglądu, nastroju, poziomu lęku i doświadczenia urojeń lub halucynacji.
• Ocenia zdolności poznawcze, takie jak pamięć, uwaga, orientacja na czas i miejsce, użycie języka oraz umiejętności wykonywania różnych zadań i postępowania zgodnie z instrukcjami.
• Sprawdzane jest rozumowanie, myślenie abstrakcyjne i rozwiązywanie problemów.
• Testy neuropsychologiczne dają dokładniejszą diagnozę problemów, a tym samym mogą pomóc w planowaniu leczenia.
• Testy są powtarzane okresowo, aby sprawdzić skuteczność leczenia i sprawdzić, czy nie występują nowe problemy.

Badania obrazowe: Zasadniczo skany mózgu, takie jak tomografia komputerowa i MRI, są mało przydatne w diagnozowaniu demencji u osób z chorobą Parkinsona. Skan tomografii emisyjnej pozytronowej (PET) może pomóc w odróżnieniu demencji od depresji i podobnych stanów w chorobie Parkinsona.

Jakie jest leczenie otępienia w chorobie Parkinsona?

Nie ma lekarstwa na demencję w chorobie Parkinsona. Koncentruje się raczej na leczeniu określonych objawów, takich jak depresja, lęk i zachowania psychotyczne. Aby uzyskać zalecenia dotyczące leczenia, można skonsultować się ze specjalistą od tych zaburzeń (psychiatrą).

Jaka jest samoopieka w domu w przypadku otępienia w chorobie Parkinsona?

Białko w diecie może wpływać na wchłanianie lewodopy, głównego leku stosowanego w leczeniu choroby Parkinsona. Wahania poziomu lewodopy mogą pogorszyć niektóre objawy behawioralne i poznawcze. Dieta niskobiałkowa może zmniejszać wahania poziomu dopaminy. U niektórych pacjentów z tymi wahaniami zmiany w diecie mogą poprawić objawy. Jednak ważne jest, aby upewnić się, że osoba otrzymuje odpowiednią ilość kalorii i innych składników odżywczych.

Osoby z chorobą Parkinsona powinny pozostać tak aktywne, jak to możliwe. Fizjoterapia pomaga utrzymać mobilność.

Ogólnie rzecz biorąc, osoby z chorobą Parkinsona i demencją nie powinny już prowadzić pojazdów. Problemy z ruchem mogą zapobiec szybkim reakcjom w niebezpiecznych sytuacjach podczas jazdy. Niektóre leki, zwłaszcza te podawane w celu leczenia objawów demencji, mogą sprawić, że będą mniej czujni. Należy to jednak ustalić indywidualnie i zgodnie z prawem państwa.

Objawy choroby Parkinsona, etapy i leczenie

Jakie są leczenie i leki na demencję choroby Parkinsona?

Nie ma specyficznej terapii demencji w chorobie Parkinsona. Chociaż początkowo objawy poznawcze mogą wydawać się reagować na leki promujące produkcję dopaminy, poprawa jest łagodna i przemijająca w przeciwieństwie do wczesnych odpowiedzi na poprawę kontroli motorycznej za pomocą leków u pacjentów z chorobą Parkinsona.

Leki na demencję choroby Parkinsona

Różne leki są stosowane w leczeniu zaburzeń ruchowych choroby Parkinsona, niektóre mogą zaostrzać objawy związane z demencją.

• Należą do nich dopamina podawana w postaci lewodopy; leki znane jako agoniści dopaminy (na przykład kombinacja karbidopy i lewodopy znana jako Sinemet), które działają na receptor dopaminy; i leki, które spowalniają metabolizm dopaminy. Często stosuje się je w połączeniu z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO B), takimi jak rasagilina. Ponadto czasami stosuje się leki antycholinergiczne.
• Niestety leki te mogą wpływać na objawy poznawcze i zaburzenia nastroju.
• Na przykład leki antycholinergiczne pomagają zrównoważyć poziomy dopaminy i acetylocholiny, innego neuroprzekaźnika, w mózgu. Leki te mogą poprawiać zaburzenia ruchowe, ale często pogarszają utratę pamięci.

Otępienie w chorobie Parkinsona może reagować na leki stosowane u pacjentów z chorobą Alzheimera. Jednak leki te, zwane inhibitorami cholinoesterazy (takie jak donepezil, rywastygmina, galantamina), prowadzą tylko do niewielkiej i tymczasowej poprawy funkcji poznawczych.

Zaburzenia nastroju i psychozy są zwykle leczone innymi lekami.

• W przypadku depresji i zaburzeń nastroju stosuje się różne leki przeciwdepresyjne lub stabilizujące nastrój, takie jak leki trójpierścieniowe (takie jak nortryptylina lub dezypramina) lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, takie jak fluoksetyna lub citalopram).
• W przypadku pobudzenia lub objawów psychotycznych preferowane są atypowe leki przeciwpsychotyczne. Klozapina (Clozaril) jest często pierwszym wyborem, ale może mieć niedopuszczalne działania niepożądane. Kwetiapina (Seroquel) może być alternatywą. Olanzapina (Zyprexa) i rysperydon (Risperdal) mają tendencję do pogarszania funkcji motorycznych.

Choroba Parkinsona Otępienie i terapia genowa

Poczyniono wielkie postępy w chirurgicznym leczeniu choroby Parkinsona. Obecnie dostępnych jest kilka różnych procedur, które u wielu pacjentów są skuteczne w łagodzeniu objawów ruchowych. Niestety operacja nie ma wpływu na objawy poznawcze. W rzeczywistości większość osób z demencją nie kwalifikuje się do operacji.

Terapia genowa jest w powijakach; trwają badania na ludziach i zwierzętach różnymi metodami (liposomy, wirusy) w celu wstawienia genów do komórek neuronalnych w celu zmniejszenia lub zatrzymania objawów choroby Parkinsona poprzez spowodowanie, że komórki wytwarzają dopaminę kodowaną przez nowo wstawione geny. Wczesne wyniki leczenia nazwanego ProSavin (zmodyfikowane wstawianie wirusa) są zachęcające. Nie jest jednak jasne, czy taka terapia mogłaby zapobiec demencji choroby Parkinsona, czy ją odwrócić.

Choroba Parkinsona Demencja, obserwacja, zapobieganie i rokowanie

Osoba z chorobą Parkinsona i demencją wymaga regularnych kontroli u swojego pracownika służby zdrowia.

• Te kontrole pozwalają pracownikowi służby zdrowia zobaczyć, jak działa leczenie, i w razie potrzeby wprowadzić zmiany.
• Pozwalają na wykrycie nowych problemów poznawczych, nastroju lub zachowania, które mogą przynieść korzyści z leczenia.
• Wizyty te dają także opiekunowi (opiekunom) rodzinnym możliwość przedyskutowania problemów związanych z opieką jednostki.

W końcu osoba z chorobą Parkinsona i otępieniem prawdopodobnie nie będzie w stanie samodzielnie dbać o siebie, a nawet podejmować decyzji dotyczących opieki, jeśli pacjent żyje wystarczająco długo z chorobą Parkinsona i otępieniem.

• Najlepiej jest, aby osoba ta omawiała przyszłe ustalenia dotyczące opieki z członkami rodziny tak wcześnie, jak to możliwe, aby można było wyjaśnić i udokumentować ich życzenia na przyszłość.
• Pracownik służby zdrowia może doradzać pacjentom i opiekunom w sprawie ustaleń prawnych, które należy podjąć, aby zapewnić spełnienie tych życzeń.

Profilaktyka otępienia w chorobie Parkinsona

Nie ma znanego sposobu zapobiegania otępieniu w chorobie Parkinsona. Jednak pacjenci z chorobą Parkinsona są zachęcani do kontynuowania ćwiczeń i prowadzenia zdrowego stylu życia, ponieważ może to opóźnić lub zmniejszyć początek demencji, chociaż nie ma dobrych danych wskazujących na to.

Prognozy dotyczące otępienia w chorobie Parkinsona

Osoby z chorobą Parkinsona i demencją mają gorsze rokowanie niż osoby z chorobą Parkinsona bez demencji. Ryzyko zaburzeń nastroju i innych powikłań, a także przedwczesnej śmierci, jest wyższe.

Grupy wsparcia i doradztwo w zakresie demencji choroby Parkinsona

Jeśli jesteś osobą, u której niedawno zdiagnozowano chorobę Parkinsona, wiesz, że twoja choroba drastycznie zmieniła twoje życie. Nie tylko tracisz część swoich zdolności fizycznych, ale także zaczynasz tracić część swoich zdolności umysłowych. Martwisz się, jak długo będziesz w stanie cieszyć się relacjami z rodziną i przyjaciółmi, przyjemnościami i niezależnością. Martwisz się tym, jak Twoja rodzina poradzi sobie z opieką nad sobą i sobą w miarę postępu choroby. Możesz czuć się przygnębiony, niespokojny, a nawet zły i urażony. Najlepszym sposobem radzenia sobie z tymi emocjami jest wyrażenie ich w jakiś sposób. Dla wielu ludzi rozmawianie o tych uczuciach pomaga je złagodzić.

Jeśli jesteś opiekunem osoby z chorobą Parkinsona i demencją, wiesz, że choroba może być bardziej stresująca dla członków rodziny niż dla osoby dotkniętej chorobą. Opieka nad osobą z chorobą Parkinsona i demencją może być bardzo trudna. Często wpływa na każdy aspekt życia, w tym na relacje rodzinne, pracę, sytuację finansową, życie społeczne oraz zdrowie fizyczne i psychiczne. Opiekunowie mogą czuć się niezdolni do sprostania wymaganiom opieki nad zależnym, trudnym krewnym. Poza smutkiem, widząc skutki choroby ukochanej osoby, możesz czuć się sfrustrowany, przytłoczony, urażony i zły. Te uczucia mogą z kolei sprawić, że opiekunowie poczują się winni, zawstydzeni i zaniepokojeni. Depresja nie jest rzadkością. Opiekunowie powinni szukać systemów wsparcia, aby pomóc im dostosować się do problemów i uczuć, jakie mogą napotkać.

Różni ludzie, zarówno pacjenci, jak i opiekunowie, mają różne progi tolerowania wyzwań związanych z demencją.

• Dla wielu osób z chorobą Parkinsona pomocna może być rozmowa z bliskim przyjacielem lub członkiem rodziny. Dla innych rozmowa z profesjonalnym doradcą lub członkiem duchowieństwa jest pocieszająca.
• Dla opiekunów po prostu „odpowietrzenie” lub mówienie o frustracjach związanych z opieką może być niezwykle pomocne. Inni potrzebują więcej, ale mogą czuć się nieswojo, prosząc o pomoc, której potrzebują. Jedno jest jednak pewne: jeśli opiekun nie otrzyma ulgi, może wypalić się, rozwinąć własne problemy psychiczne i fizyczne i stać się niezdolnym do opieki nad osobą z chorobą Parkinsona.

Właśnie dlatego wymyślono grupy wsparcia. Grupy wsparcia to grupy ludzi, którzy przeżyli te same trudne doświadczenia i chcą pomóc sobie i innym, dzieląc się strategiami radzenia sobie. Specjaliści ds. Zdrowia psychicznego zdecydowanie zalecają osobom dotkniętym chorobą, w miarę możliwości, a opiekunom rodzinnym uczestnictwo w grupach wsparcia.

W chorobach związanych z otępieniem grupy wsparcia wspierają głównie opiekunów. Grupy wsparcia służą opiekunom do różnych celów:

• Grupa pozwala osobie wyrażać swoje prawdziwe uczucia w akceptowalnej, nieosądzającej atmosferze.
• Wspólne doświadczenia grupy pozwalają opiekunowi czuć się mniej samotnym i odizolowanym.
• Grupa może zaoferować świeże pomysły na radzenie sobie z konkretnymi problemami.
• Grupa może wprowadzić opiekuna do zasobów, które mogą zapewnić pewną ulgę.
• Grupa może dać opiekunowi siłę, której potrzebuje, aby poprosić o pomoc.

Grupy wsparcia spotykają się osobiście, przez telefon lub w Internecie. Aby znaleźć grupę wsparcia, która działa dla Ciebie, skontaktuj się z następującymi organizacjami. Możesz także poprosić zaufanego członka swojego zespołu opieki zdrowotnej lub skorzystać z Internetu. Jeśli nie masz dostępu do Internetu, przejdź do biblioteki publicznej.

Aby uzyskać więcej informacji o grupach wsparcia, skontaktuj się z tymi agencjami:

• Parkinson's Alliance - (609) 688-0870 lub (800) 579-8440
• American Parkinson's Disease Association - (800) 223-2732
• National Parkinson's Foundation - (305) 547-6666 lub (800) 327-4545
• Family Caregiver Alliance, Narodowe Centrum Opieki - (800) 445-8106
• National Alliance for Caregiving - www.caregiving.org
• Eldercare Locator Service - (800) 677-1116