Jak rozmawiać o zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym: ujawniając swój stan

Bez względu na to, czy zdiagnozowano cię wczoraj, czy 20 lat temu, będą chwile, kiedy poczujesz potrzebę ujawnienia swojego stanu. Nie oznacza to, że musisz każdorazowo mówić dziecku w szkole średniej, ale może to dyktować rodzina, romantyzm i niektóre zawodowe relacje.

Sposób, w jaki mówisz osobie o stanie, zależy wyłącznie od Ciebie. Humor może być pomocnym sposobem radzenia sobie z sytuacją, ponieważ wiele osób nie rozumie w pełni zaburzeń psychicznych, chyba że osobiście się nimi zajął.

Ty także kontrolujesz to, co mówisz tej osobie, włączając w to terapie, terapię, jak się z tym czujesz i jak wpływa na twoje życie. W zależności od sytuacji, im mniej mówisz, tym lepiej.

Jeśli czyjeś pytania sprawiają, że czujesz się nieswojo, spokojnie powiedz, jak się czujesz i zakończ rozmowę. Możesz im powiedzieć, że nie jesteś gotowy od razu o tym mówić, ale udostępnisz więcej, gdy uznasz to za stosowne.

Ważne jest, aby być bezpośrednim i udostępniać tylko te informacje, które są wygodne dla udostępniania.

Praktyka o tym rozmawia

Dr. David M. Reiss, psychiatra w prywatnej praktyce i tymczasowy dyrektor medyczny w Providence Behavioral Health Hospital w Holyoke, Massachusetts, zaleca przygotowanie dyskusji na temat zaburzeń afektywnych dwubiegunowych za pomocą bezemocjonalnego, prostego języka, tak jakby dyskutowano o zaburzeniach fizycznych.

Sugeruje odgrywanie ról w dyskusji, na przykład o złym kolanie i wyjaśnianie komuś, że może ograniczać to, co możesz podzielić, na przykład nie będąc w stanie wyjechać na narty. Inne tematy mogą obejmować to, że czasami musisz powstrzymać się od zaangażowania z powodu bólu, że czasami możesz się z tego powodu frustrować, ale bierzesz na siebie odpowiedzialność za to i że musisz przyjmować pewne leki, które uniemożliwiają ci picie .

"Jeśli możesz zrobić to beznamiętnie i prostym językiem o swoim kolanie (nie musisz wchodzić w konkretne wyniki MRI), wtedy używaj tego samego podejścia do mówienia o zaburzeniu dwubiegunowym," powiedział dr Reiss.

Jednak język, którym się posługujesz, zależy wyłącznie od Ciebie. Jeśli chcesz mówić o sobie "szalony" podczas omawiania tematu, to jest w porządku, o ile związek osiągnął punkt zaufania i bliskości.

"To może być dobre wydanie, o ile obie strony mogą używać czarnego humoru przy zachowaniu szacunku" - powiedział dr Reiss. "Jeśli związek nie jest na miejscu, najlepiej trzymać się z daleka od slangu, żartów lub czarnego humoru. "

W romantycznej relacji

Miarą zdrowego związku jest zaufanie. Im więcej możesz zaufać i zaufać swojemu partnerowi, tym więcej odniesiesz sukces w swoim związku, a także będziesz zarządzać swoim stanem. Otwartość sprzyja silniejszemu związkowi.

Twój partner powinien być po prostu partnerem.Posiadanie kogoś, komu można zaufać, może znacznie pomóc w leczeniu i próbach, a także pomóc osobie zrozumieć, przez co przechodzisz. Będą lepiej przygotowani na okresy manii i depresji i pomogą ci zachować kontrolę przez oba.

Jeśli jesteś w związku i nie uważasz, że ufasz osobie, z którą masz do czynienia, jeśli chodzi o twój stan i to, przez co przechodzisz, najprawdopodobniej jesteś w złym związku.

W nowym związku romantycznym

Twoje zaburzenie afektywne dwubiegunowe nie musi być tematem rozmowy podczas pierwszej randki, ale gdy będziesz postępować przez proces datowania, powinieneś ujawnić swój stan.

Jeśli pojawi się temat zdrowia psychicznego (np. Potencjalny partner rozmawiający o sprawach w swojej rodzinie), to byłby dobry moment, by wspomnieć o swoim stanie.

Ale szanse na uzyskanie tak łatwego sposobu na wciągnięcie go w rozmowę są dość niewielkie, więc będziesz musiał wybrać odpowiedni czas, kiedy powiesz tę osobę. Nadejdzie moment, w którym będzie trzeba powiedzieć tej osobie. Niestety zaburzenie afektywne dwubiegunowe jest stanem, który wykrywa się częściej niż się chce.

Najprostszym sposobem, aby o tym porozmawiać, jest prywatna, spokojna okolica. Wyjaśnij swój stan, jak on wpływa na ciebie i co robisz, aby go leczyć. Niektóre osoby mogą nie reagować dobrze, ale dobry partner zaakceptuje twój stan i pomoże ci przetrwać.

Jeśli jesteś w stanie z powodzeniem zarządzać swoim stanem, będzie to mniejszy problem, ale jeśli chcesz, aby osoba była częścią twojego życia, ujawnienie twojego zaburzenia dwubiegunowego jest ważnym krokiem zaufania.

Do rodziny

Twoja rodzina cię kocha i wspiera cię we wszystkim, co robisz, nawet jeśli mają czasem dziwny sposób mówienia ci. Twoi najbliżsi członkowie rodziny powinni być pierwszymi, którzy wiedzą, ponieważ mogą ci pomóc na wiele sposobów, niż ci się wydaje.

Proste połączenie lub rozmowa telefoniczna to najprostszy sposób, aby im to powiedzieć. Nie rób tego z wielkim zapowiedzią zwykłej rodziny, takiej jak impreza wakacyjna. Nie ma sensu być w centrum uwagi na coś takiego jak zaburzenie dwubiegunowe.

Ponieważ zaburzenie afektywne dwubiegunowe ma związek genetyczny, twoja diagnoza może pomóc innym w twojej rodzinie, jeśli odczują podobne objawy.

Jeśli masz skostniały związek z niektórymi członkami rodziny, nie musisz im tego mówić, jeśli nie chcesz.

Do twojego szefa

W Stanach Zjednoczonych ludzie cierpiący na jakąkolwiek chorobę są objęci Ustawą o Niepełnosprawnych Amerykanach. W związku z tym nie można zwolnić z pracy z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej, chyba że uniemożliwia to wykonywanie pracy lub stwarza zagrożenie dla siebie lub innych osób w miejscu pracy.

Sprawdź swój podręcznik pracownika, aby sprawdzić, czy istnieją przepisy, które wymagałyby powiedzenia szefowi lub relacjom międzyludzkim. Niektóre zawody wysokiego ryzyka, takie jak strażacy lub policjanci, mogą mieć coroczne egzaminy sprawdzające warunki, które mogą sprawić, że praca będzie niebezpieczna.

Decyzja o poinformowaniu szefa o swoim stanie zależy od Ciebie.O ile nie myślisz, że może to negatywnie wpłynąć na twoją pracę, nie lepiej powiedzieć pracodawcy o chorobie dwubiegunowej.

Do współpracowników

Nie musisz wysyłać masowego e-maila, informującego wszystkich o swoim stanie, ale może być kilku kolegów, z którymi ściśle współpracujesz, którzy mogą czerpać korzyści z wiedzy. Podobnie jak w przypadku innych osób, wyjaśnij, co chcesz o swoim stanie zdrowia, i zastrzegaj sobie prawo do przestania o tym mówić, kiedy tylko chcesz.

Ponieważ jest to związek profesjonalny, aczkolwiek przyjazny, nie musisz wysyłać wszystkiego do swojego kolegi. Zaletą mówienia innym jest to, że lepiej zrozumieją, przez co przechodzicie i jak może to wpłynąć na waszą pracę.

W każdym związku

"W przyjaźniach, związkach zawodowych, moim zdaniem, należy je omówić tylko wtedy, gdy przewiduje się, że stan ten może wpłynąć na związek" - powiedział dr Reiss. "Jeśli nie wpłynie to na związek w jakikolwiek sposób, nie ma powodu, aby dyskutować o chorobie dwubiegunowej więcej niż byłoby dyskutować o nadciśnieniu. Jeśli pojawi się jako temat niedbale i chcesz o tym porozmawiać, dobrze, ale nie ma takiej potrzeby, a twoja prywatność jest twoją decyzją. "