Czy martwicze zapalenie powięzi (choroba zjadająca mięso) jest zakaźne? objawy i leczenie

• Przewodnik po martwiczym zapaleniu powięzi (Flesh-Eating Disease)
• Uwagi lekarza na temat martwiczych objawów powięzi

Co to jest martwicze zapalenie powięzi (choroba zjadająca mięso)?

• Martwicze zapalenie powięzi (NF) jest szybko postępującą infekcją, która przede wszystkim atakuje podskórne płaszczyzny tkanki łącznej (powięź), gdzie może szybko rozprzestrzenić się na sąsiednie tkanki miękkie, prowadząc do rozległej martwicy (śmierci tkanki).
• Martwicze zapalenie powięzi zwane również chorobą zjadającą mięso (bakterie)
• Kilka różnych rodzajów bakterii zjadających mięso może powodować ten zagrażający życiu stan, który może wpływać zarówno na zdrowe osoby, jak i te z podstawowymi problemami medycznymi.
• Chociaż rzadko spotyka się, w ciągu ostatnich kilku dekad wzrosła liczba przypadków martwiczego zapalenia powięzi. Chociaż prawdopodobnie zaniżono liczbę przypadków, szacuje się, że roczna zapadalność na martwicze zapalenie powięzi wynosi około 500-1 000 przypadków rocznie, a ogólna częstość występowania wynosi 0, 40 przypadków na 100 000 populacji.
• Wczesne rozpoznanie i szybkie leczenie martwiczego zapalenia powięzi ma kluczowe znaczenie w radzeniu sobie z potencjalnie niszczącymi konsekwencjami tej nagłej potrzeby medycznej.

Martwicze zapalenie powięzi Zdjęcie

Obraz martwiczego zapalenia powięzi (choroba zjadająca mięso)

Jaka jest historia martwiczego zapalenia powięzi?

Jeden z pierwszych opisów martwiczego zapalenia powięzi pochodzi od Hipokratesa w V wieku pne, kiedy opisywał on powikłania różycy. Chociaż martwicze zapalenie powięzi istniało przez wiele stuleci, kilka bardziej szczegółowych opisów tego stanu odnotowano następnie w XIX i na początku XX wieku. W 1952 roku dr B. Wilson po raz pierwszy użył terminu martwicze zapalenie powięzi, aby opisać ten stan, i termin ten pozostaje najczęściej używany we współczesnej medycynie. Inne terminy, które zostały użyte do opisania tego samego stanu, obejmują zespół bakterii zjadających mięso, ropne zapalenie powięzi, martwicze zapalenie tkanki łącznej, martwicze zakażenie tkanek miękkich, zgorzel szpitalna, zgorzel paciorkowcowa, zgorzel skórna, wrzód Meleneya i zgorzel Meleneya. Gdy martwicze zapalenie powięzi wpływa na obszar narządów płciowych, jest często określane jako gangrena Fourniera (zwana również gangreną Fourniera).

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka martwiczego zapalenia powięzi?

Martwicze zapalenie powięzi jest wywoływane przez bakterie w zdecydowanej większości przypadków, chociaż grzyby również rzadko mogą prowadzić do tego stanu. Większość przypadków martwiczego zapalenia powięzi jest wywoływana przez paciorkowce beta-hemolityczne z grupy A ( Streptococcus pyogenes ), chociaż może być zaangażowanych wiele różnych bakterii, zarówno w izolacji, jak i razem z innymi patogenami bakteryjnymi. Paciorkowce grupy A to te same bakterie odpowiedzialne za „paciorkowce gardła”, liszajec (zakażenie skóry) i gorączkę reumatyczną. W ostatnich latach gwałtownie wzrosła liczba przypadków martwiczego zapalenia powięzi spowodowanego nabytym przez społeczność opornym na metycylinę Staphylococcus aureus (MRSA), często występującym u osób dożylnie przyjmujących narkotyki. Większość przypadków martwiczego zapalenia powięzi ma charakter bakteryjny i obejmuje zarówno bakterie tlenowe, jak i beztlenowe. Dodatkowe organizmy bakteryjne, które można izolować w przypadkach martwiczego zapalenia powięzi, obejmują między innymi Escherichia coli, Klebsiella, Pseudomonas, Proteus, Vibrio, Bacteroides, Peptostreptococcus, Clostridium i Aeromonas hydrophila .

W wielu przypadkach martwiczego zapalenia powięzi występowała historia wcześniejszych urazów, takich jak skaleczenie, zadrapanie, ukąszenie owada, oparzenie lub rana kłuta igłą. Zmiany te mogą początkowo wydawać się trywialne lub niewielkie. Źródłem infekcji mogą być również miejsca nacięć chirurgicznych i różne zabiegi chirurgiczne. Jednak w wielu przypadkach nie ma oczywistego źródła infekcji ani portalu wejścia w celu wyjaśnienia przyczyny (idiopatyczne).

Po wejściu patogenu bakteryjnego infekcja może rozprzestrzeniać się z tkanek podskórnych i obejmować głębsze płaszczyzny powięzi. Nastąpi postępujące, szybkie rozprzestrzenianie się infekcji, która może czasami obejmować również sąsiadujące tkanki miękkie, w tym mięśnie, tłuszcz i skórę. Różne enzymy bakteryjne i toksyny prowadzą do niedrożności naczyń, czego skutkiem jest niedotlenienie tkanek (zmniejszenie tlenu) i ostatecznie martwica tkanek (śmierć). W wielu przypadkach te warunki tkankowe umożliwiają namnażanie się bakterii beztlenowych, umożliwiając stopniowe rozprzestrzenianie się infekcji i ciągłe niszczenie tkanek.

Osoby z podstawowymi problemami medycznymi i osłabionym układem odpornościowym są również zwiększone ryzyko rozwoju martwiczego zapalenia powięzi. U pacjentów, u których rozwija się martwicze zapalenie powięzi, często występują różne schorzenia, w tym cukrzyca, niewydolność nerek, choroba wątroby, rak, choroba naczyń obwodowych i zakażenie wirusem HIV, podobnie jak osoby przechodzące chemioterapię, pacjenci po przeszczepie narządu i przyjmujący kortykosteroidy z różnych powodów. Alkoholicy i osoby nadużywające narkotyki dożylne są również bardziej narażone na ryzyko. Wiele przypadków martwiczego zapalenia powięzi występuje jednak również u zdrowych osób bez czynników predysponujących.

Do celów klasyfikacji martwicze zapalenie powięzi zostało podzielone na trzy odrębne grupy, głównie na podstawie mikrobiologii pierwotnej infekcji; NF typu 1 jest wywoływany przez wiele gatunków bakterii (drobnoustrojów), NF typu 2 jest wywoływany przez jeden gatunek bakterii (jednomikrobowy), którym zwykle jest Streptococcus pyogenes ; NF typu 3 (zgorzel gazowa) jest wywoływana przez Clostridium spp ., a NF typu 4 jest wywoływana przez infekcje grzybicze, głównie Candida spp . i Zygomycetes . Zakażenie spowodowane przez Vibrio spp . (często Vibrio vulnificus ) jest odmianą często występującą u osób z chorobami wątroby, zwykle po spożyciu owoców morza lub wystawieniu ran skóry na działanie wody morskiej skażonej przez ten organizm.

Czy martwicze zapalenie powięzi jest zakaźne ?

• Martwicze zapalenie powięzi nie jest uważane za chorobę zakaźną.
• Jednak teoretycznie możliwe jest zarażenie się tym samym organizmem, który powoduje martwicze zapalenie powięzi u kogoś, z kim miał bezpośredni bliski kontakt (na przykład zakażenie MRSA).
• Dla tego narażonego osobnika rozwój martwiczego zapalenia powięzi byłby bardzo rzadki i mało prawdopodobny, chociaż jest to możliwe.

Jakie są oznaki i objawy martwiczego zapalenia powięzi?

Objawy martwiczego zapalenia powięzi różnią się w zależności od stopnia i postępu choroby. Martwicze zapalenie powięzi często dotyka kończyn lub okolicy narządów płciowych (gangrena Fourniera), chociaż może to dotyczyć dowolnego obszaru ciała.

Na początku choroby pacjenci z martwiczym zapaleniem powięzi mogą początkowo wydawać się zwodniczo dobrze i mogą nie wykazywać żadnych powierzchownych widocznych oznak infekcji podstawowej. Niektóre osoby mogą początkowo narzekać na ból lub ból, podobny do „naciągniętego mięśnia”. Jednak gdy infekcja szybko się rozprzestrzenia, widoczne są objawy i oznaki ciężkiej choroby.

Martwicze zapalenie powięzi zwykle pojawia się jako obszar miejscowego zaczerwienienia, ciepła, obrzęku i bólu, często przypominając powierzchowne zakażenie skóry (zapalenie tkanki łącznej). Wiele razy ból i tkliwość odczuwana przez pacjentów są nieproporcjonalne do widocznych zmian na skórze. Może występować gorączka i dreszcze. Z upływem godzin lub dni zaczerwienienie skóry szybko się rozprzestrzenia, a skóra może stać się matowa, purpurowa lub ciemna. Mogą rozwinąć się pęcherze, martwicze eschary (czarne strupy), stwardnienie skóry (stwardnienie), rozpad skóry i drenaż ran. Czasami pod skórą (crepitus) może być wyczuwalne delikatne trzaskanie, co oznacza gaz w tkankach. Występujący silny ból i tkliwość mogą później zmniejszyć się z powodu późniejszego uszkodzenia nerwów, co prowadzi do miejscowego znieczulenia dotkniętego obszaru. Nieleczone nadal powoduje ciągłe rozprzestrzenianie się infekcji i powszechne zaangażowanie organizmu, często prowadząc do posocznicy (rozprzestrzeniania się infekcji do krwiobiegu) i często śmierci.

Inne objawy towarzyszące martwiczemu zapaleniu powięzi mogą obejmować złe samopoczucie, nudności, wymioty, osłabienie, zawroty głowy i splątanie.

Skin Quiz IQ

Kiedy ktoś powinien udać się do lekarza na martwicze zapalenie powięzi?

Szybka identyfikacja i leczenie martwiczego zapalenia powięzi są kluczowe w celu zwiększenia prawdopodobieństwa korzystnego wyniku. Ze względu na szybki postęp tego stanu konieczny jest wysoki wskaźnik podejrzeń i wczesne wykrycie, aby natychmiast rozpocząć natychmiastowe leczenie. Osoby z podstawowymi problemami medycznymi lub osłabionym układem odpornościowym muszą być szczególnie czujne. Skonsultuj się z pracownikiem służby zdrowia, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:

• Niewyjaśniony obszar zaczerwienienia skóry, ciepła, tkliwości lub obrzęku, związany z historią wcześniejszych urazów skóry lub bez niej
• Zmiany w kolorze skóry (ciemnobrązowe, fioletowe, cętkowane, czarne) lub w teksturze skóry (pęcherze, otwarte rany, stwardnienie, crepitus)
• Drenaż z otwartej rany
• Gorączka lub dreszcze
• Intensywny ból lub dyskomfort w okolicy ciała związany z wcześniejszym urazem lub bez niego

Jeśli dana osoba została wcześniej oceniona przez pracownika służby zdrowia i nastąpił postęp powyższych objawów lub jeśli dana osoba nie poprawi się (nawet w przypadku leczenia antybiotykami w domu), należy niezwłocznie dokonać ponownej oceny. Jeśli podejrzewa się martwicze zapalenie powięzi, konieczna jest przyspieszona konsultacja chirurgiczna.

Jacy specjaliści leczą martwicze zapalenie powięzi?

• Potrzebny jest multidyscyplinarny zespół usługodawców w opiece nad pacjentami z martwiczym zapaleniem powięzi.
• Większość pacjentów początkowo udaje się na pogotowie, dlatego też zgłosi się na pogotowie.
• Chirurg będzie wcześnie zaangażowany w opiekę nad tymi pacjentami. W zależności od tego, który obszar ciała jest zaangażowany, może być również konieczna konsultacja ze specjalistami chirurgicznymi (na przykład urologiem w przypadku zgorzeli Fourniera).
• Często zaangażowany jest specjalista chorób zakaźnych, który pomaga w bezpośrednim leczeniu antybiotykami.

Jakich testów i egzaminów używają lekarze do diagnozowania martwiczego zapalenia powięzi?

Diagnoza martwiczego zapalenia powięzi jest często wstępnie zakładana na podstawie historii pacjenta i wyników badań fizykalnych. Chociaż istnieje kilka testów laboratoryjnych i badań obrazowych, które mogą pomóc w postawieniu diagnozy martwiczego zapalenia powięzi, natychmiastowe wyniki mogą nie być łatwo dostępne. Dlatego wysoki wskaźnik podejrzeń u każdego pacjenta z objawami lub oznakami sugerującymi martwicze zapalenie powięzi powinien natychmiastowo skonsultować się z chirurgiem w celu przyspieszenia postępowania.

• Testy laboratoryjne obejmują różne badania krwi, takie jak pełna morfologia krwi (CBC), które mogą ujawnić podwyższoną liczbę białych krwinek (WBC). Ogólnie uzyskuje się również panele elektrolityczne, posiew krwi i inne badania krwi. Jednak nie można polegać wyłącznie na wynikach tych badań krwi, aby postawić natychmiastową diagnozę.
• Wszystkie badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa, MRI i ultradźwięki, zostały z powodzeniem wykorzystane do identyfikacji przypadków martwiczego zapalenia powięzi. Można je stosować, gdy objawy są niejednoznaczne lub wątpliwe jest rozpoznanie. Metody te mogą pomóc w identyfikacji obszarów gromadzenia płynów, stanów zapalnych i gazów w tkance miękkiej, a także pomóc w określeniu zakresu infekcji. Chociaż czasami zwykłe zdjęcia rentgenowskie (promieniowanie rentgenowskie) mogą wykazywać gaz w tkance miękkiej, są one uważane za mniej przydatne i mają niewielką wartość. Uzyskanie badań obrazowych nie powinno opóźniać ostatecznego leczenia w przypadkach wysoce sugerujących martwicze zapalenie powięzi.
• Wyniki hodowli tkankowej, biopsji tkanek i barwienia metodą Grama mogą pomóc w ostatecznej identyfikacji organizmu (ów) odpowiedzialnego za infekcję, a to może pomóc w prowadzeniu odpowiedniej antybiotykoterapii.

Czy istnieją domowe środki zaradcze na martwicze zapalenie powięzi?

• Martwicze zapalenie powięzi jest stanem nagłym, którego nie można opanować w domu.
• Pacjenci z martwiczym zapaleniem powięzi wymagają przyjęcia do szpitala, odpowiedniego antybiotyku dożylnego, chirurgicznego oczyszczenia i dokładnej obserwacji na oddziale intensywnej terapii.

Jakie są metody leczenia martwiczego zapalenia powięzi?

Kiedy podejrzenie lub potwierdzenie rozpoznania martwiczego zapalenia powięzi jest wysoce prawdopodobne, należy podjąć natychmiastowe środki w celu rozpoczęcia leczenia i szybkiej interwencji w celu zmniejszenia zachorowalności i śmiertelności. Leczenie martwiczego zapalenia powięzi polega przede wszystkim na podawaniu antybiotyków, przy czym hiperbaryczna terapia tlenowa i dożylne podawanie immunoglobulin (IVIG) są znacznie rzadziej stosowane. Ostateczne leczenie martwiczego zapalenia powięzi wymaga jednak interwencji chirurgicznej.

• Początkowe postępowanie obejmuje stabilizację pacjenta, w tym uzupełnianie tlenu, monitorowanie czynności serca i podawanie dożylne płynów.
• Niektórzy pacjenci z posocznicą mogą wymagać podania dożylnych leków w celu zwiększenia ciśnienia krwi i / lub założenia rurki oddechowej (intubacji) w przypadku ciężkiej choroby lub zaburzeń oddychania.
• Konieczne jest ścisłe monitorowanie i opieka wspierająca na oddziale intensywnej terapii.

Antybiotyki na martwicze zapalenie powięzi

• Antybiotyki o szerokim spektrum działania należy natychmiast rozpocząć. Ponieważ początkowo odpowiedzialny organizm (y) może nie być znany, antybiotyki powinny obejmować szeroką gamę organizmów, w tym tlenowe bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, a także beztlenowce. Należy również wziąć pod uwagę infekcję wywołaną przez MRSA.
• Dostępne są różne schematy antybiotyków, które mogą obejmować schematy monoterapii lub schematy wielolekowe. Powszechnie zalecane antybiotyki obejmują penicylinę, ampicylinę-sulbaktam (Unasyn), klindamycynę (Cleocin HCl, Cleocin Pediatric), aminoglikozydy, metronidazol (Flagyl, Flagyl 375, Flagyl ER), cefalosporyny, karbapenemy, wankomycynę H, vocinin. i linezolid (Zyvox). Większość klinicystów stosuje więcej niż jeden antybiotyk dożylny, ponieważ bakterie powodujące martwicze zapalenie powięzi są często oporne na więcej niż jeden antybiotyk, a niektóre infekcje są wywoływane przez więcej niż jeden rodzaj bakterii.
• Pokrycie antybiotykiem można dostosować, gdy wyniki hodowli zidentyfikują organizm (-y) sprawczy (e) i dostępne będą wyniki wrażliwości na antybiotyk. Testy wrażliwości na antybiotyki są wymagane do odpowiedniego leczenia MRSA i nowych szczepów bakterii opornych na antybiotyki NDM-1.

Hiperbaryczna terapia tlenowa (HBO) w przypadku martwiczego zapalenia powięzi

• Ta terapia dostarcza wysoce skoncentrowany tlen pacjentom w wyspecjalizowanej komorze, zwiększając w ten sposób natlenienie tkanek. Hamuje to bakterie beztlenowe i sprzyja gojeniu się tkanek.
• Niektórzy badacze uważają, że HBO zmniejsza śmiertelność u niektórych pacjentów, gdy stosuje się go w połączeniu z agresywnym schematem leczenia, który obejmuje operację i antybiotyki.
• HBO nie jest powszechnie dostępne, dlatego może być konieczna konsultacja ze specjalistą hiperbarycznym. Nie powinno to jednak opóźniać ostatecznego postępowania chirurgicznego.

Dożylna immunoglobulina (IVIG) na martwicze zapalenie powięzi

• Niektórzy badacze uważają, że IVIG może być przydatnym leczeniem wspomagającym w niektórych przypadkach martwiczego zapalenia powięzi paciorkowców, ponieważ wykazano, że skutecznie neutralizuje paciorkowcowe egzotoksyny w zespole szoku toksycznego paciorkowcami (STSS). Jednak jego stosowanie jest kontrowersyjne w martwiczym zapaleniu powięzi i dlatego nie jest uważane za standard opieki.

Operacja martwiczego zapalenia powięzi

Szybkie chirurgiczne oczyszczenie zainfekowanej tkanki jest podstawą leczenia w przypadkach martwiczego zapalenia powięzi. Wykazano, że wczesne wykrycie i szybka interwencja chirurgiczna zmniejszają zachorowalność i śmiertelność, co podkreśla znaczenie wczesnego zaangażowania chirurgicznego i konsultacji.

• Konieczne jest intensywne chirurgiczne oczyszczenie całej tkanki martwiczej. Konieczne mogą być szerokie i głębokie nacięcia w celu wycięcia całej zainfekowanej tkanki (powięzi, mięśni, skóry itp.), Dopóki nie zostanie uwidoczniona zdrowa, żywotna tkanka.
• Powtarzające się oczyszczenie chirurgiczne jest często konieczne w ciągu następnych godzin lub dni po pierwszej interwencji chirurgicznej, ponieważ postęp choroby może być nagły, ciężki i nieubłagany. Sepsa może prowadzić do innych miejsc zakażenia i obszary te mogą wymagać interwencji chirurgicznej, co powoduje, że niektórzy pacjenci wymagają wielokrotnych amputacji.
• W niektórych przypadkach, pomimo powtarzającego się chirurgicznego oczyszczenia, może być konieczna ratująca życie amputacja, jeśli martwica jest zbyt powszechna i wydaje się, że istnieje bezpośrednie ryzyko przytłaczającej sepsy i śmierci.

Kiedy konieczne jest monitorowanie po leczeniu martwiczego zapalenia powięzi?

• Pacjenci, którzy przeżyją martwicze zapalenie powięzi, często wymagają wizyty u różnych specjalistów, w zależności od powikłań napotykanych podczas pobytu w szpitalu i późniejszych wyników.
• Wielu pacjentów wymaga przeszczepu skóry i / lub operacji rekonstrukcyjnej, a także fizykoterapii i rehabilitacji.
• Czasami konieczna jest interwencja psychologiczna u niektórych pacjentów, u których może wystąpić depresja, lęk lub inne reperkusje psychiczne.

Jak ludzie mogą zapobiegać martwiczemu zapaleniu powięzi?

Można podjąć środki zapobiegawcze w celu zmniejszenia szans na wystąpienie martwiczego zapalenia powięzi, chociaż nie zawsze można całkowicie temu zapobiec, ponieważ często nie jest znana przyczyna.

Ponieważ wiele przypadków martwiczego zapalenia powięzi zaczyna się po pewnym urazie skóry, ważne jest odpowiednie leczenie i leczenie ran. Utrzymuj wszystkie rany w czystości i uważnie obserwuj wszelkie oznaki infekcji. Wczesne wykrycie i leczenie infekcji może być najlepszym sposobem zapobiegania późniejszemu rozwojowi martwiczego zapalenia powięzi. Niezwłocznie udaj się do lekarza, jeśli pojawią się jakiekolwiek oznaki lub objawy infekcji.

Pacjenci z podstawowymi problemami medycznymi, takimi jak cukrzyca, powinni uważnie obserwować wszelkie oznaki infekcji, a osoby z osłabionym układem odpornościowym powinny podjąć środki w celu uniknięcia narażenia na potencjalne infekcje. U osób z chorobami wątroby zaleca się unikanie owoców morza i bezpośredni kontakt z ciepłą wodą morską potencjalnie skażoną gatunkiem Vibrio . Osoby z aktywnymi infekcjami skóry lub otwartymi ranami powinny rozważyć unikanie wirów, basenów i naturalnych zbiorników wodnych.

Utrzymanie higieny osobistej i częste mycie rąk może zapobiec infekcji i pomóc kontrolować rozprzestrzenianie się infekcji. Przestrzeganie wytycznych dotyczących prawidłowej sterylnej techniki chirurgicznej i praktykowanie ścisłej bariery (rękawice, fartuchy, maski itp.) Oraz środków izolacyjnych w szpitalach może również umożliwić personelowi medycznemu zapobieganie rozwojowi i rozprzestrzenianiu się infekcji.

Jaka jest prognoza martwiczego zapalenia powięzi?

Rokowanie u pacjentów z martwiczym zapaleniem powięzi zależy od wielu czynników, w tym wieku pacjenta, leżących u jego podstaw problemów medycznych, organizmu (ów) sprawczego, zasięgu i lokalizacji zakażenia, a także przebiegu diagnozy i rozpoczęcia leczenia. Wczesna diagnoza i agresywne leczenie chirurgiczne i medyczne są najważniejszymi czynnikami decydującymi o wyniku.

Martwicze zapalenie powięzi jest stanem zagrażającym życiu i kończynom, który niesie złe rokowania, jeśli nie jest leczony lub nie jest leczony. Powikłania i potencjalne wyniki mogą obejmować utratę kończyn, bliznowacenie, zniekształcenie i niepełnosprawność, przy czym u wielu pacjentów rozwija się posocznica, niewydolność wielonarządowa narządów i śmierć.

• Łączne wskaźniki zachorowalności i umieralności wynoszą od 70% do 80%.
• Wskaźniki umieralności w literaturze naukowej wynoszą od 8, 7% do 76%.
• Wskaźnik śmiertelności w przypadku nieleczonego martwiczego zapalenia powięzi zbliża się do prawie 100%.