Objawy i objawy zakrzepów krwi (nogi, płuca) i zdjęcia

Fakty dotyczące zakrzepów krwi

• Zakrzepy tworzą się rutynowo jako normalna funkcja komórek krwi w celu naprawy uszkodzonych ścian naczyń krwionośnych. Zakrzepy stają się problemem, gdy „zakrzepy” krwi w tętnicy lub żyle niewłaściwie zapobiegają przepływowi krwi przez te naczynia krwionośne
• Czynniki ryzyka rozwoju zakrzepów krwi w tętnicach obejmują wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu, cukrzycę, palenie tytoniu i rodzinne tworzenie się skrzepów krwi.
• Czynniki ryzyka rozwoju zakrzepów krwi w żyłach obejmują długotrwałe unieruchomienie (w tym unieruchomienie po operacji), terapię hormonalną (w tym pigułki antykoncepcyjne), palenie tytoniu, ciążę i czynniki genetyczne.
• Przyczyny zakrzepów tętniczych obejmują pęknięcia blaszek miażdżycowych, jak w przypadku zawału serca. Zator skrzepowy może zablokować (zamknąć) tętnicę po jej przemieszczeniu z jednej części ciała do drugiej, na przykład udar może wystąpić z powodu zakrzepu krwi, który pochodzi z serca.
• Przyczyny żylnych plam krwi obejmują bezruch, w którym krew stagnuje i zaczyna krzepnąć. Na przykład zakrzep powstaje w nodze z powodu braku aktywności w wyniku długotrwałej podróży samochodem, pociągiem, samolotem lub leżenia w łóżku po operacji.
• Objawy zakrzepów krwi zależą od ich lokalizacji i tego, czy występują w tętnicy, czy w żyle. Może to spowodować zakrzep krwi w tętnicy, która dostarcza krew do serca lub mózgu
  • atak serca,
  • udar mózgu lub
  • TIA (przemijający atak niedokrwienny lub mini udar)
• Kiedy zakrzepy występują w żyle, objawy mogą obejmować
  • ból,
  • obrzęk,
  • ciepło i
  • czerwień.
• Jeśli forma żyły w nodze lub ramieniu pęka i przemieszcza się do płuc, powoduje zator płucny, może wystąpić stan potencjalnie zagrażający życiu. Objawy zatorowości płucnej są
  • ból w klatce piersiowej i
  • duszność.
• Zakrzepy są początkowo diagnozowane na podstawie wywiadu i badania fizykalnego. Inne badania mogą być zlecone w zależności od lokalizacji skrzepu krwi.
• Leczenie zakrzepów zależy od lokalizacji, ale większość sytuacji wymaga stosowania leków przeciwzakrzepowych, które rozrzedzają krew i zapobiegają dalszym zakrzepom.
• Leki stosowane w leczeniu zakrzepów krwi cienkie lub przeciwzakrzepowe we krwi.
• Powikłania zakrzepów krwi często zależą od ich lokalizacji.
• Zakrzepom można zapobiec, pozostając aktywnym, szczególnie po operacji; rzucenie palenia, szczególnie jeśli kobieta przyjmuje pigułki antykoncepcyjne; i dożywotnia kontrola nadciśnienia, wysokiego cholesterolu i cukrzycy.
• Rokowanie dla osoby z zakrzepem krwi zależy od jego stanu zdrowia, lokalizacji zakrzepu krwi i szybkości dostępu do opieki medycznej.

Jak wygląda zakrzep?

Obraz krzepnięcia krwi

Jakie są oznaki i skrzepy krwi?

Oznaki i objawy zakrzepów krwi zależą od sytuacji, ilości krwawień i lokalizacji zakrzepów krwi. Wiele razy sam skrzep może nie powodować żadnych objawów, dopóki nie zatoruje się i nie osadzi się w małych naczyniach krwionośnych w odległych miejscach w ciele. Skutki braku dopływu krwi do dotkniętego narządu określą objawy.

• W migotaniu przedsionków tworzące się skrzepy mogą nie wywoływać objawów, chyba że zatorują.
• Jeśli skrzep zatoruje się w tętnicy w mózgu, objawy będą następować po udarze.
• Jeśli zator obejmuje tętnicę, która doprowadza krew do jelita cienkiego lub dużego (znane jako niedokrwienie krezki), objawy mogą obejmować ból brzucha, nudności, wymioty i krwawe wypróżnienia.
• W nodze lub ramieniu zakrzep w żyle (zakrzepica żył głębokich) może działać jak tama i blokować powrót krwi do serca. Może to powodować zapalenie żyły lub zakrzepowe zapalenie żył. Typowe objawy to obrzęk, zaczerwienienie lub odbarwienie, ciepło i ból.
• Główne powikłanie zakrzepicy żył głębokich występuje, gdy skrzep odrywa się i wędruje do płuc, powodując zatorowość płucną. Objawy i oznaki obejmują ból w klatce piersiowej, duszność (szybkie oddychanie i szybki puls). Jest to stan potencjalnie zagrażający życiu w zależności od wielkości tkanki płucnej, która traci dopływ krwi i wpływu, jaki wywiera ona zarówno na czynność serca, jak i płuc.
• Oznaki i objawy skrzepu tętniczego zależą od tego, który narząd traci dopływ krwi.
  • Jeśli znajduje się w tętnicy wieńcowej, mogą wystąpić oznaki zawału serca.
  • Okluzja tętnicy mózgowej przez skrzep objawi się objawami udaru mózgu.
  • Pacjent z zakrzepem tętniczym na ręce lub nodze rozwinie bolesną, chłodną, ​​białą kończynę bez tętna.

Jak powstają skrzepy krwi?

Krew przepływa przez ciało w ciągłej pętli. Krew przepływa przez ciało przez serce, ale ta sama krew wraca do serca zarówno grawitacyjnie, jak i przez mięśnie ramion i nóg kurczące się i ściskające lub dojące krew z powrotem do serca. Jeśli krew stanie w stagnacji, może krzepnąć i powodować potencjalnie zagrażające życiu warunki.

Medycznym terminem określającym zakrzep jest zakrzep (liczba mnoga: skrzeplina). Zator odnosi się do sytuacji, w której skrzep odrywa się od swojej pierwotnej lokalizacji i przemieszcza się przez krwiobieg do innej lokalizacji.

Istnieją cztery potencjalne wyniki dotyczące skrzepu krwi. Będzie albo

1. rosnąć,
2. rozwiązać,
3. embolizować lub
4. recannulate (sytuacja, w której naczynia krwionośne włośniczkowe namnażają się w skrzepie, tworząc nowe kanały, aby krew mogła wznowić przepływ)

Zakrzepy, które powiększają się lub zatorowują, mogą powodować choroby kończyn (ręki, nogi) lub zagrażające życiu.

Jak uzyskać zakrzepy?

Krew ma krzepnąć, aby naprawić uszkodzone naczynie krwionośne. Skrzepy lub skrzepliny stają się problemem, gdy tworzą się niewłaściwie. Istnieje wiele chorób i czynników ryzyka, które mogą prowadzić do powstawania zakrzepów krwi.

Zakrzepy w sercu

Migotanie przedsionków opisuje zaburzenie rytmu serca, w którym górna komora serca nie bije w skoordynowany sposób. Zamiast jednego impulsu elektrycznego, który umożliwia skurczenie się atrium, generowane są setki impulsów elektrycznych, a atrium drży jak miska Jell-O. Może to powodować tworzenie się małych skrzepów krwi wzdłuż wyściółki przedsionka. Istnieje możliwość oderwania się tych skrzepów i zatoru w innych częściach ciała, powodując choroby, takie jak udar lub niedokrwienie jelit (utrata dopływu krwi do części jelita).

Zakrzepy w żyłach

Zakrzepica żył głębokich (DVT) to termin używany do opisania zakrzepów tworzących się w żyłach rąk, nóg lub głównych żył miednicy. Czynniki ryzyka DVT obejmują:

• Przedłużony bezruch
• Operacja ręki lub nogi, w tym rzucenie złamanej kości lub urazu
• Ciąża
• Dziedziczne zaburzenia krzepnięcia krwi
• Palenie
• Terapia hormonalna, w tym pigułki antykoncepcyjne

Nieruchomość może obejmować niedawną operację lub hospitalizację. Jest to szczególnie niepokojące, gdy dochodzi do operacji nogi lub kończyna może zostać unieruchomiona w gipsie lub szynie. Obejmuje to również pacjentów poddawanych wymianie stawu biodrowego i kolanowego. Ruch mięśni kończyn może być zmniejszony, a ten brak ruchu zwiększa ryzyko tworzenia się skrzepów krwi. Przedłużone podróże samolotem i samochodem podobnie minimalizują ruch. Krew ma tendencję do gromadzenia się pod wpływem grawitacji w najniższych częściach ciała. Bez stania i chodzenia w regularnych odstępach czasu krew nie wraca łatwo do serca przez skurcze mięśni i mogą powstawać skrzepy krwi.

Zakrzepy w tętnicach

Skrzepy krwi mogą powstawać ostro w tętnicy, która jest stopniowo zwężana przez płytkę nazębną w naczyniach dotkniętych miażdżycą. Płytka nazębna to zbiór cholesterolu, wapnia, fibryny i odpadów komórkowych, które mogą tworzyć, rosnąć i stopniowo zwężać tętnicę. Jeśli płytka pęknie, może zainicjować kaskadę krzepnięcia, a nowo utworzony skrzep może całkowicie zablokować tętnicę. Czynniki ryzyka zakrzepów tętniczych są zwykle związane z zawałem serca, chorobą naczyń obwodowych i udarem mózgu.

Obejmują one:

• wysokie ciśnienie krwi,
• wysoki poziom cholesterolu,
• palenie,
• cukrzyca i
• wywiad rodzinny wczesnej choroby sercowo-naczyniowej.

Zakrzepy w innych obszarach

Kiedy krwawienie występuje poza tętnicą lub żyłą, krew ma tendencję do gromadzenia się i krzepnięcia. Przekazywanie zakrzepów w moczu, pochwie lub w kale jest bardzo przerażające i nie należy go ignorować. Może występować poważny problem lub krwawienie można łatwo wyjaśnić. Na przykład krwawienie jest często obserwowane w przypadku infekcji pęcherza lub hemoroidów.

Krwawienia lub zakrzepy w moczu nie powinny być ignorowane i należy zakładać, że są „infekcją pęcherza”. Krwawienie może wynikać z guza pęcherza lub podrażnienia wyściółki pęcherza z innych powodów (na przykład radioterapii raka), lub może pochodzić z nerek z powodu kamieni nerkowych lub raka. Czasami, jeśli występuje wystarczające krwawienie, skrzepy tworzą się w pęcherzu i mogą przechodzić z moczem. Jest to powszechnie obserwowane u starszych mężczyzn z powiększonymi gruczołami prostaty, które mogą powodować trudności w oddawaniu moczu.

Krew w kale lub krwawienie z odbytu nigdy nie jest normalne i zawsze należy ją zbadać. Podczas gdy hemoroidy lub szczeliny odbytu mogą być źródłem, krwawienie może być również spowodowane różnymi innymi chorobami, w tym nowotworami lub rakiem, nieswoistymi zapaleniami jelit, infekcjami i chorobą jelit uchyłka. Ponownie, jeśli występuje wystarczające krwawienie, skrzepy krwi mogą tworzyć się i być przekazywane w ramach ruchu jelit. Przenoszenie zakrzepów z pochwy odbywa się prawie rutynowo podczas menstruacji. Jeśli krew z macicy gromadzi się w okolicy pochwy, mogą tworzyć się skrzepy krwi o różnej wielkości. Jednak krwawienie z pochwy podczas ciąży nigdy nie jest normalne i zawsze należy zasięgnąć porady lekarza, jeśli to nastąpi, telefonicznie lub osobiście.

Kiedy szukać pomocy medycznej dla zakrzepu krwi

Zwykle objawy zakrzepów krwi wystarczą, aby zaalarmować pacjenta i jego rodzinę, a także potencjalnie zaalarmować.

Zakrzep tętniczy zapobiega przedostawaniu się krwi bogatej w tlen i składniki odżywcze do komórek, powodując ich zatrzymanie. Zwykle powoduje to prawdziwą pomoc i należy aktywować służby ratownicze (często dzwoniąc pod numer 911).

• Jeśli komórki pozbawione tlenu znajdują się w mózgu, objawy udaru mogą być widoczne. Czas jest niezbędny do poszukiwania pomocy w nagłych wypadkach. Istnieje wąskie okno czasowe, w którym można zastosować leki rozkurczające skrzep w celu rozpuszczenia skrzepu krwi i odwrócenia udaru. Akronimem objawów udaru mózgu jest FAST, co oznacza:
  • F = opadająca twarz
  • A = słabość ramienia
  • S = trudność w mówieniu
  • T = czas na zadzwonienie pod 911
• Atak serca (zawał mięśnia sercowego) występuje, gdy zakrzep zamyka tętnicę wieńcową (jedną z tętnic dostarczających tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego). Objawy zawału serca obejmują :
  • ból w klatce piersiowej,
  • ból górnej części brzucha, ramienia, szyi lub szczęki,
  • niestrawność,
  • duszność,
  • wyzysk,
  • nudności i
  • inni
• Znowu czas ma zasadnicze znaczenie dla próby przywrócenia dopływu krwi do mięśnia sercowego poprzez cewnikowanie serca i angioplastykę balonową i stent lub przez podawanie leków rozkurczających skrzepy. Celem jest otwarcie zablokowanej tętnicy serca w ciągu 60-90 minut od przybycia pacjenta do placówki medycznej.
• Inne skrzepy tętnicze zwykle powodują ostry początek znacznego bólu i sygnalizują potrzebę natychmiastowej pomocy medycznej.

Jakiego rodzaju lekarze leczą skrzepy krwi?

W opiekę nad osobą z zakrzepem krwi może być zaangażowanych wielu różnych pracowników służby zdrowia, w zależności od tego, gdzie jest skrzep i od sytuacji medycznej pacjenta. Specjaliści leczący skrzepy krwi to lekarze pogotowia; podstawowi pracownicy służby zdrowia, w tym medycyna rodzinna; medycyna wewnętrzna; pracownicy służby zdrowia kobiet; kardiolodzy; neurolodzy; pulmonolodzy; chirurgowie naczyniowi; hematolodzy; radiologowie interwencyjni; i szpitalnicy.

Jak diagnozuje się zakrzepy krwi?

Pierwszym krokiem w postawieniu diagnozy zakrzepu krwi jest uzyskanie wywiadu od pacjenta dla rodziny. Pacjenci rzadko są w stanie samodzielnie zdiagnozować zakrzep, więc pracownik służby zdrowia będzie musiał zadać pytania na temat tego, co może się zdarzyć. Jeśli bierze się pod uwagę zakrzep lub zakrzep, historia może się rozszerzyć, aby uzyskać dostęp do czynników ryzyka lub sytuacji, które mogłyby narazić pacjenta na ryzyko powstania zakrzepu.

• Zakrzepy żylne ( zakrzepy żylne) często rozwijają się powoli ze stopniowym obrzękiem, bólem i odbarwieniem zajętego obszaru, a objawy przedmiotowe i podmiotowe będą postępować z upływem godzin.
• Zakrzep tętniczy występuje jako zdarzenie ostre. Tkanki natychmiast potrzebują tlenu, a utrata dopływu krwi w wyniku skrzepu tętniczego stwarza sytuację, w której objawy zaczynają się natychmiast.

Badanie fizykalne pomoże dodać informacje, aby zwiększyć podejrzenie zakrzepu.

• Znaki czynności życiowych są ważnym pierwszym krokiem egzaminu. Ciśnienie krwi, częstość akcji serca, częstość oddechów i nasycenie tlenem (jaki procent czerwonych krwinek ma dołączony tlen) może stanowić wskazówkę co do tego, czy pacjent jest stabilny czy potencjalnie niebezpieczny.
• Zakrzep żylny może powodować obrzęk kończyny. Może być czerwony, ciepły i delikatny, a czasem badanie fizykalne może utrudnić odróżnienie zakrzepu żylnego od zapalenia tkanki łącznej lub zakażenia kończyny. Jeśli istnieją obawy dotyczące zatoru płucnego, egzaminator może słuchać serca i płuc w poszukiwaniu nieprawidłowych dźwięków spowodowanych przez obszar zapalnej tkanki płucnej lub nietypowe dźwięki serca .
• Zakrzep tętniczy jest znacznie bardziej dramatyczny. Jeśli dotyczy to ręki lub nogi, tkanka może być biała z powodu braku dopływu krwi. Ponadto może być fajny w dotyku i może wystąpić utrata czucia i ruchu. Pacjent może wić się z bólu, ale może nie być w stanie poruszać dotkniętą kończyną. Zakrzep tętniczy jest również przyczyną zawału serca, udaru mózgu i jelita niedokrwiennego.

Testowanie zakrzepów żylnych

Badanie będzie zależeć od podejrzewanej lokalizacji zakrzepu krwi.

• Ultradźwięki: Zakrzepy żylne można wykrywać na różne sposoby, chociaż obecnie najczęściej stosuje się ultradźwięki. Czasami rozmiar i kształt pacjenta mogą utrudniać technikowi ultrasonografii i radiologowi ocenę głębokich żył ręki lub nogi.
• Wenografia: Wenografia może być inną alternatywą do poszukiwania skrzepu. Radiolog wstrzykuje barwnik kontrastowy do małej żyły dłoni lub stopy, a za pomocą fluoroskopii (rentgen wideo) obserwuje, jak barwnik wypełnia żyły w kończynie, gdy wraca do serca. Ten test nie jest już powszechnie stosowany, ale może być dostępny w niektórych wybranych okolicznościach.
• Badania krwi: Czasami badanie krwi służy do badania zakrzepów krwi. D-dimer jest produktem rozpadu skrzepu krwi, a poziomy tej substancji można mierzyć we krwi. Zakrzepy nie są stagnacyjne; ciało próbuje je rozpuścić jednocześnie z dodawaniem nowego skrzepu. D-dimer nie jest specyficzny dla zakrzepów krwi w danym obszarze i nie może odróżnić „dobrego” (koniecznego) skrzepu krwi (takiego, który tworzy się po operacji lub z powodu siniaków po upadku) od tego, który powoduje problemy. Jest stosowany jako test przesiewowy u pacjentów z małym prawdopodobieństwem wystąpienia zakrzepów krwi. W takim przypadku, jeśli wynik jest negatywny, nie trzeba dalej szukać diagnozy zakrzepów krwi.
• Dodatkowe testy: Jeśli zakrzep zakleszczy się w płucach, może to być nagły przypadek medyczny. Istnieje wiele testów w poszukiwaniu zatorowości płucnej. Zwykłe zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej nie pokaże skrzepów krwi, ale można to zrobić w celu znalezienia innych warunków, które mogą powodować ból w klatce piersiowej i duszność, te same objawy i objawy zatoru. Elektrokardiogram (EKG) może wykazywać nieprawidłowości sugerujące zator płucny, a także inne przyczyny bólu w klatce piersiowej.

Tomografia komputerowa (CT) jest często testem z wyboru, gdy podejrzenie zatorowości płucnej jest wysokie. Kontrast wstrzykuje się dożylnie, a radiolog może ustalić, czy występuje skrzep.

Czasami wykonuje się skany perfuzji wentylacji (V / Q) w celu wykrycia zatorowości płucnej. W tym teście wykorzystuje się oznakowane substancje chemiczne do identyfikacji wdychanego powietrza do płuc i dopasowania go do przepływu krwi w tętnicach. Ten test jest mniej dokładny niż skan CT i jest subiektywny względem różnic interpretacyjnych.

W przypadku zdiagnozowania zatoru płucnego ilość zakrzepu i potencjalne nasilenie choroby mogą wymagać dalszych badań. Echokardiogram to badanie ultrasonograficzne serca, które może być wykorzystane do ustalenia, ile wysiłku powoduje zakrzep krwi w płucach.

Badanie tętniczych zakrzepów krwi

Zakrzepica tętnicza jest stanem nagłym, ponieważ tkanka nie może przetrwać bardzo długo bez dopływu krwi, zanim nastąpi nieodwracalne uszkodzenie. W przypadku ręki lub nogi często natychmiast konsultowany jest chirurg. Można rozważyć arteriografię. Arteriografia to technika, w której barwnik jest wstrzykiwany do danej tętnicy w celu znalezienia niedrożności. Czasami, jeśli dochodzi do niedrożności dużej tętnicy, test ten jest wykonywany na sali operacyjnej, przy założeniu, że konieczne będzie wykonanie zabiegu chirurgicznego w celu otwarcia naczynia i przywrócenia przepływu krwi.

W przypadku ostrego zawału serca EKG może potwierdzić diagnozę, chociaż badania krwi mogą również służyć do wyszukiwania enzymów (troponiny), które przeciekają do krwioobiegu z podrażnionego mięśnia sercowego. W przypadku ostrego zawału serca wybraną procedurą diagnostyczną i terapeutyczną jest cewnikowanie serca. Cewnik umieszcza się w tętnicy wieńcowej, identyfikuje niedrożność i stent umieszcza się w celu przywrócenia dopływu krwi do mięśnia sercowego.

Można rozważyć inne warianty TK głowy w celu zbadania przepływu krwi w mózgu (CT perfuzji) lub samych tętnic (angiogram TK).

W przypadku ostrego udaru mózgu (udar naczyniowy mózgu, CVA) testem z wyboru jest tomografia komputerowa (CT) głowy w celu wykrycia krwawienia lub guza jako przyczyny objawów udaru mózgu. Jeśli objawy udaru ustąpią, co oznacza, że ​​wystąpił przemijający atak niedokrwienny (TIA), testy mogą obejmować badanie ultrasonograficzne tętnicy szyjnej w celu wykrycia blokady głównych tętnic szyi i echokardiografii w celu wykrycia zakrzepów krwi w sercu, które mogą zatorować się w mózgu .

Jakie jest leczenie zakrzepów?

W zależności od ich położenia skrzepy krwi mogą być agresywnie leczone lub mogą wymagać jedynie leczenia objawowego.

Zakrzepica żylna nogi może wystąpić w powierzchownych lub głębokich układach żył.

Skrzepy w układzie powierzchownym często leczy się objawowo ciepłymi kompresami i acetaminofenem lub ibuprofenem, ponieważ nie ma ryzyka zakrzepów w żyłach powierzchownych zatoru w płucach. Są one połączone z głębokim układem za pomocą żył perforacyjnych, które mają zawory, które działają jak sito, aby odcedzić i zapobiec przemieszczaniu się skrzepów do płuc.

Zakrzepica żył głębokich zwykle wymaga leczenia przeciwzakrzepowego, aby zapobiec wzrostowi zakrzepu i zatorowi płucnemu. Leczenie zwykle odbywa się w warunkach ambulatoryjnych przy użyciu leków przeciwzakrzepowych lub „rozrzedzających” krew. Istnieje wiele leków dostępnych w leczeniu zakrzepów krwi.

• American College of Chest Physicians opublikowało wytyczne dotyczące rodzaju rozrzedzaczy krwi, które należy wziąć pod uwagę w leczeniu zakrzepów krwi w nogach lub w płucach.
• U pacjentów z ZŻG lub ZP bez aktywnego raka wybrany lek jest nowym doustnym antykoagulantem (NOAC), znanym również jako bezpośredni doustny antykoagulant (DOAC), ponieważ blokuje on kaskadę krzepnięcia w celu rozrzedzenia krwi.
• NOAC blokujące czynnik krzepnięcia Xa obejmują:
• apiksaban (Eliquis)
• riworoksiban (Xarelto)
• edoksiban (Savaysa)
• dabigatran jest kolejnym NOAC, który jest bezpośrednim inhibitorem trombiny.
• U pacjentów z DVT lub PE i aktywnym rakiem zalecanym lekiem jest heparyna drobnocząsteczkowa lub enoksaparyna (Lovenox).
• U niestabilnych pacjentów lub tych, którzy obawiają się, że staną się niestabilni w najbliższej przyszłości i którzy wymagają hospitalizacji, zalecanym lekiem przeciwzakrzepowym jest dożylna niefrakcjonowana heparyna. Gdy w tętnicach płucnych występuje duża ilość zakrzepów, można rozważyć obciążenie czynności serca i płuc oraz rozważyć leczenie trombolityczne za pomocą tkankowych aktywatorów plazminogenu (tPA), tzw. Leków rozkurczających skrzepy. Ci pacjenci są zwykle krytycznie chorzy i wstrząśnięci.
• Jeśli w żyłach kości udowej lub biodrowej znajduje się ogromna ilość skrzepu, krew nie może opuścić nogi i staje się ona silnie pochłonięta, spuchnięta i niebieska. Nazywa się to phlegmasia cerulia dolens i może wymagać leczenia tPA. Podobne sytuacje mogą wystąpić w ramieniu ze skrzepami, które tworzą się w żyle podobojczykowej lub pachowej.
• Klasycznie warfaryna (kumadyna) była najczęściej stosowana w leczeniu zakrzepów krwi. Jest inhibitorem witaminy K i wpływa na czynniki II, VII, IX i X kaskady krzepnięcia. Ponieważ osiągnięcie poziomów terapeutycznych zajmuje kilka dni, pacjentowi przepisano również heparynę do wstrzykiwań (enoksaparynę, fondaparynuks) jako pomost do natychmiastowego rozrzedzenia krwi.

Zakrzepy poniżej kolana są narażone na mniejsze ryzyko zatoru w płucach, a alternatywą dla leczenia przeciwzakrzepowego są kolejne badania ultrasonograficzne w celu monitorowania skrzepu w celu ustalenia, czy jest stabilny czy rośnie.

Zator płucny leczy się podobnie jak zakrzepicę żył głębokich. U pacjentów ze zwiększoną dusznością lub osłabieniem może być wymagana hospitalizacja w początkowej fazie leczenia. W niektórych sytuacjach, gdy w tętnicach płucnych występują duże ilości zakrzepów, można obciążać czynność serca i płuc i rozważyć leczenie trombolityczne za pomocą tkankowych aktywatorów plazminogenu (tPA), tak zwanych leków rozbijających skrzepy. Ci pacjenci są zwykle krytycznie chorzy i wstrząśnięci.

Skrzepy krwi tętniczej są często zarządzane bardziej agresywnie. Można podjąć operację usunięcia skrzepu lub można podać leki bezpośrednio do skrzepu w celu jego rozpuszczenia. Alteplaza (aktywaza, tPA) lub tenekteplaza (TNKaza) to przykłady leków niszczących skrzepy, które można stosować w tętnicach obwodowych w celu przywrócenia dopływu krwi.

Zawał serca: w przypadku zawału serca stosuje się to samo podejście, co w przypadku zakrzepów krwi tętniczej. Jeśli to możliwe, cewnikowanie serca wykonuje się w celu zlokalizowania zablokowanego naczynia krwionośnego, a balon służy do jego otwarcia, przywrócenia przepływu krwi i umieszczenia stentu w celu utrzymania go w stanie otwartym. Jest to procedura wrażliwa na czas i jeśli lokalny szpital nie jest w stanie wykonać cewnikowania serca w trybie nagłym, w ciągu 60-90 minut od przybycia pacjenta do opieki medycznej, leki trombolityczne opisane powyżej, takie jak tPA lub TNK, można zastosować dożylnie w celu próby rozpuszczenia zakrzep i zminimalizować uszkodzenie mięśnia sercowego. Nadal będzie konieczne przeniesienie pacjenta, gdy jest stabilny, do szpitala z możliwością wykonania cewnikowania serca.

Udar jest również leczony za pomocą tPA, jeśli pacjent jest odpowiednim kandydatem do tego leczenia. Każdy pacjent jest inny i może kwalifikować się do tego leku w ostrym udarze. Ponownie, jest to nagły wypadek zależny od czasu i oprócz tPA radiolog interwencyjny może być w stanie wprowadzić cewnik do naczyń krwionośnych mózgu, zidentyfikować skrzep i usunąć go, miejmy nadzieję, że cofając udar.

Jakie leki leczą skrzepy krwi?

Leczenie zakrzepów krwi często ma na celu zakłócanie normalnego mechanizmu krzepnięcia organizmu. Różne leki mogą być stosowane do blokowania określonych czynników w kaskadzie krzepnięcia i są wybierane w oparciu o leczoną chorobę lub chorobę i inne leżące u podstaw problemy medyczne występujące u danego pacjenta. Niektóre leki zapobiegają dodatkowym lub przyszłym zakrzepom krwi, podczas gdy inne mogą pomóc w rozpuszczeniu istniejących zakrzepów krwi.

Aspiryna jest powszechnie stosowana w celu zmniejszenia czynności płytek krwi (płytki krwi są ważne w tworzeniu skrzepu) w leczeniu zawału serca i udaru mózgu. Inne leki przeciwpłytkowe obejmują klopidogrel (Plavix), prasugrel (Effient), tikagrelor (Brillanta), tiklopidyna (Ticlid) oraz aspirynę i dipirydamol (Aggrenox).

Warfaryna (Coumadin) działa jako rozcieńczalnik krwi, blokując czynniki krzepnięcia (II, VII, IX i X), które zależą od witaminy K. Każdy pacjent jest wyjątkowy, jeśli chodzi o wymagania dotyczące dawkowania warfaryny (Coumadin), a powtarzane badania krwi są rutynowo wykonywane, aby upewnić się, że krew jest antykoagulowana do odpowiedniego poziomu. Istnieje wiele interakcji między lekami z tym lekiem, które mogą powodować, że krew staje się „zbyt rzadka”, na przykład niektóre antybiotyki. Dawkowanie warfaryny (kumadyny) zawsze musi być monitorowane przez pracownika służby zdrowia, a pacjent nigdy nie powinien zmieniać dawki tego leku bez konsultacji z lekarzem.

Leki hamujące czynnik Xa zostały zatwierdzone do leczenia niektórych rodzajów migotania przedsionków, zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Zaczynają działać niemal natychmiast i nie potrzebują badań krwi, aby monitorować swoją aktywność. Leki w tej klasie leków przeciwzakrzepowych obejmują apiksaban (Eliquis), rywaroksaban (Xarelto) i edoksaban (Savaysa). Dabigatran (Pradaxa) jest również alternatywnym lekiem przeciwzakrzepowym, który jest bezpośrednim inhibitorem trombiny. W przeciwieństwie do warfaryny, która może mieć odwróconą aktywność przeciwzakrzepową, obecnie w Stanach Zjednoczonych nie ma środka odwracającego dla czynników Xa i inhibitorów trombiny. Leki te można również stosować w celu zapobiegania zakrzepom krwi w nogach po operacji wymiany stawu biodrowego i kolanowego.

Heparyna działa poprzez inaktywację trombiny i czynnika X. Jest to lek do wstrzykiwań dostępny do stosowania dożylnego lub jako lek o niskiej masie cząsteczkowej zwany enoksaparyną (Lovenox) lub fondaparynuksem (Arixtra), który można wstrzykiwać podskórnie (pod skórę). Heparyna jest często stosowana rutynowo jako część protokołu leczenia zawału serca. Ze względu na szybki początek działania często jest to pierwszy lek rozpoczęty po zdiagnozowaniu zakrzepu krwi w szpitalu.

Aktywator plazminogenu tkankowego (tPA lub TNK) może być stosowany do rozpuszczania zakrzepów krwi, które zagrażają życiu i są najczęściej stosowane do zakrzepów, które zamykają tętnice w sytuacjach takich jak udar lub zawał serca; zdarzają się przypadki, w których lek stosuje się w przypadku poważnego niedrożności żył. Lek można wstrzyknąć do linii dożylnej, która rozpoczęła się w żyle ramienia, lub można go wlać bezpośrednio do skrzepu. Wymaga to specjalistycznej technologii opieki krytycznej i umiejętności lekarza, aby wprowadzić cewnik w miejsce zablokowania w celu dostarczenia leku niszczącego skrzepy. Decyzje dotyczące stosowania tego leku są zindywidualizowane dla konkretnego pacjenta i sytuacji.

Czy są jakieś naturalne lekarstwa lub domowe środki na zakrzepy krwi?

Rozpoznanie, że może istnieć potencjalna choroba związana z zakrzepem krwi, jest pierwszym krokiem do uzyskania leczenia. Ponieważ wiele z tych chorób zagraża życiu (zawał serca, udar, zator płucny, jelito niedokrwienne), dostęp do opieki w nagłych wypadkach i dzwonienie pod numer 911 może być najważniejszym krokiem w leczeniu.

Co z operacją zakrzepów?

W zależności od choroby podstawowej może być konieczna operacja usunięcia skrzepu krwi. Często zdarza się to nagle w sytuacjach zagrażających życiu lub kończynom, w których antykoagulacja heparyną lub stosowanie leków trombolitycznych nie jest właściwe lub gdy nie rozwiązały one zakrzepu krwi.

Czy będę musiał zgłosić się do lekarza po leczeniu skrzepu?

W zależności od choroby podstawowej prawdopodobnie będzie trwała opieka medyczna nad zakrzepem krwi i konieczne będą wielokrotne wizyty u pracownika służby zdrowia. Pacjenci z zakrzepicą żył głębokich lub zatorowości płuc będą musieli zostać poddani stratyfikacji ryzyka (określ ryzyko kolejnego zakrzepu krwi i porównaj je z ryzykiem przyjmowania rozrzedzających krew), próbując dowiedzieć się, dlaczego powstał zakrzep krwi. Pomoże to podjąć decyzję, czy ich leczenie przeciwzakrzepowe będzie krótkotrwałe, czy też powinno trwać przez całe życie, aby zapobiec tworzeniu się skrzepów w przyszłości.

Jak można zapobiegać zakrzepom?

Zapobieganie jest zawsze kluczem w medycynie. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli chodzi o wiele chorób związanych z zakrzepami krwi.

• Ryzyko zakrzepów krwi tętniczych związanych z chorobami serca, udarem i chorobą tętnic obwodowych można zminimalizować, utrzymując kontrolę nad wysokim ciśnieniem krwi, cukrzycą i poziomem cholesterolu. Zaprzestanie palenia powinno być priorytetem.
• Zakrzepica żył głębokich i zapobieganie zatorom płucnym jest priorytetem u hospitalizowanych pacjentów. Często osoby poddawane operacji są agresywnie zachęcane do jak najszybszego rozpoczęcia chodzenia, a leki mogą być stosowane profilaktycznie, aby zapobiec tworzeniu się skrzepów.
• Podróżujących należy zachęcać do rutynowego wstawania, rozciągania się i chodzenia. Dotyczy to szczególnie długich podróży samolotem lub długich przejażdżek samochodem.
• Terapia hormonalna stanowi ryzyko tworzenia się skrzepów krwi, a ryzyko związane z paleniem tytoniu. Osoby, które zdecydują się palić, powinny powiadomić swojego pracownika służby zdrowia; korzyści z kontroli urodzeń i / lub terapii hormonalnej będą musiały być zrównoważone z ryzykiem powikłań.

Jakie są perspektywy osoby z zakrzepem krwi?

Jest wielu pacjentów, którzy nie wiedzą, że mieli zakrzep krwi w nodze, albo dlatego, że objawy były łagodne, albo objawy te zostały zignorowane. Aż do 25% pacjentów z zatorem płucnym umiera z powodu nagłej śmierci.

U pacjentów z prowokowaną zakrzepicą żył głębokich, której przyczyna jest znana i ma charakter tymczasowy, istnieje niewielkie ryzyko zakrzepów krwi w przyszłości po zakończeniu początkowego leczenia przeciwzakrzepowego.

U pacjentów z niewywołaną ZŻG lub ZP lub z aktywnym rakiem lub zaburzeniami krzepnięcia krwi, które zwiększają prawdopodobieństwo krzepnięcia krwi, może być konieczne stosowanie antykoagulacji przez całe życie. Wytyczne sugerują, że decyzja powinna być weryfikowana co roku.

W przypadku wszystkich pacjentów zarówno pacjent, jak i pracownik służby zdrowia muszą zrównoważyć korzyści płynące z antykoagulacji z ryzykiem powikłań związanych z krwawieniem. Lekarz spróbuje dopasować lek rozrzedzający krew do sytuacji pacjenta, aby zminimalizować ryzyko krwawienia.